Kompozytowe, 6-działowe slupy typu "DOTEREL" zostały zaprojektowane przez Nataniela Barnaby'ego w 1877 r.. Stanowiły kontynuację konstrukcji typu "FANTOME". Bardzo podobne w budowie do slupów klasy "OSPREY".
Kraj: Wielka Brytania klasa: slup śrubowy (kompozytowy slup śrubowy) |
Specyfikacja
Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
DOTEREL |
Chatham DYd | 13.05.1878 | 02.03.1880 | 07.12.1880 | Zatonął w 1881 r. |
DRAGON | Devonport DYd | 26.04.1877 | 30.05.1878 | 19.02.1879 | Sprzedany w 1892 r. |
ESPIEGLE | Devonport DYd | 23.09.1879 | 03.08.1880 | 11.10.1881 | Sprzedany w 1921 r. |
GANNET |
Sheerness DYd | ?.?.1877 | 31.08.1878 | 17.04.1879 | Ciągle na wodzie jako okręt - muzeum |
KINGFISHER |
Sheerness DYd | 23.09.1878 | 16.12.1879 | 17.08.1880 | Sprzedany w 1919 r. |
MIRANDA | Devonport DYd | 08.07.1878 | 30.09.1879 | 22.07.1880 | Sprzedany w 1892 r. |
MUTINE | Devonport DYd | 07.06.1879 | 20.07.1880 | 10.05.1881 | Sprzedany w 1921 r. |
PEGASUS | Devonport DYd | 09.05.1877 | 13.06.1878 | 05.03.1879 | Sprzedany w 1892 r. |
PHOENIX | Devonport DYd | 08.07.1878 | 16.09.1879 | 20.04.1880 | Zniszczony na skałach w 1882 r. |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
Wyporność | 1130 t. |
Długość pomiędzy pionami | 58,81 m (170 ft 0 in) |
Szerokość | 10,97 m (36 ft) |
Zanurzenie | 4,80 m (15 ft 9 in) |
Napęd:
Maszyny | 2-cylindrowe maszyna parowa typu HCE ("DOTEREL", "ESPIEGLE", "DRAGON", "KINGFISHER", "MUTINE": Maudslay; "GANNET", "PHOENIX": Humphreys & Tennant; "MIRANDA": Robert Napier; "PEGASUS": Laird; 3 cylindryczne kotły parowe, 1 śruba |
Ożaglowanie | Typu bark o nieznanej powierzchni, 3 maszty |
Moc normalna | "DOTEREL": 900 ihp; "ESPIEGLE": 1140 ihp; "DRAGON": 1006 ihp; "GANNET": 1107 ihp; "KINGFISHER": 1090 ihp; "MIRANDA": 1020 ihp; "MUTINE": 1120 ihp; "PEGASUS": 972 ihp; "PHOENIX": 1128 ihp |
Prędkość (maszyna parowa) | "DOTEREL": 11 węzłów; "ESPIEGLE": 11,5 węzła; "DRAGON": 11,520 węzła; "GANNET": 11,530 węzła; "KINGFISHER": 11,64 węzła; "MIRANDA": 11 węzłów; "MUTINE": 11,64 węzła; "PEGASUS": 11,473 węzła; "PHOENIX": brak danych |
Prędkość (żagle) | brak danych |
Paliwo | 150 t. węgla |
Zasięg | 1480 mil morskich przy prędkości 10 węzłów |
Opancerzenie:
brak |
Uzbrojenie:
Początkowe |
2 działa 149 mm (7 in) 90 cwt MLR; 4 działa 64-funtowe (64 pdr) MLR; 1 lekkie działo; 4 karabiny maszynowe |
Modernizacja - pierwsza połowa XIX w. - "ESPIEGLE" | 10 dział 127 mm (5 in) RBL; 6 karabinów maszynowych |
Modernizacja po 1892 r. - "MUTINE" | 10 dział 127 mm (5 in) RBL; 10 karabinów maszynowych |
Modernizacja po 1892 r. - "GANNET" | 2 działa 149 mm (7 in) 90 cwt MLR; 2 działa 127 mm (5 in) RBL; 1 lekkie działo; 4 karabiny maszynowe |
Modernizacja - pierwsza połowa XIX w. - reszta |
2 działa 149 mm (7 in) MLR; 4 działa 64-funtowe (64 pdr) MLR; 8 karabinów maszynowych |
Ludzie:
Załoga | 140 - 150 oficerów i marynarzy |
Projekt
PROJEKT I GENEZA POWSTANIA
Zaprojektowane oryginalnie przez Chief Constructor, Williama Henry'ego White w 1874 r., a zmodyfikowane przez Nataniela Barnaby'ego w 1877 r.. Były następcami slupów typu "FANTOME". W odróżnieniu od nich zadbano o zwiększenie prędkości.
