Kestrel (1898)

Kadłub

Długość całkowita niszczyciela wynosiła 67,82 m (222 ft 6 in), szerokość 6,10 m (20 ft 2 in) natomiast zanurzenie 2,72 m (8 ft 11 in). W porównaniu do typu "BRAZEN" okręty nieco wydłużono i poszerzono, zwiększyło się również zanurzenie. Jednakże w związku z przeprojektowaniem podwodnej części kadłuba okręt miał mniejszą wyporność niż wcześniejszy typ. Przynajmniej tak twierdzi "Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905". W opracowaniu "Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953" wyporność HMS "KESTREL" i niszczycieli  typu "BRAZEN" jest identyczna, tak więc występują rozbieżności w tym zakresie. 

Kadłub okrętów był wykonany ze stali. Konstrukcyjnie te okręty bazowały na typie "BRAZEN". Również charakteryzowały się zastosowaniem trzech kominów, z których środkowy był nieco szerszy od innych, gdyż odprowadzał spaliny z dwóch kotłów. Podobnie jak większość wczesnych niszczycieli miały zakryty dziób, ukształtowany na podobieństwo skorupy żółwia (ang. "turtleback"), miał on ułatwić omywanie kadłuba przez fale przy dużej prędkości. W części dziobowej znajdowało się odkryte stanowisko działa 12-funtowego, które w dużym stopniu było zintegrowane z niewielkim mostkiem (stanowiskiem dowodzenia). Powodowało to pewne problemy (głównie dlatego, iż dla wygody oficerowie używali platformy działa jako mostka, zamiast używac stanowiska pod nią) i w późniejszych, większych konstrukcjach odseparowano te dwa elementy.

Opancerzenie

Okręty nie posiadały opancerzenia.

Uzbrojenie

Okręty były uzbrojone 1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF, 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowe (6 pdr) 8 cwt QF i 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in). Działo 12-funtowe znajdowało się na odsłoniętym stanowisku w części dziobowej. Dwa stanowiska szybkostrzelnych dział 6-funtowych znajdowały się zaraz za stanowiskiem dowodzenia, dwa kolejne na burtach na śródokręciu natomiast ostatnie z nich na rufie. Zarówno działo 12-funtowe jak i działa 6-funtowe były wyposażone w osłony przeciwodłamkowe, jednak mogły być one demontowane i często na zdjęciach nie są one uwidocznione. 

Okręty były wyposażone w dwie wyrzutnie torped umieszczone na obrotowych pojedyńczych stanowiskach. Oba stanowiska znajdowały się w części rufowej, za kominami. Wyrzutnie torped w nomenklaturze brytyjskiej określane jako 18-calowe w rzeczywistości miały 17,72 cala, co dawało w przeliczeniu 450 mm.

Po kwietniu 1918 r. na niektórych okrętach tego typu (m.in. na niszczycielu HMS "KESTREL") zamontowano dwie zrzutnie bomb głębinowych wraz z 18 ładunkami. Aby zrekompensować wzrost wagi zdemontowano najprawdopodobniej część uzbrojenia artyleryjskiego i torpedowego.

Napęd

Okręty te, podobnie jak w typie "BRAZEN" zostały wyposażone w dwie 4-cylindrowe maszyny parowe typu TE (potrójnego rozprężania). Maszyny te miały dwa cylindry niskiego ciśnienia, co generowało mniejsze drgania całego urządzenia. Parę zapewniały cztery kotły wyprodukowane przez Normand były umieszczone w oddzielnych kotłowniach. Dwa środkowe kotły odprowadzały spaliny przez jeden, nieco szerszy komin. Kotły wypracowywały parę o ciśnieniu 230 psi.

W opracowaniu "Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953" można znaleźć informacje na temat osiągów tego niszczyciela podczas prób. HMS "KESTREL" osiągnął prędkość 30,310 węzła, przy mocy 6709 ihp, 400 obrotach na minutę i wyporności 324 t. Jak widać przebudowa kałduba odniosła pozytywny skutek i niszczyciel był w stanie bez problemu zaliczyć próby prędkościowe.