Okręty typu "DUNCAN"" były pancernikami I klasy. Były mniejszymi wersjami okrętów typu "FORMIDABLE". Część opancerzenia poświęcono na rzecz prędkości i manewrowości.
Kraj: Wielka Brytania klasa: pancernik - predrednot I klasy |
Specyfikacja
Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
ALBEMARLE | Chatham DYd | 08.01.1900 | 05.03.1901 | ?.11.1903 | Sprzedany na złom w 1919 r. |
CORNWALLIS | Thames Iron Wks, Blackwall | 19.07.1899 | 13.07.1901 | ?.02.1904 | Zatopiony torpedami "U-32" na wschód od Malty 09.01.1917 r. |
DUNCAN | Thames Iron Wks, Blackwall | 10.07.1899 | 21.03.1901 | ?.10.1903 | Sprzedany na złom w 1920 r. |
EXMOUTH | Laird, Birkenhead | 10.08.1899 | 31.08.1901 | ?.05.1903 | Sprzedany na złom w 1920 r. |
MONTAGU | Devonport DYd | 23.11.1899 | 05.03.1901 | ?.02.1903 | Rozbity na brzegu wyspy Lundy 30.05.1906 |
RUSSELL | Palmer, Jarrow | 11.03.1899 | 19.02.1901 | ?.02.1903 | Zatopiony na minie w okolicy Malty 27.04.1916 |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
Wyporność | 13 270 t. - 13 745 t. |
Wyporność pełna | 14 900 t. - 15 200 t. |
Długość między pionami | 123,44 m (405 ft) |
Długość całkowita | 131,67 m (432 ft) |
Szerokość | 23,01 m (75 ft 6 in) |
Zanurzenie | 7,85 m (25 ft 9 in) |
Napęd:
Maszyny | 4-cylindrowa maszyna parowa typu TE, 24 kotły cylindryczne Belleville, 2 śruby |
Moc | 18 000 ihp |
Prędkość | 19 węzłów |
Paliwo | brak danych |
Zasięg | brak danych |
Opancerzenie:
Pas burtowy | 178 mm (7 in) |
Barbety | 279 mm - 102 mm (11 in - 4 in) |
Przegrody | 279 mm - 179 mm (11 in - 7 in) |
Kazamaty | 152 mm (6 in) |
Cytadela działowa | 254 mm - 203 mm (10 in - 8 in) |
Stanowisko dowodzenia | 305 mm (12 in) |
Pokład | 51 mm - 25 mm (2 in - 1 in) |
Uzbrojenie:
Początkowe |
4 działa 305 mm (12 in) L/40 Mk. IX RBL (2x2); 12 dział 152 mm (6 in) L/45 Mk. VII QF (12x1); 10 dział 12-funtowych (12 pdr) QF (10x1); 6 dział 3-funtowych (3 pdr) QF (6x1); 4 wyrzutnie torped 457 mm (18 in) |
Ludzie:
Załoga | 720 oficerów i marynarzy |
Projekt
Pierwsze cztery okręty zostały zatwierdzone w programie rozbudowy floty na lata 1898/99, w odpowiedzi na doniesienia wywiadu na uruchomienie programów rozbudowy floty Rosji i Francji. Dwa kolejne w programie rozbudowy floty na lata 1899/1900. Zdecydowano się poświęcić ochronę i zmniejszyć artylerię lekką na rzecz prędkości. Taką a nie inną decyzję podjęto na skutek informacji o nowych, szybkich pancernikach rosyjskich.
Konstrukcja
Kadłub
Wyporność normalna wynosiła 13 270 t. - 13 745 t., pełna 14 900 t. - 15 200 t., długość między pionami wynosiła 123,44 m (405 ft), długość całkowita 131,67 m (432 ft), szerokość 23,01 m (75 ft 6 in), natomiast zanurzenie 7,85 m (25 ft 9 in). Projekt kadłuba był prawie identyczny z tym zastosowanym dla typu "LONDON". Kadłub został tak zaprojektowany, aby osiągać jak największą prędkość.
Uzbrojenie
Uzbrojenie składało się z 4 dział 305 mm (12 in) L/40 Mk. IX RBL (2x2), 12 dział 152 mm (6 in) L/45 Mk. VII QF (12x1), 10 dział 12-funtowych (12 pdr) QF (10x1), 6 dział 3-funtowych (3 pdr) QF (6x1) oraz 4 wyrzutni torped 457 mm (18 in). Wyrzutnie torped znajdowały się poniżej linii wodnej., Działa artylerii głównej były umieszczone w owalnych barbetach o grubości 279 mm - 254 mm (11 in - 10 in). Za pancernym pasem burtowym grubość barbet zmniejszała się od czoła do 179 mm (7 in), na bokach i z tyłu do 102 mm (4 in). Na barbetach znajdowały się w pełni zamknięte cytadele wieżowe, o grubości 203 mm (8 in) z tyłu, oraz 254 mm (10 in) na bokach. Na HMS "ALBEMARLE" i HMS "EXMOUTH" działa było posadzone na lawetach typu B. VII, na pozostałych były to lawety typu B. VI. Z racji trudności w formowaniu kształtowych płyt pancernych ze stali Krupp'a, z którego wykonane były pancerze cytadeli działowej, były one płaskie na bokach. Działa 152 mm znajdowały się w kazamatach na obu burtach, na pokładach głównym (8 dział) i górnym (4 działa). Grubość pancerza kazamat wynosił 152 mm (6 in).
Opancerzenie
Pas pancerny był miał długość 72,54 m (238 ft) i miał wysokość 4,57 m (15 ft). Grubość pancerza burtowego wynosiła 179 mm (7 in). Pas burtowy został rozciągnięty w kierunku dziobu, a jego grubość zmniejszała się stopniowo poprzez 127 mm (5 in), 102 mm (4 in) i 76 mm (3 in). Grubość przegród wynosiła od 279 mm do 179 mm (11 in - 7 in). Pokłady miały grubość 51 mm - 25 mm (2 in - 1 in). Stanowisko dowodzenia było chronione 305 mm (14 in) pancerzem. Płyty pancerza pionowego były w całości wykonane ze stali Krupp'a.
