Kolejne zamówienie na niszczyciele należące do typu 30-węzłowców ("30-knotters") spłynęło do stoczni Thornycroft w ramach 1895 - 1896 Orders. Okręty typu "ANGLER" konstrukcyjnie były powtórzeniem projektu typu "DESPERATE".
Kraj: Wielka Brytania klasa: niszczyciele |
Specyfikacja
Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
ANGLER | Thornycroft | 21.02.1896 | 02.02.1897 | ?.07.1898 | Złomowany w 1920 r. |
ARIEL | Thornycroft | 23.04.1896 | 05.03.1897 | ?.10.1898 | Rozbity w 1907 r. |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
Wyporność pełna | 346 t. |
Wyporność normalna | 266 t. |
Długość całkowita | 64,01 m (210 ft 0 in) |
Długość pomiędzy pionami | 63,40 m (208 ft 0 in) |
Szerokość | 6,02 m (19 ft 9 in) |
Zanurzenie maksymalne | 2,34 m (7 ft 8 in) |
Napęd:
Maszyny | Dwie 4-cylindrowe maszyny parowe typu TE; 3 kotły wodnorurkowe firmy Thornycroft; 2 śruby |
Moc indykowana | 5700 ihp |
Prędkość | 30 węzłów (kontraktowa 30 węzłów) |
Paliwo | 80 t. węgla |
Zasięg | 1310 mil morskich przy prędkości 11 węzła |
Opancerzenie:
Brak |
Uzbrojenie:
Początkowe | 1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF; 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowych (6 pdr) 8 cwt QF; 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in) |
Ludzie:
Załoga | 65 oficerów i marynarzy |
Projekt
Program rozbudowy floty 1895–6 Programme zakładał wybudowanie 20 nowych jednostek. Pierwsze 12 niszczycieli zostały podzielone pomiędzy stocznie Thornycroft (typ "ANGLER"), Laird (typ "EARNEST") i Thomson (typ "BRAZEN"). Jeżeli chodzi o stocznie Thornycroft i Laird nakazano po prostu powtórzenie wcześniejszych projektów niszczycieli typu "DESPERATE" i "QUAIL" (z niewielkimi zmianami). Na podstawie projektu typu "ANGLER", stocznia Thornycroft zbudowała dla Japonii 6 niszczycieli typu "MURAKOMO".
30 sierpnia 1912 r. dokonano klasyfikacji niszczycieli. Jeżeli chodzi o serię 30-węzłową, to wydzielono 3 typy. Niszczyciele czterokominowe zaklasyfikowano do typu "B", trzykominowe do typu "C", natomiast dwukominowe do typu "D". Do tego ostatniego typu należały właśnie wszystkie 30-węzłowce ze stoczni Thornycroft oraz zdobyczny niszczyciel "TAKU", który nie został zbudowany w brytyjskiej stoczni, a został przejęty w Chinach 17 czerwca 1900 r. i wcielony do Royal Navy.
Konstrukcja
Kadłub
Dane techniczne okrętów typu "ANGLER" były niemal identyczne z typem "DESPERATE", jednak mimo takiego stwierdzenia pojawiającego się w wielu źródłach, jednak dane techniczne pojawiające się w tych opracowaniach niestety czasami różnią się od siebie i to znacznie. Wyporność pełna okrętów liczyła 346 t. natomiast normalna liczyła o dwie tony mniej niż w typie "DESPERATE". Długość całkowita wynosiła 64,01 m (210 ft 0 in), szerokość 5,94 m (19 ft 6 in) natomiast zanurzenie 1,72 m (5 ft 8 in) (za Wikipedia, natomiast "Conway's..." podaje 2,13 m (7 ft 0 in)). Szerokość i zanurzenie również nieznacznie różniły się od niszczycieli typu "DESPERATE". Kadłub okrętów był wykonany ze stali o zwiększonej wytrzymałości w porównaniu do wcześniejszych niszczycieli ze stoczni Thornycroft. Pod względem wyglądu okręty tego typu charakteryzowały się zastosowaniem dwóch kominów, stanowiąc powiększoną wersję wcześniejszych niszczycieli. Podobnie jak większość wczesnych niszczycieli miały zakryty dziób, ukształtowany na podobieństwo skorupy żółwia (ang. "turtleback"), miał on ułatwić omywanie kadłuba przez fale przy dużej prędkości. W części dziobowej znajdowało się odkryte stanowisko działa 12-funtowego, które w dużym stopniu było zintegrowane z niewielkim mostkiem (stanowiskiem dowodzenia). Powodowało to pewne problemy (głównie dlatego, iż dla wygody oficerowie używali platformy działa jako mostka, zamiast używac stanowiska pod nią) i w późniejszych, większych konstrukcjach odseparowano te dwa elementy.
