130-footers (1889)

Kadłub

Wyporność wynosiła 85 t., długość pomiędzy pionami 39,67 m (130 ft 2 in), szerokość 4,11 m (13 ft 6 in) natomiast zanurzenie wynosiło 1,68 m (5 ft 6 in). W porównaniu do prototypowego HMS "TB 79" okręty te były nieco większe. Od samego początku były projektowane pod wykorzystanie maszyn parowych typu TE (potrójnego rozprężania). Starano się zniwelować niezbyt dobre właściwości manewrowe wcześniejszych torpedowców typu "125-footers" ze stoczni Yarrow, jednak nie do końca się to udało. Główną różnicą pomiędzy HMS "TB 79", a nowymi torpedowcami było zastosowanie dziobnicy w kształcie tzw. "skorupy żółwia" ("turtleback"), podobnie jak w torpedowcu HMS "TB 80". Kształt dziobnicy miał początkowo tyleż samo zwolenników jak i przeciwników. Zdecydowane poprawienie właściwości morskich zarówno przy dużych jak i mniejszych prędkościach oraz różnym stanie morza były niewątpliwymi zaletami, jednak zwiększony ciężar, tendencja do "nurkowania", czy wbijania się w fale (co powodowało zalewanie pomostu nawigacyjnego) oraz wymuszona zmiana rozmieszczenia wyrzutni torped były argumentami przeciwko. Jednakże "skorupa żółwia" przyjęła się w Royal Navy, gdyż zalety znacznie przewyższyły wady. Taka konstrukcja dziobnicy była później stosowana na wielu torpedowcach i niszczycielach. Inną z różnic było zastosowanie dwóch kominów, jednak umieszczonych jeden za drugim w linii wzdłużnej okrętu.

Co do konstrukcji tych torpedowców, to od samego początku były krytykowane za zbyt lekką budowę kadłuba. Niektóre źródła podają, iż już po oddaniu do służby okręty te szybko kierowano do doku, w celu wzmocnienia wiązań konstrukcyjnych jak i samego kadłuba.

Opancerzenie

Okręty nie posiadały opancerzenia.

Uzbrojenie

Okręty te posiadały uzbrojenie składające się z 3 dział 47 mm (1,85 in) L/40 3-funtowych (3 pdr) Hotchkiss Mk I QF oraz 3 wyrzutni torped 356 mm (14 in). Jedna z wyrzutni torpedowych znajdowała się na dziobie (wbudowana w kadłub), natomiast pozostałe dwie w części rufowej, na podwójnym, obrotowym stanowisku. Jedno działo 3-funtowe umieszczono na dziobie na platformie tuż za "skorupą żółwa", która również mogła być wykorzystywana do celów nawigacyjnych. Pozostałe dwa znajdowały się na burtach, na śródokręciu. Podobnie jak przy torpedowcu HMS "TB 80", początkowo w projektach przewidywano różne konfiguracje: od tzw. "division torpedo boat" z uzbrojeniem 5 wyrzutni torped (w tym jedna dziobowa) oraz jedno działo 3-funtowe na dziobie plus dwa karabiny maszynowe lub działa 3-funtowe na rufie lub zamianie w ostatecznym projekcie dwóch dział 3-funtowych na karabiny maszynowe Nordenfelt. Jednakże po 1888 r. zarzucono przystosowywanie okrętów do różnych zestawów uzbrojenia, gdyż uznano to za niepraktyczne i ostatecznie w tym typie okręty ukończono wyłącznie w jednej konfiguracji, bez możliwości modernizacji.

Na niektórych zdjęciach widać, iż z okrętów zdemontowano dziobową wyrzutnię torped. Nie jest jasne kiedy dokonano takiego zabiegu, oraz jak wiele jednostek tego typu zostało pozbawionych tej wyrzutni. Wiadomo jednak iż okręty przeszły dwie poważne modernizacje: jedną związaną ze wzmocnieniem zbyt słabej konstrukcji kadłuba i drugą związaną z wymianą kotłów. Zapewne podczas jednej z tych modernizacji usunięto dziobową wyrzutnię. 

Napęd

Te torpedowce, podobnie jak prototypowy HMS "TB 79" były wyposażone w trzycylindrowe maszyny parowe typu VTE (potrójnego rozprężania). Cylindry w zastosowanym w tych jednostkach silnikach miały kolejno 0,37 m (14½ in), 0,53 m (21 in) i 0,81 m (32 in) średnicy i 0,41 m (16 in) skoku. Parę dostarczał kompaktowy kocioł typu lokomotywowego. Projektowana moc sięgała 1800 ihp, a prędkość 23 węzły. Po 1900 r. wszystkie okręty zostały wyposażone w nowe kotły.  

HMS TB 82

Znani dowódcy (przydziały)

HMS TB 83

Znani dowódcy (przydziały)

HMS TB 84

Znani dowódcy (przydziały)

HMS TB 85

Znani dowódcy (przydziały)

HMS TB 86

Znani dowódcy (przydziały)

HMS TB 87

Znani dowódcy (przydziały)