HMS "TEMERAIRE" był hybrydą - pancernikiem z centralnie umieszczoną baterią wyposażonym dodatkowo w dwa ciężkie działa umieszczone w barbetach na dziobie i na rufie okrętu. Okręt został zaprojektowany w 1873 r. przez Nathaniela Barnaby'ego i był pierwszym krokiem do projektowania i budowania okrętów z artylerią główną umieszczoną w barbetach (wieżach).

HMS "SUPERB", podobnie jak okręty typu "BELLEISLE", pierwotnie był przeznaczony dla floty Turcji jednak został zakupiony po ukończeniu przez Royal Navy. Okręt był powiększoną wersją HMS "HERCULES", miał cięższe uzbrojenie i opancerzenie. Został zaprojektowany przez Edwarda Reed'a.

HMS "ALEXANDRA" był zmodyfikowaną wersją HMS "SULTAN" z cięższym uzbrojeniem i opancerzeniem. Został zaprojektowany przez Nathaniel'a Barnaby'ego w 1873 r. Był jednym z najbardziej udanych pancerników z centralną baterią, jednakże już w momencie ukończenia był praktycznie przestarzały.

Okręty typu "SWIFTSURE" zostały zaprojektowane przez Edwarda Reed'a do służby na dalekich wodach kolonii brytyjskich. Generalnie były niemal identyczne konstrukcyjnie z okrętami typu "AUDACIOUS", jednak zwiększono nieco zanurzenie, zastosowano pojedynczą śrubę oraz usprawniono poruszanie się pod żaglami.

HMS "SULTAN" został zaprojektowany przez Edwarda Reed'a w 1868 r. Był konstrukcyjnie podobny do HMS "HERCULES", jednak dodano w nim górną baterię mieszczącą część najcięższej artylerii. Zmiany dotyczyły również konfiguracji opancerzenia.

Okręty typu "AUDACIOUS" zostały zaprojektowane przez Edwarda Reed'a do służby na dalekich wodach kolonii brytyjskich. Konstrukcyjnie bazowały na typie "DEFENCE", jednak zastosowano nowsze rozwiązania, inną konstrukcję części bateryjnej i zmniejszono zanurzenie.

Okręt został zaprojektowany przez Edwarda Reed'a. HMS "HERCULES" był powiększoną wersją HMS "BELLEROPHON", miał cięższe uzbrojenie i opancerzenie, zmodyfikowany projekt kadłuba oraz ambrazury pozwalające na prowadzenie ognia w kierunku dziobu i rufy.

HMS "BELLEROPHON" stanowił znaczący krok naprzód w porównaniu do wcześniejszych konstrukcji. Został zaprojektowany przez Edwarda Reed'a. Przy zwiększonej mocy maszyn, opancerzeniu i uzbrojeniu posiadał dobrą manewrowość i dzielność morską dzięki nowatorskiej konstrukcji kadłuba. Był pierwszym z prawdziwego zdarzenia pancernikiem centralnobateryjnym.

HMS "REPULSE" był ostatnim drewnianym okrętem liniowym którego budowę rozpoczęła Royal Navy. Zaczęty jako dwupokładowy okręt liniowy w 1861 roku został zatwierdzony do konwersji na fregatę pancerną. Konwersję zaprojektował Edward Reed. Wraz z HMS "ZEALOUS" i HMS "ROYAL ALFRED" stanowił jeden z pierwszych elementów ewolucji okrętów pancernych z baterią dział skoncentrowaną na śródokręciu okrętu.

HMS "ZEALOUS" został rozpoczęty jako 91-działowy, dwupokładowy parowo-żaglowy okręt liniowy typu "BULWARK". Konwersja na fregatę pancerną została zatwierdzona w 1862 roku, jednak została opóźniona do czasu ustalenia wniosków płynących z wcześniejszych przebudów fregat pancernych HMS "ROYAL OAK" oraz typu "PRINCE CONSORT" oraz centralnobateryjnych okrętów pancernych HMS "ROYAL ALFRED" i HMS "REPULSE".

HMS "ROYAL ALFRED" został rozpoczęty jako 91-działowy, dwupokładowy parowo-żaglowy okręt liniowy klasy "BULWARK". Konwersja na fregatę pancerną została zatwierdzona w czerwcu 1861 roku. Okręt został zaprojektowany przez Edwarda Reed'a. Tym razem jednak w odróżnieniu od swoich poprzedników, zdecydowano się ukończyć okręt jako centralnobateryjny.

HMS "HOOD" był ósmym pancernikiem z zaplanowanych w Akcie Obrony Morskiej z 1889 r., obok okrętów typu "ROYAL SOVEREIGN". Właściwie HMS "HOOD" również należał do tego typu, jednakże w przeciwieństwie do swoich poprzedników był zbudowany wg. nieco innej koncepcji - miał być swoistym eksperymentem oraz miał wykazać przewagę pewnych rozwiązań konstrukcyjnych. Został wyposażony w cylindryczne wieże artylerii głównej oraz miał niższą wolną burtę od swoich bliźniaków.