![]() klasa: kanonierka śrubowa, stalowa kanonierka śrubowa, "gunvessel" |
|
Specyfikacja |
Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
CURLEW | Devonport DYd | 05.01.1885 | 23.10.1885 | ?.06.1886 | Sprzedany w 1906 r. |
LANDRAIL | Devonport DYd | 05.01.1885 | 19.01.1886 | ?.03.1887 | Zatopiony w 1906 r. |
Dane taktyczno-techniczne |
Wymiary:
Wyporność projektowa | 790 ts |
Wyporność pełna | 950 ts |
Długość całkowita | brak danych |
Długość pomiędzy pionami | 50,44 m (195 ft 0 in) |
Szerokość | 8,53 m (28 ft 0 in) |
Zanurzenie średnie | 3,20 m (10 ft 6 in) |
Napęd:
Maszyny | Dwie 2-cylindrowe poziome maszyny parowe z normalnie prowadzonymi korbowodami; nieznana liczba kotłów; 2 śruby |
Moc nominalna | 850 nhp |
Moc indykowana | 1500 ihp |
Prędkość | 14,5 węzła |
Paliwo | 250 ton węgla |
Zasięg | 10 000 mil morskich przy prędkości 10 węzłów |
Uzbrojenie:
Początkowe | 1 działo 152 mm (6 in) 100-funtowe (100 pdr) 5 t. RBL; 3 działa 127 mm (5 in) 50-funtowe (50 pdr) 38 cwt RBL; 7 karabinów maszynowych (kartaczownic); 1 wyrzutnia torpedowa; 4 zrzutnie torped |
Ludzie:
Załoga | 46 oficerów i marynarzy |
Projekt |
Kanonierki typu "CURLEW" zostały zaprojektowane przez Williama White'a w 1885 r. W porównaniu z wcześniejszymi kanonierkami wykonanymi z wykorzystaniem materiałów mieszanych (budowa żelazno-drewniana), kadłuby tych okrętów były wykonane ze stali. W związku z postępem techniki i rozwojem budownictwa okrętowego, na okrętach tego typu zastosowano wiele nowych rozwiązań. Przede wszystkim zrezygnowano z ożaglowania pomocniczego. Zestaw uzbrojenia również odpowiadał nowoczesnym standardom, zawierał w sobie również wyrzutnie i zrzutnie torped. Jednakże ten typ był obarczony wieloma wadami. Okręty były zbyt małe i zbyt wolne aby towarzyszyć okrętom floty w formacji, natomiast aby wykonywać zadania swoich "poprzedników" były zbyt zaawansowane i przede wszystkim o 25% droższe w budowie. Brak ożaglowania również przeszkadzał w służbie na odległych Stations, gdzie były problemy z zaopatrywaniem w paliwo. Koszt budowy kadłuba każdego z okrętów wynosił po 37 363 funty, natomiast koszt maszyn wynosił po 12 600 funtów.
Konstrukcja |
Kadłub
Kadłub tych okrętów był wykonany w całości ze stali. Wyporność projektowa wynosiła 790 ts, pełna 950 ts, długość pomiędzy pionami wynosiła 50,44 m (195 ft 0 in), szerokość liczyła 8,53 m (28 ft 0 in), natomiast zanurzenie średnie wynosiło 3,20 m (10 ft 6 in). Kadłub był wyposażony w przedziały wodoszczelne. Konstrukcyjnie okręty te były dosyć podobne do ostatnio oddanych do służby kanonierek kompozytowych, jednak pozbawione były ożaglowania pomocniczego. Okręty miały dwa maszty, jeden z nich został zdjęty w 1903 r. podczas remontu na HMS "CURLEW". Okręty były wyposażone w jeden dosyć wąski komin.
Opancerzenie
Okręty nie posiadały opancerzenia.
Uzbrojenie
Okręty uzbrojono początkowo w 1 działo 152 mm (6 in) 100-funtowe (100 pdr) 5 t. RBL, 3 działa 127 mm (5 in) 50-funtowe (50 pdr) 38 cwt RBL, 7 karabinów maszynowych (kartaczownic), 1 wyrzutnię torpedową i 4 zrzutnie torped. Działo 6-calowe znajdowało się w części dziobowej, działa 5-calowe znajdowały się na sponsonach na śródokręciu (dwie armaty) i na rufie. Wyrzutnia torped znajdowała się na górnym pokładzie w przedniej części okrętów i strzelała przez dziób. Zrzutnie torped ("Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905" podaje jedynie dwie zrzutnie) znajdowały się na burtach na śródokręciu.
Napęd
Okręty otrzymały dwie 2-cylindrowe poziome maszyny parowe z normalnie prowadzonymi korbowodami firmy John Penn & Son, napędzające dwie śruby. Projektowana prędkość miała wynosić 14,5 węzła przy mocy 1500 ihp. Zapas paliwa wynosił 250 ton węgla, co pozwalało na przebycie 10 000 mil morskich przy prędkości 10 węzłów.