W projekcie kadłuba również zastosowano charakterystyczną dla Thornycroft konstrukcję podwójnego steru, otaczającego śruby napędowe i tworzącego coś na kształt tunelu. To rozwiązanie sprawdziło się przy wcześniejszych konstrukcjach Thornycroft'a, więc i tym razem zdecydowano się na taką aranżację elementów sterowych. Okręty były jednak krytykowane za źle rozmieszczone i rozplanowane pomieszczenia socjalne oraz za wyjątkowo źle (jak podkreślał w 1900 r. Commander Mark Kerr z Medway Instructional Flotilla) zaprojektowaną część dziobową. Okręty były bardzo "mokre", zbyt łatwo wbijały się w fale, a nawet odkosy dziobowe jednostek płynących przed nimi, co wymuszało redukcję prędkości przy złej pogodzie. W innym przypadku fale z łatwością zalewały mostek.
Problemy sprawiała także konstrukcja rufy (tzw. "cut-away"). Rufa takiej konstrukcji miała w założeniu zwiększyć możliwości manewrowe przy dużych prędkościach, jednak przy spokojnej wodzie i niewielkich prędkościach okręt miał spore trudności z utrzymaniem kursu.
Uzbrojenie
Okręty podobnie jak niszczyciele typu "DESPERATE" były uzbrojone 1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF, 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowe (6 pdr) 8 cwt QF i 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in). Działo 12-funtowe znajdowało się na odsłoniętym stanowisku w części dziobowej. Dwa stanowiska szybkostrzelnych dział 6-funtowych znajdowały się zaraz za stanowiskiem dowodzenia, dwa kolejne na burtach na śródokręciu natomiast ostatnie z nich na rufie. Zarówno działo 12-funtowe jak i działa 6-funtowe były wyposażone w osłony przeciwodłamkowe, jednak mogły być one demontowane i często na zdjęciach nie są one uwidocznione.
Okręty były wyposażone w dwie wyrzutnie torped umieszczone na obrotowych pojedyńczych stanowiskach. Oba stanowiska znajdowały się w części rufowej, za kominami. Wyrzutnie torped w nomenklaturze brytyjskiej określane jako 18-calowe w rzeczywistości miały 17,72 cala, co dawało w przeliczeniu 450 mm.
Napęd
Okręty zostały wyposażone w dwie 4-cylindrowe maszyny parowe typu TE (potrójnego rozprężania), podobnie jak na niszczycielach typu "DESPERATE". Na okręcie zamontowano trzy kotły, umieszczone w dwóch kotłowniach. Spaliny odprowadzały dwa kominy, z tym że ten bliżej dziobu obsługiwał dwa kotły. Kotły wyprodukowane przez Thornycroft generowały parę o ciśnieniu 220 psi. Jeżeli chodzi o osiągi to w opracowaniu "Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953" również można znaleźć informacje na temat tych niszczycieli podczas prób. HMS "ANGLER" przy mocy 5835 ihp i wyporności 277 t. osiągnął prędkość 30,550 węzła przy 402,1 obrotach na minutę. HMS "ARIEL" przy mocy 6100 ihp osiągnął prędkość 30,820 węzła, natomiast wg. "Naval & Military Intelligence." z dnia 10 sierpnia 1898 r. okręt podczas trzygodzinnej próby osiągnął najpierw 30,039 węzła, a w drugiej próbie 29,919 węzła przy ciśnieniu paru 199 psi. Podczas próby okręt miał zanurzenie na dziobie wynoszące 1,82 m (5 ft 11¾ in), natomiast na rufie 2,12 m (6 ft 11½ in).
