Fawn (1897)

Kolejnym beneficjentem zamówień ujętych w programie 1896 – 1897 Naval Estimates była stocznia Palmers Shipbuilding and Iron Company, Jarrow-on-Tyne w której powstały wcześniej jedne z najlepszych 30-węzłowców, niszczyciele typu "STAR". W związku z bardzo pozytywnymi opiniami użytkowników, konstruktorzy postanowili zbudować jednostki niemal identyczne z typem "STAR".

Kraj: Wielka Brytania
klasa: niszczyciele

Specyfikacja

Nazwa okrętu	Stocznia	Położenie stępki	Wodowanie	Ukończenie budowy	Los okrętu
FAWN	Palmers	05.09.1896	13.04.1897	?.12.1898	Złomowany w 1919 r.
WHITING	Palmers	05.09.1896	15.05.1897	?.04.1899	Zatopiony w 1916 r.

Dane taktyczno-techniczne

Wymiary:

Wyporność pełna	440 t.
Wyporność normalna	390 t.
Długość całkowita	67,06 m (220 ft 0 in)
Długość pomiędzy pionami	65,52 m (215 ft 0 in)
Szerokość	6,32 m (20 ft 9 in)
Głębokość	4,71 m (15 ft 5½ in)
Zanurzenie	2,97 m (9 ft 9 in)

Napęd:

Maszyny	Dwie maszyny parowe typu TE; 4 kotły wodnorurkowe firmy Reed; 2 śruby
Moc indykowana	6200 ihp
Prędkość	30 węzłów (kontraktowa 30 węzłów)
Paliwo	od 45 t. do 95 t. węgla
Zasięg	1635 mil morskich przy prędkości 11 węzłów

Opancerzenie:

Brak

Uzbrojenie:

Początkowe

1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF; 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowych (6 pdr) 8 cwt QF; 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in)

Ludzie:

Załoga

63 oficerów i marynarzy

Projekt

W ramach 1896–1897 Naval Estimates Admiralicja zaplanowała zbudowanie kolejnych niszczycieli typu 30-węzłowego ("30-knotters"). Spośród 17 niszczycieli tego typu w stoczni Palmers Shipbuilding and Iron Company, Jarrow-on-Tyne zbudowano dwa niszczyciele typu "FAWN". Były one niemal identyczne z wcześniejszymi niszczycielami z tej stoczni, okrętami typu "STAR" i podobnie jak one zyskały opinię doskonale zaprojektowanych i bezawaryjnych okrętów.

30 sierpnia 1912 r. dokonano klasyfikacji niszczycieli. Jeżeli chodzi o serię 30-węzłową, to wydzielono 3 typy. Niszczyciele czterokominowe zaklasyfikowano do typu "B", trzykominowe do typu "C", natomiast dwukominowe do typu "D". Do typu "C" należały właśnie niszczyciele typu "FAWN".

Konstrukcja

Kadłub

Wyporność pełna okrętów liczyła 440 t. Długość całkowita wynosiła 67,06 m (220 ft 0 in), szerokość 6,32 m (20 ft 9 in) natomiast zanurzenie 2,97 m (9 ft 9 in). Kadłub okrętów był wykonany ze stali. Konstrukcyjnie te okręty bazowały na bardzo udanym 30-węzłowym typie "STAR". Również charakteryzowały się zastosowaniem trzech kominów, z których środkowy był nieco szerszy od innych, gdyż odprowadzał spaliny z dwóch kotłów. Podobnie jak większość wczesnych niszczycieli miały zakryty dziób, ukształtowany na podobieństwo skorupy żółwia (ang. "turtleback"), miał on ułatwić omywanie kadłuba przez fale przy dużej prędkości. W części dziobowej znajdowało się odkryte stanowisko działa 12-funtowego, które w dużym stopniu było zintegrowane z niewielkim mostkiem (stanowiskiem dowodzenia). Powodowało to pewne problemy (głównie dlatego, iż dla wygody oficerowie używali platformy działa jako mostka, zamiast używac stanowiska pod nią) i w późniejszych, większych konstrukcjach odseparowano te dwa elementy.

Niszczyciele tego typu pod względem manewrowości i dzielności morskiej były bardzo chwalone zarówno przez marynarzy jak i przez inżynierów, podobnie jak poprzednie niszczyciele typu "STAR". Szczególnie chwalono maszyny, gwarantujące doskonały zasięg i nie sprawiające kłopotów w trakcie użytkowania. W 1902 r. na HMS "FLIRT" zamontowano reflektor.

