Myrmidon (1900)

Kolejne dwa niszczyciele w ramach programu rozbudowy floty 1898 - 1899 Naval Estimates zostały zbudowane w stoczni Palmers Shipbuilding and Iron Company. Wzorowano się na wcześniej rozpoczętych niszczycielach HMS "PETEREL" i HMS "SPITEFUL", z których ten pierwszy również według wszelkich danych powinien byc zaliczony do 1898 - 1899 Naval Estimates zamiast do 1897 - 1898 Naval Estimates.

Kraj: Wielka Brytania
klasa: niszczyciele

Specyfikacja

Nazwa okrętu	Stocznia	Położenie stępki	Wodowanie	Ukończenie budowy	Los okrętu
MYRMIDON	Palmers	23.10.1899	26.05.1900	?.05.1901	Zatonął w 1917 r.
SYREN	Palmers	24.11.1899	20.12.1900	?.02.1902	Złomowany w 1920 r.

Dane taktyczno-techniczne

Wymiary:

Wyporność pełna	420 t. ("SYREN": 440 t.)
Wyporność normalna	370 t.
Długość całkowita	67,12 m (220 ft 3 in) ("SYREN": 66,98 m (219 ft 9 in)
Długość pomiędzy pionami	65,53 m (215 ft 0 in)
Szerokość	6,32 m (20 ft 9 in)
Głębokość	brak danych
Zanurzenie	2,72 m (8 ft 11 in) ("SYREN": 2,84 m (9 ft 4 in)

Napęd:

Maszyny	Dwie maszyny parowe typu TE; 4 kotły wodnorurkowe firmy Reed; 2 śruby
Moc indykowana	6200 ihp
Prędkość	30 węzłów (kontraktowa 30 węzłów)
Paliwo	od 45 t. do 91 t. węgla
Zasięg	1635 mil morskich przy prędkości 11 węzłów

Opancerzenie:

Brak

Uzbrojenie:

Początkowe

1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF; 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowych (6 pdr) 8 cwt QF; 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in)

Ludzie:

Załoga

63 oficerów i marynarzy

Projekt

Oryginalnie program rozbudowy floty 1898 -1899 Programme nie obejmował niszczycieli, jednak w lipcu 1898 r. House of Commons zatwierdził program uzupełniający (1898 - 1899 Naval Estimates) obejmujący cztery pancerniki, cztery krążowniki i dwanaście niszczycieli. Początkowo program zakładał szybką budowę okrętów według powielonych planów wcześniejszych 30-węzłowców. Jednakże First Lord Sir George Goschen zasugerował, iż należy się skupić bardziej na silnej budowie strukturalnej okrętów niż na ich prędkości, preferując tym samym wcześniejsze konstrukcje niszczycieli 27-węzłowych. Według niego były to okręty rzadziej przebywające w doku z powodu awarii i nie ulegały im tak często jak niszczyciele 30-węzłowe. Jednak ostatecznie jego obawy zostały rozproszone, przekonano go iż konstrukcyjnie 30-węzłowce "dojrzały" już wystarczająco, iż można zaufać konstruktorom. Ostatecznie z listy przypisanych nazw z dnia 11 kwietnia 1899 r. budowniczymi kolejnych okrętów w 1898 - 1899 Naval Estimates zostały stocznie Hawthorn Leslie (trzy okręty), Palmers (trzy okręty), Fairfield (dwa okręty), Laird (dwa okręty ), Doxford (jeden okręt) i Vickers (jeden okręt).

Stocznia Palmers Shipbuilding and Iron Company Limited w ramach programu uzupełniającego 1898 - 1899 Naval Estimates zbudowała 2 niszczyciele: HMS "MYRMIDON" i HMS "SYREN". Zaliczenie niszczyciela HMS "PETEREL" do programu rozbudowy floty 1897 – 1898 Naval Estimates również rodzi nieco kontrowersji. O ile sam niszczyciel (a raczej data rozpoczęcia jego budowy) jest odbierane przez wiele materiałów źródłowych jako przydział do 1897 – 1898 Naval Estimates, to jednak w momencie jego rozpoczęcia był on prywatną inwestycją stoczni, nie powstał na zamówienie Admiralicji. Przyporządkowanie go do tego, a nie innego planu rozbudowy floty podano za "Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905". W rzeczywistości powinien być zaliczony do 12 niszczycieli powstałych w ramach planu rozbudowy 1898 - 1899 Naval Estimates.

