Inflexible (1876)

Kadłub

Wyporność normalna wynosiła 10 300 t., natomiast pełna 11 880 t. Długość między pionami wynosiła 97,54 m (320 ft 0 in), długość całkowita 104,85 m (344 ft 0 in), szerokość 22,86 m (75 ft 0 in), zanurzenie normalne 7,77 m (25 ft 6 in), natomiast maksymalne 8,28 m (27 ft 2 in). Przy stosunku długości do szerokości jak 6,1:1 stanowił stabilną platformę artyleryjską. Dziób zaopatrzony był w podwodną ostrogę taranu. Zanurzona część kadłuba wraz z pancerną cytadelą na śródokręciu stanowiły wypornościową część okrętu, na której zabudowane były nadbudówki i pozostała architektura okrętu. Podstawowym materiałem użytym do budowy pancernika było żelazo. W związku z niespotykaną do tej pory grubością pancerza oraz sposobem jego rozmieszczenia okręt generował wiele problemów związanych ze statecznością oraz dzielnością morską. Na okręcie zainstalowano eksperymentalne zbiorniki przeciwprzechyłowe projektu Philipa Wattsa, jednak okazały się one nieskuteczne i kłopotliwe w użyciu. Architektura wewnętrzna okrętu, mimo jego stosunkowo niewielkich rozmiarów, sprawiała załodze wiele kłopotów z orientacją wśród licznych pomieszczeń. Aby temu zaradzić, poszczególne pokłady i burty pomalowano na różne kolory. Grodzie dzieliły kadłub na 134 przedziały wodoszczelne. Okręt sprawował się dobrze podczas żeglugi i dobrze manewrował.

Uzbrojenie

Uzbrojenie główne składało się z 4 dział 406 mm (16 in) MLR Mk. I (2x2). Zbudowane w arsenale w Woolwich działa były umieszczone w dwudziałowych wieżach. Zostały one zaprojektowane specjalnie dla "INFLEXIBLE" i były wówczas najpotężniejszym działem zastosowanym na okrętach Royal Navy. Wyprodukowano ich łącznie osiem sztuk: testową, cztery dla pancernika plus jedną zapasową oraz dwie, umieszczone w baterii artylerii nadbrzeżnej w Dover.

Armaty zainstalowano w dwóch pancernych obracanych hydraulicznie wieżach artyleryjskich, rozmieszczonych diagonalnie na śródokręciu. Każda z nich ważyła 750 t. Dla wykonania pełnego obrotu potrzebowały 60 sekund. Maksymalny kąt podniesienia, 10°, pozwalał uzyskać donośność około 6000 metrów. Ładowanie dział odbywało się na zewnątrz wieży, przez pochylenie lufy ku otworowi w pokładzie, przez który, przy pomocy hydraulicznego popychacza, umieszczano w jej przewodzie ładunki miotające i pociski. W razie awarii mechanizmów hydraulicznych możliwe było, choć powolne, ładowanie dział siłami załogi. Masa pocisku wynosiła 770 kg, ładunku miotającego 205 kg, zaś szybkostrzelność teoretyczna 1 strzał na 3 minuty (w praktyce na 5 do 11 minut). Teoretycznie istniała możliwość prowadzenia ognia na przeciwległą burtę, ale jak wykazała jedyna próba praktycznego zastosowania, podczas bombardowania Aleksandrii w lipcu 1882 roku, podmuch wystrzału powodował poważne uszkodzenia pokładu i nadbudówek.

Pierwotnie pancernik uzbrojono jeszcze w sześć dział 20-funtowych, podczas remontu w 1885 roku zastąpione przez cztery armaty 4-calowe (kal. 102 mm), ładowane odtylcowo. W 1897 roku wymieniono je jeszcze raz, na szybkostrzelne działa kal. 120 mm. "INFLEXIBLE" posiadał także cztery wyrzutnie torpedowe kal. 356 mm, z których dwie, co było nowością, zamontowano poniżej linii wodnej. Początkowo na uzbrojeniu znajdowały się również dwa małe kutry torpedowe, przewożone na pokładzie rufowym i opuszczane na wodę dla prowadzenia samodzielnych działań, ale wkrótce zostały usunięte.