Opancerzenie

Uzbrojenie

Okręty były uzbrojone 1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF, 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowe (6 pdr) 8 cwt QF i 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in). Działo 12-funtowe znajdowało się na odsłoniętym stanowisku w części dziobowej. Dwa stanowiska szybkostrzelnych dział 6-funtowych znajdowały się zaraz za stanowiskiem dowodzenia, dwa kolejne na burtach na śródokręciu natomiast ostatnie z nich na rufie. Zarówno działo 12-funtowe jak i działa 6-funtowe były wyposażone w osłony przeciwodłamkowe, jednak mogły być one demontowane i często na zdjęciach nie są one uwidocznione.

Okręty były wyposażone w dwie wyrzutnie torped umieszczone na obrotowych pojedyńczych stanowiskach. Oba stanowiska znajdowały się w części rufowej, za kominami. Wyrzutnie torped w nomenklaturze brytyjskiej określane jako 18-calowe w rzeczywistości miały 17,72 cala, co dawało w przeliczeniu 450 mm.

Napęd

Okręty te, podobnie jak w typie "STAR" zostały wyposażone w dwie 4-cylindrowe maszyny parowe typu TE (potrójnego rozprężania). Maszyny te miały dwa cylindry niskiego ciśnienia, co generowało mniejsze drgania całego urządzenia. Parę zapewniały cztery kotły wyprodukowane przez Reed były umieszczone w oddzielnych kotłowniach. Dwa środkowe kotły odprowadzały spaliny przez jeden, nieco szerszy komin. Kotły były w stanie wyprodukować parę o ciśnieniu 250 psi.

W opracowaniu "Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953"można znaleźć informacje na temat osiągów tych niszczycieli podczas prób. HMS "FAWN" osiągnął prędkość 30,462 węzła, natomiast HMS "FLIRT" osiągnął 30,140 węzła.

Służba

HMS Fawn

05.09.1896	Położenie stępki okrętu w stoczni Palmers Shipbuilding and Iron Company, Jarrow-on-Tyne z numerem stoczniowym 722.
13.04.1897	Wodowanie okrętu.
12.1898	Ukończenie budowy okrętu.
27.08.1901	Okręt został wcielony do służby czynnej w Portsmouth i przydzielony do Channel Fleet w składzie Portsmouth Flotilla.
02.04.1902	Okręt został wcielony ponownie do służby z przydziałem do Mediterranean Station. Miał tam wymienić niszczyciel HMS "HARDY" (niekiedy spotyka się informację iż miał zastąpić niszczyciel HMS "CONFLICT"). Pod koniec maja opuścił Portmouth by przybyć na Maltę 9 czerwca 1902 r.
09.1902	Okręt wraz z innymi okrętami odwiedził Nauplia.
1906	Okręt wrócił do Wielkiej Brytanii.
30.08.1912	Dokonano klasyfikacji niszczycieli. Jeżeli chodzi o serię 30-węzłową, to wydzielono 3 typy. Niszczyciele czterokominowe zaklasyfikowano do typu "B", trzykominowe do typu "C", natomiast dwukominowe do typu "D". Do typu "C" należały właśnie niszczyciele typu "FAWN". Od 30 września 1913 r. na okrętach tego typu malowano literę "C" na kadłubie oraz na jednym z kominów.
1913	Okręt przeniesiono do składu 6. Destroyer Flotilla, z bazą w Dover. Od 6 grudnia 1914 r. do 1 września 1915 r. okręt nosił oznaczenie "P94", od 1 września 1915 r. do 1 stycznia 1918 r. oznaczenie "D55", od 1 stycznia 1918 r. do 13 września 1918 r. oznaczenie "D38", natomiast od 13 września 1918 r. do końca służby oznaczenie "H38".
11.1916	Okręt przeniesiono do 7. Destroyer Flotilla z bazą w Humber River. Okręt wypełniał podobne zadania jak podczas pobytu w Dover, polegające na patrolach przeciwminowych i przeciwko okrętom podwodnym.
1919	Okręt został zdjęty ze służby i umieszczony na liście okrętów do zbycia.
23.07.1919	Okręt został sprzedany Thos W Ward, Sheffield i złomowany w New Holland, Lincolnshire, Humber Estuary.

