Pierwsze w Royal Navy niewielkie okręty zaprojektowane z wykorzystaniem konstrukcji kompozytowej, czyli z wewnętrzną ramą z żelaza i pokryciem drewnianym. Te kanonierki zostały zaprojektowane przez Edwarda Reed'a, który zaplanował wykorzystać podczas ich budowy silniki parowe wykorzystywane wcześniej w starszych kanonierkach, budowanych w dużej liczbie w czasie wojny krymskiej.
Kraj: Wielka Brytania klasa: kanonierka śrubowa, kompozytowa kanonierka śrubowa, "gunvessel"
1 działo 178 mm (7 in) 6½ ton L/16 MLR; 1 działo 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR; 2 działa 178 mm (7 in) 4½ ton MLR; 2 karabiny maszynowe (kartaczownice)
Modernizacja ("AVON", "ELK")
1 działo 178 mm (7 in) 4½ ton MLR; 1 działo 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR; 2 działa 178 mm (7 in) 4½ ton MLR; 2 karabiny maszynowe (kartaczownice)
Ludzie:
Załoga
80 oficerów i marynarzy
Projekt
Te kanonierki zostały zaprojektowane przez Sir Edwarda Reeda, dyrektora ds. budownictwa morskiego, w założeniu miały one zastąpić liczne kanonierki budowane szybko i w dużej liczbie w czasie wojny krymskiej. Kanonierki krymskie były zbudowane z zielonego, niesezonowanego drewna, ich kadłuby zaczęły gnić już po dekadzie lub dłużej. Jednakże ich silniki nadal były ogólnie sprawne i gdy starsze okręty ulegały utylizacji, ich silniki zdemontowano i przenoszono na budowane właśnie kanonierki typu "BEACON". Doświadczenie bojowe (głównie przeciwko chińskim fortyfikacjom) pokazało, że pojedyncze 32-funtowe gładkolufowe armaty stanowiące podstawę uzbrojenia wielu wcześniejszych kanonierek nie było wystarczająco silne, więc Reed'owi polecono zaprojektować dwuśrubową konstrukcję o niewielkim zanurzeniu, nadającą się do operacji w dorzeczach, która wykorzystywałaby silniki ze starszych okrętów, cięższe uzbrojenie i wystarczającą wolną burtę, aby umożliwić służbę na morzu. Te raczej sprzeczne wymagania zmusiły Reeda do odrzucenia tradycyjnej drewnianej ramy podczas konstruowania tych okrętów, a typ "BEACON" stał się pierwszym typem okrętów Royal Navy, które zostały zaprojektowane z wykorzystaniem żelaznej wewnętrznej ramy i drewnianego poszycia (tzw. konstrukcji kompozytowej). Zamówione okręty zbudowano w ramach 1867-68 Programme.
Konstrukcja
Kadłub
Kadłub tych okrętów był wykonany częściowo z drewna (poszycie) jaki i z żelaza (wewnętrzna struktura). Wyporność początkowo wynosiła 584 ts, natomiast tonaż liczył 464 bm. Okręty te były wyraźnie mniejsze od poprzedzających je drewnianych kanonierek typu "PLOVER". Długość pokładu działowego wynosiła 47,24 m (155 ft 0 in), długość stępki do obliczeń tonażu 42,37 m (139 ft 0 in), natomiast szerokość liczyła 7,62 m (25 ft 0 in). Zanurzenie wynosiło od 2,36 m (7 ft 9 in) do 2,90 m (9 ft 6 in). Kadłub był wyposażony w przedziały wodoszczelne. Aby zminimalizować zanurzenie, okręty te otrzymały bardzo pełny kształt kadłuba z niemal kwadratowymi w kształcie wręgami i płaskim dnem. Admirał G. A. Ballard ("British Gunvessels of 1875: The Smaller Twin-Screw Type") skomentował, że zostały zbudowane "na wzór bardzo wydłużonej skrzyni do pakowania”. Dzięki takiej konstrukcji okręty te okazały się stabilnymi platformami dział i pozwalały na zamontowanie cięższych wersji armat (lub większej ich liczby, jak w tym przypadku) niż w innych kanonierkach. W przypadku wejścia na mieliznę, ten kształt pozwoliłby im teoretycznie z łatwością się z niej