Służba
HMS Albemarle
01.01.1900 | Położenie stępki w Chatham Dockyard. |
05.03.1901 | Wodowanie okrętu. Matką chrzestną została Lady Kennedy, której mężem był Admiral Sir William Kennedy, Commander-in-Chief, Nore. Nazwa okrętu była związana z osobą George Monck, 1. Diuka Albemarle. |
11.1903 | Ukończenie budowy. |
12.11.1903 | Okręt został wcielony do służby w Chatham Dockyard. Okręt został przydzielony do Floty Morza Śródziemnego, w charakterze Flagship, Rear-Admiral William D. V. Hamilton, Rear-Admiral, Mediterranean Fleet. |
02.1905 | Okręt został przeniesiony do Channel Fleet. Pełnił tam również funkcję okrętu flagowego (second). |
31.01.1907 | Zmiana przydziału na Atlantic Fleet. Podobnie jak w Channel Fleet Pełnił tam funkcję okrętu flagowego (second). |
11.02.1907 | Okręt zderzył się z pancernikiem HMS "COMMONWEALTH" odnosząc niewielkie uszkodzenia dziobu. |
01.1909 | Okręt obejmuje funkcję Flagship, Rear Admiral, Gibraltar. |
05.1909 - 08.1909 | Okręt przechodzi remont na Malcie. |
02.1910 | Okręt kończy przydział do Atlantic Fleet i zostaje czasowo zdjęty ze służby. |
25.02.1910 | Okręt zostaje ponownie wcielony do służby w składzie 3. Division, Home Fleet, Portsmouth. |
30.10.1911 | Okręt zostaje wycofany ze służby z zamiarem remontu i modernizacji. |
01.1912 - 12.1912 | Okręt przechodzi remont w Portsmouth Dockyard. |
12.1912 | Po ponownym wcieleniu do służby okręt został przydzielony do 4. Battle Squadron, w składzie 1. Fleet. |
15.05.1913 | Z okrętu została zdjęta większość załogi, zaś sam okręt został przydzielony do 6. Battle Squadron, 2. Fleet. Pełnił tam funkcję okrętu szkolnego dla artylerzystów. |
08.1914 | Pierwotnie okręt wraz z pancernikami HMS "AGAMEMNON", HMS "CORNWALLIS", HMS "DUNCAN", HMS "EXMOUTH", HMS "RUSSELL", oraz HMS "VENGEANCE" miał tworzyć 6. Battle Squadron, w składzie Channel Fleet, z zadaniem patrolowania Kanału oraz eskortowania sił British Expeditionary Force udających się na statkach transportowych do Francji. Jednakże były również plany przydziału 6. Battle Squadron do Grand Fleet. W końcu Commander-in-Chief, Grand Fleet, Admiral Sir John Jellicoe wydał polecenie aby wszystkie okręty typu "DUNCAN" z 6. Battle Squadron przenieść do Grand Fleet i utworzyć z nich 3. Battle Squadron, z zadaniem uzupełnienia niedoborów w Grand Fleet jeśli chodzi o służbę patrolową. |
08.08.1914 | 6. Battle Squadron został czasowo rozwiązany i HMS "ALBEMARLE" dołączył do 3. Battle Squadron w Scapa Flow. Zadania obejmowały współpracę z krążownikami Grand Fleet na obszarze działania Northern Patrol. |
02.11.1914 | Wszystkie pancerniki typu "DUNCAN", jak również typu "KING EDWARD VII" (chwilowo - do 13 listopada) zostały z powrotem przeniesione do Channel Fleet w odpowiedzi na wzrost aktywności sił marynarki wojennej Niemiec na obszarze Kanału La Manche. |
14.11.1914 | Pancerniki typu "DUNCAN" reaktywowały razem 6. Battle Squadron z bazą w Portland, w składzie Channel Fleet. Dla eskadry przewidziano zadania bombardowania niemieckich baz okrętów podwodnych na wybrzeżu Belgii więc tego samego dnia zapadła decyzja o przebazowaniu eskadry do Dover. Jednakże z racji słabej ochrony portu w Dover przed wrogimi okrętami podwodnymi już 19 listopada eskadra wróciła do Portland. |
12.1914 | 6. Battle Squadron przebazowano z powrotem do Dover. |
30.12.1914 | HMS "ALBEMARLE" wraz z resztą 6. Battle Squadron został przebazowany do Sheerness. Eskadra zluzowała 5. Battle Squadron w pełnieniu służby strażniczej przeciwko spodziewanej inwazji niemieckich sił na wyspę. |
01.1915 - 05.1915 | W tym okresie stopniowo rozpraszano okręty z 6. Battle Squadron. HMS "ALBEMARLE" opuścił eskadrę w kwietniu i dołączył do 3. Battle Squadron w składzie Grand Fleet |
10.1915 | Okręt rozpoczął remont w Chatham. |
11.1915 | Dywizjon z 3. Battle Squadron obejmujący pancerniki HMS "HIBERNIA" (flagowy), HMS "ZEALANDIA", HMS "RUSSELL" i HMS "ALBEMARLE" dostał polecenie udania się na Morze Śródziemne. |
06.11.1915 | Dywizjon opuścił Scapa Flow i udał się na miejsce pełnienia służby, jednak z powodu bardzo złej pogody postanowiono przeczekać noc w Pentland Firth. |
07.11.1915 | Sztormując w trakcie bardzo złej pogody w okręt uderzyły w krótkim okresie czasu dwie potężne fale, powodując wiele zniszczeń w nadbudówkach, stanowisku dowodzenia oraz zalewając wiele pomieszczeń. Oficer i dwóch marynarzy zginęło, a 3 oficerów i 16 marynarzy zostało poważnie rannych (dwóch później zmarło), zaś wielu odniosło mniejsze obrażenia. Okręt zawrócił na niezbędne naprawy do Scapa Flow, przekazując 27 rannych (w tym trzech oficerów) na statek szpitalny "PLASSEY". |
12.1915 | Po zakończeniu napraw okręt dołączył do Grand Fleet. Pozostałe okręty typu "DUNCAN" nadal służyły na Morzu Śródziemnym. |
01.1916 | Okręt został wydzielony z Grand Fleet do służby w Północnej Rosji, w Murmańsku jako okręt strażniczy i lodołamacz na podejściach do Archangielska. Pełnił tam również funkcję Flagship, Senior Naval Officer. |
09.1916 | Okręt wrócił do Wielkiej Brytanii. Został wycofany ze służby przekazując więszkość swojej załogi na okręty do zwalczania okrętów podwodnych. |
10.1916 | Okręt rozpoczął modernizację i remont w Liverpoolu. |
