Wielka Brytania

  • 100-footers (1882)

    HMS TB39Dwa torpedowce zbudowane w stoczni Yarrow dla Chile, zakupione przez Royal Navy w obliczu zagrożenia wojną z Rosją w 1885 r. Okręty te po zakupie miały wzmocnić Pacific Squadron bazujący w Esquimalt, w Brytyjskiej Kolumbii.

  • 113-footers (1885)

    HMS TB23Po sukcesie pierwszych torpedowców bazujących na prototypowym HMS "LIGHTNING"  Admiralicja zdecydowała o zamówieniu kolejnych, według zmodyfikowanego projektu. Zostały zaangażowane dwie stocznie: John I. Thornycroft and Company oraz Yarrow & Company, Limited, w każdej z nich zamówiono dwa torpedowce, ogólnie bazujące na zbudowanym dla przez Thornycroft dla australijskiego stanu Wiktoria HMVS "CHILDERS".

  • 125-footers (1885)

    HMS TB25Kolejną wersją rozwojową torpedowców była wersja 125-stopowa "125-footers". Ta liczna seria torpedowców I klasy (łącznie 53 jednostki) została zbudowana w trzech stoczniach: Thornycroft, Yarrow i White. Podobnie jak w poprzednich typach, okręty wybudowane w każdej ze stoczni różniły się szczegółami wyposażenia i wymiarami, jednak były na tyle podobne do siebie, iż w literaturze przyjęło się je zaliczać do jednego typu.

  • 130-footers (1889)

    HMS TB82Torpedowce I klasy, należące do typu 130-stopowego "130-footers", nazywanym również typem "TB82" (od pierwszego torpedowca w serii) zostały wybudowane w stoczni Yarrow, Poplar. Konstrukcyjnie bazowały na eksperymentalnym torpedowcu HMS "TB79", który również został zbudowany w stoczni Yarrow, jako pierwszy niewielki okręt wyposażony w maszyny parowe typu TE (potrójnego rozprężania).

  • 140-footers (1893)

    HMS TB94Dziesięć torpedowców I klasy, należących do typu 140-stopowego "140-footers" zostało wybudowane w czterech stoczniach w latach 1892 - 1895. Zachowując to samo uzbrojenie różniły się między sobą zarówno wymiarami jak i zastosowanymi siłowniami. Zostały zamówione w tym samym czasie co pierwsze niszczyciele.

  • 160-footers (1901)

    HMS TB98Torpedowce 160-stopowe ("160-footers") były jednymi z ostatnich "tradycyjnych" torpedowców I klasy zbudowanych dla Royal Navy. Łącznie 13 okrętów, zbudowanych w stoczniach Thornycroft i White w latach 1900 - 1905 było podzielonych na trzy podtypy, nieznacznie różniące się od siebie. Mimo tego, iż stanowiły znaczący krok naprzód w porównaniu do innych, wcześniejszych torpedowców zostały jednak zdeklasowane przez powstające w tym samym czasie niszczyciele.

  • 178 mm (7 in) Armstrong 110-funtowe (110 pdr) RBL

    Działo 178 mm (7 in) Armstrong 110-funtowe (110 pdr) RBL było przykładem wczesnej próby wykorzystania nowego i innowacyjnego mechanizmu zamka ładowania odtylcowego opracowanego przez brytyjskiego konstruktora uzbrojenia Sir Williama Armstronga do ciężkich dział gwintowanych. Ta oraz wcześniejsze konstrukcje Armstronga (działa o mniejszym kalibrze) stanowiły tak naprawdę pierwszą znaczącą zmianę w konstrukcji armat od ponad 400 lat.

  • 87-footers (1878)

    HMS TB3W związku z sukcesem pierwszego torpedowca zbudowanego w 1877 r.  w stoczni John I. Thornycroft & Company, Church Wharf, Chiswick szybko pojawiły się zamówienia na kolejne jednostki tej klasy. Generalnie zamówiono łącznie 20 jednostek w różnych stoczniach, różniące się od siebie szczegółami konstrukcji, jednak wszystkie były na tyle podobne iż w literaturze zazwyczaj traktuje się je wszystkie jako jeden typ.

  • Abyssinia (1870)

    Monitor palisadowy HMS AbyssiniaMonitor palisadowy HMS "ABYSSINIA" został zbudowany do służby na wodach kolonialnych. Został zaprojektowany przez Edwarda Reed'a jako tańsza i mniejsza wersja monitorów typu "CERBERUS".

  • Acheron (1878)

    HMCS AvernusTorpedowce te zostały zbudowane w Sydney dla jednej z kolonii brytyjskich, australijskiej Nowej Południowej Walii. Były jedynymi torpedowcami zbudowanymi dla Royal Navy poza Europą i USA.

  • Achilles (1863)

    Fregata pancerna HMS AchillesFregatę pancerną HMS "ACHILLES" zaprojektował Isaac Watts. Okręt zbudowano w oparciu o zmodyfikowany projekt fregaty HMS "WARRIOR". Był wyposażony w podobne maszyny lecz był większy, miał mocniejsze uzbrojenie i zmodyfikowane, zwiększone opancerzenie. Był pierwszym okrętem o żelaznym kadłubie wybudowanym w Royal Dockyard oraz pierwszym (od XVII wieku) okrętem brytyjskiej marynarki wyposażonym w 4 maszty.

  • Admiral (I) (1882)

    Pancernik barbetowy HMS CollingwoodHMS "COLLINGWOOD" był pancernikiem barbetowym I serii typu "ADMIRAL". W odróżnieniu od innych okrętów pancernych miał działa artylerii głównej umieszczone w barbetach, a nie we wczesnych wieżach artyleryjskich. Został zaprojektowany przez Nathaniel'a Barnaby'ego oraz Williama White'a.

  • Admiral (II) (1884)

    Pancernik barbetowy HMS AnsonOkręty drugiej serii typu "ADMIRAL" były nieco powiększoną wersją pancernika HMS "COLLINGWOOD", z nieco zmodyfikowaną konstrukcją kadłuba i cięższymi działami artylerii głównej. Te okręty również zostały zaprojektowane przez Nathaniel'a Barnaby'ego.

  • Admiral (III) (1885)

    Pancernik barbetowy HMS BenbowHMS "BENBOW" był pancernikiem barbetowym III wersji typu "ADMIRAL" zaprojektowanym przez Nathaniela Barnaby'ego. W porównaniu do swoich poprzedników został wyposażony w znacznie cięższe działa artylerii głównej, jednak ograniczone tylko do dwóch.

  • Adventure (1904)

    HMS AdventureKrążowniki zwiadowcze typu "ADVENTURE" należały do jednego z czterech typów zwiadowczych krążowników zamówionych przez Admiralicję. Okręty te miały pracować z flotyllami niszczycieli, prowadząc ich ataki torpedowe i wspierając je w przypadku, gdy zostały zaatakowane przez inne niszczyciele. Szybko stały się mniej użyteczne, ponieważ prędkości niszczycieli wzrosły przed pierwszą wojną światową.

Strona 1 z 19