King Edward VII (1903)

Okręty typu "KING EDWARD VII"" były pancernikami I klasy. O 1000 t, większe od poprzednich konstrukcji stanowiły zbiór nowatorskich rozwiązań, znacznie zwiększający ich potencjał bojowy.

Kraj: Wielka Brytania
klasa: pancernik - predrednot I klasy

Specyfikacja

Nazwa okrętu	Stocznia	Położenie stępki	Wodowanie	Ukończenie budowy	Los okrętu
AFRICA	Chatham DYd	27.01.1904	20.05.1905	?.11.1906	Sprzedany na złom w 1920 r.
BRITANNIA	Portsmouth DYd	04.02.1904	10.12.1904	?.09.1906	Zatopiony torpedami "UB-50" w pobliżu Cape Trafalgar 09.11.1918 r.
COMMONWEALTH	Fairfield, Glasgow	17.06.1902	13.05.1903	?.03.1905	Sprzedany na złom w 1921 r.
DOMINION	Vickers, Barrow	23.05.1902	25.08.1903	?.07.1905	Sprzedany na złom w 1921 r.
HIBERNIA	Devonport DYd	06.01.1904	17.06.1905	?.01.1907	Sprzedany na złom w 1921 r.
HINDUSTAN	John Brown, Clydebank	25.10.1902	19.12.1903	?.07.1905	Sprzedany na złom w 1921 r.
KING EDWARD VII	Devonport DYd	08.03.1902	23.07.1903	?.02.1905	Zatopiony na minie w okolicach Cape Wrath 06.01.1916 r.
NEW ZEALAND (ZEALANDIA)	Portsmouth DYd	09.02.1903	04.02.1904	?.07.1905	Sprzedany na złom w 1921 r.

Dane taktyczno-techniczne

Wymiary:

Wyporność	15 585 t. - 15 885 t.
Wyporność pełna	17 009 t. - 17 290 t.
Długość między pionami	129,54 m (425 ft)
Długość całkowita	138,30 m (453 ft 9 in)
Szerokość	23,77 m (78 ft)
Zanurzenie	7,72 m (25 ft 8 in)

Napęd:

Maszyny - "KING EDWARD VII"	4-cylindrowa maszyna parowa typu TE, 10 kotłów wodnorurkowych Babcock and Wilcox oraz 6 kotłów cylindrycznych, 2 śruby
Maszyny - "DOMINION" i "COMMONWEALTH"	4-cylindrowa maszyna parowa typu TE, 16 kotłów wodnorurkowych Babcock and Wilcox, 2 śruby
Maszyny - "NEW ZEALAND"	4-cylindrowa maszyna parowa typu TE, 12 kotłów wodnorurkowych Niclausse oraz 3 kotły cylindryczne, 2 śruby
Maszyny - pozostałe	4-cylindrowa maszyna parowa typu TE, 12 kotłów wodnorurkowych Babcock and Wilcox oraz 3 kotły cylindryczne, 2 śruby
Moc	18 000 ihp
Prędkość	18,5 węzła
Paliwo	2164–2238 t. węgla; 380 t. ropy
Zasięg	2000 mil morskich przy prędkości 18,5 węzła 5270 mil morskich przy prędkości 10 węzłów

Opancerzenie:

Pas burtowy	229 mm - 203 mm (9 in - 8 in)
Barbety	305 mm (12 in)
Przegrody	305 mm - 203 mm (12 in - 8 in)
Bateria dział 152 mm	179 mm (7 in)
Cytadela działowa	305 mm - 203 mm (12 in - 8 in)
Cytadela działowa 234 mm	229 mm - 127 mm (9 in - 5 in)
Stanowisko dowodzenia	305 mm (12 in)
Pokład	64 mm - 25 mm (2,5 in - 1 in)

Uzbrojenie:

Początkowe	4 działa 305 mm (12 in) Mk. X (pierwszych pięć Mk. IX) RBL (2x2); 4 działa 234 mm (9,2 in) Mk. X RBL (4x1); 10 dział 152 mm (6 in) Mk. VII QF (10x1); 14 dział 12-funtowych (12 pdr) QF (14x1); 14 dział 3-funtowych (3 pdr) QF (14x1); 4 wyrzutnie torped 457 mm (18 in)
Modernizacja 1917 r.	4 działa 305 mm (12 in) Mk. X (pierwszych pięć Mk. IX) RBL (2x2); 4 działa 234 mm (9,2 in) Mk. X RBL (4x1); 4 działa 152 mm (6 in) Mk. VII QF (4x1); 14 dział 12-funtowych (12 pdr) 18 cwt QF (14x1); 14 dział 3-funtowych (3 pdr) QF (14x1); 4 wyrzutnie torped 457 mm (18 in)

Ludzie:

Załoga

777 oficerów i marynarzy

Konstrukcja

Kadłub

Wyporność normalna wynosiła 15 585 t. - 15 885 t., pełna 17 009 t. - 17 290 t., długość między pionami wynosiła 129,54 m (425 ft), długość całkowita 138,30 m (453 ft 9 in), szerokość 23,77 m (78 ft), natomiast zanurzenie 7,72 m (25 ft 8 in). Projekt kadłuba nie odbiegał od wcześniejszych konstrukcji. Na dziobowym i rufowym maszcie zamontowano po raz pierwszy platformy kontroli ognia. Zostały wyposażone w ster balansowy, co zaowocowało doskonałą manewrowością. Przy 15 węzłach promień zawracania wynosił jedynie 311 m (340 yds). Ich poziom stabilności był bardzo wysoki jednak występowały problemy z utrzymaniem kursu po prostej. Niska wolna burta powodowała zalewanie okrętów przez fale przy złej pogodzie.

Uzbrojenie

Uzbrojenie składało się z 4 dział 305 mm (12 in) Mk. X (pierwszych pięć Mk. IX) RBL (2x2), 4 dział 234 mm (9,2 in) Mk. X RBL (4x1), 10 dział 152 mm (6 in) Mk. VII QF (10x1), 14 dział 12-funtowych (12 pdr) QF (14x1), 14 dział 3-funtowych (3 pdr) QF (14x1) oraz 4 wyrzutni torped 457 mm (18 in). Wyrzutnie torped znajdowały się poniżej linii wodnej., Działa artylerii głównej były umieszczone w owalnych barbetach o grubości 305 mm (12 in). Za pancernym pasem burtowym grubość barbet zmniejszała się od czoła do 203 mm (8 in), na bokach i z tyłu do 152 mm (6 in). Na barbetach znajdowały się w pełni zamknięte cytadele wieżowe, o grubości 203 mm (8 in) z tyłu i na bokach, oraz 305 mm (12 in) od czoła. Działa 234 mm były rozmieszczone w pojedynczych wieżach po 2 na obu burtach. Wieże miały grubość od czoła 229 mm (9 in) i 127 mm (5 in) na bokach i z tyłu. Były osadzone na barbetach o grubości od 102 do 51 mm (4 in - 2 in). Lawety dział były typu Mark V S, takie same jak na krążownikach pancernych typu "WARRIOR". Działa 152 mm znajdowały się w odróżnieniu do poprzednich konstrukcji nie w kazamatach, ale w centralnie umieszczonej baterii ochranianej pancerzem o grubości 179 mm (7 in) na burtach i przegrodach. Działa 152 mm były umieszczone w niej na postawach typu P. III, P. III*, P. III S oraz/lub P. IV. Działa 12-funtowe 18 cwt były umieszczone na podstawach typu P. IV*. Okręty były często krytykowane za trudność w namierzaniu i prowadzeniu ognia, ponieważ działa 305 mm i 234 mm przeszkadzały sobie nawzajem w dokładnym prowadzeniu ognia.