30 sierpnia 1912 r. dokonano klasyfikacji niszczycieli. Jeżeli chodzi o serię 30-węzłową, to wydzielono 3 typy. Niszczyciele czterokominowe zaklasyfikowano do typu "B", trzykominowe do typu "C", natomiast dwukominowe do typu "D". Do typu "B" należały właśnie niszczyciele typu "MYRMIDON".

Konstrukcja

Kadłub

Jeżeli chodzi o wymiary i ogólne założenia projektowe to oba okręty tego typu były zbliżone do innych poprzedników z tej stoczni. HMS "MYRMIDON" był konstrukcyjnie bliższy "PETEREL", natomiast HMS "SYREN" był bliższy do konstrukcji niszczyciela HMS "SPITEFUL". Wyporność pełna okrętów liczyła 420 t. ("SYREN": 440 t.). Długość całkowita wynosiła 67,12 m (220 ft 3 in) ("SYREN": 66,98 m (219 ft 9 in), szerokość 6,32 m (20 ft 9 in) natomiast zanurzenie 2,72 m (8 ft 11 in) ("SYREN": 2,84 m (9 ft 4 in). Kadłub okrętów był wykonany ze stali. Podobnie jak w typie "SPITEFUL" zastosowano układ czterokominowy, z dwoma środkowymi kominami umieszczonymi bardzo blisko siebie. Podobnie jak większość wczesnych niszczycieli miały zakryty dziób, ukształtowany na podobieństwo skorupy żółwia (ang. "turtleback"), miał on ułatwić omywanie kadłuba przez fale przy dużej prędkości. W części dziobowej znajdowało się odkryte stanowisko działa 12-funtowego, które w dużym stopniu było zintegrowane z niewielkim mostkiem (stanowiskiem dowodzenia). Powodowało to pewne problemy (głównie dlatego, iż dla wygody oficerowie używali platformy działa jako mostka, zamiast używac stanowiska pod nią) i w późniejszych, większych konstrukcjach odseparowano te dwa elementy.

Opancerzenie

Uzbrojenie

Okręty były uzbrojone 1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF, 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowe (6 pdr) 8 cwt QF i 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in). Działo 12-funtowe znajdowało się na odsłoniętym stanowisku w części dziobowej. Dwa stanowiska szybkostrzelnych dział 6-funtowych znajdowały się zaraz za stanowiskiem dowodzenia, dwa kolejne na burtach na śródokręciu natomiast ostatnie z nich na rufie. Zarówno działo 12-funtowe jak i działa 6-funtowe były wyposażone w osłony przeciwodłamkowe, jednak mogły być one demontowane i często na zdjęciach nie są one uwidocznione.

Okręty były wyposażone w dwie wyrzutnie torped umieszczone na obrotowych pojedyńczych stanowiskach. Oba stanowiska znajdowały się w części rufowej, za kominami. Wyrzutnie torped w nomenklaturze brytyjskiej określane jako 18-calowe w rzeczywistości miały 17,72 cala, co dawało w przeliczeniu 450 mm.

Napęd

Okręty zostały wyposażone w dwie 4-cylindrowe maszyny parowe typu TE (potrójnego rozprężania). Maszyny te miały dwa cylindry niskiego ciśnienia, co generowało mniejsze drgania całego urządzenia. Parę zapewniały cztery kotły wyprodukowane przez Reed, które były umieszczone w dwóch oddzielnych kotłowniach. Okręty posiadały cztery kominy, każdy odprowadzał spaliny z jednego z kotłów. Zgodnie z zaleceniami Admiralicji były przystosowane do opalania zarówno ropą jak i węglem. Kotły generowały parę o ciśnieniu 250 psi.

W opracowaniu "Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953"można znaleźć informacje na temat osiągów tych niszczycieli podczas prób. HMS "MYRMIDON" osiągnął prędkość 30,229 węzła, natomiast HMS "SYREN" osiągnął prędkość 30,000 węzła.