03.1917 | Na okręcie został zakończony remont i został przeniesiony do rezerwy w Devonport. W trakcie trwania remontu i modernizacji działa 6-calowe z pokładu głównego zostały zdemontowane i zastąpione przez cztery działa 6-calowe na pokładzie górnym. |
05.1917 - 04.1919 | Okręt nadal znajdując się w rezerwie pełnił funkcję okrętu zabezpieczenia socjalnego w koszarach marynarki w Devonport. |
1919 | Okręt przydzielono do Szkoły Artylerii. |
04.1919 | Pancernik umieszczono na liście okrętów do zbycia. |
08.1919 | Okręt trafił na listę do złomowania. |
19.11.1919 | Okręt został sprzedany firmie Cohen Shipbeaking Company. |
04.1920 | Okręt dotarł do Swansea i rozpoczęto jego złomowanie. |
ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)
12.11.1903 - 16.11.1905 | Captain Alexander L. Duff |
16.11.1905 - 31.12.1906 | Captain Edward S. Fitzherbert |
02.01.1907 - 25.08.1907 | Captain Robert F. Scott |
25.08.1907 - 25.08.1908 | Captain William E. Goodenough |
25.08.1908 - 08.1909 | Captain Henry W. Grant |
26.08.1909 - 08.02.1910 | Captain A. Ernle M. Chatfield |
08.02.1910 - 31.10.1911 | Captain John S. Luard |
17.12.1912 - 15.05.1913 | Captain Rowland Nugent |
15.05.1913 - 15.07.1913 | Captain Henry W. Grant |
15.07.1913 - 09.08.1913 | Captain The Hon. Sir Alexander E. Bethell (na czas manewrów) |
29.12.1913 - 06.1915 | Captain Arthur W. Craig |
06.1915 - 09.1916 | Captain Raymond A. Nugent |
15.07.1917 | Commander (emerytowany) George W. Gubbins |
28.11.1918 | Commander Pieter G. V. Van der Byl |
01.05.1919 - 10.1919 | Captain John A. Ingles |
HMS Cornwallis
19.07.1899 | Położenie stępki w Thames Ironworks and Shipbuilding Company w Leamouth, Londyn. |
17.07.1901 | Wodowanie okrętu. Matką chrzestną została Mrs. William L. Ainslie, żona jednego z wysokich dostojników w stoczni. Sama uroczystość była nieco stonowana z powodu obowiązującej żałobny na królewskim dworze, jednak mimo tego wzięło w niej udział sporo dostojników z kraju i zagranicy oraz nieprzebrane rzesze gapiów. Nazwa okrętu nawiązywała do Charles Cornwallis, pierwszego markiza Cornwallis. |
02.1904 | Z powodu problemów w stoczni ukończenie okrętu uległo sporemu opóźnieniu. |
09.02.1904 | Okręt został wcielony do służby z przeznaczeniem do Mediterranean Fleet, gdzie zluzował pancernik HMS "RENOWN". |
17.09.1904 | Już będąc na Morzu Śródziemyn okręt zderzył się z grecką brygantyną "ANGELICA", jednak nie odniósł większych uszkodzeń. |
02.1905 | Okręt został przeniesiony do Channel Fleet. |
14.01.1907 | Kolejna zmiana przydziału, tym razem do Atlantic Fleet. |
01.1908 - 05.1908 | Okręt przechodził remont w Gibraltarze. |
25.08.1909 | Okrę rozpoczyna pełnienie służby jako Second Flagship, Rear Admiral. Jednocześnie został przeniesiony do Mediterranean Fleet, z miejsce bazowania na Malcie. |
01.05.1912 | W ramach restrukturyzacji floty okręt zostaje przydzielony do 4. Battle Squadron, Home Fleet, z bazą Gibraltar, a później Malta. |
03.1914 | Na okręcie pozostawiono jedynie załogę szkieletową. Sam okręt został przydzielony do 6. Battle Squadron, Second Fleet. |
08.1914 | Pierwotnie okręt wraz z pancernikami HMS "AGAMEMNON", HMS "ALBEMARLE", HMS "DUNCAN", HMS "EXMOUTH", HMS "RUSSELL", oraz HMS "VENGEANCE" miał tworzyć 6. Battle Squadron, w składzie Channel Fleet, z zadaniem patrolowania Kanału oraz eskortowania sił British Expeditionary Force udających się na statkach transportowych do Francji. Jednakże były również plany przydziału 6. Battle Squadron do Grand Fleet. W końcu Commander-in-Chief, Grand Fleet, Admiral Sir John Jellicoe wydał polecenie aby wszystkie okręty typu "DUNCAN" z 6. Battle Squadron przenieść do Grand Fleet i utworzyć z nich 3. Battle Squadron, z zadaniem uzupełnienia niedoborów w Grand Fleet jeśli chodzi o służbę patrolową. |
08.08.1914 | 6. Battle Squadron został czasowo rozwiązany i HMS "ALBEMARLE" dołączył do 3. Battle Squadron w Scapa Flow. Zadania obejmowały współpracę z krążownikami Grand Fleet na obszarze działania Northern Patrol. |
02.11.1914 | Wszystkie pancerniki typu "DUNCAN", jak również typu "KING EDWARD VII" (chwilowo - do 13 listopada) zostały z powrotem przeniesione do Channel Fleet w odpowiedzi na wzrost aktywności sił marynarki wojennej Niemiec na obszarze Kanału La Manche. |
14.11.1914 | Pancerniki typu "DUNCAN" reaktywowały razem 6. Battle Squadron z bazą w Portland, w składzie Channel Fleet. Dla eskadry przewidziano zadania bombardowania niemieckich baz okrętów podwodnych na wybrzeżu Belgii więc tego samego dnia zapadła decyzja o przebazowaniu eskadry do Dover. Jednakże z racji słabej ochrony portu w Dover przed wrogimi okrętami podwodnymi już 19 listopada eskadra wróciła do Portland. |
12.1914 | 6. Battle Squadron przebazowano z powrotem do Dover. |
12.1914 - 01.1915 | Pancernik został wyłączony z eskadry i przebazowany do Clew Bay i Killarney Bay, Zachodnia Irlandia. |
01.1915 | Okręt został wyznaczony do wzięcia udziału w Kampanii Dardanelskiej. |
24.01.1915 | Okrę opuścił Portland i udał się na miejsce pełnienia operacji. |
13.02.1915 | Okręt dociera do Tenedos, gdzie dołącza do reszty okrętów British Dardanelles Squadron. |
18.02.1915 - 19.02.1915 | Pierwsze bombardowania pozycji tureckich. |
25.02.1915 | Wraz z pancernikami HMS "ALBION", HMS "TRIUMPH" oraz HMS "VENGEANCE" zmusił do milczenia tureckie forty Sedd el Bahr i Kum Kale. |
