Doterel (1880)

Podczas swojej dziewiczej podróży okręt eksplodował i zatonął 26.04.1881 r. w Punta Arenas, nieopodal Sandy Point. 

O godzinie 10:15 w dniu 26 kwietnia, podczas gdy statek był zakotwiczony w Punta Arenas, nastąpiła eksplozja w dziobowym magazynie. Wg świadków elementy konstrukcji okrętu i wyposażenie zostały wyrzucone wysoko w powietrze, a olbrzymia kolumna dymu była uniosła się nad okrętem, który niemal natychmiast po eksplozji zniknął pod wodą.
Tego samego dnia, popołudniu ekipy ratownicze przeszukiwały rejon i wyławiały ciała z wody - tylko trzy zostały odzyskane w całości. Odlalezione szczątki ciał zostały umieszczone w trumnach i pogrzebane na morzu tego samego popołudnia. Wielebny Thomas Bridges, anglikański misjonarz w Ushuaia celebrował w porcie pogrzebowi marynarzy zabitych w eksplozji. 
Commander Evans, kapitan okrętu wysłał depeszę do Admiralicji 3 maja 1881 r.:

"DOTEREL" całkowicie zniszczony i zatopiony przez wybuch dziobowego magazynu w Sandy Point, 10:00, 26 kwietnia. Przyczyna nieznana, przypuszczalnie wybuch kotła i eksplozja magazynu. Dwunastu ocalałych, wszyscy w dobrej kondycji, płyną na "BRITANNIA" do Liverpoolu. Stokes (porucznik) pozostaje w Sandy Point, czekając na rozkazy. Ocaleni: Dowódca Evans, porucznik Stokes, Paymaster Colborne, inżynier Walker (z HMS "GARNET"), stolarz Baird, artylerzysta Mat Pengelly, kwatermistrz Trout, Mat Ford Caulker, szkutnik Walkers, marynarz James Smith, palacz Turner, Marine Summers. Zdjęci z rejestru: Inlis (urzędnik), Miggeridge (w izbie chorych), Hayes (marynarz), Motton (A.B.). John Ellery (A.B.) zdezerterował. Zmarli - Ośmiu oficerów, 135 mężczyzn."

Działa, śruby i inne cenne wyposażenie zostały odzyskane i przetransportowane przez "GARNET" i "TURQUOISE". Ówczesne przepisy dotyczące emerytur pozwoliły wdowom lub dzieciom pozostającym na utrzymaniu poległych marynarzy na zadośćuczynienie równe rocznemu wynagrodzeniu.

Pierwsze spekulacje na temat przyczyn eksplozji winą obarczały eksplozję kotłów, która zainicjowała wybuch w magazynie amunicji. To przypuszczenie zostało jednak ostatecznie udowodnione jako fałszywe, gdy załoga HMS "GARNET" znalazła kotły w idealnym stanie. Późniejsze podejrzenia skierowano na Fenijczyków, którzy mogliby zaatakować okręt za pomocą torpedy węglowej, albo powodem był wybuch torpedy Whitehead'a utraconej przez HMS "SHAH" w 1878 r. lub eksplozja gazu węglowego z bunkra. Dochodzenie przeprowadzono w Portsmouth, gdzie przekazano dowody komitetowi naukowemu. We wrześniu 1881 r. ustalono, że eksplozja była spowodowana wybuchem gazu węglowego w bunkrach oraz że żaden z członków załogi nie był winny.

W dniu 21 listopada 1881 r. na HSM "TRIUMPH", podczas pobytu okrętu nieopodal wybrzeży Chile na okręcie nastąpiła eksplozja wywołana substancją zwaną "xerotine siccative". Trzech marynarzy zginęło, a siedmiu zostało rannych.

