TB 51 (1878)

Dane taktyczno-techniczne

Wymiary:

Wyporność	10,75 t.
Długość całkowita	18,44 m (60 ft 6 in)
Długość pomiędzy pionami	18,39 m (60 ft 4 in)
Szerokość	2,27 m (7 ft 6 in)
Zanurzenie	0,91 m (3 ft 0 in)

---

Napęd:

Maszyny	jedna 2-cylindrowa maszyna parowe typu HCE; 1 kocioł typu lokomotywowego; 1 śruba
Moc indykowana	120 - 150 ihp
Prędkość	15 węzłów
Paliwo	brak danych
Zasięg	brak danych

---

Opancerzenie:

Brak

---

Uzbrojenie:

Początkowe

2 zrzutnie torped 356 mm (14 in) Whitehead

---

Ludzie:

Załoga

7 oficerów i marynarzy

Projekt

Po sukcesie jakim okazał się torpedowiec HMS "LIGHTNING", w Royal Navy z entuzjazmem rozpoczęto prace nad rozwojem broni torpedowej oraz konstruowaniem nowych typów okrętów wojennych zdolnych do przenoszenia torped. Z jednej strony starano się doskonalić konstrukcję większych jednostek torpedowych, działających początkowo na wodach przybrzeżnych, a później na otwartym oceanie. Tak powstały najpierw torpedowce I klasy, a później w miarę ich upowszechnienia i ewolucji wprowadzono do użytku znacznie bardziej uniwersalną klasę okrętów nazwanych niszczycielami. Okręty te były na tyle duże, by samodzielnie operować w jednorodnych zespołach wypełniając zarówno zadania defensywne na rzecz własnej floty, jak i ofensywne wobec przeciwnika. 

Konstruktorzy zdawali sobie sprawę, iż jedną z wielu zalet nowej broni jaka była torpeda jest jej skryte działanie, połączone z niewielkimi wymaganiami co do tonażu przenoszącej tą broń jednostki. Torpedy mogły być montowane na naprawdę niewielkich jednostkach, które mimo swoich niedużych rozmiarów mogły w odpowiednich warunkach i przy odpowiedniej taktyce stanowić ogromne zagrożenie nawet dla największych pancerników. Nie była to jednak broń idealna, zwłaszcza na początku. Torpedy miały niewielki zasięg i wymagały podejścia stosunkowo blisko celu, co już stanowiło niemały problem. W związku z tym, okręty na których montowano pierwsze zrzutnie torped musiały mieć odpowiednią dzielność morską aby podołać podejściu do celu, czy to na pełnym morzu czy na wodach przybrzeżnych. Oczywistym jest, iż charakterystyka okrętów działających na pełnym morzu różniła się od tych działających na wodach przybrzeżnych, głównie w związku z uwzględnieniem odpowiedniej dzielności morskiej. Wymagało to odpowiednich wymiarów i konstrukcji kadłuba, wystarczających aby okręt był wstanie podołać wzburzonemu morzu. Dlatego torpedowce I klasy, a później niszczyciele stopniowo, w ramach ewolucji konstrukcji zwiększały swoje wymiary.

Inaczej przedstawiała się sprawa przy opracowywaniu konstrukcji mających działać w niewielkiej odległości od wybrzeża, na spokojnych wodach. Tutaj zasięg i dzielność morska nie stanowiła priorytetu przy budowie i konstruowaniu okrętów wojennych. Dlatego w momencie wdrażania pierwszych projektów torpedowców I klasy, które były przeznaczone do działań na pełnym morzu (przynajmniej z założenia), w Royal Navy postanowiono zamówić w stoczniach znacznie mniejsze okręty (oczywiście również uzbrojonych w torpedy), których zadaniem było skryte podejście do portów i przystani, oraz do działań ofensywnych na wodach przybrzeżnych. Problemem w przypadku takich małych drobnoustrojów było dotarcie na miejsce wykonania zadania bojowego, które w przypadku potencjalnie wrogich portów było czasami bardzo trudne z racji sporej odległości od ojczystych wód. Postanowiono więc, iż zamówione okręty mają być transportowane na miejsce działań przez duże artyleryjskie okręty wojenne, lub specjalnie zaprojektowane okręty - bazy. Po dotarciu w pobliże celu, te małe torpedowce (zakwalifikowane do II klasy) miały być za pomocą dźwigów opuszczane na powierzchnię wody i po wykonaniu zadania bojowego z powrotem ładowane na pokład. 

Niemal równolegle z pierwszymi seryjnymi torpedowcami I klasy typu 87-stopowego "87-footers", zamówiono w stoczni John I. Thornycroft & Company, Chiswick 12 niewielkich torpedowców II klasy, nazwanych od pierwszej jednostki serii typem "TB 51". Zostały zamówione 3 października 1877 r. i zbudowane w latach 1878 - 1879 (w dwóch partiach po 6). Podobnie jak przy innych torpedowcach II klasy nie ma zbyt wielu źródeł opisujących te okręty. Zakontraktowany koszt jednostkowy wynosił 2285 funów za okręt (w tym kadłub 970 funtów i 1530 funtów za maszyny).

Konstrukcja

Służba