18.03.1915 | Okręt brał udział w bombardowaniu fortów Narrows. |
25.04.1915 | Pancernik wspierał lądowanie pod Morto Bay. |
18.12.1915 - 20.12.1915 | Okręt osłaniał ewakuację alianckich oddziałów z Suvla Bay, wystrzeliwując 500 12-calowych (305 mm) i 6000 6-calowych (152 mm) pocisków, jako ostatni duży okręt opuścił zatokę. |
04.01.1916 - 03.1916 | Okręt dołącza do Suez Canal Patrol. W składzie eskadry zajmował się głównie służbą konwojową na Oceanie Indyjskim. |
03.1916 | Okręt wrócił na Morze Śródziemne. |
05.1916 - 06.1916 | Okręt przechodzi remont na Malcie. |
09.01.1917 | Pancernik został trafiony torpedą wystrzeloną przez niemiecki okręt podwodny "U 32", którym dowodził Kurt Hartwig. Okręt został trafiony 60 mil morskich na wschód od Malty. Wyrwa spowodowała zalanie części przedziałów i dziesięciostopniowy przechył na prawą burtę. Zalewanie przeciwległych przedziałów umożliwiło skorygowanie przechyłu i kiedy sytuacja wydawał się opanowana, 75 minut po pierwszym trafieniu nastąpiło kolejne, również w prawą burtę. Po drugiej torpedzie pancernik szybko zaczął się zanurzać prawą burtą. W eksplozjach torped zginęło 15 marynarzy, jednak okręt tonął na tyle powoli że reszta zdołała się uratować. 30 minut po drugim trafieniu okręt zatonął. |
ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)
09.02.1904 - 01.1905 | Captain William B. Fisher |
14.01.1905 - 14.01.1907 | Captain Charles H. Coke |
14.01.1907 - 03.06.1908 | Captain W. Lowther Grant |
04.06.1908 - 08.08.1910 | Captain William H. Baker-Baker |
09.08.1910 - 06.04.1912 | Captain Robert H. Anstruther |
05.04.1912 - 10.01.1914 | Captain Frank E. C. Ryan |
10.01.1914 - 01.06.1914 | Captain Cunningham R. de C. Foot |
01.06.1914 - 08.1914 | Captain Alexander P. Davidson |
16.09.1914 - 21.01.1915 | Captain Charles E. Le Mesurier |
21.01.1915 - 09.01.1917 | Captain Alexander P. Davidson (stracił okręt) |
HMS Duncan
10.07.1899 | Położenie stępki w Thames Ironworks and Shipbuilding Company w Leamouth, Londyn. |
21.03.1901 | Wodowanie okrętu. Matką chrzestną została Mrs. Hills, żona Mr. Arnold Hills, jednego z prezesów spółki. |
05.1902 | Okręt opuścił Victoria Dock i udał się do Chatham. gdzie zamontowano na nim uzbrojenie i przeprowadzono próby morskie. |
10.1903 | Ukończenie budowy okrętu. |
08.10.1903 | Okręt został wcielony do służby w Chatham Dockyard z przeznaczeniem na Morze Śródziemne. |
02.1905 | Okręt został przydzielony do Channel Fleet. |
26.09.1905 | Okręt uległ kolizji z pancernikiem HMS "ALBION" w Lerwick. W wyniku zderzenia na pancerniku powstała wyrwa w burcie poniżej linii wodnej. Okręt doznał również uszkodzeń steru. |
23.07.1906 | Okręt wszedł na mieliznę w okolicach Lundy Island podczas nieskutecznej operacji ratowania pancernika HMS "MONTAGU". |
02.1907 | Pancernik został przetransferowany do Atlantic Fleet. |
11.1907 - 02.1908 | Okręt przeszedł remont w Gibraltarze. |
01.12.1908 | Okręt został przeniesiony na Morze Śródziemne, gdzie pełnił funkcję Second Flagship, Mediterranean Fleet. |
1909 | Okręt przeszedł remont na Malcie. |
01.05.1912 | W ramach restrukturyzacji floty okręt zostaje przydzielony do 4. Battle Squadron, Home Fleet, z bazą Gibraltar, a później Malta. |
27.05.1913 | Okręt został wcielony do ponownej służby w Chatham, jednak tylko z załogą szkieletową. Został przydzielony do 6. Battle Squadron, 2. Flota, Portsmouth. Pełnił tam funkcję okrętu szkolnego dla artylerzystów nowo szkolonych załóg. |
05.1914 | Okręt rozpoczął remont w Chatham. |
08.1914 | W momencie rozpoczęcia I wojny światowej pancernik nadal znajdował się w remoncie. Pierwotnie okręt wraz z pancernikami HMS "AGAMEMNON", HMS "ALBEMARLE", HMS "CORNWALLIS", HMS "EXMOUTH", HMS "RUSSELL", oraz HMS "VENGEANCE" miał tworzyć 6. Battle Squadron, w składzie Channel Fleet, z zadaniem patrolowania Kanału oraz eskortowania sił British Expeditionary Force udających się na statkach transportowych do Francji. Jednakże były również plany przydziału 6. Battle Squadron do Grand Fleet. W końcu Commander-in-Chief, Grand Fleet, Admiral Sir John Jellicoe wydał polecenie aby wszystkie okręty typu "DUNCAN" z 6. Battle Squadron przenieść do Grand Fleet i utworzyć z nich 3. Battle Squadron, z zadaniem uzupełnienia niedoborów w Grand Fleet jeśli chodzi o służbę patrolową. |
09.1914 | Po zakończeniu remontu pancernik dołącza do swoich bliźniaków w 3. Battle Squadron. |
02.11.1914 | Wszystkie pancerniki typu "DUNCAN", jak również typu "KING EDWARD VII" (chwilowo - do 13 listopada) zostały z powrotem przeniesione do Channel Fleet w odpowiedzi na wzrost aktywności sił marynarki wojennej Niemiec na obszarze Kanału La Manche. |
14.11.1914 | Pancerniki typu "DUNCAN" reaktywowały razem 6. Battle Squadron z bazą w Portland, w składzie Channel Fleet. Dla eskadry przewidziano zadania bombardowania niemieckich baz okrętów podwodnych na wybrzeżu Belgii więc tego samego dnia zapadła decyzja o przebazowaniu eskadry do Dover. Jednakże z racji słabej ochrony portu w Dover przed wrogimi okrętami podwodnymi już 19 listopada eskadra wróciła do Portland. |
12.1914 | 6. Battle Squadron przebazowano z powrotem do Dover. |
30.12.1914 | Eskadra została przebazowana do Sheerness. Eskadra zluzowała 5. Battle Squadron w pełnieniu służby strażniczej przeciwko spodziewanej inwazji niemieckich sił na wyspę. |
