Niszczyciel HMS "KESTREL" był jedyną jednostką tej klasy wybudowaną w stoczni J & G Thompson, Clydebank w ramach programu finansowego 1895-1896 Naval Estimates zbudowaną w ramach programu rozbudowy floty 1896-1897 Programme. Generalnie projekt tego niszczyciela był bardzo podobny do wcześniejszych jednostek tej klasy ze stoczni Thompson: niszczycielami typu "BRAZEN".
Kraj: Wielka Brytania klasa: niszczyciele |
Specyfikacja
Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
KESTREL | Thompson | 02.09.1896 | 25.03.1898 | ?.04.1900 | Złomowany w 1921 r. |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
Wyporność pełna | 395 t. |
Wyporność normalna | 350 t. |
Długość całkowita | 67,82 m (222 ft 6 in) |
Długość pomiędzy pionami | 66,50 m (218 ft 2 in) |
Szerokość | 6,10 m (20 ft 2 in) |
Zanurzenie | 2,72 m (8 ft 11 in) |
Napęd:
Maszyny | Dwie maszyny parowe typu TE; 4 kotły wodnorurkowe firmy Normand; 2 śruby |
Moc indykowana | 5800 ihp |
Prędkość | 30 węzłów (kontraktowa 30 węzłów) |
Paliwo | od 40 t. do 80 t. węgla |
Zasięg | 1465 mil morskich przy prędkości 11 węzłów |
Opancerzenie:
Brak |
Uzbrojenie:
Początkowe | 1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF; 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowych (6 pdr) 8 cwt QF; 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in) |
Ludzie:
Załoga | 63 oficerów i marynarzy |
Projekt
Wcześniej stocznia J & G Thompson, Clydebank wybudowała w ramach programu finansowego 1895-1896 Naval Estimates (łącznie zakładającego wybudowanie 20 niszczycieli) niszczyciele typu "BRAZEN". W kolejnym roku, w ramach programu rozbudowy floty 1896-1897 Programme (jednak pieniądze na ten niszczyciel zostały zagwarantowane jeszcze w programie finansowym 1895-1896 Naval Estimates) położono stępkę jedynie pod niszczyciel HMS "KESTREL". Generalnie bazowano na wcześniejszym projekcie, jednak zdecydowano się nieco "odchudzić" konstrukcję w porównaniu do typu "BRAZEN", zwiększając nieco długość okrętu i przeprojektowując kształt kadłuba. Zmiany konstrukcyjne wynikały z tego iż niszczyciele typu "BRAZEN" miały problemy z osiągnięciem zakładanej prędkości kontraktowej i musiały ulec przebudowie.
30 sierpnia 1912 r. dokonano klasyfikacji niszczycieli. Jeżeli chodzi o serię 30-węzłową, to wydzielono 3 typy. Niszczyciele czterokominowe zaklasyfikowano do typu "B", trzykominowe do typu "C", natomiast dwukominowe do typu "D". Do typu "C" należały właśnie niszczyciel HMS "KESTREL".
Konstrukcja
Kadłub
Długość całkowita niszczyciela wynosiła 67,82 m (222 ft 6 in), szerokość 6,10 m (20 ft 2 in) natomiast zanurzenie 2,72 m (8 ft 11 in). W porównaniu do typu "BRAZEN" okręty nieco wydłużono i poszerzono, zwiększyło się również zanurzenie. Jednakże w związku z przeprojektowaniem podwodnej części kadłuba okręt miał mniejszą wyporność niż wcześniejszy typ. Przynajmniej tak twierdzi "Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905". W opracowaniu "Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953" wyporność HMS "KESTREL" i niszczycieli typu "BRAZEN" jest identyczna, tak więc występują rozbieżności w tym zakresie.
