Angler (1897)

Kadłub

Dane techniczne okrętów typu "ANGLER" były niemal identyczne z typem "DESPERATE", jednak mimo takiego stwierdzenia pojawiającego się w wielu źródłach, jednak dane techniczne pojawiające się w tych opracowaniach niestety czasami różnią się od siebie i to znacznie. Wyporność pełna okrętów liczyła 346 t. natomiast normalna liczyła o dwie tony mniej niż w typie "DESPERATE". Długość całkowita wynosiła 64,01 m (210 ft 0 in), szerokość 5,94 m (19 ft 6 in) natomiast zanurzenie 1,72 m (5 ft 8 in) (za Wikipedia, natomiast "Conway's..." podaje 2,13 m (7 ft 0 in)). Szerokość i zanurzenie również nieznacznie różniły się od niszczycieli typu "DESPERATE". Kadłub okrętów był wykonany ze stali o zwiększonej wytrzymałości w porównaniu do wcześniejszych niszczycieli ze stoczni Thornycroft. Pod względem wyglądu okręty tego typu charakteryzowały się zastosowaniem dwóch kominów, stanowiąc powiększoną wersję wcześniejszych niszczycieli. Podobnie jak większość wczesnych niszczycieli miały zakryty dziób, ukształtowany na podobieństwo skorupy żółwia (ang. "turtleback"), miał on ułatwić omywanie kadłuba przez fale przy dużej prędkości. W części dziobowej znajdowało się odkryte stanowisko działa 12-funtowego, które w dużym stopniu było zintegrowane z niewielkim mostkiem (stanowiskiem dowodzenia). Powodowało to pewne problemy (głównie dlatego, iż dla wygody oficerowie używali platformy działa jako mostka, zamiast używac stanowiska pod nią) i w późniejszych, większych konstrukcjach odseparowano te dwa elementy.

W projekcie kadłuba również zastosowano charakterystyczną dla Thornycroft konstrukcję podwójnego steru, otaczającego śruby napędowe i tworzącego coś na kształt tunelu. To rozwiązanie sprawdziło się przy wcześniejszych konstrukcjach Thornycroft'a, więc i tym razem zdecydowano się na taką aranżację elementów sterowych. Okręty były jednak krytykowane za źle rozmieszczone i rozplanowane pomieszczenia socjalne oraz za wyjątkowo źle (jak podkreślał w 1900 r. Commander Mark Kerr z Medway Instructional Flotilla) zaprojektowaną część dziobową. Okręty były bardzo "mokre", zbyt łatwo wbijały się w fale, a nawet odkosy dziobowe jednostek płynących przed nimi, co wymuszało redukcję prędkości przy złej pogodzie. W innym przypadku fale z łatwością zalewały mostek.

Problemy sprawiała także konstrukcja rufy (tzw. "cut-away"). Rufa takiej konstrukcji miała w założeniu zwiększyć możliwości manewrowe przy dużych prędkościach, jednak przy spokojnej wodzie i niewielkich prędkościach okręt miał spore trudności z utrzymaniem kursu. 

Opancerzenie

Okręty nie posiadały opancerzenia.

Uzbrojenie

Okręty podobnie jak niszczyciele typu "DESPERATE" były uzbrojone 1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF, 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowe (6 pdr) 8 cwt QF i 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in). Działo 12-funtowe znajdowało się na odsłoniętym stanowisku w części dziobowej. Dwa stanowiska szybkostrzelnych dział 6-funtowych znajdowały się zaraz za stanowiskiem dowodzenia, dwa kolejne na burtach na śródokręciu natomiast ostatnie z nich na rufie. Zarówno działo 12-funtowe jak i działa 6-funtowe były wyposażone w osłony przeciwodłamkowe, jednak mogły być one demontowane i często na zdjęciach nie są one uwidocznione. 

Okręty były wyposażone w dwie wyrzutnie torped umieszczone na obrotowych pojedyńczych stanowiskach. Oba stanowiska znajdowały się w części rufowej, za kominami. Wyrzutnie torped w nomenklaturze brytyjskiej określane jako 18-calowe w rzeczywistości miały 17,72 cala, co dawało w przeliczeniu 450 mm.

Napęd

Okręty zostały wyposażone w dwie 4-cylindrowe maszyny parowe typu TE (potrójnego rozprężania), podobnie jak na niszczycielach typu "DESPERATE". Na okręcie zamontowano trzy kotły, umieszczone w dwóch kotłowniach. Spaliny odprowadzały dwa kominy, z tym że ten bliżej dziobu obsługiwał dwa kotły. Kotły wyprodukowane przez Thornycroft generowały parę o ciśnieniu 220 psi. Jeżeli chodzi o osiągi to w opracowaniu "Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953" również można znaleźć informacje na temat tych niszczycieli podczas prób. HMS "ANGLER" przy mocy 5835 ihp i wyporności 277 t. osiągnął prędkość 30,550 węzła przy 402,1 obrotach na minutę. HMS "ARIEL" przy mocy 6100 ihp osiągnął prędkość 30,820 węzła, natomiast wg. "Naval & Military Intelligence." z dnia 10 sierpnia 1898 r. okręt podczas trzygodzinnej próby osiągnął najpierw 30,039 węzła, a w drugiej próbie 29,919 węzła przy ciśnieniu paru 199 psi. Podczas próby okręt miał zanurzenie na dziobie wynoszące 1,82 m (5 ft 11¾ in), natomiast na rufie 2,12 m (6 ft 11½ in).

HMS Angler

Znani dowódcy (przydziały)

HMS Ariel

Znani dowódcy (przydziały)