Forester (1877)

Liczący 12 jednostek typ "FORESTER" został zaprojektowany przez Nathaniela Barnaby'ego, Głównego Konstruktora (Chief Constructor) Royal Navy w 1873 r. Te kompozytowe kanonierki śrubowe stanowiły rozwinięcie 4-działowego typu "ARIEL".

Kraj: Wielka Brytania
klasa: kanonierka śrubowa (kompozytowa kanonierka śrubowa)

Specyfikacja

Nazwa okrętu	Stocznia	Położenie stępki	Wodowanie	Ukończenie budowy	Los okrętu
CYGNET	Doxford DYd	?.?.1873	30.05.1874	?.?.1874	Utylizowany w 1889 r.
EXPRESS	Doxford DYd	?.?.1873	16.07.1874	?.?.1874	Sprzedany w 1889 r.
CONTEST	Doxford DYd	?.?.1873	29.08.1874	?.?.1874	Utylizowany w 1889 r.
SHELDRAKE	Napier DYd	?.?.1874	03.07.1875	?.?.1875	Sprzedany w 1906 r.
MALLARD	Earle DYd	?.?.1874	04.08.1875	?.?.1875	Sprzedany w 1889 r.
MOORHEN	Napier DYd	?.?.1874	13.09.1875	?.?.1875	Sprzedany w 1888 r.
FOXHOUND	Barrow DYd	21.02.1876	29.01.1877	13.11.1877	Utylizowany w 1975 r.
FORWARD	Barrow DYd	?.?.1876	29.01.1877	?.?.1877	Sprzedany w 1904 r.
FIRM	Earle DYd	?.?.1876	14.02.1877	?.?.1877	Sprzedany w 1907 r.
FORESTER	Earle DYd	?.?.1876	26.02.1877	?.?.1877	Sprzedany w 1904 r.
FIREBRAND	Thomson DYd	?.?.1876	30.04.1877	?.?.1878	Sprzedany w 1905 r.
FIREFLY	Thomson DYd	?.?.1876	28.06.1877	?.?.1878	Sprzedany w 1931 r.

Dane taktyczno-techniczne

Wymiary:

Wyporność	440 t. (ostatnie 6 jednostek: 455 t.)
Długość pomiędzy pionami	38,10 m (125 ft 0 in)
Szerokość	7,16 m (23 ft 6 in)
Zanurzenie - dziób	2,59 m (8 ft 6 in)
Zanurzenie - rufa	3,20 m (10 ft 6 in)

Napęd:

Maszyny	2-cylindrowa maszyna parowa typu HCE; 2 kotły parowe; 1 śruba
Ożaglowanie	typu barkentyna o nieznanej powierzchni; 3 maszty
Moc nominalna	60 nhp
Moc indykowana (projektowa)	450 ihp (ostatnie 6 jednostek: 500 ihp)
Prędkość (maszyna parowa)	10 węzłów
Prędkość (żagle)	brak danych
Paliwo	40 t. węgla
Zasięg	brak danych

Uzbrojenie:

Początkowe	2 działa 160 mm (6,3 in) L/16 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR; 2 działa 95 mm (3,75 in) L/21 20-funtowe (20 pdr) 16 cwt Armstrong BL
Modernizacja	2 działa 127 mm (5 in) L/25 40 cwt BL; 2 działa 102 mm (4 in) Vavasseur BL

Ludzie:

Załoga

60 oficerów i marynarzy

Projekt

Kanonierki typu "FORESTER" zaprojektował w 1873 r. Nathaniel Barnaby, Chief Constructor Royal Navy. Zostały zamówione w latach 1873 - 1876 w kilku stoczniach. Podobnie jak wcześniejsze kanonierki typu "ARIEL" konstrukcyjnie stanowiły odejście od budowy okrętów całkowicie wykonanych z drewna, w zamian zastosowano konstrukcje kompozytową, żelazno - drewnianą. Pomimo zmiany na stanowisku Głównego Konstruktora (kanonierki typu "ARIEL" projektował Sir Edward Reed) kanonierki typu "FORESTER" były konstrukcyjnie bardzo podobne do poprzedniego typu, należały również według brytyjskiej nomenklatury do klasy "gunboat".

Konstrukcja

Kadłub

Kadłub tych okrętów był wykonany częściowo z drewna (poszycie) jaki i z żelaza (wewnętrzna struktura, kil, dziób i rufa). Wyporność pierwszych 6 okrętów wynosiła 440 t., natomiast ostatniej szóstki 455 t. Długość pomiędzy pionami wynosiła 38,10 m (125 ft 0 in), szerokość liczyła 7,16 m (23 ft 6 in), natomiast zanurzenie wynosiło 2,59 m (8 ft 6 in) na dziobie i 3,20 m (10 ft 6 in) na rufie. Kadłub był wyposażony w przedziały wodoszczelne. Ożaglowanie było typu barkentyna o nieznanej powierzchni na trzech masztach. W porównaniu do typu "ARIEL", konstrukcyjnie i pod względem wymiarów okręty te były niemal identyczne - miały nieco większą wyporność i troszkę większą szerokość i zanurzenie.

Uzbrojenie

Podobnie jak kanonierki typu "ARIEL" okręty uzbrojono w 2 działa 160 mm (6,3 in) 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR i 2 działa 95 mm (3,75 in) 20-funtowe (20 pdr) Armstrong RBL. Wszystkie działa znajdowały się na lawetach typu trawersowego. Niektóre z tych kanonierek w latach po roku 1880 poddano modernizacji uzbrojenia, takiej samej jak na kanonierkach typu "ARIEL", montując zamiast dotychczasowego uzbrojenia 2 działa 127 mm (5 in) L/25 40 cwt BL oraz 2 działa 102 mm (4 in) Vavasseur BL.

Napęd

Okręty te otrzymały 2-cylindrowe maszyny parowe typu HCE różnych firm, które zostały wyszczególnione w opisie służby poszczególnych jednostek, podobnie jak moce osiągane przez maszyny parowe podczas prób. Cylinder wysokiego ciśnienia w tych maszynach miał średnicę 71,12 cm (28 in), cylinder niskiego ciśnienia miał średnicę 121,92 cm (48 in), natomiast skok wynosił 45,72 cm (18 in). W kanonierkach HMS ""MOORHEN" i HMS "SHELDRAKE" zastosowano silniki typu HSE ("direct-acting"). W tych silnikach cylindry miały średnicę 81,28 cm (32 in) i skok 53,34 cm (21 in). Silniki parowe HCE w kanonierkach HMS "MALLARD", HMS "FIRM" i HMS "FORESTER", a więc tych zbudowanych w stoczni Earle’s Shipbuilding, Hull miały cylinder wysokiego ciśnienia o średnicy 78,74 cm (31 in). Moc projektową pierwszej szóstki określono na 450 ihp, natomiast maszyny parowe ostatnich sześciu jednostek były nieco mocniejsze, projektowo osiągając 500 ihp. Zakładano osiągnięcie prędkości 10 węzłów. Zapas paliwa, podobnie jak w kanonierkach typu "ARIEL" wynosił 40 ton węgla. Okręty były wyposażone w pomocnicze ożaglowanie typu barkentyna, na trzech masztach.