Konstrukcja
Kadłub
Wyporność okrętów liczyła 1130 t. Długość pomiędzy pionami okrętów wynosiła 58,81 m (170 ft), szerokość 10,97 m (36 ft), zanurzenie 4,80 m (15 ft 9 in). Okręty były zbudowane wg. planów slupów typu "FANTOME" - na żelaznych wręgach i wspornikch znajdował się kadłub i pokrycie wykonane z teku. Były niemal identyczne z typem "OSPREY" - różnice dotyczyły głównie kształtu dziobu i rufy. W typie "DOTEREL" rufa była typu pionowego.
Uzbrojenie
Początkowo okręty były uzbrojone w 2 działa 149 mm (7 in) 90 cwt MLR oraz 4 działa 64-funtowe (64 pdr) MLR. System osadzenia dział był bardzo podobny do tego, zastosowanego w typie "AMAZON". Wszystkie działa oprócz dwóch 64-funtowych umieszczonych na lawetach wózkowych na burtach) były umieszczone na obrotowych lawetach ślizgowych, mogły prowadzić ogień zarówno na burty jak i w kierunku dziobu i rufy poprzez ambrazury. W późniejszym okresie dokonano modernizacji uzbrojenia na niektórych okrętach, natomiast na wszystkich zamontowano karabiny maszynowe.
Służba
HMS Doterel
13.05.1878 | Rozpoczęto budowę okrętu w stoczni Chatham Dockyard. |
02.03.1880 | Wodowanie okrętu. Matką chrzestną została Miss Hunt-Grubbe, córka dowódcy Steam Reserves w Chatham. |
07.12.1880 | Ukończenie budowy okrętu i jednoczesne wcielenie go do służby z przydziałem do Pacific Station. |
17.01.1881 | Okręt wyruszył z Sheerness i udał się w kierunku miejsca pełnienia służby. Po drodze odwiedził Madeira, St Vincent i Montevideo by w końcu 26 kwietnia dotrzeć do Punta Arenas, Chile około godziny 9.00. |
26.04.1881 |
Podczas swojej dziewiczej podróży okręt eksplodował i zatonął 26.04.1881 r. w Punta Arenas, nieopodal Sandy Point. O godzinie 10:15 w dniu 26 kwietnia, podczas gdy statek był zakotwiczony w Punta Arenas, nastąpiła eksplozja w dziobowym magazynie. Wg świadków elementy konstrukcji okrętu i wyposażenie zostały wyrzucone wysoko w powietrze, a olbrzymia kolumna dymu była uniosła się nad okrętem, który niemal natychmiast po eksplozji zniknął pod wodą. "DOTEREL" całkowicie zniszczony i zatopiony przez wybuch dziobowego magazynu w Sandy Point, 10:00, 26 kwietnia. Przyczyna nieznana, przypuszczalnie wybuch kotła i eksplozja magazynu. Dwunastu ocalałych, wszyscy w dobrej kondycji, płyną na "BRITANNIA" do Liverpoolu. Stokes (porucznik) pozostaje w Sandy Point, czekając na rozkazy. Ocaleni: Dowódca Evans, porucznik Stokes, Paymaster Colborne, inżynier Walker (z HMS "GARNET"), stolarz Baird, artylerzysta Mat Pengelly, kwatermistrz Trout, Mat Ford Caulker, szkutnik Walkers, marynarz James Smith, palacz Turner, Marine Summers. Zdjęci z rejestru: Inlis (urzędnik), Miggeridge (w izbie chorych), Hayes (marynarz), Motton (A.B.). John Ellery (A.B.) zdezerterował. Zmarli - Ośmiu oficerów, 135 mężczyzn." Działa, śruby i inne cenne wyposażenie zostały odzyskane i przetransportowane przez "GARNET" i "TURQUOISE". Ówczesne przepisy dotyczące emerytur pozwoliły wdowom lub dzieciom pozostającym na utrzymaniu poległych marynarzy na zadośćuczynienie równe rocznemu wynagrodzeniu. Pierwsze