150-footers (1885)

Kadłub

Okręt miał wypornośći 137 t., długość między pionami 45,72 m (150 ft 0 in), szerokość 5,33 m (17 ft 6 in), natomiast zanurzenie wynosiło 2,90 m (9 ft 6 in). Okręt był znacznie większy niż poprzednie wcześniejsze torpedowce, co zaowocowało sporym zwiększeniem dzielności morskiej. Okręt charakteryzowało zastosowanie dwóch umieszczonych obok siebie kominów, podobnie jak na okrętach ze stoczni Yarrow. Okręt miał tradycyjną budowę, nie posiadał dziobu typu "skorupy żółwia" jak prototypowy torpedowiec HMS "TB 80" ze stoczni Yarrow. Mimo wyższego numeru, budowa "TB 81" rozpoczęła się wcześniej niż wspomnianego już torpedowca, co spowodowało iż okręt raczej przypominał wcześniejsze torpedowce 125-stopowe ("125-footers"), mając taranowy dziób z zabudowaną wyrzutnią torped. Kadłub charakteryzował się dopracowaną częścią podwodną (aby zwiększyć manewrowość) i mocno wyciętą rufą z nawisem. Okręt był poza tym wyposażony w dziobowy ster (tak podaje Norman Friedman) co dodatkowo jeszcze zwiększało zwrotność okrętu. Od poprzednich torpedowców odróżniał ten okręt również brak dziobowej wieżyczki dowodzenia. 

Opancerzenie

Okręty nie posiadały opancerzenia.

Uzbrojenie

Okręt podobnie jak wcześniejsze torpedowce mógł przenosić różne zestawy uzbrojenia w zależności od funkcji którą miał pełnić. W wersji "torpedo boat catcher" oprócz dziobowej, zabudowanej na stałe wyrzutni torped mógł przenosić 6 dział 47mm (1,85 in) L/40 3-funtowe (3 pdr) Hotchkiss Mk I QF. Natomiast jako tradycyjny torpedowiec przenosił 4 takie działa, a dodatkowo 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in) na pojedyńczych obrotowych stanowiskach. W takim zestawie został ukończony i takie też uzbrojenie przenosił na pewno w 1901 r. Istnieją tutaj nieścisłości w źródłach, gdyż część z nich twierdzi iż wyrzutnie torped na obrotowych stanowiskach były kalibru 14-cali , część że 18-cali. Wyrzutnie torped w nomenklaturze brytyjskiej określane jako 18-calowe w rzeczywistości miały 17,72 cala, co dawało w przeliczeniu 450 mm. Jedno z zachowanych zdjęć, znajdujących się w galerii przedstawia okręt w konfiguracji z dwoma wyrzutniami torpedowymi, jednak nie jestem w stanie stwierdzić co to za kaliber.

"Conway's..." podaje iż po 1901 r. okręt przeszedł niewielką modernizację uzbrojenia, polegającą na zdjęciu jednego z dział 3-funtowych. W czasie I wojny światowej na okręcie zamontowano hydrofony i ładunki głębinowe, z racji pełnienia przez okręt służby patrolowej i polowania na niemieckie okręty podwodne.

Napęd

Na HMS "TB 81" zamontowano dwucylindrowy silnik parowy typu HCE. Silnik parowy podobnie jak w poprzednich projektach zasilany był kompaktowym kotłem typu lokomotywowego zainstalowanym w kadłubie za stanowiskiem nawigacyjnym. Aby osiągnąć maksymalną prędkość, kocioł mógł pracować przez krótki czas w trybie forsownym. Projektowana moc osiągana przez silnik parowy wynosiła 1300 ihp co pozwalało na osiągnięcie 23 węzły. Na próbach okręt osiągnął 23,75 węzła przy mocy 1330 ihp. W 1901 r. okręt przeszedł wymianę kotła, najprawdopodobniej na wodnorurkowy.