Opancerzenie

Pas pancerny był miał długość 86,87 m (285 ft) i miał wysokość 4,57 m (15 ft). Grubość pancerza burtowego wynosiła 229 mm (9 in) na linii wodnej i 203 mm (8 in) powyżej. Pas burtowy został rozciągnięty w kierunku dziobu, a jego grubość zmniejszała się stopniowo poprzez 179 mm (7 in), 152 mm (5 in), 102 mm (4 in) i 76 mm (3 in). Grubość przegród wynosiła od 305 mm do 203 mm (12 in - 8 in). Pokłady miały grubość 64 mm - 25 mm (2,5 in - 1 in). Stanowisko dowodzenia było chronione 305 mm (12 in) pancerzem.

Napęd

Okręty zostały wyposażony w 4-cylindrowe maszyny parowe typu TE oraz w różne zestawy kotłów, w zależności od okrętu. Tak duża różnorodność była wynikiem tzw. "bitwy o kotły", czyli próbie wypracowania najlepszego zestawu dla maszyn okrętowych. Przy forsownym trybie pracy maszyny osiągały średnio moc 18 000 ihp co przekładało się na średnią prędkość 18,5 węzła. Rzeczywiste prędkości osiągane przez okręty, z racji różnorodności zastosowanego napędu wahały się między 18,1 a 19,3 węzła.

Służba

HMS Africa

27.01.1904	Rozpoczęcie budowy okrętu w Chatham Dockyard
20.05.1905	Wodowanie okrętu.
11.1906	Ukończenie budowy. HMS "AFRICA" był ostatnim pancernikiem skonstruowanym w Chatham. Następne konstrukcje okazały się zbyt duże dla doków stoczni.
06.11.1906	Wcielenie okrętu do służby w Chatham Dockyard z przeznaczeniem do Atlantic Fleet.
04.03.1907	Okręt został przydzielony do Channel Fleet.
23.03.1907	Pancernik zderzył się z parowcem SS "ORMUZ" nieopodal Portland. Uszkodzenia nie okazały się poważne.
06.1908	Okręt zmienił podległość na Nore Division, Home Fleet.
04.1909	Pancernik dołącza do 2. Division, Home Fleet.
25.04.1911	Pancernikowi zostaje wyznaczona funkcja okrętu flagowego dla Vice Admiral Sir William Henry May, dowódcy 3. i 4. Division, Home Fleet.
24.07.1911	Funkcja okrętu flagowego została przeniesiona na bliźniaczy HMS "KING EDWARD VII".
11.1911	Okręt został przeniesiony do rezerwy w Nore, z załogą szkieletową.
01.1912	Okręt wziął udział w eksperymencie w Sheerness związanym z wykorzystaniem samolotów w marynarce wojennej. W dziobowej części okrętu zamontowano pokład startowy ciągnący się od wieży dział 12-calowych, mający 30 m długości (100 ft). Pokład był wyposażony w szyny aby ułatwić start samolotowi. Załoga pancernika przetestowała stabilność platformy po prostu skacząc po niej. Do eksperymentu wybrano napędzany silnikiem Gnome wodnosamolot Short Improved S.27 pilotowany przez Lieutenant Charles Samson.
10.01.1912	Lieutenant Charles Samson dokonał pierwszego udanego startu z platformy na pancerniku zacumowanym w River Medway. Samolot wystartował z łatwością. Po kilku minutach, Samson wzniósł się na 800 stóp (240 metrów) i zakończył historyczny lot lądując bezpiecznie na lotnisku lądowym. Ogólnie wnioski z wykorzystania wodnosamolotów w Royal Navy okazały się bardzo pozytywne (przeprowadzono później podobne eksperymenty na HMS "LONDON" i HMS "HIBERNIA"), dowiedziono przydatności wodnosamolotów, jednak stwierdzono również, że użycie ich w taki sposób jak w eksperymencie na pokładzie pancernika, utrudni znacznie możliwość prowadzenia ognia.
01.1912 - 05.1912	Remont w Chatham. Platforma z HMS "AFRICA" została przeniesiona na bliźniaczy HMS "HIBERNIA".
14.05.1912	Pancernik zakończył remont, został wcielony z powrotem do służby i razem ze wszystkimi pozostałymi pancernikami typu "KING EDWARD VII" dołączył do 3. Battle Squadron, 1. Fleet, Home Fleet.
11.1912	Eskadra została przebazowana na Morze Śródziemne z powodu wybuchu pierwszej wojny bałkańskiej (listopad 1912–maj 1913).
27.11.1912	Eskadra przybywa na Maltę, a następnie uczestniczył w blokadzie przez międzynarodowe siły Czarnogóry oraz w zajęciu Scutari.
02.1913	HMS "AFRICA i HMS "HINDUSTAN" wróciły do Wielkiej Brytanii i zostały czasowo przydzielone do 4. Battle Squadron, Home Fleet. Kiedy reszta 3. Battle Squadron wróciła do Wielkiej Brytanii oba pancerniki dołączyły do bliźniaków.
27.06.1913	3. Battle Squadron stał się z powrotem częścią Home Fleet.
08.1914	W momencie rozpoczęcia pierwszej wojny światowej eskadra została przydzielona do Grand Fleet, z miejscem bazowania w Rosyth. Zadaniem Eskadry było wspieranie krążowników Grand Fleet należących do Northern Patrol.
02.11.1914	Eskadra została przeniesiona do Portland z zadaniem wsparcia Channel Fleet.
13.11.1914	Okręty wróciły do składu Grand Fleet.
11.1914 - 12.1915	Okręt służył w składzie Grand Fleet.
12.1915 - 01.1916	Okręt przeszedł remont w Belfast.
02.1916 - 04.1916	Okręt wrócił do składu Grand Fleet.
29.04.1916	3. Battle Squadron został przebazowany do Sheerness.
02.05.1916	HMS "AFRICA" dociera na miejsce bazowania.
03.05.1916 - 08.1916	3. Battle Squadron został wyłączony z Grand Fleet i przeniesiony pod dowództwo Nore Command.
08.1916 - 09.1916	Okręt rozpoczyna remont w Portsmouth.
09.1916	Pancernik został wyłączony z 3. Battle Squadron i przeniesiony do na Adriatyk, gdzie miał za zadanie wspierać flotę Włoch w walce z okrętami Austro-Węgier.
10.1916	Okręt dociera na miejsce i dołącza do British Adriatic Squadron.
01.1917 - 03.1917	Remont w Gibraltarze. W jego trakcie zdemontowano działa 6-calowe z pokładu głównego i zamontowano zamiast nich 4 działa 152 mm (6 in) na pokładzie górnym.
03.1917	Okręt został przydzielony do 9. Cruiser Squadron, Atlantic Patrol z zadaniem eskortowania konwojów. Zazwyczaj bazował w Sierra Leone i eskortował konwoje pomiędzy Sierra Leone i Cape Town, Południowa Afryka.
12.1917 - 01.1918	Okręt przeszedł remont w Rio de Janeiro, Brazylia.
07.1918 - 08.1918	Okręt tymczasowo pełni rolę okrętu flagowego 9. Cruiser Squadron.
09.1918	Podczas pobytu w Sierra Leone na pancerniku wybuchła epidemia grypy. Była ona bardzo poważna i okręt objęto kwarantanną. Zanim opanowano sytuację na HMS "AFRICA" zmarło w wyniku epidemii 52 marynarzy.
10.1918	Okręt wrócił do Wielkiej Brytanii.
11.1918	Okręt został przeniesiony do rezerwy w Portsmouth.
1918 - 1919	Po zakończeniu wojny okręt pełnił funkcję okrętu-bazy dla 9. Cruiser Squadron.
12.1919	Wysłużony pancernik miał zastąpić krążownik pancernopokładowy "DIADEM" jako okręt szkoleniowy dla palaczy w Portsmouth, jednak pomysł ten został anulowany.
26.02.1919	Okręt został ostatecznie wycofany ze służby.
03.1920	Okręt został umieszczony na liście do sprzedaży na złom.
30.06.1920	Okręt został sprzedany firmie Ellis & Company, Newcastle upon Tyne. Został złomowany w Newcastle.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