spekulacje na temat przyczyn eksplozji winą obarczały eksplozję kotłów, która zainicjowała wybuch w magazynie amunicji. To przypuszczenie zostało jednak ostatecznie udowodnione jako fałszywe, gdy załoga HMS "GARNET" znalazła kotły w idealnym stanie. Późniejsze podejrzenia skierowano na Fenijczyków, którzy mogliby zaatakować okręt za pomocą torpedy węglowej, albo powodem był wybuch torpedy Whitehead'a utraconej przez HMS "SHAH" w 1878 r. lub eksplozja gazu węglowego z bunkra. Dochodzenie przeprowadzono w Portsmouth, gdzie przekazano dowody komitetowi naukowemu. We wrześniu 1881 r. ustalono, że eksplozja była spowodowana wybuchem gazu węglowego w bunkrach oraz że żaden z członków załogi nie był winny. W dniu 21 listopada 1881 r. na HSM "TRIUMPH", podczas pobytu okrętu nieopodal wybrzeży Chile na okręcie nastąpiła eksplozja wywołana substancją zwaną "xerotine siccative". Trzech marynarzy zginęło, a siedmiu zostało rannych. Dopiero w 1883 r. rozwiązana została zagadka eksplozji HMS "DOTEREL". Pozostały przy życiu członek załogi tego okręu, służący na HMS "INDUS" wyczuł zapach "xerotine siccative" i stwierdził, że taki sam zapach wyczuł przed wybuchem z 1881 r. Wytłumaczył władzom, że słoik z tą cieczą pęknął podczas poruszania się pod pokładem. Późniejsze dochodzenie wykazało, że tuż przed eksplozją na HMS "DOTEREL" dwaj mężczyźni dostali rozkaz by wyrzucić słoik za burtę.Podczas czyszczenia wycieku wybuchowej cieczy w pobliżu przedniego magazynu mężczyźni mogli złamać zasadę, zabraniającą używania otwartego płomienia pod pokładem. Kiedy wybuchowa ciecz eksplodowała spowodowała wtórny wybuch prawie 4,5 tony materiałów wybuchowych w magazynie. Admiralicja nakazała wycofanie wybuchowej substancji z użytku we flocie, zaś na okrętach zarekomendowano zainstalowanie wydajniejszego systemu wentylacyjnego aby nie dopuścić do podobnych zdarzeń w przyszłości. |
Znani dowódcy (przydziały)
07.12.1880 - 26.04.1881 | Commander Richard Evans - stracił okręt |
HMS Dragon
26.04.1877 | Rozpoczęto budowę okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
30.05.1878 | Wodowanie okrętu. |
19.02.1879 | Ukończenie budowy okrętu. Koszt wyniósł 36 427 funtów za kadłub i 13 069 funtów za maszyny. Okręt został jednocześnie wcielony do służby w przydziałem do East India Station. |
1882 | Okręt wziął udział w wojnie z Egiptem. Część załogi została wcielona do Naval Brigade i została użyta pod Suezem. |
01.11.1882 | Ponowne wcielenie okrętu do służby na Malcie. |
1884 - 1885 | Okręt brał udział w patrolach przeciwko handlarzom niewolników na wodach Zatoki Perskiej i wschodniego wybrzeża Afryki. |
1890 | Okręt wrócił do Devonport. |
24.09.1892 | Okręt został sprzedany. |
Znani dowódcy (przydziały)
08.04.1881 | Commander Charles V. Anson |
HMS Espiegle
23.09.1879 | Rozpoczęto budowę okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
03.08.1880 | Wodowanie okrętu. |
11.10.1881 | Ukończenie budowy okrętu. Koszt wyniósł 37 500 funtów za kadłub i 11 770 funtów za maszyny. Jednocześnie okręt został wcielony do służby w Devonport z przydziałem do Australia Station. |