Dopiero w 1883 r. rozwiązana została zagadka eksplozji HMS "DOTEREL". Pozostały przy życiu członek załogi tego okręu, służący na HMS "INDUS" wyczuł zapach "xerotine siccative" i stwierdził, że taki sam zapach wyczuł przed wybuchem z 1881 r. Wytłumaczył władzom, że słoik z tą cieczą pęknął podczas poruszania się pod pokładem. Późniejsze dochodzenie wykazało, że tuż przed eksplozją na HMS "DOTEREL" dwaj mężczyźni dostali rozkaz by wyrzucić słoik za burtę.Podczas czyszczenia wycieku wybuchowej cieczy w pobliżu przedniego magazynu mężczyźni mogli złamać zasadę, zabraniającą używania otwartego płomienia pod pokładem. Kiedy wybuchowa ciecz eksplodowała spowodowała wtórny wybuch prawie 4,5 tony materiałów wybuchowych w magazynie.

Zniszczony w wyniku wpadnięcia na skały na wschodniej części wyspy Księcia Edwarda.

HMS "PHOENIX" opuścił Gaspé w Quebecu rano 12 września 1882 roku w towarzystwie HMS "NORTHAMPTON". Okręty zmierzały do Canso w Nowej Szkocji. Wiatr był północno - wschodnii, morze wzburzone, z deszczowymi oknami. Kiedy zespół zbliżał się do East Point z północnego - zachodu, pod "krótkim" żaglem i w ciemności, odległość do światła East Point została oceniona na 4 lub 5 mil. W rzeczywistości odległość była zwodnicza, a fale i prąd znosiły okręt w kierunku East Point. W wyniku tego okręt płynąc z prędkością ok. 6 węzłów wpadł na rafę East Point w przybliżonej pozycji 46°28.5′ N 61°58′ W.

Drzwi wodoszczelne zostały natychmiast zamknięte, a wszystkie ręce zostały wezwane, aby ratować okręt. Marynarze pracowali spokojnie i bez zamieszania. Jednak w miarę fale uderzały kadłubem o rafę narastały uszkodzenia okrętu.Rufa, będąca najbardziej narażona na cykliczne uderzenia, została szybko zgruchotana, zaś śruba napędowa spadła do morza. Kapitan nakazał części załogi zbudować tratwę, a pozostała część zajęła się pompowaniem, gdyż przez rozbitą rufę wdzierała się już woda, zalewając maszynownię i przyległe pomieszczenia.

Cały 13 września załoga spędziła na pokładzie próbując uratować okręt, morze było zbyt wzburzone, aby łodzie mogły podróżować między okrętem a lądem. Dzień później pogoda uspokoiła się na tyle, iż 4 miejscowi rybacy dopłynęli do "PHOENIX", który spoczywał na rafie na równej stępce, zalany aż do wysokości pokładu. Dowodzący okrętem Commander Grenfell nakazał ewakuację która zakończyła się szybko i bez żadnych ofiar.

HMS "NORTHAMPTON" został odwołany przez telegram do Halifax, skąd wrócił z głównodowodzącym North America and West Indies Station, którym był Rear Admiral Sir Francis Leopold McClintock. Morze nadal było niespokojne i dopiero 19 września pogoda poprawiła się na tyle, iż można było podjąć załogę HMS "PHOENIX" z brzegu. Z pomocą dwóch małych statków: "FOAM" i "CHARGER" udało się zabrać z okrętu działa i co cenniejsze wyposażenie, jednak jeśli chodzi o sam okręt jasnym było, iż nie uda się go ściągnąć z rafy. Ostatecznie sprzedano prawa do rozebrania okrętu na miejscu za 3000 funtów.

Komisja dochodzeniowa stwierdziła, że podjęto niewystarczające starania w celu ustalenia zasięgu światła, a kurs na który został skierowany okręt był niebezpieczny. Commander Grenfell został ukarany naganą i zwolniony z dowodzenia okrętem, a oficer nawigacyjny Lieutenant John Hill, stracił rok wysługi.