06.11.1906 - 12.1907	Captain Henry R. Robinson
04.12.1907 - 12.06.1908	Captain Robert H. Johnston Stewart
13.06.1908 - 11.06.1910	Captain Arthur C. Leveson
11.06.1910 - 20.03.1911	Captain Edmund H. Smith
14.03.1911 - 24.07.1911	Captain Adolphus H. Williamson (tymczasowo jako kapitan flagowy)
24.07.1911 - 14.05.1912	Captain Ernest G. Barton
14.05.1912 - 10.04.1913	Captain Harry Jones
10.04.1913 - 09.08.1915	Captain Herbert J. O. Millar (zachorował)
10.08.1915 - 13.11.1918	Captain Judge D'Arcy
15.11.1918	Commander Ernest G. H. Du Boulay (dowodził również HMS "ZEALANDIA")

HMS Britannia

04.02.1904	Rozpoczęcie budowy okrętu w Portsmouth Dockyard.
10.12.1904	Wodowanie okrętu. Nazwa pancernika nawiązywała do łacińskiej nazwy Wielkiej Brytanii z czasów kiedy wyspa znajdowała się pod panowaniem Rzymu. Matką chrzestną została Lady Londonderry.
09.1906	Ukończenie budowy okrętu.
06.09.1906	Wcielenie do służby w Portsmouth Dockyard i skierowanie od razu do rezerwy.
02.10.1906	Ponowne wcielenie okrętu do służby, tym razem czynnej, z przeznaczeniem do Atlantic Fleet.
04.03.1907	Pancernik został przeniesiony do Channel Fleet.
08.1908	Remont w Portsmouth.
24.03.1909	W wyniku reorganizacji floty Channel Fleet stała się Second Division, Home Fleet.
04.1909	Pancernikowi została przydzielona funkcja Flagship, Vice Admiral, Second Division.
1909 - 1910	Remont w Portsmouth.
14.07.1910	Okręt uległ kolizji z barkiem "LOCH TROOL", odnosząc jedynie niewielkie uszkodzenia.
14.05.1912	W ramach kolejnej reorganizacji floty razem ze wszystkimi pozostałymi pancernikami typu "KING EDWARD VII" dołączył do 3. Battle Squadron, 1. Fleet, Home Fleet.
11.1912	Eskadra została przebazowana na Morze Śródziemne z powodu wybuchu pierwszej wojny bałkańskiej (listopad 1912–maj 1913).
27.11.1912	Eskadra przybywa na Maltę, a następnie uczestniczył w blokadzie przez międzynarodowe siły Czarnogóry oraz w zajęciu Scutari.
27.06.1913	3. Battle Squadron stał się z powrotem częścią Home Fleet. Sam pancernik został czasowo wyłączony ze składu 3. Battle Squadron i wrócił do Second Division, Home Fleet.
08.1914	W momencie rozpoczęcia wojny okręt z powrotem stał się częścią 3. Battle Squadron. Eskadra została przydzielona do Grand Fleet, z miejscem bazowania w Rosyth. Zadaniem Eskadry było wspieranie krążowników Grand Fleet należących do Northern Patrol.
02.11.1914	Eskadra została przeniesiona do Portland z zadaniem wsparcia Channel Fleet.
13.11.1914	Okręty wróciły do składu Grand Fleet. W składzie floty zadaniem eskadry było osłanianie drednotów floty. Zazwyczaj w szyku poprzedzały większe okręty liniowe przyjmując na siebie pierwsze uderzenie i zabezpieczając znacznie droższe pancerniki przed wpadnięciem na miny.
26.01.1915	Pancernik wszedł na mieliznę przy Firth of Forth, Inchkeith, odnosząc niewielkie uszkodzenia poszycia dna. Okręt udało się ściągnąć z mielizny po upływie 36 godzin i udał się do Devonport Dockyard w celu dokonania napraw.
29.04.1916	3. Battle Squadron został przebazowany do Sheerness.
03.05.1916	3. Battle Squadron został wyłączony ze składu Grand Fleet i został przydzielony do Nore Command.
08.1916 - 09.1916	Okręt rozpoczął remont w Portsmouth Dockyard.
09.1916	Pancernik został wyłączony z 3. Battle Squadron i przeniesiony do na Adriatyk, gdzie miał za zadanie wspierać flotę Włoch w walce z okrętami Austro-Węgier.
02.1917 - 03.1917	Remont w Gibraltarze.
03.1917	Okręt został przydzielony do 9. Cruiser Squadron, Atlantic Patrol z zadaniem eskortowania konwojów. Zazwyczaj bazował w Sierra Leone i eskortował konwoje pomiędzy Sierra Leone i Cape Town, Południowa Afryka. Zastąpił krążownik pancerny HMS "KING ALFRED" w pełnieniu funkcji okrętu flagowego eskadry.
05.1917	Okręt przeszedł remont na Bermudach. W jego trakcie zdemontowano działa 6-calowe z pokładu głównego i zamontowano zamiast nich 4 działa 152 mm (6 in) na pokładzie górnym.
09.11.1918	Rano tego dnia pancernik znajdował się w pobliżu zachodniego wejścia do Cieśniny Gibraltarskiej. Kiedy był na wysokości Cape Trafalgar został storpedowany przez niemiecki okręt podwodny "UB-50". Po pierwszej eksplozji pancernik od razu nabrał przechyłu na prawą burtę. Po drugiej, która nastąpiła kilka minut później nastąpił zapłon kordytu w magazynach ładunków do dział 234 mm (9,2 in). Ciemności pod pokładem oraz trudności w użyciu zaworów (nie dawały się obrócić) spowodowały, iż niemożliwe stało się zalanie płonących magazynów. W czasie 2,5 godziny przechył na pancerniku utrzymywał 10 stopni, co umożliwiło ewakuację prawie całej załogi. Większość ofiar zatruła się toksycznym dymem z płonącego kordytu. Łącznie zginęło 50 marynarzy, a 80 zostało rannych. Uratowano 39 oficerów i 673 marynarzy. HMS "BRITANNIA" był ostatnim okrętem jaki utraciła Royal Navy podczas I wojny światowej.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

