Zebra (1895)

Kadłub

Wyporność pełna okrętów liczyła 365 t. Długość całkowita wynosiła 62,33 m (204 ft 6 in), szerokość 6,10 m (20 ft 0 in) natomiast zanurzenie 2,29 m (7 ft 6 in). Kadłub okrętów był wykonany ze stali. Pod względem wyglądu okręty tego typu charakteryzowały się zastosowaniem trzech kominów, z których środkowy odprowadzał spaliny z dwóch kotłów i był nieco grubszy, podobnie jak w kilku innych podtypach niszczycieli typu "A". Ogólnie niszczyciel ten był bardzo podobny do wybudowanych w stoczni White niszczieli typu "CONFLICT". Podobnie jak większość wczesnych niszczycieli miały zakryty dziób, ukształtowany na podobieństwo skorupy żółwia (ang. "turtleback"), miał on ułatwić omywanie kadłuba przez fale przy dużej prędkości. W części dziobowej znajdowało się odkryte stanowisko działa 12-funtowego, które w dużym stopniu było zintegrowane z niewielkim mostkiem (stanowiskiem dowodzenia). Powodowało to pewne problemy (głównie dlatego, iż dla wygody oficerowie używali platformy działa jako mostka, zamiast używac stanowiska pod nią) i w późniejszych, większych konstrukcjach odseparowano te dwa elementy.

Opancerzenie

Okręty nie posiadały opancerzenia.

Uzbrojenie

Okręty podobnie jak niszczyciele poprzednich typów z zamówień uzupełniających były uzbrojone 1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF, 5 dział 57 mm (2,24 in) 6-funtowe (6 pdr) 8 cwt QF i 2 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in). Działo 12-funtowe znajdowało się na odsłoniętym stanowisku w części dziobowej. Dwa stanowiska szybkostrzelnych dział 6-funtowych znajdowały się zaraz za stanowiskiem dowodzenia, dwa kolejne na burtach na śródokręciu natomiast ostatnie z nich na rufie. Zarówno działo 12-funtowe jak i działa 6-funtowe były wyposażone w osłony przeciwodłamkowe, jednak mogły być one demontowane i często na zdjęciach nie są one uwidocznione. 

Okręty były wyposażone w dwie wyrzutnie torped umieszczone na obrotowych pojedyńczych stanowiskach. Jedno z nich znajdowało się pomiędzy kominami, drugie za ostatnim kominem w stronę rufy. Wyrzutnie torped w nomenklaturze brytyjskiej określane jako 18-calowe w rzeczywistości miały 17,72 cala, co dawało w przeliczeniu 450 mm.

W kilku dostępnych opracowaniach znalazło się twierdzenie że po 1902 r. większość "27-węzłowców" została przezbrojona, zdjęto z nich dwa stanowiska dział 6-funtowych ze śródokręcia i jedną wyrzutnie torped. W pewnym stopniu potwierdzają to dostępne fotografie. 

Napęd

Okręt został wyposażony w dwie 4-cylindrowe maszyny parowe typu TE (potrójnego rozprężania) wyprodukowane przez firmę Maudslay. Parę zapewniały 3 kotły wodnorurkowe firmy White. Były one umieszczone w trzech kotłowniach, z dużą zasobnią węglową pomiędzy pierwszą i drugą kotłownią. Z racji tego okręty posiadały trzy kominy, pomiędzy pierwszym a drugim (od strony dziobu) była znacznie większa odległość niż pomiędzy dwoma bliższymi rufy, podobnie jak w do wybudowanych w stoczni White niszczielach typu "CONFLICT". Moc generowana przez maszyny została określona konstrukcyjnie na 4600 ihp, natomiast prędkość konstrukcyjną tradycyjnie dla niszczycieli typu "A" zakontraktowano na 27 węzłów. 

Okręt miał ogromne problemy z uzyskaniem zakontraktowanej prędkości. Dopiero w styczniu 1900 r. Admiralicja dopuściła okręt do służby. Wg. "Британские эсминцы. История эволюции. 1892—1953" okręt ostatecznie osiągnął na próbach 27,003 węzła przy mocy 4816 ihp.