03.1885 | Okręt opuścił Australię i udał się do China Station. |
1891 | Okręt brał udział w działaniach floty brytyjskiej podczas rewolucji w Chile. |
1899 | Okręt został przebudowany na okręt ochrony przeciwpożarowej i stacjonował w Southampton. |
03.1904 | Okręt został przemianowany na "ARGO". |
25.08.1921 | Okręt został sprzedany do W. Thorpe w celu utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
11.10.1881 - 20.10.1881 | Captain Alfred T. Dale |
23.08.1887 - 30.10.1891 | Captain Arthur C. Clarke |
HMS Gannet
1877 | Rozpoczęto budowę okrętu w stoczni Sheerness Dockyard. |
31.08.1878 | Wodowanie okrętu. |
17.04.1879 | Ukończenie budowy okrętu. Koszt wyniósł 39 581 funtów za kadłub i 12 889 funtów za maszyny. Jednocześnie został wcielony do służby z przydziałem do Pacific Station. Został zakwalifikowany jednocześnie jako "sloop of war" oraz jako krążownik kolonialny. |
17.04.1879 - 20.07.1883 | Okręt służył w eskadrze operującym na obszarze Pacific Station pod dowództwem admirała De Horsey'a. Okręt wypłynął z Portsmouth, przez Atlantyk i przez Cape Horn do portu w Panamie, na wybrzeżu Pacyfiku w Ameryce Środkowej. Po powrocie do Sheerness w lipcu 1883 r. okręt został wstawiony do doku i był w remoncie i przebudowie przez niemal dwa lata. |
03.09.1885 | Okręt został wcielony do służby w Sheerness z przydziałem do Mediterranean Fleet. Początkowo okręt brał udział we wspieraniu sił któymi dowodził Major-General Sir Gerald Graham w trakcie pierwszej ekspedycji Suakin w Sudanie. Patrole przeciwko handlarzom niewolników doprowadziły go aż do Morza Czerwonego. 11 września 1888 r. okręt zakończył niewielki remont na Malcie i został wysłany aby zluzować HMS "DOLPHIN" w oblężeniu portu Suakin. 17 września okręt wziął udział w operacji przeciwko siłom dowodzonym przez Osman Digna walczącymi przeciwko wojskom Wielkiej Brytanii i Egiptu i ponawiał pdobne akcje przez niemal miesiąc, wystrzeliwując ok 200 pocisków artyleryjskich i niemal 1200 pocisków z karabinów maszynowych Nordenfeldt. 15 października okręt został zastąpiony przez HMS "STARLING". |
01.11.1888 | Okręt został zdjęty ze służby na Malcie. |
10.11.1888 - 12.1891 | Okręt szybko został wcielony ponownie do służby z przydziałem na Morze Śródziemne. Pełnił tam służbę aż do grudnia 1891 r. pełniąc głównie funkcje badawcze. |
26.01.1892 - 16.03.1895 | Okręt ponownie został wcielony do służby. Przez niemal trzy lata okręt pełnił służbę związaną z badaniami linii brzegowej i mapowaniem na Morzu Śródziemnym i Czerwonym. 16 marca 1895 r. okręt został zdjęty ze służby w Chatham. |
12.1895 - 1900 | Po kilku miesiącach remontu okręt został w grudniu sierowany do służby portowej w Chatham. Pełnił tą funkcję aż do 1900 r. kiedy to został umieszczony na liście okrętów nieaktywnych w służbie. Jesienią 1900 r. okręt został wydzierżawiony dla South Eastern & Chatham Railway Company, pełniąc funkcję hulka mieszkalnego przy stacji kolejowej Port Victoria na Isle of Grain. |
