Rupert (1872)

Budowa kadłuba nie odbiegała od tej zastosowanej w HMS "HOTSPUR", W trakcie przebudowy w latach 1891/93 tylny maszt został zdemontowany, natomiast przedni zmieniony na typ militarny (palowy). zmiany konstrukcyjne i ciężar uzbrojenia zwiększył zanurzenie okrętu o 0,76 m (2,5 ft). Aby zrekompensować wzrost wagi zdecydowano się na ograniczenie ilości zabieranego węgla do 390 ton. W przeciwieństwie do innych jednostek okręt nie posiadał jednej, centralnie umieszczonej wieży stanowiska dowodzenia, lecz dwie umieszczone po obu stronach kadłuba na rufie. Z racji swojego położenia były raczej mało użyteczne w walce, a to z powodu prawie zerowego wglądu w kierunku dziobu w osi okrętu.

Okręt był uzbrojony w 2 działa 254 mm (10 in) MLR oraz 2 działa 64-funtowe (64 pdr) MLR. Działa 254 mm znajdowały się w wieży działowej na dziobie okrętu. Wieża była ochraniana pancerzem o grubości 356 mm (14 in) z przodu i 305 mm (12 in) z boków. Działa 64-funtowe znajdowały się na rufie i nie były ochraniane pancerzem. Zasadniczym uzbrojeniem był 3,05 m (10 ft) taran, umieszczony poniżej linii wodnej na dziobie i wzmacniany dodatkowo przez opancerzenie burt. W 1887 roku wymieniono działa 64-funtowe na 2 działa 152 mm (6 in) RBL, dodano wyrzutnie torpedowe i działka szybkostrzelne. W latach 1891/83 została dokonana kolejna przebudowa okrętu - wymieniono uzbrojenie główne okrętu i dodano kilka dział szybkostrzelnych.

Burty były ochraniane pasem pancernym o grubości na śródokręciu 279 mm ( 11 in), zmniejszającej się w kierunku dziobu i rufy do grubości 229 mm (9 in). Pas pancerny był przykryty pokładem o grubości 76 mm - 51 mm (3 in - 2 in). Pancerz cytadeli wynosił 305 mm (12 in), i był przykryty pokładem o grubości 51 mm (2 in). Stanowisko dowodzenia znajdowało się na jej dachu.

Napęd HMS "RUPERT" zapewniały dwie 2-cylindrowe, poziome maszyny parowe z powrotnymi korbowodami pojedynczego rozprężania firmy Napier o mocy 4630 ihp co pozwalało na osiągnięcie prędkości 13,59 węzła. Średnica cylindra wynosiła 1,83 m (72 in), natomiast skok tłoków 0,91 m (36 in). W latach 1891/93 dokonano przebudowy i modernizacji - m.in. wymieniono maszyny na pionowe maszyny o podwieszanych cylindrach potrójnego rozprężania oraz kotły na typ cylindryczny, co zaowocowało łatwiejszym osiąganiem projektowanej prędkości 14 węzłów. Okręt posiadał również omasztowanie typu szkuner na dwóch masztach. Ożaglowanie mogło być wykorzystane w przypadku awarii silnika, jednak w praktyce nie korzystano z niego z racji bardzo wątpliwej przydatności.