07.08.1906 - 19.09.1907	Captain Robert N. Ommanney
19.09.1907 - 27.07.1909	Captain Frederick R. W. Morgan
27.07.1909 - 12.1910	Captain Montague E. Browning
09.12.1910 - 01.12.1911	Captain George A. Ballard
01.12.1911 - 06.12.1913	Captain Charles F. Thorp
06.12.1913 - 18.05.1916	Captain Henry G. G. Sandeman (kapitan flagowy)
18.05.1916 - 19.07.1916	Captain Alexander V. Campbell (kapitan flagowy)
19.07.1916 - 19.04.1917	Captain Stuart St. J. Farquhar
19.04.1917 - 09.11.1918	Captain Francis W. Caulfeild (utracił okręt)

HMS Commonwealth

17.06.1902	Rozpoczęcie budowy okrętu w Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan.
13.05.1903	Wodowanie okrętu.
03.1905	Ukończenie budowy okrętu.
14.03.1905	Okręt dotarł do Portsmouth Dockyard gdzie został przeniesiony czasowo do rezerwy.
09.05.1905	Wcielenie okrętu do służby w Devonport Dockyard z przeznaczeniem do Atlantic Fleet.
11.02.1907	Okręt zderzył się z pancernikiem HMS "ALBEMARLE" nieopodal Lagos, doznając średnich uszkodzeń.
02.1907 - 28.05.1907	Naprawy pancernika w Devonport Dockyard. Podczas napraw okręt został przeniesiony do Channel Fleet.
28.05.1907	Ponowne wcielenie okrętu po naprawach.
08.1907	Okręt ponownie popadł w kłopoty. Tym razem wpadł na mieliznę.
24.03.1909	W wyniku reorganizacji floty Channel Fleet stała się Second Division, Home Fleet.
10.1910 - 06.1911	Okręt przeszedł remont w Devonport.
14.05.1912	W ramach kolejnej reorganizacji floty razem ze wszystkimi pozostałymi pancernikami typu "KING EDWARD VII" dołączył do 3. Battle Squadron, 1. Fleet, Home Fleet.
11.1912	Eskadra została przebazowana na Morze Śródziemne z powodu wybuchu pierwszej wojny bałkańskiej (listopad 1912–maj 1913).
27.11.1912	Eskadra przybywa na Maltę, a następnie uczestniczył w blokadzie przez międzynarodowe siły Czarnogóry oraz w zajęciu Scutari.
27.06.1913	3. Battle Squadron stał się z powrotem częścią Home Fleet.
08.1914	W momencie rozpoczęcia wojny okręt z powrotem stał się częścią 3. Battle Squadron. Eskadra została przydzielona do Grand Fleet, z miejscem bazowania w Rosyth. Zadaniem Eskadry było wspieranie krążowników Grand Fleet należących do Northern Patrol.
02.11.1914	Eskadra została przeniesiona do Portland z zadaniem wsparcia Channel Fleet.
13.11.1914	Okręty wróciły do składu Grand Fleet. W składzie floty zadaniem eskadry było osłanianie drednotów floty. Zazwyczaj w szyku poprzedzały większe okręty liniowe przyjmując na siebie pierwsze uderzenie i zabezpieczając znacznie droższe pancerniki przed wpadnięciem na miny.
12.1914 - 02.1915	Okręt przeszedł remont.
01.07.1915 - 12.1915	Pancernik otrzymał funkcję drugiego okrętu flagowego 3. Battle Squadron.
29.04.1916	3. Battle Squadron został przebazowany do Sheerness.
03.05.1916 - 08.1917	3. Battle Squadron został wyłączony ze składu Grand Fleet i został przydzielony do Nore Command.
08.1917 - 04.1918	Pancernik opuścił eskadrę i udał się na poważny remont i modernizację do Portsmouth Dockyard. W jego trakcie zdemontowano działa 6-calowe z pokładu głównego i zamontowano zamiast nich 4 działa 152 mm (6 in) na pokładzie górnym. Ponadto na jako jedynym z całego typu "KING EDWARD VII" zamontowano również bąble przeciwtorpedowe, trójpodporowy przedni maszt oraz unowocześniony system kierowania ogniem.
16.04.1918	Ponowne wcielenie do służby z przeznaczeniem do Northern Patrol.
21.08.1918	Pancernik został przeniesiony do Grand Fleet, gdzie z racji zamontowanego nowoczesnego systemu kierowania ogniem wykorzystywano go jako pływający okręt szkolny dla artylerzystów w Invergordon.
02.1921	Po trzech latach służby jako okręt szkolny pancernik został wycofany ze służby.
04.1921	Okręt został umieszczony na liście okrętów do zbycia w Portsmouth Dockyard.
18.11.1921	Okręt został sprzedany do Slough Trading Company. Później został odsprzedany do Niemiec, zaholowany tam i złomowany.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

31.01.1905 - 29.12.1905	Captain James Startin
28.12.1905 (?) - 27.05.1907	Captain Richard H. Peirse
28.05.1907 - 02.1908	Captain Montague E. Browning
01.02.1908 - 04.12.1908	Captain Godfrey H. B. Mundy
05.12.1908 - 31.12.1909	Captain The Hon. Horace L. A. Hood
31.12.1909 - 12.1910	Captain George A. Ballard
06.06.1911 - 01.10.1913	Captain Price V. Lewes
01.10.1913 - 26.10.1915	Captain Maurice Woollcombe
26.10.1915 - 26.04.1917	Captain Herbert W. Richmond
26.04.1917 - 17.08.1917	Captain Arthur G. Smith
04.1918 - 15.11.1918	Captain Arthur G. Smith
01.11.1918 - 30.09.1920	Captain George R. B. Blount
30.09.1920 - 02.1921	Captain Alfred A. Ellison

