![]() |
![]() klasa: klasa: kanonierka śrubowa, żelazna kanonierka śrubowa, "gunvessel" |
|
Specyfikacja |
Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
MINX | Miller, Ravenhill & Co. | 05.09.1845 | 05.09.1846 | ?.02.1854 | Sprzedany w 1899 r. |
Dane taktyczno-techniczne |
Wymiary:
Wyporność | 250 ts |
Tonaż | 301 bm |
Długość pokładu działowego | 39,93 m (131 ft 0 in) |
Długość stępki dla obliczeń tonażu | 35,92 m (117 ft 10 in) |
Szerokość całkowita | 6,73 m (22 ft 1 in) |
Szerokość do obliczeń tonażu | brak danych |
Głębokość | 2,54 m (8 ft 4 in) (spotyka się również wartość 2,79 m (9 ft 2 in)) |
Zanurzenie | brak danych |
Napęd:
Maszyny | 2-cylindrowa pionowa maszyna parowa pojedynczego rozprężania typu oscylacyjnego firmy Miller, Ravenhill & Co.; nieznana liczba kotłów, 1 śruba |
Ożaglowanie | nieustalonego typu na trzech masztach |
Moc nominalna | 100 nhp |
Moc indykowana | 234 ihp |
Prędkość (maszyna parowa) | 9,137 węzła |
Prędkość (żagle) | brak danych |
Paliwo | brak danych |
Zasięg | brak danych |
Uzbrojenie:
Początkowe | 1 działo 254 mm (10 in) 86 cwt SBML, 1 działo brązowe 2-funtowe (2 pdr) SBML |
Modernizacja | 1 działo 203 mm (8 in) 65 cwt / 9 ft SBML, 1 działo brązowe 2-funtowe (2 pdr) SBML |
Ludzie:
Załoga | 30 oficerów i marynarzy |
Projekt |
16 maja 1845 r. Admiralicja przekazała instrukcje dla Głównego Konstruktora w sprawie zaprojektowania śrubowych wersji kanonierek I klasy, w odmianach z kadłubami żelaznymi i drewnianymi. 22 maja tego samego roku wpłynęło z Admiralicji podobne zapotrzebowanie, tym razem jednak dotyczące zaprojektowania kanonierek II klasy. W obu klasach zaprojektowano dwie kanonierki, po jednej z kadłubem wykonanym z żelaza i z drewna. Linie kadłubów tych okrętów różniły się rufą, kanonierki z drewnianymi kadłubami miały tradycyjne, pełne kształty rufy, natomiast żelaznokadłubowe zostały wyposażone w rufy o zmodyfikowanym kształcie zaprojektowanym dla osiągania wyższych prędkości przy użyciu napędu śrubowego. W wyniku prób przeprowadzonych w 1847 r. wykazano znacznie lepsze osiągi okrętów z eksperymentalną rufą, więc oba drewniane okręty zmodyfikowano i wyposażono w podobne rufy.
HMS "MINX" był właśnie jedną z kanonierek II klasy z żelaznym kadłubem. Zamówienie zostało złożone przez Admiralicję 22 maja 1845 r., natomiast propozycje zostały zatwierdzone przez Admiralicję 31 maja 1845 r. Kontrakt ze stocznią jest datowany na 5 lipca 1845 r. Maszyny zostały doposażone w East India Dock, zakończono montaż w grudniu 1846 r. W tym samym miesiącu okręt przeszedł też próby morskie i został wcielony do służby zanim zakończono wyposażanie. Okręt miał kadłub wykonany z żelaza (w odróżnieniu od budowanego równolegle HMS "TEAZER") i od samego początku został zaprojektowany z nowym, eksperymentalnym kształtem części rufowej okrętu. Okręt wyjątkowo długo (w porównaniu do swoich przyrodnich braci) oczekiwał na wcielenie do służby. Dopiero w lutym 1854 r. okręt został ukończony, natomiast wyposażanie okrętu i doprowadzenie go do stanu gotowości do wyjścia w morze trwało aż do 4 czerwca 1854 r. W tym samym roku (najprawdopodobniej) okręt został przeklasyfikowany z klasy GV2 "gunvessel second class" na "gunboat" GB.
Konstrukcja |
Kadłub
Wyporność okrętu wynosiła 250 ts. Tonaż liczył 301 bm. Długość pokładu działowego wynosiła 39,93 m (131 ft 0 in) (czasami spotyka się również wartość 39,62 m (130 ft 0 in)), natomiast szerokość 6,73 m (22 ft 1 in) (czasami spotyka się również wartość 6,71 m (22 ft 0 in)). Nie ma danych na temat zanurzenia. Okręt miał jeden wąski komin i ożaglowanie nieznanego typu na 3 masztach. Kadłub okrętu był wykonany z żelaza (w przeciwieństwie do budowanego równolegle drewnianokadłubowego HMS "TEAZER"). Miał również eksperymentalny kształt rufy. Po próbach w 1847 r. wykazano iż kształt rufy zastosowany w kanonierce I klasy HMS "SHARPSHOOTER" pozwala na osiąganie większych prędkości i zwiększa manewrowość. Zdecydowano więc iż HMS "RIFLEMAN" jak i drewnianokadłubowa kanonierka II klasy HMS "TEAZER" zostaną przebudowane (w 1848 r.) jeszcze przed oddaniem do służby i wyposażone w nowe rufy.
Opancerzenie
Okręty nie posiadały opancerzenia.