Kadłub okrętów był wykonany ze stali. Konstrukcyjnie te okręty bazowały na typie "BRAZEN". Również charakteryzowały się zastosowaniem trzech kominów, z których środkowy był nieco szerszy od innych, gdyż odprowadzał spaliny z dwóch kotłów. Podobnie jak większość wczesnych niszczycieli miały zakryty dziób, ukształtowany na podobieństwo skorupy żółwia (ang. "turtleback"), miał on ułatwić omywanie kadłuba przez fale przy dużej prędkości. W części dziobowej znajdowało się odkryte stanowisko działa 12-funtowego, które w dużym stopniu było zintegrowane z niewielkim mostkiem (stanowiskiem dowodzenia). Powodowało to pewne problemy (głównie dlatego, iż dla wygody oficerowie używali platformy działa jako mostka, zamiast używac stanowiska pod nią) i w późniejszych, większych konstrukcjach odseparowano te dwa elementy.
Uzbrojenie
Okręty były uzbrojone 1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF, 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowe (6 pdr) 8 cwt QF i 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in). Działo 12-funtowe znajdowało się na odsłoniętym stanowisku w części dziobowej. Dwa stanowiska szybkostrzelnych dział 6-funtowych znajdowały się zaraz za stanowiskiem dowodzenia, dwa kolejne na burtach na śródokręciu natomiast ostatnie z nich na rufie. Zarówno działo 12-funtowe jak i działa 6-funtowe były wyposażone w osłony przeciwodłamkowe, jednak mogły być one demontowane i często na zdjęciach nie są one uwidocznione.
Okręty były wyposażone w dwie wyrzutnie torped umieszczone na obrotowych pojedyńczych stanowiskach. Oba stanowiska znajdowały się w części rufowej, za kominami. Wyrzutnie torped w nomenklaturze brytyjskiej określane jako 18-calowe w rzeczywistości miały 17,72 cala, co dawało w przeliczeniu 450 mm.
Po kwietniu 1918 r. na niektórych okrętach tego typu (m.in. na niszczycielu HMS "KESTREL") zamontowano dwie zrzutnie bomb głębinowych wraz z 18 ładunkami. Aby zrekompensować wzrost wagi zdemontowano najprawdopodobniej część uzbrojenia artyleryjskiego i torpedowego.
Napęd
Okręty te, podobnie jak w typie "BRAZEN" zostały wyposażone w dwie 4-cylindrowe maszyny parowe typu TE (potrójnego rozprężania). Maszyny te miały dwa cylindry niskiego ciśnienia, co generowało mniejsze drgania całego urządzenia. Parę zapewniały cztery kotły wyprodukowane przez Normand były umieszczone w oddzielnych kotłowniach. Dwa środkowe kotły odprowadzały spaliny przez jeden, nieco szerszy komin. Kotły wypracowywały parę o ciśnieniu 230 psi.
W opracowaniu "Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953" można znaleźć informacje na temat osiągów tego niszczyciela podczas prób. HMS "KESTREL" osiągnął prędkość 30,310 węzła, przy mocy 6709 ihp, 400 obrotach na minutę i wyporności 324 t. Jak widać przebudowa kałduba odniosła pozytywny skutek i niszczyciel był w stanie bez problemu zaliczyć próby prędkościowe.