Służba
HMS Angler
21.02.1896 | Położenie stępki okrętu w stoczni John I Thornycroft, Chiswick pod numerem stoczniowym 313. |
02.02.1897 | Wodowanie okrętu. |
07.1898 | Ukończenie budowy okrętu. Po zakończeniu budowy okręt został przydzielony do Chatham Division, Harwich Flotilla, a od 1900 r. został przydzielony do Medway Instructional Flotilla. W 1899 r. Podczas manewrów okręt pełnił obowiązki flagowca flotylli. |
10.1901 | Przy złej pogodzie okręt zderzył się nieopodal Felixstowe z parowcem pasażerskim "SUFFOLK". Niszczyciel odniósł uszkodzenia części rufowej. Po szybkich naprawach w Sheerness okręt dołączył do Harwich Flotilla w grudniu 1901 r. |
08.1902 | Na początku miesiąca okręt został wcielony ponownie do służby, przejmując załogę z niszczyciela HMS "PORCUPINE". |
16.08.1902 | Okręt wziął udział w przeglądzie floty z okazji koronacji Króla Edwarda VII. |
1903 | Okręt został przedzielony do Mediterranean Fleet, na Morzu Śródziemnym. Przebywał tam aż do 1913 r. |
12.1905 | Okręt jest raportowany na Malcie, w rezerwie. |
30.08.1912 | 30 sierpnia 1912 r. dokonano klasyfikacji niszczycieli. Jeżeli chodzi o serię 30-węzłową, to wydzielono 3 typy. Niszczyciele czterokominowe zaklasyfikowano do typu "B", trzykominowe do typu "C", natomiast dwukominowe do typu "D". Do tego ostatniego typu należały właśnie wszystkie 30-węzłowce ze stoczni Thornycroft oraz zdobyczny niszczyciel "TAKU". Po 30 września 1913 r. wszystkie niszczyciele typu "D" oznaczono taką właśnie literą namalowaną na kadłubie. |
08.1914 - 1918 | W momencie rozpoczęcia wojny okręt przydzielono do Portsmouth Local Flotilla jako tender dla szkoły atylerzystów HMS "Excellent". Pełnił ta funkcję aż do końca wojny. |
1919 | Okręt został zdjęty ze służby. |
20.05.1920 | Okręt został sprzedany do Thos W Ward, Sheffield i złomowany w Milford Haven, Pembrokeshire, Walia. |
Znani dowódcy (przydziały)
20.11.1897 - ? | Commander John Michael de Robeck |
02.09.1899 - 05.09.1900 | Lieutenant & Commander Charles Tibbits |
16.11.1900 - 07.06.1901 | Lieutenant & Commander Philip J. Stopford |
01.08.1902 - 08.11.1902 | Lieutenant Robert C. Hamilton |
21.07.1903 - 08.1903 | Lieutenant & Commander Harry T. Mosse (na czas manewrów) |
09.11.1904 - 30.12.1904 | Lieutenant & Commander Bernard J. H. Ward |
04.1905 - 01.1906 | Lieutenant & Commander John R. Corner (spotyka się również datę 9 stycznia 1906 r. jako zakończenie kadencji) |
15.01.1906 - ? | Lieutenant & Commander Francis R. Wrottesley |
18.02.1908 - 24.03.1909 | Lieutenant & Commander Reginald G. Stone (oskarżony o hazard i zwolniony ze stanowiska) |
24.03.1909 - ? | Lieutenant & Commander Percy L. H. Noble |
15.12.1909 - 05.1911 | Lieutenant & Commander Charles F. Ballard |
05.1911 - 13.05.1912 | Lieutenant-Commander Arthur G. H. Bond |
13.05.1912 - 28.08.1912 | Lieutenant & Commander Thomas K. Maxwell |
09.11.1912 - 12.1913 | Lieutenant-Commander Thomas K. Maxwell |
16.12.1913 - 11.11.1914 (?) | Gunner in Command Frederick E. C. Hurst |
01.08.1914 - 16.08.1914 | Lieutenant-Commander George L. D. Gibbs |
