Kanonierka śrubowa II klasy zaprojektowana z kadłubem wykonanym z drewna. Była jedną z pierwszych kanonierek zaprojektowanych z wykorzystaniem napędu śrubowego. Została zaprojektowana przez Sir Williama Symondsa.
Zamówiony 26.03.1846 r.; zawieszony 06.10.1846 r.; anulowany 22.05.1849 r.
BITER
Chatham DYd
Zamówiony 26.03.1846 r.; zawieszony 06.10.1846 r.; anulowany 22.05.1849 r.
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
Wyporność
205 ts (spotyka się również wartość 192 ts)
Tonaż
301 44/94 bm
Długość pokładu działowego
39,62 m (130 ft 0 in)
Długość stępki dla obliczeń tonażu
36,24 m (118 ft 10¾ in)
Szerokość całkowita
6,71 m (22 ft 0 in)
Szerokość do obliczeń tonażu
6,66 m (21 ft 10 in)
Głębokość
2,79 m (9 ft 2 in)
Zanurzenie
brak danych
Napęd:
Maszyny
2-cylindrowa pionowa maszyna parowa pojedynczego rozprężania typu oscylacyjnego firmy Miller, Ravenhill & Co. (po przebudowie 2-cylindrowa pionowa maszyna parowa pojedynczego rozprężania typu oscylacyjnego firmy John Penn & Sons); nieznana liczba kotłów, 1 śruba
1 działo 203 mm (8 in) 65 cwt / 9 ft SBML, 1 działo brązowe 2-funtowe (2 pdr) SBML
Ludzie:
Załoga
30-60 oficerów i marynarzy
Projekt
16 maja 1845 r. Admiralicja przekazała instrukcje dla Głównego Konstruktora w sprawie zaprojektowania śrubowych wersji kanonierek I klasy, w odmianach z kadłubami żelaznymi i drewnianymi. 22 maja tego samego roku wpłynęło z Admiralicji podobne zapotrzebowanie, tym razem jednak dotyczące zaprojektowania kanonierek II klasy. W obu klasach zaprojektowano dwie kanonierki, po jednej z kadłubem wykonanym z żelaza i z drewna. Linie kadłubów tych okrętów różniły się rufą, kanonierki z drewnianymi kadłubami miały tradycyjne, pełne kształty rufy, natomiast żelaznokadłubowe zostały wyposażone w rufy o zmodyfikowanym kształcie zaprojektowanym dla osiągania wyższych prędkości przy użyciu napędu śrubowego. W wyniku prób przeprowadzonych w 1847 r. wykazano znacznie lepsze osiągi okrętów z eksperymentalną rufą, więc oba drewniane okręty zmodyfikowano i wyposażono w podobne rufy. HMS "TEAZER" był właśnie jedną z kanonierek II klasy. Jej zamówienie został zatwierdzone przez Admiralicje 31 maja 1945 r., natomiast projekt wykonał Sir William Symonds. Okręt miał kadłub wykonany z drewna i początkowo tradycyjny, pełny kształt rufy. Jego bliźniaczym okrętem był HMS "MINX", jednak miał kadłub wykonany z żelaza. Z polecenia Admiralicji okręt został przebudowany 7 stycznia 1848 r. (jeszcze przed oddaniem do służby). Na okręcie dokonano także wymiany śruby napędowej i maszyny parowej na nowocześniejszą, w lutym 1848 r. instalując nowocześniejszą maszynę firmy John Penn & Sons. 21 grudnia 1848 r. jego rufa została zmieniona na podobieństwo tej, jaką zastosowano w budowanym równolegle, żelaznokadłubowym HMS "MINX". 26 marca 1846 r, zamówiono dwie kolejne jednostki tego typu, jednak już 6 października 1846 r. obie jednostki zostały zawieszone na etapie gromadzenia materiałów. Budowy obu okrętów zostały anulowane 22 maja 1849 r. W 1854 r. okręt został przeklasyfikowany z kategorii "gunvessel" na "gunboat", podobnie jak żelaznokadłubowa kanonierka HMS "MINX".