HMS Dominion

23.05.1902	Rozpoczęcie budowy okrętu w Vickers, Barrow-in-Furness. Podczas ceremonii położenia stępki był obecny Lord Walter Kerr, Pierwszy Lord Morski.
25.08.1903	Wodowanie.
05.1905	Rozpoczęto próby morskie.
07.1905	Ukończenie budowy okrętu. Początkowy koszt okrętu wyniósł 1 453 718 funtów.
15.08.1905	Wcielenie okrętu do służby w Portsmouth Dockyard z przeznaczeniem do Atlantic Fleet.
16.08.1906	Pancernik wszedł na mieliznę w okolicach Gulf of St. Lawrence. Uszkodzenia objęły część podwodną kadłuba jak również pojawiło się sporo przecieków.
09.1906 - 01.1907	Okręt dotarł na Bermudy. Tam rozpoczęto najbardziej potrzebne naprawy.
02.1907	Okręt po dotarciu do Chatham Dockyard został poddany remontowi, który naprawił szkody które nie mogły zostać naprawione na Bermudach.
03.1907	Okręt będąc cały czas w remoncie dołącza do składu Channel Fleet.
06.1907	Naprawy zostały zakończone i okręt ponownie został wcielony do służby w składzie Channel Fleet.
24.03.1909	W wyniku reorganizacji floty Channel Fleet stała się Second Division, Home Fleet.
06.1912	W ramach kolejnej reorganizacji floty 14.05.1912 pancerniki typu "KING EDWARD VII" dołączyły do 3. Battle Squadron, 1. Fleet, Home Fleet. Jednak HMS "DOMINION" dołączył do swoich bliźniaków dopiero w czerwcu, gdyż początkowo przydzielono go do 2. Battle Squadron.
11.1912	Eskadra została przebazowana na Morze Śródziemne z powodu wybuchu pierwszej wojny bałkańskiej (listopad 1912–maj 1913).
27.11.1912	Eskadra przybywa na Maltę, a następnie uczestniczyła w blokadzie przez międzynarodowe siły Czarnogóry oraz w zajęciu Scutari.
27.06.1913	3. Battle Squadron stał się z powrotem częścią Home Fleet.
08.1914	W momencie rozpoczęcia wojny okręt z powrotem stał się częścią 3. Battle Squadron. Eskadra została przydzielona do Grand Fleet, z miejscem bazowania w Rosyth. Zadaniem Eskadry było wspieranie krążowników Grand Fleet należących do Northern Patrol.
02.11.1914	Eskadra została przeniesiona do Portland z zadaniem wsparcia Channel Fleet.
13.11.1914	Okręty wróciły do składu Grand Fleet. W składzie floty zadaniem eskadry było osłanianie drednotów floty. Zazwyczaj w szyku poprzedzały większe okręty liniowe przyjmując na siebie pierwsze uderzenie i zabezpieczając znacznie droższe pancerniki przed wpadnięciem na miny.
08.1915 - 09.1915	Tymczasowo pancernik pełni rolę okrętu flagowego Vice Admiral, 3. Battle Squadron.
29.04.1916	3. Battle Squadron został przebazowany do Sheerness.
03.05.1916	3. Battle Squadron został wyłączony ze składu Grand Fleet i został przydzielony do Nore Command.
05.1916	Pancernik był nieskutecznie atakowany przez niemiecki okręt podwodny.
06.1917	Okręt udał się na remont do Portsmouth Dockyard.
01.03.1918	Stopniowe ubywanie okrętów z 3. Battle Squadron zapoczątkowane pod koniec 1916 r. spowodowało iż z dniem 1 marca 1918 roku w eskadrze pozostały jedynie HMS "DOMINION" i HMS "DREADNOUGH".
03.1918 - 05.1918	Eskadra została rozwiązana, zaś pancernik został wycofany z czynnej służby. Pełnił funkcję pomocniczą dla okrętów biorących dział w Rajdzie na Zeebrugge oraz pierwszym Rajdzie na Ostend. Stacjonował w Swin.
02.05.1918	Okręt został przeniesiony do rezerwy i przydzielony do Nore Reserve. Pełnił tam służbę okrętu zabezpieczenia socjalnego.
29.05.1919	Okręt został umieszczony na liście okrętów do zbycia w Chatham Dockyard.
09.05.1921	Okręt został sprzedany Thos W Ward z przeznaczeniem na złom.
30.09.1923	Okręt został przeholowany do Belfastu.
28.10.1824	Okręt dotarł do Preston i rozpoczęto złomowanie.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

20.06.1905 - 25.06.1905	Captain Robert F. Boyle
17.08.1905 - 14.03.1906	Captain John L. Marx
14.03.1906 - 05.1907	Captain Charles E. Kingsmill
08.05.1907 - 25.01.1908	Captain Arthur T. Stuart
25.01.1908 - 25.01.1910	Captain John M. de Robeck
25.01.1910 - 01.06.1912	Captain Morgan Singer
01.06.1912 - 06.02.1914	Captain Joseph R. Bridson
07.02.1914 - 11.04.1917	Captain Henry L. Mawbey
11.04.1917 - 09.12.1917	Captain Adolphus H. Williamson
04.12.1917 (?) - 04.1918	Captain Arthur G. Smith

HMS Hibernia

06.01.1904	Rozpoczęcie budowy okrętu w Devonport Dockyard.
17.06.1905	Wodowanie okrętu.
12.1906	Ukończenie budowy okrętu.
02.01.1907	Wcielenie okrętu do służby w Devonport Dockyard z przeznaczeniem na okręt flagowy Rear-Admiral, Atlantic Fleet.
27.02.1907	Okręt został przeniesiony do Channel Fleet z zachowaniem pełnionej funkcji okrętu flagowego.
01.1909	Pancernikowi przydzielono funkcję Flagship, Vice-Admiral, Channel Fleet.
24.03.1909	W wyniku reorganizacji floty Channel Fleet stała się Second Division, Home Fleet.
14.07.1910	Pancernik został staranowany przez bark "LOCH TROLL", tuż po tym jak bark zderzył się z pancernikiem "BRITANNIA". Odniesione uszkodzenia okazały się niewielkie.
01.1912	Okręt został wymieniony w składzie 2. Division przez pancernik HMS "ORION" i został przeniesiony do składu 3. Division (baza w Nore) z załogą szkieletową.
05.1912	Na HMS "HIBERNIA" przeniesiono platformę startową z pancernika HMS "AFRICA" z której odbył się w styczniu pierwszy w Royal Navy start samolotu z okrętu wojennego. Dalsze eksperymenty po przeniesieniu wyposażenia z HMS "AFRICA" odbywały się właśnie na HMS "HIBERNIA". Podczas tych eksperymentów Commander Charles Samson pilotujący Short Improved S.27 "S.38" (lub "RNAS No. 2") dokonał pierwszego w historii startu z pokładu okrętu wojennego znajdującego się w ruchu. Co do daty startu źródła różnią się, podając drugi, czwarty lub dziewiąty maja. Wiadomo na pewno że pancernik podczas eksperymentu płynął z prędkością 10,5 węzła i że start odbył się w Weymouth Bay podczas Królewskiego Przeglądu Floty. Po zakończeniu eksperymentów wyposażenie zostało przekazane na pancernik HMS "LONDON".
14.05.1912	W ramach kolejnej reorganizacji floty razem ze wszystkimi pozostałymi pancernikami typu "KING EDWARD VII" dołączył do 3. Battle Squadron, 1. Fleet, Home Fleet. HMS "HIBERNIA" po powrocie do pełnej gotowości otrzymał funkcję Second Flagship, Rear-Admiral.
11.1912	Eskadra została przebazowana na Morze Śródziemne z powodu wybuchu pierwszej wojny bałkańskiej (listopad 1912–maj 1913).
27.11.1912	Eskadra przybywa na Maltę, a następnie uczestniczyła w blokadzie przez międzynarodowe siły Czarnogóry oraz w zajęciu Scutari.
27.06.1913	3. Battle Squadron stał się z powrotem częścią Home Fleet.
08.1914	W momencie rozpoczęcia wojny okręt z powrotem stał się częścią 3. Battle Squadron. Eskadra została przydzielona do Grand Fleet, z miejscem bazowania w Rosyth. Zadaniem Eskadry było wspieranie krążowników Grand Fleet należących do Northern Patrol. HMS "HIBERNIA" nadal pełnił funkcję Second Flagship, Rear-Admiral.
02.11.1914	Eskadra została przeniesiona do Portland z zadaniem wsparcia Channel Fleet.
13.11.1914	Okręty wróciły do składu Grand Fleet. W składzie floty zadaniem eskadry było osłanianie drednotów floty. Zazwyczaj w szyku poprzedzały większe okręty liniowe przyjmując na siebie pierwsze uderzenie i zabezpieczając znacznie droższe pancerniki przed wpadnięciem na miny.
11.1915	Dywizjon z 3. Battle Squadron w składzie HMS flagowy "HIBERNIA" (Rear-Admiral Sydney Fremantle), HMS "ZEALANDIA", HMS "RUSSELL" i HMS "ALBEMARLE" został wydzielony ze składu eskadry i wysłany do udziału w operacji dardanelskiej.
06.11.1915	Dywizjon opuszcza Scapa Flow i udaje się w rejon operacji. Kiedy HMS "ALBEMARLE" doznał poważnych uszkodzeń w czasie sztormu i musiał zawrócić, towarzyszyły mu "HIBERNIA" i HMS "ZEALANDIA".
14.12.1915	Pozostałe trzy pancerniki dywizjonu (wyłączając HMS "ALBEMARLE") dotarły w rejon operacji. HMS "HIBERNIA" stacjonował w Kephalo.
08.01.196 - 09.01.1916	Pancernik osłaniał ewakuację z plaż V i W w Cape Helles.
01.1916	Okręt kotwiczy w Milo, osłaniając ewakuację sił francuskich z Salonik. Pod koniec miesiąca HMS "HIBERNIA" został zmieniony w pełnieniu funkcji okrętu flagowego dywizjonu przez HMS "RUSSELL" i udał się do Wielkiej Brytanii.
05.02.1916	Okręt dociera do Devonport Dockyard i zostaje poddany remontowi.
02.1916 - 03.1916	Remont.
03.1916	Po ponownym wcieleniu do służby okręt został powrócił do składu 3. Battle Squadron, Grand Fleet.
29.04.1916	3. Battle Squadron został przebazowany do Sheerness.
03.05.1916 - 10.1917	3. Battle Squadron został wyłączony ze składu Grand Fleet i został przydzielony do Nore Command. W trakcie tego oddelegowania pancernik opuścił eskadrę i udał się na poważny remont i modernizację. W jego trakcie zdemontowano działa 6-calowe z pokładu głównego i zamontowano zamiast nich 4 działa 152 mm (6 in) na pokładzie górnym.
10.1917	Okręt został wyłączony z 3. Battle Squadron i zdjęty ze służby. Został przydzielony do Nore Reserve w Chatham Dockyard gdzie pełnił funkcję okrętu zabezpieczenia socjalnego.
09.1918	Dowódca Grand Fleet, Admiral David Beatty zdecydował iż załogom dużych okrętów artyleryjskich potrzebny jest w ramach praktycznych ćwiczeń okręt - cel. Początkowo planowano wykorzystać do tego celu właśnie HMS "HIBERNIA", jednak ostatecznie wybrano HMS "AGAMEMNON".
07.1919	Okręt został umieszczony na liście okrętów do zbycia w Chatham.
08.11.1921	Okręt został sprzedany na złom do Stanlee Shipbreaking Company, Dover.
1922	Okręt został odsprzedany firmie Slough Trading Company.
11.1922	Okręt został odholowany do Niemiec na złom, po odsprzedaniu go po raz kolejny niemieckiej firmie złomowej.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