16.05.1903 | Okręt został przeklasyfikowany na okręt treningowy w Londynie dla członków Royal Naval Volunteer Reserve i przemianowany na "PRESIDENT", zastępując pełniącego dotychczas tą funkcję, oryginalnego HMS "PRESIDENT" (1829). Pełnił funkcję okrętu dowodzenia dla London Royal Naval Volunteer Reserve, cunując w South West India Dock. |
1909 | Okręt został przemianowany na "PRESIDENT II". Wiosną 1911 r. okręt został zluzowany przez HMS "BUZZARD" i ponownie został umieszczony na liście okrętów nieoperacyjnych. |
10.1913 - 1968 | Okręt został wypożyczony dla C. B. Fry w charakterze jednostki szkolnej i treningowej. Został zacumowany na rzece Hamble, jako hulk mieszkalny w ośrodku treningowym TS "MERCURY". Zachował swoją nazwę, chociaż w niektóych opracowaniach spotyka się informację, iż przejął nazwę od ośrodka treningowego. Pełnił tą funkcję aż do 1968 r. kiedy szkoła została zamknięta. |
1968 | Po powrocie do służby w Królewskiej Marynarce Wojennej okręt został przekazany do Maritime Trust. W 1987 r. Chatham Historic Dockyard wydzierżawił okręt od Maritime Trust i rozpoczęto rekonstrukcję i rewitalizację, aby przywrócić wygląd okrętu do jego stanu z 1888 r. |
1994 | Własność okrętu została przekazana do Chatham Historic Dockyard Trust i został częścią National Historic Fleet i jest wystawiany obecnie pełniąc funkcję okrętu - muzeum. |
Znani dowódcy (przydziały)
03.09.1885 - 01.11.1888 | Commander Barton R. Bradford (spotyka się również datę 9 września jako datę zakończenia dowodzenia) |
10.11.1888 - 12.1891 | Commander James H. Corfe |
18.12.1891 - 16.03.1895 | Captain Frederick F. Fegen |
25.07.1917 - 09.05.1919 | Lieutenant in Command Andrew Y. Catto |
HMS Kingfisher
23.09.1878 | Rozpoczęto budowę okrętu w stoczni Sheerness Dockyard. |
16.12.1879 | Wodowanie okrętu. |
17.08.1880 | Ukończenie budowy okrętu. Koszt wyniósł 39 300 funtów za kadłub i 11 850 funtów za maszyny. Jednocześnie został wcielony do służby z przydziałem do East Indies Station. Został zakwalifikowany jednocześnie jako "sloop of war" oraz jako krążownik kolonialny. Jego zadaniem było głównie zwalczanie handlu niewolnikami. |
11.11.1884 | Okręt został wcielony do służby w Sheerness z przydziałem do Pacific Station. Nadal pełnił funkcje związane ze zwalczaniem handlu niewolnikami, operując głównie u wybrzeży Zanzibaru. |
08.04.1888 | Ponowne wcielenie do służby w Bombaju. |
10.11.1892 | Okręt został przeklasyfikowany na okręt treningowy i przemianowany na HMS "LARK". |
18.05.1893 | Ponowna zmiana nazwy okrętu, tym razem na HMS "CRUISER". |
06.1902 | Okręt pełnił służbę na Morzu Śródziemnym. |
1913 | Okręt rozpoczął pełnienie funkcji okrętu zabezpieczenia socjalnego na Malcie. |
1919 | Okręt został sprzedany. |
Znani dowódcy (przydziały)
11.11.1884 - 01.1887 | Commander John H. Rainier |
06.01.1887 - 07.1889 | Commander Raymond B. Needham |
20.07.1889 - 05.08.1891 | Commander Alexander M. Gardiner |
12.07.1898 - 23.02.1899 | Commander Herbert W. Savory |
15.04.1899 - 09.11.1900 | Commander Lionel G. Tufnell |