02.1915 - 07.1915 | W związku ze stopniowym wycofywaniem okrętów ze składu 6. Battle Squadron pancernik został z niego wyłączony i czasowo przeniesiony do rezerwy na czas remontu w Chatham. |
19.07.1915 | Okręt został ponownie wcielony do służby w Chatham z przydziałem do 9. Cruiser Squadron działającym na obszarze Finisterre-Azory-Madeira. |
08.1915 | Okręt został przydzielony do 2. Detached Squadron na Adriatyku. Eskadra ta została utworzona by wspomóc siły włoskie w walce z okrętami Austro-Węgier. Bazą okrętu został Tarent. |
06.1916 | Okręt został przydzielony do 3. Detached Squadron działającego na Morzu Egejskim. Bazą Eskadry zostały Saloniki. |
10.1916 - 12.1916 | Pancernik brał udział w operacji przeciwko greckim rojalistom, m.in. wspierał operację lądowania Royal Marines w Atenach 1 grudnia 1916 r. |
01.1917 | Okręt wrócił do składu Adriatic Squadron. |
02.1917 | Okręt wrócił do Wielkiej Brytanii gdzie został wycofany ze służby, a część jego załogi została przeniesiona na okręty do zwalczania okrętów podwodnych. |
10.04.1917 - 01.1918 | Okręt udał się do Chatham na remont i przebudowę. |
01.1918 | Po zakończeniu remontu okręt rozpoczął pełnienie służby okrętu koszarowego w Chatham. |
03.1919 | Okręt trafił na listę do zbycia. |
18.02.1920 | Okręt został sprzedany firmie Stanlee Shipbreaking Company Limited, Dover z przeznaczeniem na złom. |
06.1920 | Okręt został odholowany do Dover i rozpoczęto złomowanie. |
ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)
08.10.1903 - 15.09.1904 | Captain Henry B. Jackson |
15.09.1904 - 07.03.1905 | Captain George Le C. Egerton |
07.03.1905 - 04.12.1906 | Captain John Casement |
04.12.1906 - 23.12.1908 | Captain Arthur W. Ewart |
12.1908 - 09.08.1910 | Captain William E. Goodenough (kapitan flagowy, Rear-Admiral Callaghan) |
09.08.1910 - 31.07.1912 | Captain Frederick L. Field (kapitan flagowy) |
31.07.1912 - 11.12.1912 | Captain Francis W. Kennedy |
11.12.1912 - 07.11.1913 | Captain Francis S. Miller |
07.11.1913 - 08.1914 | Captain Frederic A. Whitehead |
06.08.1914 - 21.01.1915 | Captain Alexander P. Davidson |
03.07.1915 - 15.04.1917 | Captain Hugh L. P. Heard |
HMS Exmouth
10.08.1899 | Położenie stępki w Laird Brothers, Birkenhead. |
31.08.1901 | Wodowanie okrętu. Matką chrzestną została Lady Alice Stanley, której mężem był Lord Stanley, Sekretarz Finansów War Office. Nazwa okrętu nawiązywała do postaci Edwarda Pellewa, 1. wicechrabiego Exmouth. |
05.1902 | Okręt przybywa do Nore i został wyposażony i uzbrojony w Chatham Dockyard. |
05.1903 | Ukończenie budowy okrętu. Z powodu problemów w stoczni wyposażanie przeciągnęło się. |
02.06.1903 | Okręt został wcielony do służby w Chatham Dockyard z przeznaczeniem do służby w składzie Mediterranean Fleet. |
05.1904 | Okręt wrócił do Wielkiej Brytanii i czasowo wycofany ze służby. |
18.05.1904 | Okręt został wcielony do służby z przydziałem funkcji Flagship, Vice Admiral, Home Fleet, dla Sir Arthura Wilsona. W momencie przemianowania Home Fleet na Channel Fleet pancernik nadal pełnił funkcję okrętu flagowego. |
04.1907 | Okręt przestał pełnić funkcję okrętu flagowego i został ogołocony z załogi, zostając przeniesiony do rezerwy w Portsmouth Dockyard w oczekiwaniu na remont. |
04.1907 - 05.1907 | Remont. |
25.05.1907 | Okręt został wcielony ponownie do służby z przeznaczeniem Flagship, Vice Admiral, Atlantic Fleet. |
20.11.1908 | Okręt został przeniesiony do Mediterranean Fleet. Pełnił tam również funkcję okrętu flagowego. |
1908 - 1909 | Okręt przechodzi remont na Malcie. |
01.05.1912 | W ramach restrukturyzacji floty okręt zostaje przydzielony do 4. Battle Squadron, Home Fleet, z bazą Gibraltar, a później Malta. |
07.1912 | Okręt rozpoczyna pełnienie funkcji Flagship, Vice Admiral, Home Fleet. |
12.1912 | Pancernik HMS "DREADNOUGHT" luzuje w pełnieniu funkcji okrętu flagowego 4. Battle Squadron HMS "EXMOUTH", zaś sam pancernik rozpoczyna remont na Malcie. |
01.07.1913 | Po remoncie okręt zostaje ponownie wcielony do służby Devonport Dockyard z załogą szkieletową. Zostaje przydzielony do 6. Battle Squadron, Second Fleet. Pełni role szkoleniowe dla artylerzystów w Devonport. |
08.1914 | W momencie rozpoczęcia I wojny światowej pierwotnie okręt wraz z pancernikami HMS "AGAMEMNON", HMS "ALBEMARLE", HMS "CORNWALLIS", HMS "DUNCAN", HMS "RUSSELL", oraz HMS "VENGEANCE" miał tworzyć 6. Battle Squadron, w składzie Channel Fleet, z zadaniem patrolowania Kanału oraz eskortowania sił British Expeditionary Force udających się na statkach transportowych do Francji. Jednakże były również plany przydziału 6. Battle Squadron do Grand Fleet. W końcu Commander-in-Chief, Grand Fleet, Admiral Sir John Jellicoe wydał polecenie aby wszystkie okręty typu "DUNCAN" z 6. Battle Squadron przenieść do Grand Fleet i utworzyć z nich 3. Battle Squadron, z zadaniem uzupełnienia niedoborów w Grand Fleet jeśli chodzi o służbę patrolową. |
08.08.1914 | 6. Battle Squadron został czasowo rozwiązany i HMS "EXMOUTH" dołączył do 3. Battle Squadron w Scapa Flow. Zadania obejmowały współpracę z krążownikami Grand Fleet na obszarze działania Northern Patrol. |