02.10.1907 - 11.06.1908	Captain Cecil F. Lambert
12.06.1908 - 01.04.1909	Captain The Hon. Algernon D. E. H. Boyle (oficer flagowy)
01.04.1909 - 05.1909	Captain Archibald P. Stoddart
26.05.1909 - 10(?).1909	Captain James C. Ley
09.09.1909 - 10.1910	Captain Crawford Maclachlan
19.10.1910 - 01.1912	Captain John Luce
23.01.1912 - 13.05.1912	Captain Ernest H. Grafton
14.05.1912 - 29.08.1912	Captain Hugh F. P. Sinclair (oficer flagowy)
29.08.1912 - 29.08.1913	Captain Ernest K. Loring (oficer flagowy)
29.08.1913 - 23.07.1915	Captain Alexander Lowndes (oficer flagowy)
23.07.1915 - 20.11.1916	Captain Vernon H. S. Haggard (oficer flagowy)
20.11.1916 - 11.1917	Captain Charles P. Beaty-Pownall (oficer flagowy)
09.11.1917	Commander R.N.R. Francis J. Stenson

HMS Hindustan

25.10.1902	Rozpoczęcie budowy okrętu w John Brown & Company w Clydebank.
19.12.1903	Wodowanie okrętu.
01.1905	Rozpoczęcie prób odbiorczych.
03.1905	Ukończenie budowy okrętu. Po zakończeniu budowy okręt został umieszczony w rezerwie.
22.08.1905	Wcielenie okrętu do służby w Portsmouth Dockyard z przeznaczeniem dla Atlantic Fleet.
03.1907	Pancernik został przeniesiony do Channel Fleet.
24.03.1909	W wyniku reorganizacji floty Channel Fleet stała się Second Division, Home Fleet.
1909 - 1910	Okręt przechodzi remont w Portsmouth.
05.1912	W ramach kolejnej reorganizacji floty razem ze wszystkimi pozostałymi pancernikami typu "KING EDWARD VII" dołączył do 3. Battle Squadron, 1. Fleet, Home Fleet.
11.1912	Eskadra została przebazowana na Morze Śródziemne z powodu wybuchu pierwszej wojny bałkańskiej (listopad 1912–maj 1913).
27.11.1912	Eskadra przybywa na Maltę, a następnie uczestniczyła w blokadzie przez międzynarodowe siły Czarnogóry oraz w zajęciu Scutari.
02.1913	HMS "AFRICA" i HMS "HINDUSTAN" wróciły do Wielkiej Brytanii i zostały czasowo przydzielone do 4. Battle Squadron, Home Fleet. Kiedy reszta 3. Battle Squadron wróciła do Wielkiej Brytanii oba pancerniki dołączyły do bliźniaków.
27.06.1913	3. Battle Squadron stał się z powrotem częścią Home Fleet.
08.1914	W momencie rozpoczęcia wojny okręt z powrotem stał się częścią 3. Battle Squadron. Eskadra została przydzielona do Grand Fleet, z miejscem bazowania w Rosyth. Zadaniem Eskadry było wspieranie krążowników Grand Fleet należących do Northern Patrol.
02.11.1914	Eskadra została przeniesiona do Portland z zadaniem wsparcia Channel Fleet.
13.11.1914	Okręty wróciły do składu Grand Fleet. W składzie floty zadaniem eskadry było osłanianie drednotów floty. Zazwyczaj w szyku poprzedzały większe okręty liniowe przyjmując na siebie pierwsze uderzenie i zabezpieczając znacznie droższe pancerniki przed wpadnięciem na miny.
29.04.1916	3. Battle Squadron został przebazowany do Sheerness.
03.05.1916 - 02.1918	3. Battle Squadron został wyłączony ze składu Grand Fleet i został przydzielony do Nore Command.
02.1918 - 05.1918	HMS "HINDUSTAN" opuścił 3. Battle Squadron i pełnił funkcję pomocniczą dla okrętów biorących dział w Rajdzie na Zeebrugge oraz pierwszym Rajdzie na Ostend. Stacjonował w Swin.
05.1918	Okręt zderzył się z niszczycielem HMS "WRESTLER" doznając poważnych uszkodzeń.
15.05.1918	Okręt został zdjęty ze służby w Nore. Rozpoczął pełnienie funkcji okrętu zabezpieczenia socjalnego w Royal Naval Barracks, Chatham Dockyard.
06.1919	Okręt został umieszczony na liście do zbycia w Chatham.
08.1919	Pancernik trafił na listę okrętów do sprzedania na złom.
09.05.1921	Okręt został sprzedany firmie Thos W Ward.
1923	Okręt został odholowany do stoczni rozbiórkowej w Belfaście.
14.10.1923	Okręt został złomowany w Preston.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

