Royal Sovereign (1891)

Szczegóły
Kategoria: Pancerniki barbetowe
Pancernik barbetowy HMS Royal SovereignOkręty typu "ROYAL SOVEREIGN" zapoczątkowały piętnastoletni okres stabilizacji w budowie pancerników w Wielkiej Brytanii. Były to pierwsze okręty co do których można użyć nazwy predrednoty. Do czasu zbudowania HMS "DREADNOUGHT", który zdeklasował inne konstrukcje były jednymi z największych i najsilniejszych pancerników w Royal Navy. W ich konstrukcji zawarto wiele rewolucyjnych rozwiązań zwiększających siłę ognia, pancerz oraz dzielność morską.
Flaga Wielkiej BrytaniiKraj: Wielka Brytania
klasa: pancernik barbetowy (pancerny okręt barbetowy, predrednot I klasy)

Specyfikacja
Nazwa okrętu Stocznia Położenie stępki Wodowanie Ukończenie budowy Los okrętu
EMPRESS OF INDIA
(ex. RENOWN)		 Pembroke DYd

 09.07.1889 07.05.1891 ?.08.1893 Zatopiony jako cel w okolicy Portland w 1913 r.
RAMILLIES Thomson, Clydebank 11.08.1890 01.03.1892 ?.10.1889 Sprzedany na złom w 1913 r.
REPULSE Pembroke DYd 01.01.1890 27.02.1892 ?.04.1894 Sprzedany na złom w 1911 r.
RESOLUTION Palmer 14.06.1890 28.05.1892 ?.11.1893 Sprzedany na złom w 1914 r.
REVENGE Palmer 12.02.1891 03.11.1892 ?.03.1894 Sprzedany na złom w 1919 r.
ROYAL OAK Laird, Birkenhead 29.05.1890 05.11.1892 ?.06.1894 Sprzedany na złom w 1914 r.
ROYAL SOVEREIGN Portsmouth DYd 30.09.1889 26.02.1891 ?.05.1892 Sprzedany na złom w 1912 r.

Dane taktyczno-techniczne

Wymiary:

Wyporność normalna 14 150 ts
Wyporność pełna 15 580 ts
Długość między pionami 115,82 m (380 ft)
Długość całkowita 124,97 m (410 ft 6 in)
Szerokość 22,86 m (75 ft 0 in)
Zanurzenie 8,38 m (27 ft 6 in)


Napęd:

Maszyny Dwie 3-cylindrowe pionowe maszyny parowe o cylindrach podwieszonych potrójnego rozprężania, 8 kotłów cylindrycznych, 2 śruby
Moc normalna 9000 ihp
Moc maksymalna 11 000 ihp
Prędkość normalna 15,5 węzła
Prędkość maksymalna 16,5 węzła (niektóre opracowania podają prędkość maksymalną nawet o węzeł wyższą)
Paliwo 350 t węgla (maksymalnie 780 ts), 190 ts paliwa płynnego
Zasięg 4700 mil morskich przy 10 węzłach


Opancerzenie:

Pas burtowy 457 mm - 356 mm (18 in - 14 in)
Górny pas burtowy 102 mm - 76 mm (4 in - 3 in)
Barbety 432 mm - 279 mm (17 in - 11 in)
Przegrody 406 mm - 356 mm (16 in - 14 in)
Kazamaty 152 mm (6 in)
Stanowisko dowodzenia 356 mm (14 in)
Pokład 76 mm - 64 mm (3 in - 2,5 in)


Uzbrojenie:

Początkowe 4 działa 343 mm (13,5 in) (67-ton) RBL (2x2); 10 dział 152 mm (6 in) QF (10x1); 16 dział 6-funtowych (6 pdr) QF (16x1); 12 dział 3-funtowych (3 pdr) QF (12x1); 7 wyrzutni torped 457 mm (18 in)


Ludzie:

Załoga 712 oficerów i marynarzy

Projekt

Okręty tego typu zostały zatwierdzone do budowy w Akcie Obrony Morskiej z 1889 roku, który przewidywał 21,5 miliona funtów na rozbudowę floty. Twórcy planu rozbudowy byli inspirowani pogłoskami o możliwym sojuszu francusko - rosyjskim i dostrzegalnymi brakami w Royal Navy, które ujawniły się w całej pełni podczas manewrów morskich odbytych w latach 1888 i 1889. Były one związane z rozwojem techniki i ciągłym zmianom którymi podlegały ówczesne floty. Napęd parowy był już na tyle wydajny, iż umożliwiał długie przebywanie okrętów na morzu, co utrudniało zastosowanie tradycyjnej taktyki brytyjskiej floty polegającej na blokadzie portów potencjalnego przeciwnika. W związku z tym Akt przewidywał rozbudowę floty do takiego stanu, by była w stanie stawić czoła jednocześnie marynarkom wojennym dwóch dowolnych państw podczas hipotetycznego konfliktu. W sumie zaplanowano wybudowanie 10 pancerników, 42 krążowników oraz 18 kanonierek torpedowych, co stanowiło znaczący wzrost stanu floty.

Centralnym punktem programu rozbudowy floty było zaprojektowanie pancerników typu "ROYAL SOVEREIGN". Na spotkaniu Rady Admiralicji, które odbyło się w 1888 r. nakreślono zgrubnie założenia jakie powinny przyświecać konstruktorom nowych pancerników. Powstały one na podstawie dogłębnych studiów poprzednich konstrukcji brytyjskich jak i zagranicznych. Dotychczasowe koncepcje kładące nacisk na broń torpedową i taranowanie nie były już brane pod uwagę jako dominujące. Zdawano sobie bowiem sprawę, iż prawidłowe użycie nowoczesnych dział utrzyma przeciwnika na dystans uniemożliwiający użycie taranu czy broni torpedowej. Przyszłe pancerniki były więc widziane przede wszystkim jako platformy dla dział dużego kalibru. Co za tym idzie okręty powinny być odpowiednio zabezpieczone pancerzem przed ogniem przeciwnika. Ważne również było zapewnienie im odpowiedniej dzielności morskiej oraz zasięgu.

Okręty zostały zaprojektowane przez znanego konstruktora Sir Williama White'a. W projektowanym typie "ROYAL SOVEREIGN" znajdował się również HMS "HOOD", jednakże mimo prawie identycznych założeniach projektowych, w ramach eksperymentu zdecydowano się ukończyć okręt w konfiguracji z artylerią główną umieszczoną w wieżach. Zaowocowało to tym, iż mimo znacznych podobieństw stanowił odrębny podtyp. Okręty typu "ROYAL SOVEREIGN" były znacznie większe od poprzedników: pancerników typu "ADMIRAL", "VICTORIA", czy "TRAFALGAR", a w momencie wybudowania stały się najsilniejszymi i największymi okrętami pancernymi świata. Przez następne 15 lat stały się wzorem dla konstruktorów pancerników w Wielkiej Brytanii. Dopiero zbudowanie HMS "DREADNOUGHT" zakończyło ten etap projektowania pancerników dla Royal Navy.

Konstrukcja

Służba

Galeria

Źródła:
- Dawid Lyon, Rif Winfield (2004). The Sail & Steam Navy List. All the ships of the Royal Navy 1815 - 1889. Chatham Publishing.
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia, oraz inne strony internetowe.