Służba

HMS Myrmidon

30.03.1899	Zatwierdzenie okrętów do budowy.
11.04.1899	Zatwierdzenie nazw dla okrętów.
23.10.1899	Położenie stępki okrętu w stoczni Palmers Shipbuilding and Iron Company.
26.05.1900	Wodowanie okrętu.
05.1901	Ukończenie budowy okrętu. Koszt okrętu wyniósł 47 149 funtów.
08.1901	Okręt został wcielony do służby z przydziałem do Mediterranean Station.
09.1902	Okręt wraz z innymi okrętami Mediterranean Fleet odwiedził Nauplia i Souda Bay na Krecie.
1904	Okręt wziął udział w kolizji z niszczycielem HMS "COQUETTE". Dowódca niszczyciela HMS "MYRMIDON", Commander Allan F. Everett został obarczony winą za zdarzenie.
1906	Okręt został przydzielony do 1. Destroyer Flotilla, Channel Fleet z bazą w Portsmouth, jako tender dla HMS "SAPPHIRE".
03.1910	Okręt został przydzielony dla 4. Destroyer Flotilla, 3. Division, Home Fleet.
1913	Okręt został przydzielony do 3. Destroyer Flotilla.
30.08.1912	Dokonano klasyfikacji niszczycieli. Jeżeli chodzi o serię 30-węzłową, to wydzielono 3 typy. Niszczyciele czterokominowe zaklasyfikowano do typu "B", trzykominowe do typu "C", natomiast dwukominowe do typu "D". Do typu "B" należały właśnie niszczyciele typu "MYRMIDON". Od 30 września 1913 r. na okrętach tego typu malowano literę "B" na kadłubie oraz na jednym z kominów.
07.1914	Okręt przydzielono do 6. Destroyer Flotilla. Od 6 grudnia 1914 r. okręt nosił numer "P83", od 1 września 1915 r. numer "D85".
26.03.1917	Okręt zderzył się ze statkiem transportowym "HAMBORN" nieopodal Dungeness. W wyniku tego zderzenia niszczyciel zatonął. Rozbitków uratował niszczyciel HMS "MERMAID" i statek SS "TAMBOUR", zginął jeden członek załogi niszczyciela.

Znani dowódcy (przydziały)

14.08.1901 - 23.01.1902	Lieutenant & Commander Lancelot N. Turton
23.01.1902 - ?	Commander Cecil F. Lambert
01.01.1904 - 01.06.1904	Commander Allan F. Everett
01.06.1904 - 28.05.1906	Lieutenant & Commander Archibald T. Stewart
28.05.1906 - 25.01.1909	Lieutenant & Commander Lionel J. G. Anderson
25.01.1909 - 20.04.1910	Lieutenant & Commander James Bayley
21.04.1910 - 03.1912	Lieutenant & Commander Maurice C. Bomford
03.11.1912 - 13.06.1913	Lieutenant & Commander Richard W. U. Bayly
13.06.1913 - 09.10.1914	Lieutenant-Commander James V. Creagh
09.10.1914 - 20.04.1915	Lieutenant-Commander (emerytowany) Robert H. B. Hammond-Chambers
20.04.1915 - 25.10.1915	Lieutenant-Commander George N. Gilbertson
24.12.1915 - 17.03.1916	Lieutenant-Commander George N. Gilbertson
17.03.1916 - 17.08.1916	Lieutenant in Command Arthur K. Gibson
17.08.1916 - 26.03.1917	Lieutenant R.N.R. in Command Oscar J. P. Lee (stracił okręt)

