Monarch (1868)

Kadłub

Wyporność wynosiła 8322 t. Długość między pionami wynosiła 100,58 m (330 ft 0 in), szerokość 17,53 m (57 ft 6 in), zanurzenie dla wyporności lekkiej na dziobie 7,39 m (24 ft 3 in), natomiast na rufie 8,10 m (26 ft 7 in). Kadłub był zaprojektowany aby uzyskać możliwie jak najlepszą dzielność morską przy jednoczesnym zachowaniu kątów ostrzału dla dwóch wież działowych. Jako parowiec sprawował się na morzu bardzo dobrze, a w momencie oddania do służby był najszybszym brytyjskim pancernikiem. Był wyposażone w parowe urządzenia sterowe i kabestany. Był również wyposażony w ster balansowy. Stanowił doskonałą platformę dla dział i nie był zalewany przez fale przy złej pogodzie.

Uzbrojenie

Uzbrojenie początkowo składało się z 4 dział 305 mm (12 in) MLR umieszczonych w wieżach działowych po dwa oraz 3 działa 178 mm (7 in) MLR. Dwa działa 178 mm były umieszczone na dziobie, na pokładzie górnym, natomiast ostatnie znajdowało się na pokładzie głównym na rufie na pokładzie głównym, ochraniane przez 127 mm (5 in) pancerz. Poprzez umieszczenie wież na górnym pokładzie, ponad 5 m ponad powierzchnią wody, znajdowały się ponad 2 metry wyżej niż jakakolwiek bateria dział we flocie. Było to znaczącą zaletą zwiększającą zasięg oraz polepszającą warunki obsługi dział w złej pogodzie. W przeciwieństwie do poprzednich wież znajdujących się na okrętach obrony wybrzeża, obrót odbywał się za pomocą pary.

Wieże działowe zawierające po dwa działa 305 mm (12 in) MLR były umieszczone po obu stronach komina. Były ochraniane przez pancerz o grubości 254 mm (10 in) od frontu i 203 mm (8 in) na bokach. W 1878 roku dodano dwie wyrzutnie torped, natomiast w trakcie poważnej modernizacji w latach 1890/97 dodano działa szybkostrzelne umieszczone na nowo zabudowanej strukturze mostka.

Opancerzenie

Wieże działowe oprócz ochraniającego je pancerza były osłaniane przez cytadelę pancerną umieszczoną pomiędzy górnym a głównym pokładem. Cytadela była ochraniana przez 178 mm (7 in) pancerz burtowy i przez przegrody o grubości 114 mm (4,5 in) na dziobie i 102 mm (4 in) na rufie. Burtowy pas pancerny sięgał od pokładu głównego do poziomu 1,52 m (5 ft) poniżej linii wody. Miał grubość na wysokości cytadeli 178 mm (7 in), w kierunku dziobu i rufy zmniejszał się do 152 mm (6 in), by na końcach osiągnąć 114 mm (4,5 in). Opancerzone stanowisko dowodzenia znajdowało się przed kominem.

Napęd

HMS "MONARCH" został wyposażony w 2-cylindrową maszynę parową typu Humphreys &Tennant HRCR oraz 9 kotłów prostokątnych. Średnica cylindrów wynosiła 3,05 m (120 in) natomiast ich skok 1,37 m (54 in). Maszyna parowa o mocy 7842 ihp zapewniała HMS "MONARCH" prędkość 14,94 węzła przy wykorzystaniu wyłącznie maszyny parowej. W trakcie modernizacji i przebudowy w latach 1890/97 wymieniono maszyny na typ TE oraz zamieniono kotły prostokątne na typu cylindrycznego. Wymieniono także komin. Po wymianie maszyn okręt przy mocy 8216 ihp osiągał prędkość 15,75 węzła. Okręt posiadał ożaglowanie typu pełnorejowego o powierzchni 2573 m² (27 700 sq ft). W 1872 roku zmieniono je na typ bark.