ześlizgnąć. Taki kształt kadłuba nie pozwalał również na zbyt głębokie przechyły, co również wpływało na celność ognia. Jednak taki a nie inny kształt kadłuba miał również wady, które uwidaczniały się głównie przy słabym wietrze (myszkowanie i trudność w sterowaniu), problemy następowały również przy zbyt silnym bocznym wietrze. Ożaglowanie było typu bark o nieznanej powierzchni na trzech masztach. Okręt nie miał podnoszonych śrub, więc wpływało to na osiągi pod żaglami. Kształt kadłuba niestety generował również problemy podczas rejsów z tym napędem. Podczas przedniego wiatru Ballard opisał je jako "całkiem nie do opanowania pod żaglami”, natomiast Antony Preston w opracowaniu "Send a Gunboat: The Victorian Navy and Supremacy at Sea, 1854–1904" twierdził, że "pływały jak taca z herbatą”. Kominy na tych okrętach mogły być opuszczane poziomo na pokład co ograniczało opór wiatru. Na kanonierkach "AVON", "DWARF" i "ELK" po 1880 roku zmieniono ożaglowanie na typ barkentyna. Na niektórych okrętach w trakcie użytkowania dodano niewielkie nadbudówki w części rufowej. Załoga liczyła 80 oficerów i marynarzy.
Opancerzenie
Okręty nie posiadały opancerzenia.
Uzbrojenie
Planowano uzbroić okręty silniej niż wcześniejsze kanonierki typu "PLOVER". Projektowane uzbrojenie miało składać się z 2 dział 64-funtowych (64 pdr) 56 cwt MLR i 2 dział 20-funtowe (20 pdr) Armstrong RBL. Ostatecznie okręty uzbrojono w 1 działo 178 mm (7 in) 6½ ton MLR, 1 działo 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR i 2 działa 20-funtowe (20 pdr) Armstrong RBL oraz 2 karabiny maszynowe (kartaczownice). Działa 7-calowe i 64-funtpwe były umieszczone na śródokręciu, na obrotowych podstawach. Działa 20-funtowe znajdowały się na dziobie i na rufie, w charakterze dział pościgowych. W późniejszym okresie na niektórych okrętach przeprowadzono modernizację uzbrojenia. Na "FLIRT", "HORNET", "ROCKET" i "LYNX" zmieniono istniejące uzbrojenie na 1 działo 178 mm (7 in) 6½ ton MLR, 1 działo 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR i 2 działa 178 mm (7 in) 4½ ton MLR oraz 2 kartaczownice. Na "AVON" i "ELK" zmieniono działa 7-calowe na ich lżejsze wersje.
Napęd
Na okrętach tego typu zastosowano dwa różne typy silników. Dwanaście okrętów otrzymało po dwie, odzyskane ze starszych okrętów 2-cylindrowe maszyny parowe z powrotnymi korbowodami pojedynczego rozprężania zbudowane przez Maudslay, Sons and Field, a pozostałe sześć otrzymało maszyny parowe wyprodukowane przez firmę John Penn i Sons. Każdy silnik napędzał pojedynczą śrubę o średnicy 1,83 m (6 ft). Maszyny wyprodukowane przez firmę Penn były to 2-cylindrowe maszyny parowe z tłokiem rurowym pojedynczego rozprężania, miały cylindry o średnicy 45 cm (17 7/8 in) i skok 30 cm (12 in). Maszyny firmy Maudslay miały cylindry o średnicy 39 cm (15½) i skok 46 cm (18 in). Trzy cylindryczne kotły dostarczały parę do silników, chociaż ciśnienie robocze zmieniało się - okręty z silnikami firmy Penn były zasilane kotłami wypracowującymi parę o ciśnieniu 80 psi, podczas gdy silniki Maudslay'a miały kotły wypracowujące parę o ciśnieniu 60 psi. Wszystkie silniki pochodziły ze starszych kanonierek, które zostały rozebrane ze względu na gnicie drewna kadłuba. Zapas paliwa wynosił 90 ton węgla. Dane dotyczące mocy indykowanej i prędkości osiąganych przez poszczególne jednostki można znaleźć w części dotyczącej przebiegu służby poszczególnych okrętów.