16.08.1914 - 14.03.1915 | Lieutenant-Commander (emerytowany) Wilfrid G. H. Cree |
14.03.1915 - ? | Lieutenant in Command Jack E. A. Mocatta |
18.09.1915 - 22.09.1915 | Lieutenant & Commander Lambert N. B. Morgan |
22.09.1915 - 03.02.1916 | Lieutenant-Commander (Emergency List) Conyngham C. Dennison |
20.04.1916 - 04.12.1916 | Lieutenant R.N.R. in Command Alfred S. C. Bird |
13.02.1917 - ? | Lieutenant R.N.R. in Command Frank A. Bond |
20.03.1918 - ? | Lieutenant R.N.R. in Command Herbert K. Case |
HMS Ariel
23.04.1896 | Położenie stępki okrętu w stoczni John I Thornycroft, Chiswick pod numerem stoczniowym 314. |
05.03.1897 | Wodowanie okrętu. |
10.1898 | Ukończenie budowy okrętu. Po zakończeniu budowy okręt został przydzielony do Chatham Division, Harwich Flotilla. W 1899 r. okręt wziął udział w manewrach wraz ze swoim bliźniakiem HMS "ANGLER". |
1900 | Okręt przydzielono do Medway Instructional Flotilla. |
22.08.1901 | Okręt został wcielony do służby z nowym dowódcą z przydziałem na Morze Śródziemne. Po dotarciu do Gibraltaru okręt zastąpił niszczyciel HMS "HORNET" jako tender dla okrętu zabezpieczenia socjalnego , byłego slupa HMS "CORMORANT". |
03.12.1901 | Okręt dotarł na Maltę. |
19.04.1907 | Okręt doznał rozległych uszkodzeń kiedy podczas burzliwej nocy osiadł na falochronie tuż przy Grand Harbour, Valletta, Malta. Niszczyciel wraz z czterema innymi brał udział w nocnych świczeniach symulujących atak na port. W trakcie ćwiczeń latarnie St. Elmo i Ricasoli zostały wygaszone. Niszczyciel HMS "BRUISER" próbował ściągnąć okręt z falochronu, jednak nie udało się to. Uratował zamiast tego załogę. W późniejszym okresie sąd orzekł, iż dowódca HMS "ARIEL" Lieutenant Lancelot Napier Turton podjął nieuzasadnione ryzyko, które doprowadziło do katastrofy i że w związku z tym nie został wyznaczony na inny niszczyciel. |
Znani dowódcy (przydziały)
08.10.1898 - ? | Lieutenant James R. P. Hawksley |
04.04.1899 - 13.06.1899 | Lieutenant & Commander Thomas F. T. Michell |
13.10.1899 - 12.02.1900 | Lieutenant & Commander Godfrey G. Webster |
01.03.1900 - 31.05.1900 | Lieutenant & Commander Henry C. R. Brocklebank |
07.1900 - 18.09.1900 | Lieutenant & Commander Henry C. R. Brocklebank |
18.09.1900 - 02.03.1901 | Lieutenant & Commander John P. Irven |
22.08.1901 - ? | Lieutenant & Commander Leopold G. D. Way |
28.02.1902 - 23.03.1902 | Lieutenant & Commander Arthur W. Lowis |
11.03.1902 (?) - 11.1904 | Lieutenant Valentine E. B. Phillimore |
30.12.1904 - 31.01.1905 | Lieutenant in Command Joseph A. Shuter |
04.1905 - 02.10.1905 | Lieutenant & Commander Basil G. Washington |
02.10.1905 - 19.04.1907 | Lieutenant & Commander Lancelot N. Turton (tracił okręt) |
Źródła:
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Norman Friedman (2009). British Destroyer - From Earliest Days to the Second World War. Seaforth Publishing
- Эдгар Дж.Марч. Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953. Часть 1. — "Галея Принт", 2012
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.