HMS Syren

30.03.1899	Zatwierdzenie okrętów do budowy.
11.04.1899	Zatwierdzenie nazw dla okrętów.
24.11.1899	Położenie stępki okrętu w stoczni Palmers Shipbuilding and Iron Company pod numerem stoczniowym 752.
20.12.1900	Wodowanie okrętu.
02.1902	Ukończenie budowy okrętu.
10.04.1902	Okręt został wcielony do służby w Portsmouth, z byłą załogą niszczyciela HMS "TEAZER", zajmując jednocześnie miejsce tego niszczyciela w składzie Portsmouth Instructional Flotilla.
05.1902	Okręt uszkodził jeden ze swoich kominów podczas kolizji z jachtem "HAWK" nieopodal Portsmouth. Został szybko naprawiony w Devonport i dołączył do reszty flotylli w połowie czerwca.
16.08.1902	Okręt wziął udział w Rewii Floty w Spithead z okazji koronacji Króla Edwarda VII.
09.1902	Okręt wziął udział w serii testów zaprojektowanego przez firmę Reed automatycznego układu smarowania.
01.05.1905	Okręt wszedł na mieliznę podczas manewrów nieopodal Berehaven, Irlandia. Dziobowa część okrętu została niemal całkowicie zniszczona, jednak udało się uratować pozostałą część okrętu. Dziób okrętu został zrekonstruowany i okręt wróćił do służby. Dowódca okrętu, Commander Sidney Richard Olivier został uznany za winnego tego wypadku i został odsunięty od dowodzenia okrętem.
1910	Okręt został wcielony do 4. Destroyer Flotilla.
30.08.1912	Dokonano klasyfikacji niszczycieli. Jeżeli chodzi o serię 30-węzłową, to wydzielono 3 typy. Niszczyciele czterokominowe zaklasyfikowano do typu "B", trzykominowe do typu "C", natomiast dwukominowe do typu "D". Do typu "B" należały właśnie niszczyciele typu "MYRMIDON". Od 30 września 1913 r. na okrętach tego typu malowano literę "B" na kadłubie oraz na jednym z kominów.
03.1913	Okręt został przydzielony do 6. Destroyer Flotilla z bazą w Portsmouth.
08.1914	W momencie rozpoczęcia wojny 6. Destroyer Flotilla została przeniesiona do swojej bazy na czas wojny, która mieściła się w Dover. Flotylla stała się również częścią Dover Patrol. Jej głównym zadaniem było przeciwdziałanie próbom przekraczania Kanału przez jednostki niemieckie. Od 6 grudnia 1914 r. okręt nosił numer "P72", od 1 września 1915 r. numer "D93", od 1 stycznia 1918 r. numer "D85".
27.08.1914	Okręt osłaniał statki transportowe podczas lądowania Royal Marines w Ostend.
28.10.1914	Okręt wraz z drugim niszczycielem HMS "FALCON" był na patrolu przeciwko okrętom podwodnym nieopodal Westende, Belgia gdy oba okręty zostały ostrzelane przez baterie nabrzeżne. HMS "FALCON" został trafiony, na okręcie zginęło 8 i zostało rannych 15 członków załogi.
24.02.1915	Okręt wziął udział w akcji ratowniczej parowca ss "HARPALION", który został storpedowany przez niemiecki okręt podwodny "U-8" nieopodal Beachy Head, polując na okręt podwodny i ratując rozbitków z parowca. Załoga storpedowanego statku została odstawiona do Newhaven.
04.03.1915	Niemiecki okręt podwodny "U-8" zaplątał się w sieci przeciwko okrętom podwodnym położonych w Cieśninie Dover. Zostało to zauważone przez patrolowiec (dryfter) "ROBURN" i niszczyciel HMS "AMAZON". Niszczyciele patrolujące lokaly obszar otrzymały rozkaz wypatrywania okrętów podwodnych, niszczyciele z Dover, w tym HMS ""SYREN", wkrótce przyłączyły się do polowania. Niszczyciel HMS "VIKING" zdetonował ładunki głębinowe bez efektu, ale po tym, jak okręt podwodny został dostrzeżony przez HMS "MAORI", niszczyciel HMS "GHURKA" również użył ładunków głębinowych, by zmusić niemiecką łódź podwodną do wyjścia na powierzchnię. Niemiecki okręt został następnie ostrzelany przez niszczyciele i został szybko opuszczony przez załogę i zatopiony.
01.08.1916	Okręt dostrzegł niemiecki okręt podwodny próbujący przekroczyć cieśninę Dover. Niszczyciel otworzył do niego ogień artyleryjski i rzucił ładunki głębinowe, jednak bez efektu.
24.11.1918	Okręt opuścił skład flotylli i Dover Patrol, wkrótce został też przeniesiony do rezerwy.
14.09.1920	Okręt został sprzedany dla Hayes, Porthcawl w celu utylizacji.