28.02.1905 - 20.12.1905	Captain F. Alban A. G. Tate
20.12.1905 - 21.12.1906	Captain The Hon. Stanley C. J. Colville
21.12.1906 - 09.01.1908	Captain The Hon. Alexander E. Bethell
10.01.1908 - 16.12.1909	Captain The Hon. Somerset A. Gough-Calthorpe
16.12.1909 - 01.04.1912	Captain Henry H. Campbell
02.04.1912 - 14.05.1912	Captain Henry G. G. Sandeman
14.05.1912 - 20.05.1913	Captain Cuthbert G. Chapman
20.05.1913 - 19.06.1916	Captain John Nicholas
19.06.1916 - 14.04.1917	Captain Denis B. Crampton
13.08.1917 - 02.1918	Captain Charles W. Keighly-Peach
18.02.1918 - 15.05.1918	Captain Alexander P. Davidson
25.07.1918	Lieutenant R.N.V.R. Lewis Levy

HMS King Edward VII

08.03.1902	Rozpoczęcie budowy okrętu w Devonport Dockyard. Na ceremonii otwarcia był obecny Król Edward VII wraz z małżonką, Królową Aleksandrą. Wizyta dostojnych gości była powiązana z wodowaniem pancernika HMS "QUEEN", którego matką chrzestną była właśnie Królowa.
23.07.1903	Wodowanie okrętu. W ceremonii uczestniczył Król Edward VII.
02.1905	Ukończenie budowy okrętu.
07.02.1905	Wcielenie pancernika do służby w Devonport Dockyard z przeznaczeniem na okręt flagowy Commander-in-Chief, Atlantic Fleet. Ogólnie, w związku z noszoną przez pancernik nazwą przez cały okres pełnienia służby okrętowi temu miały być przydzielane funkcje okrętów flagowych.
1906 - 1907	Okręt przechodzi remont i modernizację.
04.03.1907	Okręt czasowo zostaje wycofany ze służby. Dzień później wcielono go ponownie z przydziałem na okręt flagowy dla Admiral Lord Charles Beresford, Commander-in-Chief, Channel Fleet.
13.12.1907 - 24.02.1908	Kolejny remont.
24.03.1909	W wyniku reorganizacji floty Channel Fleet stała się Second Division, Home Fleet.
27.03.1909	Ponowne wcielenie okrętu do służby z przydziałem na okręt flagowy Vice Admiral, Home Fleet.
12.1909 - 02.1910	Pobyt w doku i doraźne prace remontowe.
01.08.1911	Wcielenie okrętu do służby z przydziałem na Flagship, Vice Admiral, 3. i 4. Divisions, Home Fleet.
05.1912	W ramach kolejnej reorganizacji floty razem ze wszystkimi pozostałymi pancernikami typu "KING EDWARD VII" dołączył do 3. Battle Squadron, 1. Fleet, Home Fleet.
14.05.1912	Wcielenie okrętu do służby i przydzielenie mu funkcji Flagship, Vice Admiral, 3. Battle Squadron, 1. Fleet, Home Fleet.
11.1912	Eskadra została przebazowana na Morze Śródziemne z powodu wybuchu pierwszej wojny bałkańskiej (listopad 1912–maj 1913).
27.11.1912	Eskadra przybywa na Maltę, a następnie uczestniczyła w blokadzie przez międzynarodowe siły Czarnogóry oraz w zajęciu Scutari.
27.06.1913	3. Battle Squadron stał się z powrotem częścią Home Fleet.
08.1914	W momencie rozpoczęcia wojny eskadra została przydzielona do Grand Fleet, z miejscem bazowania w Rosyth. Zadaniem Eskadry było wspieranie krążowników Grand Fleet należących do Northern Patrol. HMS "KING EDWARD VII" kontynuował pełnienie funkcji okrętu flagowego.
23.08.1914	Oficer artylerii zaraportował dwa uszkodzone działa 12-calowe. Dzień później okręt udał się do Devonport w celu wymiany wewnętrznej koszulki luf wobu działach.
02.11.1914	Eskadra została przeniesiona do Portland z zadaniem wsparcia Channel Fleet.
30.11.1914	Powrót okrętu do składu Grand Fleet. Mimo że reszta eskadry wróciły do składu Grand Fleet już 13 listopada, HMS "KING EDWARD VII" pozostał w Portland nieco dłużej. W składzie floty zadaniem eskadry było osłanianie drednotów floty. Zazwyczaj w szyku poprzedzały większe okręty liniowe przyjmując na siebie pierwsze uderzenie i zabezpieczając znacznie droższe pancerniki przed wpadnięciem na miny.
06.01.1916	Czasowo pozbawiony funkcji okrętu flagowego pancernik opuścił o godzinie 07.12 Scapa Flow i udał się w podróż dookoła północnego wybrzeża Szkocji do Belfastu, gdzie miał się przejść remont. O 10.47 okręt wszedł na minę postawioną przez niemiecki krążownik pomocniczy SMS "MÖWE" nieopodal Cape Wrath. Wybuch nastąpił na wysokości prawoburtowej maszynowni i okręt momentalnie nabrał 8-stopniowego przechyłu na prawą burtę. Dowódca okrętu, Captain Maclachlan nakazał naprowadzić okręt w pobliże brzegu, jednak ster zaciął się w położeniu na sterburtę, na dodatek maszynownia zaczęła być szybko zalewana przez wodę co ostatecznie spowodowało zatrzymanie silników. Zalanie przedziałów na przeciwnej burcie doprowadziło do zmniejszenia przechyłu do ok. 5 procent. Przechodzący nieopodal węglowiec "PRINCESS MELITA" odebrał sygnał z pancernika i pośpieszył na pomoc. Po dotarciu do okrętu podano hol i próbowano zbliżyć pancernik do brzegu. Niedługo potem dołączył lider (przewodnik flotylli niszczycieli) HMS "KEMPFENFELT" i również podał hol na pancernik. Holowanie rozpoczęto o 14.15 jednak przechył pancernika z racji wysokich fal pogłębił się do 15 stopni zaś sam okręt osiadł głęboko w wodzie. Z powodu zagrożenia dla pobliskich jednostek holowanie zostało przerwane na rozkaz dowódcy pancernika o 14.40. Z powodu postępującego zalewania okrętu oraz nadciągających ciemności kapitan okrętu nakazał opuszczenie jednostki. Do okrętu podszedł niszczyciel HMS "MUSKETEER" o 14.45 i razem z niszczycielami HMS "FORTUNE" i HMS "MARNE" podjął ludzi z pancernika. Podczas przechodzenia jeden z marynarzy spadł między kadłub pancernika, a jeden z ratujących ludzi okrętów i utonął. Ostatni z okrętu zszedł jego kapitan, przesiadając się o 16.10 na niszczyciel HMS "NESSUS". HMS "MUSKETEER", HMS "FORTUNE" i HMS "MARNE" odeszły do portu z uratowaną załogą, natomiast HMS "NESSUS" pozostał na miejscu. O 17.20 na miejsce tragedii przybyły holowniki. Po ich przybyciu HMS "NESSUS" odpłynął do portu, zaś holowniki pozostały na miejscu aż do 20.10, kiedy to pancernik ostatczenie przewrócił się dogóry dnem i zatonął. W tamtym okresie czasu nie wiedziano dokładnie co spowodowało zatonięcie pancernika. Oprócz min sugerowano również udział niemeickiego okrętu podwodnego. Dopiero analiza dokumentów po wojnie wyjaśniła sytuację.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