27.10.1914 | Kiedy drednot HMS "AUDACIOUS" wpadł na minę na północ od Irlandii, HMS "EXMOUTH" został wysłany w celu odholowania pechowca. Jednak zanim dotarł na miejsce pancernik został opuszczony przez załogę i zatonął. |
02.11.1914 | Wszystkie pancerniki typu "DUNCAN", jak również typu "KING EDWARD VII" (chwilowo - do 13 listopada) zostały z powrotem przeniesione do Channel Fleet w odpowiedzi na wzrost aktywności sił marynarki wojennej Niemiec na obszarze Kanału La Manche. |
14.11.1914 | Pancerniki typu "DUNCAN" reaktywowały razem 6. Battle Squadron z bazą w Portland, w składzie Channel Fleet. Dla eskadry przewidziano zadania bombardowania niemieckich baz okrętów podwodnych na wybrzeżu Belgii więc tego samego dnia zapadła decyzja o przebazowaniu eskadry do Dover. Jednakże z racji słabej ochrony portu w Dover przed wrogimi okrętami podwodnymi już 19 listopada eskadra wróciła do Portland. |
23.11.1914 | HMS "EXMOUTH" i HMS "RUSSELL" ostrzelały Zeebrugge, który to port był używany przez niemieckie okręty podwodne podczas ich przejścia z bazy Bruges. Wystrzelono ok. 400 pocisków z dział artylerii głównej. |
12.1914 | 6. Battle Squadron przebazowano z powrotem do Dover. |
30.12.1914 | Eskadra została przebazowana do Sheerness. Eskadra zluzowała 5. Battle Squadron w pełnieniu służby strażniczej przeciwko spodziewanej inwazji niemieckich sił na wyspę. |
12.05.1915 | W związku ze stopniowym wycofywaniem okrętów ze składu 6. Battle Squadron pancernik został z niego wyłączony i przekierowany do Dardaneli, gdzie rozpoczął pełnienie służby jako Flagship, Rear Admiral, z flagą Rear Admiral Nicholson. Dla wykonania tego zadania został wyposażony w wyjątkowo ciężkie sieci przeciwtorpedowe. Po storpedowaniu i zatopieniu w przeciągu dwóch tygodni trzech brytyjskich pancerników: HMS "GOLIATH", HMS "TRIUMPH", and HMS "MAJESTIC" w maju 1915 r. był jedynym brytyjskim okrętem pancernym mogącym przebywać przy plażach Półwyspu Gallipoli. |
04.06.1915 | Pancernik wspierał swym ogniem oddziały alianckie pod Achi Baba. |
08.1915 | Okręt udzielał wsparcia pod Cape Helles. |
11.1915 | Okręt opuścił rejon Dardaneli i został przeniesiony na Morze Egejskie w charakterze Flagship, 3. Detached Squadron z bazą w Salonikach. Eskadra miała za zadanie wspomagać flotę Francji w działaniach blokadowych wybrzeża Grecji i Bułgarii oraz wspierać okręty Suez Canal Patrol. |
28.11.1915 | Na pancerniku zaokrętowali się członkowie British Belgrade Naval Force po ich ewakuacji z Serbii. |
09.1916 - 12.1916 | Okręt brał udział w operacjach Aliantów przeciw rządowi Grecji, uczestnicząc w zajęciu greckiej floty w Salamis i lądowania Royal Marines w Atenach w dniu 1 grudnia 1916 roku. |
03.1917 | Pancernik został przeniesiony do East Indies Station. Pełnił tam służbę eskortową na Oceanie Indyjskim, eskortując konwoje między Kolombo and Bombajem. |
06.1917 | Pancernik zakończył to zadanie i powrócił do Wielkiej Brytanii, po drodze zawijając do Zanzibaru, The Cape i Sierra Leone. |
08.1917 | Okręt dotarł do Devonport, gdzie został wycofany ze służby zaś jego załoga została częściowo przeniesiona na okręty do zwalczania okrętów podwodnych. |
08.1917 - 04.1919 | Okręt pozostawał w rezerwie w Devonport. W międzyczasie od stycznia 1918 roku był wykorzystywany jako koszarowiec. |
04.1919 | Okręt został umieszczony na liście do sprzedaży. |
15.01.1920 | Okręt został sprzedany firmie Forth Shipbreaking Company z przeznaczeniem na złom. Został złomowany w Holandii. |
ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)
02.06.1903 - 17.05.1904 | Captain Michael P. O'Callaghan |
18.05.1904 - 04.03.1907 | Captain Edward E. Bradford |
05.03.1907 - 07.10.1908 | Captain Sir Arthur J. Henniker-Hughan, Bart. (kapitan flagowy od 25 maja 1907 r.) |
07.10.1908 - 03.1909 | Captain John S. Luard (kapitan flagowy) |
16.03.1909 - 30.04.1910 | Captain John de M. Hutchison (kapitan flagowy) |
30.04.1910 - 27.03.1911 | Captain Bernard Currey |
27.03.1911 - 01.07.1912 | Captain Stuart Nicholson |
07.1912 - 12.1912 | Captain Wilmot S. Nicholson |
12.1912 | Captain Hughes C. Lockyer |
17.12.1912 | Commander Walter E. Woodward |
01.06.1913 - 10.06.1913 | Captain Thomas W. Kemp (czasowo) |
01.07.1913 - 09.02.1914 | Captain Hugh L. P. Heard |
06.02.1914 (?) - 01.11.1916 | Captain Henry R. Veale |
01.11.1916 - 31.08.1917 | Captain Francis H. Mitchell |
15.11.1918 | Captain (emerytowany) H. Neville Rolfe |
HMS Montagu
23.11.1899 | Położenie stępki w Devonport Dockyard. |
05.03.1901 | Wodowanie. Matką chrzestną została Lady Charles Scott, której mężem był Lord Charles Scott, Commander-in-Chief, Plymouth. Nazwa okrętu nawiązywała do postaci Ralpha Montagu, 3. Barona Montagu of Boughton, 1. Earla Montagu. |
02.1903 | Okręt wyruszył na próby odbiorcze. |
28.07.1903 | Okręt został wcielony do służby w Devonport Dockyard z przeznaczeniem na Morze Śródziemne. |
02.1905 | Okręt został przeniesiony do Channel Fleet. |
30.05.1906 |