Znani dowódcy (przydziały)

26.10.1899 - 23.11.1899	Lieutenant Alan C. Bruce (na czas testów)
22.10.1899 - 15.01.1901	Lieutenant & Commander Robert W. Dalgety
15.01.1901 - 14.03.1901	Lieutenant & Commander Christopher P. Metcalfe
27.08.1901 - 16.10.1901	Lieutenant & Commander Henry W. Osburn
02.04.1902 - 06.1902	Lieutenant & Commander Robert W. Myburgh
14.06.1902 - 1902	Lieutenant & Commander Bertram O. F. Phibbs
1902 - 21.12.1903	Lieutenant & Commander Bertram O. F. Phibbs
21.12.1903 - 03.1905	Lieutenant & Commander Albert M. H. Phillips
28.03.1905 - 10.04.1905	Lieutenant & Commander Morris E. Cochrane
19.09.1905 - ?	Lieutenant in Command Reginald St. P. Parry
10.01.1906 - 20.02.1906	Lieutenant & Commander Albert M. H. Phillips
20.02.1906 - 10.04.1906	Lieutenant in Command Anselan J. B. Stirling
10.04.1906 - 22.09.1908	Lieutenant & Commander Herbert M. Denny
24.09.1908 - 08.01.1909	Lieutenant in Command Hubert S. Monroe
16.01.1909 - 08.07.1909	Lieutenant & Commander George F. A. Mulock (choroba)
15.06.1909 - 31.12.1909	Lieutenant & Commander Hugh T. England
01.01.1910 - 23.08.1910	Lieutenant & Commander Montague G. B. Legge
11.1910 - 07.05.1911	Lieutenant & Commander Adrian St. V. Keyes
06.1911 - 31.08.1912	Lieutenant-Commander Wilfrid W. Hunt
31.08.1912 - 03.11.1912	Lieutenant in Command Laurence R. Palmer
18.12.1912 - 01.04.1913	Lieutenant & Commander Herbert E. W. C. Whyte
01.04.1913 - 29.08.1913	Lieutenant-Commander Gerald C. Harrison
29.07.1913 (?) - ?	Lieutenant in Command Harold C. Woollcombe-Boyce
09.04.1915 - 20.04.1915	Lieutenant in Command George N. Gilbertson
01.08.1916 - ?	Lieutenant-Commander R.N.R. John Willits
11.10.1918 - ?	Lieutenant R.N.R. in Command Francis Miners

HMS Flirt

05.09.1896	Położenie stępki okrętu w stoczni Palmers Shipbuilding and Iron Company, Jarrow-on-Tyne z numerem stoczniowym 722.
15.05.1897	Wodowanie okrętu.
04.1899	Ukończenie budowy okrętu. Po ukończeniu budowy okręt został wcielony do East Coast Flotilla, 1. Fleet z bazą w Harwich.
16.08.1902	Okręt wziął udział w Rewii Floty z okazji koronacji Króla Edwarda VII.
08.1907 - 10.1907	Okręt przeszedł remont w Portsmouth Dockyard, jednak 8 października podczas powrotu z prób maszyn okręt zderzył się z nabrzeżem uszkadzając sobie dziób. Po zakończeniu napraw okręt został przydzielony do Harwich Flotilla.
30.08.1912	Dokonano klasyfikacji niszczycieli. Jeżeli chodzi o serię 30-węzłową, to wydzielono 3 typy. Niszczyciele czterokominowe zaklasyfikowano do typu "B", trzykominowe do typu "C", natomiast dwukominowe do typu "D". Do typu "C" należały właśnie niszczyciele typu "FAWN". Od 30 września 1913 r. na okrętach tego typu malowano literę "C" na kadłubie oraz na jednym z kominów.
1913	Okręt przydzielono do składu 6. Destroyer Flotilla, z bazą w Dover. Od 6 grudnia 1914 r. do 1 września 1915 r. okręt nosił oznaczenie "P87", od 1 września 1915 r. do zatopienia okrętu oznaczenie "D56".
06.03.1916	Okręt zderzył się ze szwedzkim parowcem. Obie jednostki odniosły nieznaczne uszkodzenia, dowódca niszczyciela Lieutenant in Command Andrew Nevill Swainson został upomniany przez sąd Admiralicji za nieostrożne nawigowanie.
27.10.1916	W nocy z 26 na 27 października 1916 r. niemiecka flota dokonała rajdu na Dover Barrage. W ataku brały udział dwie i pół flotylli niszczycieli i torpedowców. W wyniku spotkania niemieckich okrętów z brytyjskimi jednostkami patrolującymi obszar doszło do bitwy pod Dover Strait. Załoga HMS "FLIRT" została zaalarmowana odgłosami ognia dobiegającymi z linii dozorowej, na której znajdowały się niewielkie jednostki Royal Navy (dryftery). Niedługo później okręt natrafił na płonący dryfter "WAVENEY II". Z niszczyciela została wysłana łódź w celu podjęcia załogi. Niedługo później w pobliżu okrętu pojawiły się niezidentyfikowane jednostki i otworzyły ogień. HMS "FLIRT" w krótkim czasie został poważnie uszkodzony i zatonął wraz z całą załogą. Jedyni ocaleli marynarze z niszczyciela znajdowali się w tym czasie w łodzi wysłanej do dryftera "WAVENEY II".