03.01.1905 - 05.03.1907	Captain Arthur C. Leveson (oficer flagowy)
05.03.1907 - 26.03.1909	Captain Henry B. Pelly (oficer flagowy)
27.03.1909 - 09.08.1910	Captain Osmond de B. Brock (oficer flagowy)
09.08.1910 - 24.07.1911	Captain Allan F. Everett (oficer flagowy)
24.07.1911 - 17.05.1912	Captain Adolphus H. Williamson (oficer flagowy)
17.05.1912 - 12.06.1913	Captain Edward H. F. Heaton-Ellis (oficer flagowy)
12.06.1913 - 01.07.1913	Acting Captain George P. Ross (oficer flagowy)
01.07.1913 - 25.05.1914	Captain E. Percy F. G. Grant (oficer flagowy)
22.06.1914 - 06.01.1916	Captain Crawford Maclachlan (stracił okręt)

HMS Zealandia (New Zealand)

09.02.1903	Położenie stępki okrętu w Portsmouth Dockyard.
04.02.1904	Wodowanie. Matką chrzestną okrętu została Lady Onslow, żona czwartego erla Onslow, byłego gubernatora Nowej Zelandii.
06.1905	Zakończenie budowy okrętu.
11.07.1905	Wcielenie okrętu do służby w Devonport Dockyard z przydziałem do Atlantic Fleet.
10.1906 - 12.1906	Okręt przeszedł remont w Gibraltarze.
04.03.1907	Okręt został przeniesiony do Channel Fleet.
24.03.1909	W wyniku reorganizacji floty Channel Fleet stała się Second Division, Home Fleet.
01.12.1911	W wyniku ufundowania przez rząd Nowej Zelandii nowego krążownika liniowego dla Royal Navy (planowano nazwać go właśnie HMS "NEW ZEALAND") zdecydowano się zmienić nazwę pancernika. Początkowo proponowano nazwę HMS "CALEDONIA", nawiązującą do rzymskiej nazwy północnej części Wielkiej Brytanii, jednakże władze Nowej Zelandii nie zgodziły się na takie rozwiązanie. Ostatecznie 1 grudnia 1911 r. zmieniono nazwę pancernika na HMS "ZEALANDIA". Ponowne nadanie nazwy wiązało się z nową matką chrzestną okrętu, którą została Lady Hall-Jones, żona Wysokiego Komisarza Sir Williama Hall-Jones.
05.1912	W ramach kolejnej reorganizacji floty razem ze wszystkimi pozostałymi pancernikami typu "KING EDWARD VII" okręt dołączył do 3. Battle Squadron, 1. Fleet, Home Fleet.
11.1912	Eskadra została przebazowana na Morze Śródziemne z powodu wybuchu pierwszej wojny bałkańskiej (listopad 1912–maj 1913).
27.11.1912	Eskadra przybywa na Maltę, a następnie uczestniczyła w blokadzie przez międzynarodowe siły Czarnogóry oraz w zajęciu Scutari.
27.06.1913	3. Battle Squadron stał się z powrotem częścią Home Fleet.
08.1914	W momencie rozpoczęcia wojny eskadra została przydzielona do Grand Fleet, z miejscem bazowania w Rosyth. Zadaniem Eskadry było wspieranie krążowników Grand Fleet należących do Northern Patrol.
10.09.1914	Pancernik staranował niemiecki okręt podwodny.
02.11.1914	Eskadra została przeniesiona do Portland z zadaniem wsparcia Channel Fleet.
13.11.1914	Okręty wróciły do składu Grand Fleet. W składzie floty zadaniem eskadry było osłanianie drednotów floty. Zazwyczaj w szyku poprzedzały większe okręty liniowe przyjmując na siebie pierwsze uderzenie i zabezpieczając znacznie droższe pancerniki przed wpadnięciem na miny.
06.11.1915	Dywizjon w składzie HMS "HIBERNIA" (flagowy), HMS "ZEALANDIA", HMS "ALBEMARLE" i HMS "RUSSELL" opuszcza Scapa Flow i udaje się w rejon operacji na Dardanelach. Kiedy HMS "ALBEMARLE" doznał poważnych uszkodzeń w czasie sztormu i musiał zawrócić, towarzyszyły mu "HIBERNIA" i HMS "ZEALANDIA".
14.12.1915	Pozostałe trzy okręty dywizjonu dotarły na miejsce operacji.
01.1916	W drugiej połowie stycznia HMS "ZEALANDIA" i HMS "HIBERNIA" opuściły Morze Śródziemne i udały się do Wielkiej Brytanii, docierając do Portsmouth Dockyard 6 lutego 1916 r.
02.1916 - 03.1916	Okręt przechodzi remont.
26.03.1916	Pancernik po zakończeniu remontu dołącza do 3. Battle Squadron.
29.04.1916	3. Battle Squadron został przebazowany do Sheerness.
03.05.1916	3. Battle Squadron został wyłączony ze składu Grand Fleet i został przydzielony do Nore Command.
12.1916 - 06.1917	Okręt przechodzi remont w Chatham Dockyard.
20.09.1917	Pancernik został wyłączony ze składu 3. Battle Squadron i przeniesiony do rezerwy w Portsmouth Dockyard.
01.1918 - 09.1918	Okręt przeszedł modernizację i przebudowę by przygotować go do pełnienia służby okrętu szkolnego dla artylerzystów. Przebudowa obejmowała modernizację systemu kierowania ogniem, jednak nie zamontowano bąbli przeciwtorpedowych. Po zakończeniu modernizacji okręt jednak nie został ponownie wcielony do służby w planowanym charakterze. Wykorzystywano go do przeprowadzania różnorakich eksperymentów konstrukcyjnych.
1919	Ostatecznie okręt wykorzystano w charakterze okrętu zabezpieczenia socjalnego w Portsmouth.
02.06.1919	Okręt został umieszczony na liście okrętów do zbycia.
08.11.1921	Okręt został sprzedany Stanlee Shipbreaking Company. Później okręt został odsprzedany do Slough Trading Company, a w końcu do niemieckiej stoczni złomowej.
23.11.1923	Okręt opuścił Portsmouth i udał się do stoczni złomowej w Niemczech.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

24.06.1905 - 06.01.1906	Captain Paul W. Bush
07.01.1906 - 15.07.1906	Captain Francis J. Foley
16.07.1906 - 31.12.1907	Captain Edward G. Shortland
31.12.1907 - 13.10.1908	Captain F. C. Doveton Sturdee
12.10.1908 - 01.04.1909	Captain Archibald P. Stoddart
03.04.1909	Captain James C. Ley
26.05.1909 - 06.06.1911	Captain Archibald P. Stoddart
06.06.1911 - 24.07.1911	Captain Ernest G. Barton
24.07.1911	Captain Frederick D. Gilpin-Brown
17.11.1911 - 17.05.1912	Captain Henry T. Buller
17.05.1912 - 07.02.1914	Captain Thomas D. L. Sheppard
07.02.1914 - 17.02.1915	Captain Walter H. Cowan
17.02.1915 - 14.09.1916	Captain Richard M. Harbord
14.09.1916	Captain Sidney R. Drury-Lowe (od 1 grudnia 1916 r. wypożyczony na HMS "DREADNOUGHT")
15.11.1918	Commander Ernest G. H. Du Boulay (jednocześnie dowódca HMS "AFRICA").

Galeria

HMS Africa (1905)HMS Britannia (1904)HMS Dominion (1903)HMS Commonwealth (1903)HMS Hibernia (1905)HMS Hindustan (1903)HMS King Edward VII (1903)HMS New Zealand (Zealandia)(1904)

Źródła:
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.