Hercules (1868)

Kadłub

Wyporność normalna wynosiła 8680 t., natomiast pełna 8830 t. Długość między pionami wynosiła 99,06 m (325 ft 0 in), szerokość 18,00 m (59 ft 0,5 in), zanurzenie 8,08 m (26 ft 6 in). Kadłub został zaprojektowany w postaci tzw. ramy wspornikowej. Zastosowano również podwójne dno na całej długości okrętu przy jednoczesnych znacznych oszczędnościach wagowych. Kształt kadłuba był znacznie pełniejszy w odróżnieniu do poprzednich konstrukcji, zwiększono między innymi pływalność w strefie dziobowej i rufowej. W odróżnieniu od HMS "BELLEROPHON" miał dziób taranowy z innym kształcie. Okręt posiadał nadbudówkę dziobową, jednak nie posiadał rufowej - dodano ją dopiero przed skierowaniem okrętu na Morze Śródziemne. Konstrukcja okrętu i rozmieszczenie uzbrojenia uniemożliwiało tradycyjne poprowadzenie łańcuchów kotwicznych na pokład główny. Zdecydowano się więc po raz pierwszy, aby łańcuchy i kabestany zamontować na pokładzie górnym.

Uzbrojenie

Uzbrojenie początkowo składało się z 8 dział 254 mm (10 in) MLR, 2 dział 229 mm (9 in) MLR oraz 4 dział 178 mm (7 in) MLR. Działa 254 mm były umieszczone w opancerzonej baterii, działa 229 mm znajdowały się na obu końcach kadłuba na pokładzie głównym w linii środkowej kadłuba, natomiast działa 178 mm na pokładzie górnym, po dwa na rufie i na dziobie - podobnie jak działa 254 mm mogły być trawersowane na burty lub w linii kadłuba. Działa 254 mm umieszczone w baterii mogły być (jak przedstawia rysunek) trawersowane do skośnych furt działowych, co pozwalało na ograniczone prowadzenie ognia w kierunku dziobu i rufy. W 1878 roku dodano dwie wyrzutnie torpedowe, natomiast w latach 1892/93 zmodernizowano uzbrojenie dodając działa szybkostrzelne oraz wymieniając dwa działa 7-calowe na 6-calowe. Wszystkie nowe działa zostały umieszczone na pokładzie górnym.

Opancerzenie

Burtowy pas pancerny ciągnął się na całej długości okrętu jednak na śródokręciu, na długości 22,48 (73 ft 9 in) miał grubość 229 mm (9 in), w kierunku dziobu i rufy pancerz zmniejszał grubość do 152 mm (6 in). Dolna i górna część pasa pancernego była wykonana w postaci skosów o grubości 152 mm (6 in) na całej długości okrętu. Bateria była opancerzona również w postaci płyt ułożonych w skosy o grubości na dole 203 mm (8 in), natomiast na górze miała grubość 152 mm (6 in). Była zamknięta przegrodami o grubości 152 mm (6 in) w kierunku dziobu i 127 mm (5 in) w kierunku rufy.

Napęd

HMS "HERCULES" został wyposażony w 2-cylindrową maszynę parową zaprojektowaną i wyprodukowaną przez firmę John Penn and Sons. Maszyna parowa o mocy 7178 ihp zapewniała HMS "HERCULES" prędkość 14,691 węzła przy wykorzystaniu wyłącznie maszyny parowej. Średnica cylindrów wynosiła 3,0 m (118 in), natomiast skok 1,37 m (54 in). Kotły wypracowywały parę o ciśnieniu 30 psi. Był wyposażony w ster balansowy, co zapewniało mu dobrą manewrowość. W 1874 zamontowano parową maszynkę sterową.

W trakcie modernizacji i przebudowy w latach 1892/93 w Greenock Foundry wymieniono maszyny na typ TE (odwrócony) oraz zamieniono kotły prostokątne na 8 typu cylindrycznego o ciśnieniu roboczym 40 psi. Po wymianie maszyn okręt przy mocy 8530 ihp osiągał prędkość 15,91 węzła. Ożaglowanie typu pełnorejowego miało powierzchnię 4589 m² (49 400 sq ft), co pozwalało na osiąganie 11 węzłów podczas rejsu pod żaglami. Zachowywał się poprawnie jako żaglowiec, był dobrą platformą dla dział, jednakże był trudny w manewrowaniu przy silnym wietrze. W trakcie modernizacji w latach 1892/93 ożaglowanie zostało usunięte, natomiast zamiast trzech masztów, zamontowano jedynie dwa typu militarnego (palowego).