09.12.1900 - 15.11.1901 | Captain Lionel G. Tufnell (po awansie) |
08.11.1901 (?) - 31.03.1903 | Commander Francis W. Kennedy |
HMS Miranda
08.07.1878 | Rozpoczęto budowę okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
30.09.1879 | Wodowanie okrętu. |
22.07.1880 | Ukończenie budowy okrętu. Koszt wyniósł 37 000 funtów za kadłub i 11 700 funtów za maszyny. Jednocześnie okręt został wcielony do służby z przydziałem do Australia Station, gdzie wyruszył pod koniec września. |
1883 | Okręt został przebudowany i przeklasyfikowany na okręt badawczy. |
22.09.1883 | Okręt został wcielony do służby w Sydney. |
1886 | Okręt odwiedził wiele wysp z archipelagu Ellice (teraz Tuvalu). W tym samym roku okręt opuścił Australia Station i wrócił do Wielkiej Brytanii. |
1891 | Z racji niewielkiej prędkości i przestarzałego uzbrojenia okręt został przekazany do Medway Reserve. Rok później okręt był rozpatrywany jako potencjalny okręt szkoleniowy i treningowy jednak ostatecznie podjęto decyzję o sprzedaży na złom. |
24.09.1892 | Okręt został sprzedany do Reed, Portsmouth. |
Znani dowódcy (przydziały)
05.01.1885 | Commander Robert H. Paul |
HMS Mutine
07.06.1879 | Rozpoczęto budowę okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
20.07.1880 | Wodowanie okrętu. |
10.05.1881 | Ukończenie budowy okrętu. Koszt wyniósł 37 500 funtów za kadłub i 11 770 funtów za maszyny. Tego samego dnia okręt został wcielony do służby Devonport z przydziałem do Pacific Station oraz China Station. |
1899 | Okręt został przebudowany na okręt ochrony przeciwpożarowej i wraz z bliźniaczym HMS "ESPIEGLE" został przydzielony do Southampton Water. |
03.1904 | Okręt został przemianowany na "AZOV". |
25.08.1921 | Okręt został sprzedany do C. A. Beard i złomowany w Upnor. |
Znani dowódcy (przydziały)
10.05.1881 | Commander Frederick Edwards |
07.04.1887 | Commander John H. Martin |
01.12.1903 | Commander Ernest E. Lacy |
HMS Pegasus
09.05.1877 | Rozpoczęto budowę okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
13.06.1878 | Wodowanie okrętu. |
05.03.1879 | Ukończenie budowy okrętu. Koszt wyniósł 36 697 funtów za kadłub i 12 809 funtów za maszyny. Jednocześnie został wcielony do służby z przydziałem do China Station. |
24.02.1883 | Okręt został wcielony do służby w Hongkongu. |
16.04.1885 | Aby przeciwdziałać rosyjskim zamiarom, 16 kwietnia 1885 r. HMS "PEGASUS", HMS "AGAMEMNON" i HMS "FIREBRAND" zajęły Port Hamilton, niewielką grupę wysp w Cieśninie Jeju, na południowym wybrzeżu Półwyspu Koreańskiego. Baza została zburzona, a blokada zakończyła się 27 lutego 1887 r. po tym, jak Rosja odstąpiła od swoich zamiarów. |
11.08.1892 | Okręt został sprzedany dla George Cohen w celu złomowania. |
Znani dowódcy (przydziały)
05.01.1885 - 30.03.1886 | Commander Harry T. Grenfell |
HMS Phoenix
08.07.1878 | Rozpoczęto budowę okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
16.09.1879 | Wodowanie okrętu. |
20.04.1880 | Ukończenie budowy okrętu. Okręt został również tego dnia wcielony do służby i skierowany do North America and West Indies Station. |
12.09.1882 |