Uzbrojenie
Uzbrojenie okrętu było identyczne jak w budowanej równolegle drewnianokadłubowej kanonierce II klasy HMS "TEAZER". Okręt były początkowo uzbrojony w 1 działo 254 mm (10 in) 86 cwt SBML oraz 1 działo brązowe 2-funtowe (2 pdr) SBML. Po modernizacji, która nastąpiła w nieokreślonym czasie działo 10-calowe zostało zmienione na 1 działo 203 mm (8 in) 65 cwt / 9 ft SBML. Nie ma danych na temat rozmieszczenia dział na okręcie, po modernizacji działo 8-calowe znajdowało się na pokładzie, na lawecie typu pivot, która pozwalała na przesuwanie działa na obie burty.
Napęd
Okręt został wyposażony w 2-cylindrową pionową maszynę parową pojedynczego rozprężania typu oscylacyjnego firmy Miller, Ravenhill & Co.. Cylindry miały średnicę 0,86 m (34 in) i skok 0,84 m (33 in), a więc niemal identyczną jak w drewnianokadłubowej kanonierce II klasy HMS "TEAZER". Parę dostarczała nieznana liczba kotłów. Nominalna moc projektowana wynosiła 100 nhp. Moc indykowana oceniona na próbach wynosiła 234 ihp co pozwalało na osiągnięcie 9,137 węzła przy wykorzystaniu maszyny parowej. Okręt był napędzany pojedynczą śrubą o średnicy 1,37 m (4½ ft). Okręt był wyposażony w ożaglowanie nieznanej konfiguracji o nieznanej powierzchni na trzech masztach. W maju 1847 r. okręt został wyposażony w nowy rodzaj śruby napędowej, zamontowanej pod nadzorem Engineering Dept w Woolwich Dockyard.
Pomiędzy czerwcem 1847 r. a wrześniem 1848 r. okręt wziął udział w serii prób związanych z nowymi śrubami, zaprojektowanymi i wykonanymi przez Woodcroft and Atherton. Osiągnięte prędkości oscylowały pomiędzy 7,44 a 8,84 węzła. 3 stycznia 1849 r. Admiralicja podjęła decyzję o wymianie maszyny parowej na okręcie. Nowa maszyna należała do typu poziomego, pojedynczego rozprężania, (według niektórych danych rónież w odmianie oscylacyjnej) i została zbudowana przez firmę Seaward & Capel. Miała 2 cylindry o średnicy 0,23 m (9 3/16 in) i skoku 0,23 m (9 in). Była znacznie słabsza, gdyż moc nominalna wynosiła 10 nhp, natomiast indykowana 36 ihp. Prędkość osiągana przez okręt po wymianie maszyn (dokonanej w Woolwich Dockyard pomiędzy styczniem a czerwcem 1849 r.) wynosiła na próbach 5,44 węzła. Okręt po wymianie nadal uczestniczył w próbach nowych śrub napędowych aż do stycznia 1850 r.
Służba |
31.05.1845 | Zatwierdzenie okrętu do budowy. |
05.07.1845 | Data zatwierdzenia kontraktu ze stocznią. |
05.09.1845 | Położenie stępki okrętu w stoczni Miller, Ravenhill & Co. |
05.09.1846 | Wodowanie okrętu. |
06.1847 - 09.1848 | Okręt przed wcieleniem wziął udział w serii prób związanych z nowymi śrubami, zaprojektowanymi i wykonanymi przez Woodcroft and Atherton. Osiągnięte prędkości oscylowały pomiędzy 7,44 a 8,84 węzła. |
03.01.1849 | Podpisanie przez Admiralicję decyzji o wymianie maszyny napędowej na okręcie. |
01.1849 - 06.1849 | Wymiana na nową maszynę parową w Woolwich Dockyard. |
06.1849 - 01.1850 | Okręt nadal uczestniczył w próbach morskich z nowymi rodzajami śrub. |
02.1854 | Ukończenie budowy okrętu. Koszt wyniósł 13 677 funtów ( w tym 5182 funtów za kadłub, 4518 funty za maszyny). |
09.05.1854 | Wcielenie okrętu do służby z przydziałem do West Coast of Africa Station. |
18.09.1854 | Okręt znajdował się w tamtym okresie nieopodal Lagos, gdzie zwiększył się stan zagrożenia związanego z osobą Króla Kosoko, którego zapędy groziły pokojowi w tamtym rejonie. 28 września okręt był raportowany wraz z brygiem HMS "CRANE" nieopodal Appi River, 45 mil od Lagos. Okręty przebywały w tamtym rejonie w związku z ratyfikacją traktatu, w ramach którego Król Kosoko zobowiązywał się nie podejmować żadnych działań zbrojnych przeciwko Lagos. |
08.11.1854 | Okręt jest raportowany nieopodal Accra, na okręcie wg. raportu stwierdzono przypadki febry. Okręt został skierowany do Ascension poprzez Prince's Island. |
19.10.1855 | Okręt znajdował się tamtego dnia w Old Calabar River. |
25.04.1857 | Zdjęcie okrętu ze służby w Woolwich. |
1859 | Okręt został przebudowany w Woolwich na pływający zbiornik na wodę za 2061 funtów. Okręt po przebudowie stacjonował w Portland. |
1870 | Okręt został przeniesiony do Plymouth. |
15.12.1899 | Okręt został sprzedany z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
05.1847 - ? | Lieutenant Robert Robertson (na czas testów śrub) |
09.05.1854 - 16.03.1855 | Lieutenant & Commander Herbert Thomas Ryves |
16.03.1855 - 25.04.1857 | Lieutenant & Commander Richard Henry Roe |
Galeria |
Źródła:
- Dawid Lyon, Rif Winfield (2004). The Sail & Steam Navy List. All the ships of the Royal Navy 1815 - 1889. Chatham Publishing.
- Rif Winfield (2014). British Warship of the Age of Sail 1817 - 1863. Seaforth Publishing.
- Wikipedia, The Dreadnought Project oraz inne strony internetowe.