Służba
Beacon
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Chatham Dockyard.
17.08.1867
Wodowanie okrętu.
09.1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 506 ihp osiągnął 9,613 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie został skierowany do East Indies Station.
1873
Okręt wspierał brytyjskie operacje przybrzeżne podczas Trzeciej Wojny Anglo-Ashanti.
1882
Okręt wziął udział w bombardowaniu Aleksandrii.
12.1888
Okręt został sprzedany w celu utylizacji.
Avon
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Portsmouth Dockyard.
02.10.1867
Wodowanie okrętu.
11.1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 528 ihp osiągnął 10,345 węzła. Okręt został skierowany do służby w West Africa Station. W późniejszym okresie okręt został skierowany do służby na obszarze południowo - wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej.
26.04.1890
Okręt został sprzedany do Charlton w celu utylizacji. Według niektórych danych okręt miał maszyny parowe w na tyle dobrej kondycji, że pełnił jeszcze jakiś czas po sprzedaży funkcję tendera w Hull (dla okrętów straży przybrzeżnej).
Gnat
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Pembroke Dockyard.
26.11.1867
Wodowanie okrętu.
1868
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 528 ihp osiągnął 9,754 węzła. Okręt został skierowany do służby w China Station.
15.11.1868
Okręt rozbił się u brzegów Balabac Island na Morzu Chińskim, na południe od Filipin.
Cracker
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Portsmouth Dockyard.
27.11.1867
Wodowanie okrętu.
1868
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 528 ihp osiągnął 10,039 węzła.
29.07.1868
Wcielenie okrętu do służby z przeznaczeniem do służby na obszarze południowo - wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej.
1889
Okręt został utylizowany w Portsmouth.
Znani dowódcy (przydziały)
29.07.1868 - ?
Commander Hawksworth Fawkes
Dwarf
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Woolwich Dockyard.
28.11.1867
Wodowanie okrętu.
1868
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 495 ihp osiągnął 9,797 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. Okręt odwiedził m.in. port w Asunción nad rzeką Paragwaj, około 970 km w górę rzeki.
04.1886
Okręt został utylizowany w Devonport. Według niektórych danych okręt miał maszyny parowe w na tyle dobrej kondycji, że pełnił jeszcze jakiś czas po sprzedaży funkcję tendera w Southampton (dla okrętów straży przybrzeżnej).
Flirt
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
04.1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Devonport Dockyard.
20.12.1867
Wodowanie okrętu.
12.1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 532 ihp osiągnął 9,678 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt brał udział w ochronie rybołówstwa w Grand Banks of Newfoundland.
11.1888
Okręt został sprzedany dla George Cohen z przeznaczeniem do utylizacji.
Fly
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
04.1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Devonport Dockyard.
20.12.1867
Wodowanie okrętu.
08.1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 489 ihp osiągnął 9,558 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt brał udział w ochronie rybołówstwa w Grand Banks of Newfoundland.
11.1887
Okręt został sprzedany dla Castle z przeznaczeniem do utylizacji.
Elk
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Portsmouth Dockyard.
10.01.1868
Wodowanie okrętu.
1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 472 ihp osiągnął 9,684 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do służby w China Station.
11.1874
Okręt przebywał w Hongkongu, opuścił go 2 stycznia 1875 r. i udał się na Morze Śródziemne.
05.1875
Okręt dotarł na Maltę (niektóre źródła podają kwiecień).
1887
Okręt został przeniesiony do Straży Przybrzeżnej jako tender w Liverpool.
1890
Okręt został przeklasyfikowany na holownik.
1905
Okręt został sprzedany i przebudowany na pogłębiarkę. Niektóre źródła wspominają o przebudowanie go na hulk węglowy.
Boxer
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Deptford Dockyard.
25.01.1868
Wodowanie okrętu.
1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 587 ihp osiągnął 9,885 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt brał udział w ochronie rybołówstwa w Grand Banks of Newfoundland. Został również w późniejszym okresie wysłany do Kolumbii Brytyjskiej.
06.1887
Okręt został sprzedany z przeznaczeniem do utylizacji.
Thistle
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Deptford Dockyard.