W tym dniu okręt znajdował się w na morzu w czasie prób systemu radiowego. Panowała gęsta mgła. O 2.00 idąc z dużą prędkością Kanałem Bristolskim pancernik wszedł na skały nieopodal Shutter Rock, w południowo-zachodniej części wyspy Lundy. Siła uderzenia była tak wielka, że przedni maszt złamał się i przewrócił się na pokład. W kadłubie powstały liczne otwory, z których najgorszy dla bezpieczeństwa okrętu był ten o długości 28 m (91 ft) na prawej burcie. Kuter pilota krążący w pobliżu wyspy napotkał pancerniki chwilę po zderzeniu. Pancernik miał zatrzymane maszyny i powoli dryfował do tyłu. Z mostka pancernika okrzyknięto kuter z zapytaniem o namiar na Hartland Point. Kiedy pilot podał współrzędne, z mostka pancernika nadeszła odpowiedź iż to z pewnością pomyłka i że pilot musiał stracić orientację. Po chwili na pancerniku ponownie ruszyły maszyny i okręt ruszył do przodu. Pilot na kutrze ocenił kurs pancernika i powiadomił krzykiem, że jeśli będą iść dalej tym samym kursem za 10 minut wejdą na skały przy Shutter Rock. Chwilę później we mgle rozległy się odgłosy kolejnego zderzenia ze skalistym brzegiem. Dowódca pancernika, wierząc, "MONTAGU" był mieliźnie na Hartland Point, wysłał partię na łodzi wiosłowej na północy, pouczając ich o kontakt z Hartland Point Lighthouse. Zamiast tego dostali się do North Light on Lundy Island. Tam poprosili o powiadomienie Admiralicji o tym, iż pancernik znajduje się na mieliźnie na południe od Hartland Point. Dopiero latarnicy wyprowadzili ich z błędu. Później sąd rozpatrujący wypadek winił gęstą mgłę i błędy w nawigacji. Dowódca okrętu, Captain Thomas B. S. Adair oraz oficer nawigacyjny Lieutenant J. H. Dathan zostali surowo skarceni i "oddaleni z okrętu". Dathan stracił również 2 lata ze stażu służby (senioratu). Jeżeli chodzi o pancernik pomoc nadeszła dosyć szybko, bo już po południu tego samego dnia. Nurkowie ocenili, iż uszkodzenia okazały się jeszcze poważniejsze niż wszyscy sądzili. Uderzenie w skały spowodowało deformację kadłuba w części dziobowej na długości 3 m (10 ft). Okręt osiadł w taki sposób, iż poprzez wybite otwory w kadłubie do środka zaczęła napływać woda wraz z uderzeniami fal. Stopniowo kolejne przedziały wewnątrz okrętu były zalewane przez wodę co spowodowało przechył na prawą burtę. Zabezpieczono najpierw wszelkie ruchome wyposażenie, później rozpoczęto operację wyrównania przechyłu zalewając lewoburtowe przedziały okrętu, spowodowało to jednak jeszcze głębsze osadzenie okrętu w wodzie. Royal Navy w owym czasie nie miała większego doświadczenia w podnoszeniu zatopionych okrętów, nie miała również wyspecjalizowanych do tego jednotek. Głónodowodzący Royal Navy byli pod wielkim wrażeniem sukcesów Rosjan na tym polu, którzy odzyskali okręty zatopiony w Port Arthur. Studiowali również książkę opracowana przez Fredericka Younga z Salvage Company Liverpool, późniejszego Commodore Sir Frederic Young, Chief Salvage Officer Admiralicji. Dowódca Channel Fleet, Admiral Sir Arthur Wilson został dowódcą operacji ratowania okrętu z Young'em jako doradcą. Syn Younga twierdził później, że plany opracowane przez Wilsona były "złe, niepraktyczne lub oba na raz". |
061906 - 08.1906 |
Przystąpiono do operacji ratowania okrętu. Najpierw zdjęto działa 305 mm i 152 mm, ciężką maszynerię i wyposażenie, część kotłów oraz znaczną część opancerzenia, głównie z obszaru dziobowego. Jednak ani wypompowywanie wody, ani próby wypchnięcia wody z zalanych pomieszczeń maszynowych wykorzystując do tego sprężone powietrze nie miało żadnego wpływu i nic, co próbowali ratownicy nie przyniosło spodziewanego efektu. Na dodatek bliźniaczy HMS "DUNCAN" sam wszedł na mieliznę próbując pomóc w operacji ściągnięcia HMS "MONTAGU" z mielizny. Podobno ostatecznym pomysłem Wilsona było wypełnić wnętrze kadłuba korkiem, co jednak zablokował Young argumentując swój sprzeciw tym, że korek zablokuje pompy, opróżniające przedziały pancernika z wody. Ostatecznie, pod koniec lata 1906 r. operacja została zawieszona z planami wznowienia jej w przyszłym roku. |
01.10.1906 - 10.10.1906 | Inspekcja dokonała oględzin osadzonego na skałach pancernika. Oględziny wykazały, iż fale wepchnęły kadłub jeszcze dalej na brzeg, poszycie kadłuba zostało w znacznym stopniu wypaczone, zaś elementy wyposażenia, jak. np. żurawie łodziowe uległy znacznym uszkodzeniom. W związku z tym przedsiębiorstwo Salvage Company Liverpool zostało wynajęte aby spróbować uratować co się da. Na okręcie zaokrętowała się straż, aby zapobiedz grabieży. |
1907 |
Na początku roku sytuacja wyglądała już jednak beznadziejnie. Stan pancernika był już tak zły, iż porzucono zamiar ściągania kadłuba ze skał. Firma Western Marine Salvage Company z Penzance podjęła się zadania złomowania kadłuba na miejscu i prowadziła tą operację przez następne 15 lat. Mimo że nurkowie nadal odwiedzają miejsce katastrofy, na dnie można spotkać jedynie kilka pocisków 305 mm i płytę pancerną z okrętu. Cztery drewniane panele boazerii z kabiny kapitańskiej są prezentowane w muzeum w Ilfracombe. |
ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)
28.07.1903 - 30.09.1904 | Captain John Denison |
12.09.1904 (?) - 20.08.1906 | Captain Thomas B. S. Adair (usunięty z dowodzenia wyrokiem sądu) |
HMS Russell
11.03.1899 | Położenie stępki w Palmers Shipbuilding and Iron Company w Jarrow. |
19.02.1902 | Wodowanie okrętu. Nazwa okrętu była związana z osobą Edwarda Russella, 1. Earla Orford. |
02.1902 | Okręt przybył do Chatham Dockyard w celu zamontowania uzbrojenia i wyposażenia. |
02.1903 | Ukończenie budowy okrętu. |
19.02.1903 | Okręt został wcielony do służby w Chatham Dockyard z przeznaczeniem na Morze Śródziemne. |