Konstrukcja
Kadłub
Wyporność okrętu wynosiła 205 ts. Tonaż liczył 301 44/94 bm. Długość pokładu działowego wynosiła 39,62 m (130 ft 0 in), natomiast szerokość 6,71 m (22 ft 0 in). Nie ma danych na temat zanurzenia. Okręty miały jeden wąski komin i ożaglowanie pomocnicze nieznanego typu na 3 masztach. Kadłub okrętu był wykonany z drewna (w przeciwieństwie do budowanego równolegle żelaznokadłubowego HMS "MINX"). Miał również tradycyjny kształt rufy o pełnych kształtach. Po próbach w 1847 r. wykazano iż eksperymentalny kształt rufy zastosowany w HMS "SHARPSHOOTER" pozwala na osiąganie większych prędkości i zwiększa manewrowość. Zdecydowano więc iż HMS "TEAZER" jak i drewnianokadłubowa kanonierka I klasy HMS "RIFLEMAN" zostaną przebudowane (w 1848 r.) jeszcze przed oddaniem do służby i wyposażone w nowe rufy. Podczas przebudowy wymieniono również na okręcie maszyny napędowe.
Opancerzenie
Okręty nie posiadały opancerzenia.
Uzbrojenie
Okręt były początkowo uzbrojony w 1 działo 254 mm (10 in) 86 cwt SBML oraz 1 działo brązowe 2-funtowe (2 pdr) SBML. Po modernizacji, która nastąpiła w nieokreślonym czasie działo 10-calowe zostało zmienione na 1 działo 203 mm (8 in) 65 cwt / 9 ft SBML. Nie ma danych na temat rozmieszczenia dział na okręcie, po modernizacji działo 8-calowe znajdowało się na pokładzie, na lawecie typu pivot, która pozwalała na przesuwanie działa na obie burty.
Napęd
Okręt został wyposażony w 2-cylindrową pionową maszynę parowa pojedynczego rozprężania typu oscylacyjnego firmy Miller, Ravenhill & Co.. Cylindry miały średnicę 0,86 m (34 in) i skok 0,86 m (34 in). Parę dostarczała nieznana liczba kotłów. Nominalna moc projektowana wynosiła 100 nhp. Moc indykowana oceniona na próbach (8 czerwca 1848 r.) wynosiła 175,6 ihp co pozwalało na osiągnięcie 6,315 węzła przy wykorzystaniu maszyny parowej. Okręt był napędzany pojedynczą śrubą o średnicy 1,37 m (4½ ft). Okręt był wyposażony w ożaglowanie nieznanej konfiguracji o nieznanej powierzchni na trzech masztach.
Zgodnie z decyzją z 7 stycznia 1848 r. okręt został poddany przebudowie. W lutym na okręcie dokonano wymiany maszyny parowej na nowocześniejszą. Zamontowano 2-cylindrową pionową maszynę parowa pojedynczego rozprężania typu oscylacyjnego wyprodukowaną przez John Penn & Sons. Maszyna ta miała moc nominalną 40 nhp, moc indykowaną 128,2 ihp co pozwalało na osiągnięcie 7,685 węzła. Dane dotyczące mocy i prędkości zostały uzyskane podczas prób 6 października 1848 r. Cylindry tej maszyny miały 0,69 m (27 in) średnicy natomiast skok wynosił 0,76 m (30 in). Koszt nowej maszyny parowej wyniósł 2530 funtów. Zamontowano również nową śrubę o średnicy 1,52 m (5 ft). 21 grudnia 1848 r. zakończono również przebudowę części rufowej, której kształt został przetestowany i pozwalał na osiągnięcie większych prędkości.
Służba
31.05.1845
Zatwierdzenie okrętu do budowy.
06.08.1845
Położenie stępki okrętu w stoczni Portsmouth Dockyard.
25.06.1846
Wodowanie okrętu.
1848
Ukończenie budowy okrętu. Koszt wyniósł 5974 funty za kadłub oraz 5259 funtów za maszyny.
19.10.1848
Okręt został wcielony do służby z przydziałem do West Coast of Africa Station, jako tender dla fregaty bocznokołowej HMS "PENELOPE".
04.03.1849
Podczas operacji przeciwpirackiej okręt napotkał na pozycji lat. 6° 10' N., lon. 4° 8' E. bryg "CATHARINA DE BOM FIM" (nieznanej narodowości). Brak danych co do losów przechwyconego statku.
08.06.1850
Okręt zatrzymał na pozycji lat. 3° 40' N., Long. 1° 3' E. statek niewolniczy, szkuner "ANDORINA FELIZ" (Bernardo Lopez, Master). 8 sierpnia 1850 r. zapadł wyrok wydany przez Vice-Admiralty Court, Sierra Leone potwierdzający winę i zajęcie statku za handel niewolnikami.
04.1851
Okręt został zdjęty ze służby.