25.01.1868
Wodowanie okrętu.
1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 587 ihp osiągnął 9,885 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do East Indies Station. Odwiedził również Chiny.
11.1888
Okręt został sprzedany dla Read, Portsmouth z przeznaczeniem do utylizacji.
Hornet
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Pearse, Lockwood & Co., Stockton-on-Tees.
10.03.1868
Wodowanie okrętu.
1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 506 ihp osiągnął 9,897 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do China Station.
1889
Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji.
Rocket
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni London Eng. Co., Poplar.
08.04.1868
Wodowanie okrętu.
1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 632 ihp osiągnął 10,421 węzła.
13.10.1869
Wcielenie okrętu do służby z przeznaczeniem do służby West Africa Station. W późniejszym czasie pełnił również służbę na obszarze południowo - wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej. Został również w wysłany do Kolumbii Brytyjskiej.
12.1888
Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji.
Znani dowódcy (przydziały)
13.10.1869 - 19.08.1873
Commander Arthur Richard Wright
Lynx
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Harland & Wolff, Belfast, z numerem stoczniowym 53.
25.04.1868
Wodowanie okrętu.
1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 526 ihp osiągnął 9,799 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt został skierowany do East Indies Station.
12.1888
Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji.
Teazer
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Laird Brothers, Birkenhead, pod numerem stoczniowym 363.
28.04.1868
Wodowanie okrętu.
1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 489 ihp osiągnął 10,333 węzła. Okręt po wcieleniu do służby został wysłany do służby w East Indies Station.
08.09.1872
Wcielenie okrętu do służby z przeznaczeniem do służby w China Station.
12.1887
Okręt został utylizowany w Chatham.
Znani dowódcy (przydziały)
08.09.1872 - 1874
Commander James Terence FitzMaurice (China Station)
Midge
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Randolph & Elder. Govan, pod numerem stoczniowym 76.
21.05.1868
Wodowanie okrętu.
1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 472 ihp osiągnął 9,069 węzła.
11.02.1869
Wcielenie okrętu do służby z przeznaczeniem do służby w China Station.
15.03.1907
Okręt został sprzedany w Hongkongu, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji.
Znani dowódcy (przydziały)
11.02.1869 - ?
Commander Charles Compton Rising (China Station)
Pert
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni Reid & Company, Port Glasgow.
22.06.1868
Wodowanie okrętu.
1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 502 ihp osiągnął 9,179 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt brał udział w ochronie rybołówstwa w Grand Banks of Newfoundland.
12.1888
Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji.
Hart
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1867
Położenie stępki okrętu w stoczni J. & G. Thomson, Glasgow, pod numerem stoczniowym 98.
20.08.1868
Wodowanie okrętu.
1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 474 ihp osiągnął 9,286 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt został skierowany na Morze Śródziemne.
1882
Okręt wziął udział w bombardowaniu Aleksandrii.
12.1888
Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji.
Growler
1867
Złożenie zamówienia do stoczni.
1868
Położenie stępki okrętu w stoczni James Lawrie, Whiteinch, Glasgow.
01.12.1868
Wodowanie okrętu.
06.1869
Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 496 ihp osiągnął 10,347 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt został skierowany na Morze Śródziemne.
1882
Okręt wziął udział w bombardowaniu Aleksandrii.
11.1887
Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji.
Znani dowódcy (przydziały)
20.06.1870 - 20.06.1873
Commander Edmund Hope Verney (West African Station)
Galeria
Beacon (1867)
HMS Avon
Zdjęcie z 1888 r. pochodzące z zasobów Imperial War Museums.
HMS Avon
Obraz pędzla Williama Fredericka Mitchella.
HMS Avon
Model kompozytowej konstrukcji sekcji kadłuba (na śródokręciu). Z zasobów Science Museum Group.
HMS Beacon
Zdjęcie z 1882 lub 1883 r., przedstawiające okręt na Malcie. Z zasobów National Maritime Museum, Greenwich, Londyn.
HMS Beacon
Rysunek z Illustrated London News z 1882 r. Przedstawia HMS "IRIS' oraz kanonierki "BEACON" i "DEVO' podczas blokady Damietty.
HMS Boxer
Data zdjęcia nieznana. Z zasobów Imperial War Museums.