03.1903 - 04.1904 | Okręt służył w składzie Mediterranean Fleet. |
07.04.1904 | Okręt został przetransferowany do składu Home Fleet. |
01.1905 | Okręt staje się częścią Channel Fleet po przemianowaniu Home Fleet. |
02.1907 | Okręt zostaje przeniesiony do Atlantic Fleet. |
16.07.1908 | Pancernik zderza się z krążownikiem pancernopokładowym HMS "VENUS" w okolicach Quebec, jednak odnosi tylko powierzchowne uszkodzenia. |
30.07.1909 | Okręt wraca do składu Mediterranean Fleet. |
01.05.1912 | W ramach reorganizacji floty Mediterranean Fleet. staje się 4. Battle Squadron, First Fleet, Home Fleet z bazą w Gibraltarze. |
08.1912 | Pancernik wraca na wody ojczyste. |
09.1913 | Okręt z załogą szkieletową staje się częścią 6. Battle Squadron, Second Fleet. |
12.1913 | Okręt zaczyna pełnić funkcję okrętu flagowego 6. Battle Squadron oraz Flagship, Rear Admiral, Home Fleet z bazą w Nore. |
08.1914 | W momencie rozpoczęcia I wojny światowej pierwotnie okręt wraz z pancernikami HMS "AGAMEMNON", HMS "ALBEMARLE", HMS "CORNWALLIS", HMS "DUNCAN", HMS "EXMOUTH", oraz HMS "VENGEANCE" miał tworzyć 6. Battle Squadron, w składzie Channel Fleet, z zadaniem patrolowania Kanału oraz eskortowania sił British Expeditionary Force udających się na statkach transportowych do Francji. Jednakże były również plany przydziału 6. Battle Squadron do Grand Fleet. W końcu Commander-in-Chief, Grand Fleet, Admiral Sir John Jellicoe wydał polecenie aby wszystkie okręty typu "DUNCAN" z 6. Battle Squadron przenieść do Grand Fleet i utworzyć z nich 3. Battle Squadron, z zadaniem uzupełnienia niedoborów w Grand Fleet jeśli chodzi o służbę patrolową. |
08.08.1914 | 6. Battle Squadron został czasowo rozwiązany i HMS "RUSSELL" dołączył do 3. Battle Squadron w Scapa Flow. Zadania obejmowały współpracę z krążownikami Grand Fleet na obszarze działania Northern Patrol. |
02.11.1914 | Wszystkie pancerniki typu "DUNCAN", jak również typu "KING EDWARD VII" (chwilowo - do 13 listopada) zostały z powrotem przeniesione do Channel Fleet w odpowiedzi na wzrost aktywności sił marynarki wojennej Niemiec na obszarze Kanału La Manche. |
14.11.1914 | Pancerniki typu "DUNCAN" reaktywowały razem 6. Battle Squadron z bazą w Portland, w składzie Channel Fleet. Dla eskadry przewidziano zadania bombardowania niemieckich baz okrętów podwodnych na wybrzeżu Belgii więc tego samego dnia zapadła decyzja o przebazowaniu eskadry do Dover. Jednakże z racji słabej ochrony portu w Dover przed wrogimi okrętami podwodnymi już 19 listopada eskadra wróciła do Portland. |
23.11.1914 | HMS "EXMOUTH" i HMS "RUSSELL" ostrzelały Zeebrugge, który to port był używany przez niemieckie okręty podwodne podczas ich przejścia z bazy Bruges. Wystrzelono ok. 400 pocisków z dział artylerii głównej. |
12.1914 | 6. Battle Squadron przebazowano z powrotem do Dover. |
30.12.1914 | Eskadra została przebazowana do Sheerness. Eskadra zluzowała 5. Battle Squadron w pełnieniu służby strażniczej przeciwko spodziewanej inwazji niemieckich sił na wyspę. |
04.1915 | Okręt opuścił skład 6. Battle Squadron i dołączył do 3. Battle Squadron, Home Fleet w Rosyth. |
10.1915 - 11.1915 | Okręt przeszedł remont w Belfast. |
06.11.1915 | Dywizjon z 3. Battle Squadron obejmujący pancerniki HMS "HIBERNIA" (flagowy), HMS "ZEALANDIA", HMS "RUSSELL" i HMS "ALBEMARLE" dostał polecenie udania się na Morze Śródziemne aby wspomóc British Dardanelles Squadron w Kampanii Dardanelskiej. Dywizjon opuścił Scapa Flow i udał się na miejsce pełnienia służby, jednak z powodu uszkodzeń z powodu bardzo złej pogody HMS "ALBEMARLE" musiał zawrócić. Pozostałe okręty dotarły na miejsce pełnienia służby. |
12.1915 | Pancernik dotarł w rejon Dardaneli i jako miejsce bazowania przydzielono mu Mudros. |
07.01.1916 - 09.01.1916 | Jedyną akcją w czasie Kampanii Dardanelskiej w której okręt brał udział była ewakuacja sił alianckich z Cape Helles. HMS "RUSSELL" był ostatnim okrętem British Dardanelles Squadron, który opuścił miejsce operacji. |
01.1916 | Pancernik zmienił HMS "HIBERNIA" w roli okrętu flagowego eskadry. |
27.04.1916 | Wcześnie rano 27 kwietnia podczas rejsu nieopodal Malty pancernik wszedł na dwie miny postawione przez niemiecki okręt podwodny "U-73". Pożar wybuchł w rufowej części okrętu, nastąpiła duża eksplozja w okolicy rufowej wieży dział 12-calowych i okręt nabrał sporego przechyłu. W związku z sytuacją na okręcie padła decyzja o jego opuszczeniu. Okręt tonął na szczęście powoli, tak więc większość załogi zdążyła się uratować, w tym przyszły pierwszy First Sea Lord, John H. D. Cunningham. Zginęło jednak 27 oficerów i 98 marynarzy. |
ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)
19.02.1903 - 06.04.1904 | Captain Alfred L. Winsloe |
18.04.1904 - 12.1905 | Captain Thomas H. Martyn Jerram |
06.12.1905 - 16.11.1906 | Captain Robert S. Lowry |
16.11.1906 - 10.08.1907 | Captain Frederick A. Warden |
10.08.1907 - 29.07.1909 | Captain Arthur D. Ricardo |
31.07.1909 - 20.02.1911 | Captain William F. De Salis |
11.02.1911 (?) - 27.03.1911 | Captain Stuart Nicholson |
03.03.1911 (?) - 20.03.1913 | Captain George W. Smith |
05.03.1913 (?) - 12.1913 | Captain Herbert A. S. Fyler |
05.12.1913 - 27.04.1916 | Captain William B. Smith (utracił okręt) |
Źródła:
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.