24.04.1851
Okręt jest raportowany w Portsmouth jako tender dla fregaty bocznokołowej HMS "PENELOPE". Tego samego dnia okręt wyruszył z HMS "PENELOPE" do West Coast of Africa Station.
30.08.1851
Okręt znajdował się wtedy już w West Coast of Africa Station.
23.12.1851
Okręt wziął udział w operacji w Lagos. Zamieszki były związane z powstaniem mającym na celu przywrócenie władzy dla Króla Akitoye przeciwko panującemu Królowi Kosoko. W operacji wzięli udział członkowie załogi kanonierki. Dwóch z nich zostało rannych, w tym jeden ciężko (Geo. E. Howell, Gunner 2nd class).
11.03.1853
Kanonierka wraz ze slupem HMS "LINNET" wzięła udział w operacji przeciwko wodzowi Kali Modoo w mieście Medina przy ujściu rzeki Sierra Leone. Wódz był podejrzewany o przetrzymywanie zakładników pochodzących z Europy, jak również o handel niewolnikami. Po demonstracji siły i oddaniu kilku strzałów ostrzegawczych z dział obu okrętów wódz poddał się. Obyło się bez strat po obu stronach.
30.04.1853
W wyniku operacji na rzece Pongos kanonierka zajęła dwa statki niewolnicze, hiszpański bryg "BETTONA" oraz niezidentyfikowany szkuner.
08.03.1855
Okręt ponownie wcielono do służby, na tym samym Station.
22.04.1855
Okręt opuścił Wielką Brytanię i udał się na miejsce pełnienia służby.
01.08.1857
Okręt zajął statek niewolniczy, szkuner "ABBOT DEVEREUX" (J.M. Pedermonto, Master) nieopodal Aghwey. Niekiedy jest podawana data 20 lipca 1857 r. Okręt został zatrzymany na pozycji lat. 5° 15' N., Long. 4° 40' E. z 221 niewolnikami na pokładzie (niekiedy spotyka się nawet liczbę 270 niewolników). Okręt został doścignięty po wyjątkowo długim i żmudnym pościgu.
15.08.1857
Okręt znajdował się wtedy w Little Popoe, gdzie oczekiwał na zluzowanie przez kanonierkę (okręt badawczy) HMS "FIREFLY".
05.05.1858
Okręt zajął kolejny statek niewolniczy, szkuner "GENERAL SCOTT" (Aaron T. Keeney, master). Statek został zajęty na pozycji Lat. 5° 35' 40" S., long. 9° 50' E. Podczas zatrzymania papiery okrętowe zostały wyrzucone za burtę, na pokładzie nie stwierdzono niewolników, jednak oględziny statku wskazywały wyraźnie iż jest on przeznaczony do ich przewozu. Okręt został odstawiony do Sierra Leone i zgodnie z decyzją Vice Admiralty Court z dnia 28 maja 1858 został zajęty.
10.10.1858
Okręt wrócił do Wielkiej Brytanii.
22.10.1858
Okręt został wycofany ze służby w Woolwich.
20.06.1862
Okręt został sprzedany dla Castle & Son i utylizowany w Charlton.
Znani dowódcy (przydziały)
19.10.1848 - 04.1851
Lieutenant & Commander Jasper Henry Selwyn
04.1851 - ?
Lieutenant Riche
08.03.1855 - 28.05.1855
Lieutenant Beville Granville Wyndham Nicolas
28.05.1855 - 14.03.1857
Lieutenant & Commander Walter James Hunt-Grubbe
14.03.1857 - 08.04.1858
Lieutenant & Commander William Henry Whyte
08.04.1858 - 22.10.1858
Lieutenant & Commander Charles Joseph Wrey
Galeria
Teazer (1846)
HMS Teazer
Atak na Medinę nad rzeką Sierra Leone. Ilustracja dla The Illustrated London News, 14 maja 1853 r.
HMS Teazer
Obrazek z pocztówki przedstawiający przybycie HMS "BLOODHOUND" i HMS "TEAZER" do Lagos w 1852 roku, po bombardowaniu Lagos przez brytyjskie siły morskie w 1851 roku.
HMS Teazer
Znaczek pocztowy wypuszczony przez Sierra Leone, przedstawiający okręt.
Kanonierka śrubowa II klasy zaprojektowana z kadłubem wykonanym z drewna. Była jedną z pierwszych kanonierek zaprojektowanych z wykorzystaniem napędu śrubowego. Została zaprojektowana przez Sir Williama Symondsa.
Kraj: Wielka Brytania
