Royal Sovereign (1857)

Kadłub

Napęd parowo-żaglowy wymagał znacznych zmian konstrukcyjnych. Kadłub przedłużono o 9 metrów, aby zrobić miejsce na maszynę parową. Po pierwszej konwersji wyporność okrętu wynosiła 3765 30/94 t., długość pokładu działowego 73,33 m (240 ft 7 in), natomiast szerokość 18,30 m (60 ft 0½ in). W ramach ponownej konwersji z żaglowego okrętu liniowego pozbawiono pierwotny kadłub górnych pokładów, pozostawiając tylko dolny. Po drugiej konwersji wyporność okrętu wynosiła 4955 t. Długość między pionami wynosiła 73,30 m (240 ft 6 in), szerokość 18,91 m (62 ft 0,5 in), zanurzenie średnie natomiast 7,09 m (23 ft 3 in). Wolna burta po tej operacji wynosiła zaledwie 2,13 m - 2,44 m (7 ft - 8 ft). Kadłub i pokłady zostały odpowiednio wzmocnione za pomocą drewnianych i żelaznych elementów, tak aby konstrukcja wytrzymała ciężar wież i oddziaływania sił oddziałujących na kadłub podczas strzelania.

Uzbrojenie

Pierwotnie okręt miał być wyposażony w pięć wieżyczek uzbrojonych albo w dwa działa 68-funtowe SBML lub jedno 100-funtowe SBML. Ostatecznie okręt uzbrojony był w 5 dział 268 mm (10,5 in) SBML umieszczonych w wieżach działowych - trzech pojedynczych i jednej dwudziałowej. Wieża dwudziałowe znajdowała się w części dziobowej, przed kominem. Wieże jednodziałowe z kolei umieszczono w kierunku rufy za kominem, w osi kadłuba. Wieża dwudziałowa ważyła 163 t., natomiast jednodziałowa 151 t. Wszystkie były wykonane ręcznie. W 1867 r. wymieniono działa SBML na działa 229 mm (9 in) MLR.

Opancerzenie

Pas pancerny ciągnął się przez całą długość kadłuba i sięgał od górnego pokładu aż do poziomu 0,92 m (3 ft) poniżej linii wodnej. Grubość pancerza na śródokręciu wynosiła 140 mm (5,5 in), zmniejszając się w kierunku dziobu i rufy do 114 mm (4,5 in). Pod pancerzem kadłub miał grubość 914 mm (36 in) i był wykonany z dębu. Wieże działowe były ochraniane pancerzem o grubości 140 mm (5,5 in) i dodatkowo w okolicy furty działowej miały zamocowane płyty pancerne o grubości 114 mm (4,5 in).

Napęd