Zniszczony w wyniku wpadnięcia na skały na wschodniej części wyspy Księcia Edwarda. HMS "PHOENIX" opuścił Gaspé w Quebecu rano 12 września 1882 roku w towarzystwie HMS "NORTHAMPTON". Okręty zmierzały do Canso w Nowej Szkocji. Wiatr był północno - wschodnii, morze wzburzone, z deszczowymi oknami. Kiedy zespół zbliżał się do East Point z północnego - zachodu, pod "krótkim" żaglem i w ciemności, odległość do światła East Point została oceniona na 4 lub 5 mil. W rzeczywistości odległość była zwodnicza, a fale i prąd znosiły okręt w kierunku East Point. W wyniku tego okręt płynąc z prędkością ok. 6 węzłów wpadł na rafę East Point w przybliżonej pozycji 46°28.5′ N 61°58′ W. Drzwi wodoszczelne zostały natychmiast zamknięte, a wszystkie ręce zostały wezwane, aby ratować okręt. Marynarze pracowali spokojnie i bez zamieszania. Jednak w miarę fale uderzały kadłubem o rafę narastały uszkodzenia okrętu.Rufa, będąca najbardziej narażona na cykliczne uderzenia, została szybko zgruchotana, zaś śruba napędowa spadła do morza. Kapitan nakazał części załogi zbudować tratwę, a pozostała część zajęła się pompowaniem, gdyż przez rozbitą rufę wdzierała się już woda, zalewając maszynownię i przyległe pomieszczenia. Cały 13 września załoga spędziła na pokładzie próbując uratować okręt, morze było zbyt wzburzone, aby łodzie mogły podróżować między okrętem a lądem. Dzień później pogoda uspokoiła się na tyle, iż 4 miejscowi rybacy dopłynęli do "PHOENIX", który spoczywał na rafie na równej stępce, zalany aż do wysokości pokładu. Dowodzący okrętem Commander Grenfell nakazał ewakuację która zakończyła się szybko i bez żadnych ofiar. HMS "NORTHAMPTON" został odwołany przez telegram do Halifax, skąd wrócił z głównodowodzącym North America and West Indies Station, którym był Rear Admiral Sir Francis Leopold McClintock. Morze nadal było niespokojne i dopiero 19 września pogoda poprawiła się na tyle, iż można było podjąć załogę HMS "PHOENIX" z brzegu. Z pomocą dwóch małych statków: "FOAM" i "CHARGER" udało się zabrać z okrętu działa i co cenniejsze wyposażenie, jednak jeśli chodzi o sam okręt jasnym było, iż nie uda się go ściągnąć z rafy. Ostatecznie sprzedano prawa do rozebrania okrętu na miejscu za 3000 funtów. Komisja dochodzeniowa stwierdziła, że podjęto niewystarczające starania w celu ustalenia zasięgu światła, a kurs na który został skierowany okręt był niebezpieczny. Commander Grenfell został ukarany naganą i zwolniony z dowodzenia okrętem, a oficer nawigacyjny Lieutenant John Hill, stracił rok wysługi. W grudniu 1883 r. w miejscu katastrofy znajdowało się już tylko kilka wręg, zaś pozostałości kadłuba znajdują się w płytkiej (ok. 9 m) wodzie, niebezpiecznej jednak dla nurków chcących obejrzeć wrak z powodu silnych pływów. |
Znani dowódcy (przydziały)
20.04.1880 - 12.09.1882 | Commander Hubert H. Grenfell (stracił okręt) |
Źródła:
- Dawid Lyon, Rif Winfield (2004). The Sail & Steam Navy List. All the ships of the Royal Navy 1815 - 1889. Chatham Publishing.
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.