Duncan (1901)

W tym dniu okręt znajdował się w na morzu w czasie prób systemu radiowego. Panowała gęsta mgła. O 2.00 idąc z dużą prędkością Kanałem Bristolskim pancernik wszedł na skały nieopodal Shutter Rock, w południowo-zachodniej części wyspy Lundy. Siła uderzenia była tak wielka, że przedni maszt złamał się i przewrócił się na pokład. W kadłubie powstały liczne otwory, z których najgorszy dla bezpieczeństwa okrętu był ten o długości 28 m (91 ft) na prawej burcie.

Kuter pilota krążący w pobliżu wyspy napotkał pancerniki chwilę po zderzeniu. Pancernik miał zatrzymane maszyny i powoli dryfował do tyłu. Z mostka pancernika okrzyknięto kuter z zapytaniem o namiar na Hartland Point. Kiedy pilot podał współrzędne, z mostka pancernika nadeszła odpowiedź iż to z pewnością pomyłka i że pilot musiał stracić orientację. Po chwili na pancerniku ponownie ruszyły maszyny i okręt ruszył do przodu. Pilot na kutrze ocenił kurs pancernika i powiadomił krzykiem, że jeśli będą iść dalej tym samym kursem za 10 minut wejdą na skały przy Shutter Rock. Chwilę później we mgle rozległy się odgłosy kolejnego zderzenia ze skalistym brzegiem.

Dowódca pancernika, wierząc, "MONTAGU" był mieliźnie na Hartland Point, wysłał partię na łodzi wiosłowej na północy, pouczając ich o kontakt z Hartland Point Lighthouse. Zamiast tego dostali się do North Light on Lundy Island. Tam poprosili o powiadomienie Admiralicji o tym, iż pancernik znajduje się na mieliźnie na południe od Hartland Point. Dopiero latarnicy wyprowadzili ich z błędu.

Później sąd rozpatrujący wypadek winił gęstą mgłę i błędy w nawigacji. Dowódca okrętu, Captain Thomas B. S. Adair oraz oficer nawigacyjny Lieutenant J. H. Dathan zostali surowo skarceni i "oddaleni z okrętu". Dathan stracił również 2 lata ze stażu służby (senioratu).

Jeżeli chodzi o pancernik pomoc nadeszła dosyć szybko, bo już po południu tego samego dnia. Nurkowie ocenili, iż uszkodzenia okazały się jeszcze poważniejsze niż wszyscy sądzili. Uderzenie w skały spowodowało deformację kadłuba w części dziobowej na długości 3 m (10 ft). Okręt osiadł w taki sposób, iż poprzez wybite otwory w kadłubie do środka zaczęła napływać woda wraz z uderzeniami fal. Stopniowo kolejne przedziały wewnątrz okrętu były zalewane przez wodę co spowodowało przechył na prawą burtę. Zabezpieczono najpierw wszelkie ruchome wyposażenie, później rozpoczęto operację wyrównania przechyłu zalewając lewoburtowe przedziały okrętu, spowodowało to jednak jeszcze głębsze osadzenie okrętu w wodzie.

Przystąpiono do operacji ratowania okrętu. Najpierw zdjęto działa 305 mm i 152 mm, ciężką maszynerię i wyposażenie, część kotłów oraz znaczną część opancerzenia, głównie z obszaru dziobowego. Jednak ani wypompowywanie wody, ani próby wypchnięcia wody z zalanych pomieszczeń maszynowych wykorzystując do tego sprężone powietrze nie miało żadnego wpływu i nic, co próbowali ratownicy nie przyniosło spodziewanego efektu. Na dodatek bliźniaczy HMS "DUNCAN" sam wszedł na mieliznę próbując pomóc w operacji ściągnięcia HMS "MONTAGU" z mielizny.

Na początku roku sytuacja wyglądała już jednak beznadziejnie. Stan pancernika był już tak zły, iż porzucono zamiar ściągania kadłuba ze skał. Firma Western Marine Salvage Company z Penzance podjęła się zadania złomowania kadłuba na miejscu i prowadziła tą operację przez następne 15 lat.