Wieże działowe opancerzone były za pomocą pancerza kompozytowego, dwuwarstwowego - podobnie jak cytadela pancerna. Pierwsza warstwa była wykonana z dwóch materiałów - stali o grubości 89 mm (3,5 in) i żelaza o grubości 114 mm (4,5 in). Druga warstwa miała grubość 178 mm (7 in) na podbiciu z 457 mm (18 in) drewna. Działa miały wagę 80 t. każde i były zbyt długie, by ładować je w wieży. Musiały być ładowane na zewnątrz wieży. Same wieże ważyły po 750 t., miały średnicę 10,36 m (34 ft) i były napędzane hydrauliczne. Znajdowały się na rogach cytadeli - jedna na lewej a druga na prawej burcie. Mogły prowadzić ograniczony ogień również w kierunku dziobu i rufy. Uzbrojenie dodatkowe zostało zmienione dwa razy - w 1885 i 1897 roku.

Opancerzenie

W konstrukcji pancerza okrętu zastosowano po raz pierwszy nowe rozwiązania - m.in. pancerz wielowarstwowy i wykonany z różnych materiałów. Ochrona bierna "INFLEXIBLE" opierała się na koncepcji pancernej cytadeli na śródokręciu, obejmującej wieże artylerii głównego kalibru oraz ich magazyny amunicyjne. Jej pancerz burtowy składał się z zewnętrznej płyty grubości 305 mm (12 in), pod którą zamontowano drewnianą przekładkę oraz wewnętrzną warstwę pancerza, złożoną z trzech płyt o grubości 102 (4 in), 203 (8 in) i 305 mm (12 in). W ten sposób łączna grubość płyt na linii wodnej wynosiła 610 mm (24 in), co jest określane jako największy pancerz zastosowany w całej historii budownictwa okrętowego, choć nie były to jednorodne płyty (dla porównania: pancerniki typu "DUILIO" miały jednorodny pancerz stalowy grubości maksymalnej 508 mm). Aby zapobiec penetracji wnętrza okrętu przez odłamki, wewnętrzna powierzchnia pasa pancernego wyłożona była warstwą drewna tekowego. Łączna grubość warstwy ochronnej cytadeli wraz z drewnem wynosiła 1041 mm (41 in). Identyczną konstrukcję miała gródź pancerna zamykająca cytadelę od przodu, nieco mniejsze grubości płyty tylnej grodzi. Cytadela miała długość 33,53 m (110 ft), sięgając 2,90 m (9,5 ft) powyżej i 1,98 m (6,5 ft) poniżej linii wodnej.

Znajdujące się poza obrębem cytadeli części dziobowa i rufowa przykryte były pokładem pancernym grubości 76 mm (3 in), znajdującym się 1,82 m (6 ft) poniżej linii wodnej, co zabezpieczało go dodatkowo przed przebiciem przez płasko lecące pociski. Dla zwiększenia pływalności w przypadku zalania części pomieszczeń poza obrębem cytadeli, część pomieszczeń powyżej pokładu pancernego wypełniona była korkiem. Istniała możliwość zalania specjalnych przestrzeni wewnątrz okrętu, co miało zanurzyć go o dodatkowe 30 cm i zwiększyć bezpieczeństwo części podwodnej. Stanowisko dowodzenia było chronione 305 mm (12 in) pancerzem.

Napęd

HMS "INFLEXIBLE" został wyposażony w dwie 3-cylindrowe maszyny parowe typu Elder CE oraz 12 kotłów cylindrycznych umieszczonych w dwóch kotłowniach. Maszyny miały jeden cylinder wysokiego i dwa niskiego ciśnienia. Maszyna parowa o mocy 8488 ihp zapewniała HMS "INFLEXIBLE" prędkość 14,74 węzła przy wykorzystaniu wyłącznie maszyny parowej poprzez napędzanie dwóch dwułopatowych śrub o średnicy 6,1 m (20 ft) każda. Pomimo złych doświadczeń z ożaglowaniem na okrętach wyposażonych w wieże artyleryjskie, Barnaby pod naciskiem Admiralicji zastosował na okręcie dwa maszty oraz ożaglowanie typu bark o powierzchni 1719 m² (18 500 sq ft). Żagle były używane wyłącznie w czasie pokoju aby ograniczyć koszty szkolenia. W 1885 roku w związku z bezużytecznością ożaglowania, maszty zostały zamienione na typ militarny.

Pancernik został wyposażony w jeszcze jedną nowinkę techniczną: instalację elektryczną, zasilaną przez generator. Pozwalała ona oświetlić wszystkie pomieszczenia światłem lamp łukowych (w kotłowniach i maszynowni) oraz żarowych. Początkowo napięcie w instalacji wynosiło 800 V, ale po śmiertelnym porażeniu prądem jednego z członków załogi w 1882 roku zmniejszono je do 80 V. Ponadto okręt miał jeszcze liczne maszyny pomocnicze, stosowane między innymi do napędu dwóch potężnych pomp parowych, o wydajności po 300 ton wody na godzinę każda