Służba
02.09.1896 | Położenie stępki okrętu w stoczni J & G Thompson shipyard, Clydebank pod numerem stoczniowym 298. |
25.03.1898 | Wodowanie okrętu. |
1899 | Stocznia została zakupiona przez John Brown and Company, Sheffield. |
04.1900 | Ukończenie budowy okrętu. Zaakceptowanie okrętu przez Admiralicję nastąpiło wcześniej niż wcześniej rozpoczętych niszczycieli typu "BRAZEN". Po zakończeniu budowy okręt został przydzielony do Chatham Division, Harwich Flotilla. |
1901 | Okręt bazował w Portsmouth, uczestnicząc jedynie w corocznych, letnich manewrach. |
07.08.1907 | Okręt zderzył się z niszczycielem HMS "TEVIOT" nieopodal Swanage. Dziób HMS "KESTREL" został odcięty w wyniku zderzenia. Okręt został odholowany do Portsmouth Dockyard, gdzie wystąpiły jednak problemy z zadokowaniem gdyż wszystkie wystarczająco pojemne doki były zajęte przez naprawiane okręty (znaczna ilość incydentów w tamtym okresie skutecznie nadwyrężyła możliwości remontowe stoczni). |
1910 | Okręt przydzielono od 5. Destroyer Flotilla z bazą w Devonport. W listopadzie flotylla udała się na Gibraltar w towarzystwie pancernika HMS "SWIFTSURE". Po dotarciu na miejsce okręt został zadokowany w celu dokonania remontu, natomiast jego załoga została przeniesiona na niszczyciel HMS "MERMAID", który właśnie zakończył remont i wracał do kraju. |
30.08.1912 | 30 sierpnia 1912 r. dokonano klasyfikacji niszczycieli. Jeżeli chodzi o serię 30-węzłową, to wydzielono 3 typy. Niszczyciele czterokominowe zaklasyfikowano do typu "B", trzykominowe do typu "C", natomiast dwukominowe do typu "D". Do typu "C" należały właśnie wszystkie niszczyciele typu "BRAZEN". Po 30 września 1913 r. wszystkie niszczyciele typu "C" oznaczono taką właśnie literą namalowaną na kadłubie. |
02.1913 - 07.1914 | Okręt bazował w Sheerness z przydziałem jako tender dla HMS "Actaeon", ośrodka szkoleniowego torpedystów. W owym czasie okręt miał jedynie załogę szkieletową. |
08.1914 | W momencie rozpoczęcia wojny niszczyciel został przydzielony do Nore Local Flotilla. Wraz z flotyllą okręt uczestniczył w patrolach przeciwminowych i przeciw okrętom podwodnym na obszarze Thames Estuary. Od 6 grudnia 1914 r. okręt nosił numer "N47", od 1 września 1915 r. numer "D60", natomiast od 1 stycznia 1918 r. do końca służby numer "D49". |
1919 | Po zakończeniu wojny okręt został zdjęty ze służby i wpisany na listę okrętów do zbycia. |
17.03.1921 | Okręt został sprzedany dla Thos W Ward, Sheffield i złomowany w Rainham, Kent, Thames Estuary. |
Znani dowódcy (przydziały)
24.04.1900 - 11.01.1901 | Lieutenant & Commander Lawrence L. Dundas |
11.01.1901 - 08.1901 | Lieutenant & Commander Theobald W. B. Kennedy |
08.1901 - 27.08.1901 | Lieutenant & Commander Henry W. Osburn |
21.07.1903 - 08.1903 | Lieutenant & Commander Vernon S. Rashleigh (na czas manewrów) |
14.07.1904 - 08.1904 | Lieutenant & Commander Basil G. Washington (na czas manewrów) |
03.01.1905 - 05.1905 | Lieutenant James U. Farie |
18.05.1905 - 11.07.1905 | Commander Arthur H. Oldham |
11.07.1905 - 01.12.1905 | Commander James U. Farie |
01.12.1905 - 28.05.1906 | Commander Francis G. St. John |
28.05.1906 - 21.05.1909 | Lieutenant & Commander Arthur T. Blackwood |
21.05.1909 - 15.08.1910 | Lieutenant & Commander Cyril Callaghan |
15.08.1910 - 12.1910 | Lieutenant & Commander Frederic B. Coppin |
19.07.1911 - 01.04.1913 | Lieutenant & Commander Gerald C. Harrison |
01.04.1913 - 22.07.1913 | Lieutenant & Commander Richard L. Hamer |
14.08.1913 - 30.04.1915 | Lieutenant-Commander Arthur G. Onslow |
27.07.1915 - 13.06.1916 | Commander Frederick E. K. Strong |
17.06.1916 - 10.04.1918 | Commander George H. Lang |
10.04.1918 - 14.02.1919 | Lieutenant-Commander Michael K. H. Kennedy |
Źródła:
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Norman Friedman (2009). British Destroyer - From Earliest Days to the Second World War. Seaforth Publishing
- Эдгар Дж.Марч. Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953. Часть 1. — "Галея Принт", 2012
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.