HMS Boxer
Szkice z zachodniego wybrzeża Afryki, HMS "BOXER" otoczony przez trąby wodne. Ilustracja do The Graphic, 30 marca 1878 r.
HMS Boxer
Zdjęcie okrętu w San Juan. Data zdjęcia nieznana. Z zasobów City od Vancouver Archive.
HMS Boxer
Data zdjęcia nieznana. Z zasobów Royal BC Museum.
HMS Boxer
Załoga okrętu w Nootka Sound. Data zdjęcia nieznana, jednak najprawdopodobniej z 1874 r. Z zasobów Royal BC Museum.
HMS Boxer
Załoga okrętu. Zdjęcie z 1879 r. Z zasobów Royal BC Museum.
HMS Boxer
Okręt w Victoria. Data zdjęcia nieznana, jednak najprawdopodobniej z 1870 r. Z zasobów Royal BC Museum.
HMS Boxer
Kanonierka na Nootka Sound. Data zdjęcia nieznana, jednak najprawdopodobniej z 1874 r. Z zasobów Royal BC Museum.
HMS Dwarf
Data zdjęcia nieznana. Z zasobów Imperial War Musuems.
HMS Dwarf
Zdjęcie z 1897 r. Z zasobów Imperial War Museums.
HMS Dwarf
Zdjęcie z 1872 r. z China Foo Chow w Chinach.
HMS Elk
Zdjęcie z 1878 r. Z zasobów Imperial War Museums.
HMS Elk
Załoga okrętu. Data zdjęcia nieznana.
HMS Elk
Zdjęcie przedstawiające okręt w Dockyard Creek, na Malcie. Zdjęcie wykonano najprawdopodobniej około 1875 r.
HMS Flirt
Data zdjęcia nieznana. Z zasobów Imperial War Museums.
HMS Gnat
Data zdjęcia nieznana. Z zasobów Imperial War Musuems.
HMS Growler
Obraz pędzla nieznanego artysty przedstawiający okręt w Hongkongu.
HMS Growler
Rycina przedstawiająca HMS "GROWLER" zamrożony w Tientsin, na rzece Peiho, Chiny, 1876 r.
HMS Hart
Data zdjęcia nieznana. Z zasobów Imperial War Museums.
HMS Hornet
Miasto i port Amoy widziane z wyspy Kalungsu (Gulangyu), na pierwszym planie okręt HMS Hornet, Fuh-kien (Fukien), Chiny. Zdjęcie 1873 r.
HMS Midge
Data zdjęcia nieznana. Z zasobów University of Bristol - Historical Photographs of China.
HMS Rocket
Załoga okrętu. Zdjęcie z 1876 r., z czasu pobytu okrętu w Kolumbii Brytyjskiej. Z zasobów Royal BC Museum.
HMS Rocket
Okręt w Victoria Harbour. Data zdjęcia nieznana. Z zasobów Royal BC Museum.
HMS Rocket
Okręt w Friendly Cove, Nootka Sound. Zdjęcie najprawdopodobniej z 1881 r. Z zasobów Royal BC Museum.
HMS Teazer
Rysunek pochodzący z "The Navy and Army Illustrated".
HMS Thistle
Zdjęcie załogi okrętu. Data zdjęcia nieznana. Z zasobów University of Bristol - Historical Photographs of China.
HMS Thistle
Okręt w Szanghaju. Zdjęcie wykonane pomiędzy 1871, a 1874 r. Z zasobów University of Bristol - Historical Photographs of China.
HMS Thistle
Zdjęcie okręt podczas pobytu w Tientsin. Zdjęcie wykonane pomiędzy 1872, a 1873 r. Z zasobów University of Bristol - Historical Photographs of China.
HMS Thistle
Załoga okrętu w Kościół Saint-Louis, Rue St Louis, Koncesja Francuska, Tientsin (Tianjin). Zdjęcie z przełomu 1872 i 1873 r. Z zasobów University of Bristol - Historical Photographs of China.
HMS Thistle
Zdjęcie okręt podczas pobytu w Tientsin. Zdjęcie wykonane pomiędzy 1872, a 1873 r. Z zasobów University of Bristol - Historical Photographs of China.