Służba |
Curlew
05.01.1885 | Położenie stępki okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
23.10.1885 | Wodowanie okrętu. |
06.1886 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. |
22.06.1886 | Wcielenie do służby w Devonport z przeznaczeniem do Cape of Good Hope Station. |
25.09.1889 | Okręt wraz z HMS "MONARCH", HMS "NORTHUMBERLAND", HMS "IRON DUKE" i HMS "ANSON" okręt wyrusza w rejs po Bałtyku, zawijając do wielu portów m.in. do Kopenhagi, Kilonii, Wilhelmshaven i Carlskrony. |
10.07.1906 | Okręt został sprzedany z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
22.06.1886 - ? | Captain Anthony Kingscote |
04.01.1888 (?) - 10.09.1889 (?) | Captain Charles J. Norcock |
31.08.1889 - 09.1889 | Commander Henry D. Barry (na czas manewrów) |
21.07.1892 - 30.08.1892 | Commander Arthur N. Heathcote (na czas manewrów) |
11.07.1893 - 08.1893 | Commander John L. Marx (na czas manewrów) |
18.07.1894 - 15.08.1894 | Commander Frederick G. Stopford (na czas manewrów) |
24.07.1895 - 08.1895 | Commander Casper J. Baker (na czas manewrów) |
08.07.1896 - 08.1896 | Commander James P. Montgomery (na czas manewrów) |
15.06.1897 - 09.07.1897 | Commander Frederick H. P. W. Freeman (na czas manewrów) |
16.07.1901 - 08.1901 | Commander Charles H. Umfreville (na czas manewrów) |
13.01.1903 - 30.06.1904 | Lieutenant & Commander Harold G. Grenfell |
01.07.1904 - 1904 | Lieutenant & Commander Edgar R. Morant |
Landrail
05.01.1885 | Położenie stępki okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
19.01.1886 | Wodowanie okrętu. |
03.1887 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. |
10.03.1887 | Wcielenie do służby w Devonport z przeznaczeniem do służby w West Coast of Africa Station, gdzie miał zastąpić kanonierkę HMS "WRANGLER". |
18.06.1890 | Okręt został ponownie wcielony do służby po remoncie na Malcie. |
11.07.1896 | Okręt uległ kolizji z SS "SIREN". NIe ma żadnych dodatkowych informacji na temat tego zdarzenia. |
04.10.1906 | Okręt został zatopiony jako cel w Lyme Bay. Po odholowaniu z Sheerness do Portland przez holownik "CAMEL", HMS "LANDRAIL" został zaholowany kilka mil w głąb zatoki West Bay, gdzie został zakotwiczony dziobem i rufą. Następnie okręty Channel Fleet zakotwiczyły w dwóch długich liniach po obu stronach "LANDRAIL", w odległości około 2 mil między liniami. Pancerniki HMS "EXMOUTH", "CAESAR", "ALBEMARLE" i "TRIUMPH" oddaliły się na 4 mile i rozpoczęły ostrzał celu, zapewniając innym jednostkom doskonały widok na przebieg zdarzeń. Strzelano do niej zarówno z dział 6-calowych, jak i 12-calowych, "LANDRAIL" otrzymał dwa bezpośrednie trafienia 12-calowymi pociskami. Jednakże po wcześniejszym wzmocnieniu i częściowym wypełnieniu kadłuba korkiem ciosy nie okazały się śmiertelne. Załoga ponownie podłączyła hol i "CAMEL" rozpoczął holować kanonierkę z powrotem do Portland. Jednak w połowie drogi przez zatokę "LANDRAIL"zaczął osiadać, przechylił się i zatonął w głębokiej wodzie. Jego załoga została uratowana, z wyjątkiem sygnalisty Leonarda Wardleya. Ćwiczenia ogniowe trwały w rzeczywistości tylko od 8 do 10 minut. Wrak spoczywa na głębokości 31 metrów, jest zorientowany N/S i składa się z dwóch części. |
Znani dowódcy (przydziały)
10.03.1887 - ? | Commander Duke A. Crofton (West Coast of Africa Station) |
16.05.1890 - 28.06.1893 (?) | Commander Frederick Hutchinson |
24.07.1895 - 08.1895 | Commander John Casement (na czas manewrów) |
08.07.1896 - 08.1896 | Commander Rowland E. Berkeley (na czas manewrów) |
15.06.1897 - 17.07.1897 | Commander Algernon H. Anson (na czas manewrów) |
16.07.1901 - 08.1901 | Commander Ernest F. A. Gaunt (na czas manewrów) |
18.12.1902 - ? | Lieutenant & Commander Stewart A. Perry-Ayscough |
Galeria |
- Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik, eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Dawid Lyon, Rif Winfield (2004). The Sail & Steam Navy List. All the ships of the Royal Navy 1815 - 1889. Chatham Publishing.
- Rif Winfield (2014). British Warship of the Age of Sail 1817 - 1863. Seaforth Publishing.
- Wikipedia, The Dreadnought Project oraz inne strony internetowe.