Stag (1899)

Kadłub

HMS "STAG" miał wyporność pełną wynoszącą 370,6 t. Długość całkowita wynosiła 64,01 m (210 ft 0 in), szerokość 6,02 m (19 ft 9 in) natomiast zanurzenie 2,29 m (7 ft 6 in). W porównaniu do wcześniejszych 30-węzłowców z tej stoczni, niszczycieli typu "COQUETTE" okręty te miały nieco "pełniejsze" kształty. Były szerszy i głębiej zanurzone, przy nieco mniejszej długości. Spowodowało to zmianę wyporności, głównie pełnej (okręt zabierał więcej zapasów i był przyjaźniejszy dla załogi). Jeżeli chodzi o dane śródłowe na temat wyporności istnieją spore rozbieżności na ten temat. "Conway" podaje 320 t wyporności lekkiej i 365 pełnej, natomiast "British Destroyer - From Earliest Days to the Second World War" podaje 354 t. wyporności normalnej i 370,6 t. pełnej. 

Kadłub okrętów był wykonany ze stali. Okręty te, podobnie jak wcześniejsze konstrukcje tej stoczni charakteryzowały się zastosowaniem dwóch kominów. Każdy z kominów odprowadzał spaliny z dwóch kotłów. Podobnie jak większość wczesnych niszczycieli miały zakryty dziób, ukształtowany na podobieństwo skorupy żółwia (ang. "turtleback"), miał on ułatwić omywanie kadłuba przez fale przy dużej prędkości. W części dziobowej znajdowało się odkryte stanowisko działa 12-funtowego, które w dużym stopniu było zintegrowane z niewielkim mostkiem (stanowiskiem dowodzenia). Powodowało to pewne problemy (głównie dlatego, iż dla wygody oficerowie używali platformy działa jako mostka, zamiast używac stanowiska pod nią) i w późniejszych, większych konstrukcjach odseparowano te dwa elementy.

Opancerzenie

Okręty nie posiadały opancerzenia.

Uzbrojenie

Okręty były uzbrojone 1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF, 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowe (6 pdr) 8 cwt QF i 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in). Działo 12-funtowe znajdowało się na odsłoniętym stanowisku w części dziobowej. Dwa stanowiska szybkostrzelnych dział 6-funtowych znajdowały się zaraz za stanowiskiem dowodzenia, dwa kolejne na burtach na śródokręciu natomiast ostatnie z nich na rufie. Zarówno działo 12-funtowe jak i działa 6-funtowe były wyposażone w osłony przeciwodłamkowe, jednak mogły być one demontowane i często na zdjęciach nie są one uwidocznione. 

Okręty były wyposażone w dwie wyrzutnie torped umieszczone na obrotowych pojedyńczych stanowiskach. Oba stanowiska znajdowały się w części rufowej, za kominami. Wyrzutnie torped w nomenklaturze brytyjskiej określane jako 18-calowe w rzeczywistości miały 17,72 cala, co dawało w przeliczeniu 450 mm.

Napęd

Okręty te, podobnie jak w innych typach niszczycieli z tej stoczni, zostały wyposażone w dwie 4-cylindrowe maszyny parowe typu TE (potrójnego rozprężania) o 100 ihp silniejsze niż przy niszczycielach wcześniejszego typu "COQUETTE". Maszyny te miały dwa cylindry niskiego ciśnienia, co generowało mniejsze drgania całego urządzenia. Parę zapewniały cztery kotły wyprodukowane przez Thornycroft umieszczone w dwóch oddzielnych kotłowniach. Okręty posiadały dwa kominy, każdy z kominów odprowadzał spaliny z dwóch kotłów.

W opracowaniu "Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953" można znaleźć informacje na temat osiągów tego niszczyciela podczas prób. Osiągnął przy mocy 5559 ihp prędkość 31,515 węzła przy 368,4 obrotach na minutę. Stanowiło to znakomity wynik, dowodzący poprawności wprowadzonych w konstrukcji kadłuba zmian.