Havock (1893)

Kadłub

Wyporność pełna okrętów liczyła 275 t., długość całkowita 56,39 m (185 ft 0 in), długość pomiędzy pionami 54,86 m (180 ft 0 in), szerokość 5,64 m (18 ft 6 in) natomiast zanurzenie 2,21 m (7 ft 3 in). Kadłub okrętów był wykonany ze stali. Z racji tego iż oba okręty były prototypami stocznia eksperymentowała zarówno z wyposażeniem jak i z wynikającym z niego wyglądem. Z powodu wyposażenia HMS "HAVOCK" w dwa kotły cylindryczne typu lokomotywowego okręt miał jedynie dwa kominy, zaś ich bardzo bliskie umiejscowienie wynikało z rozplanowania kotłowni. Na bliźniaczym HMS "HORNET" zasosowano 8 kotłów wodnorurkowych, co zaowocowało aż 4 kominami. W latach 1889 - 1900 "HAVOCK" został również wyposażony w kotły wodnorurkowe. Spowodowało to zmianę sylwetki okrętu, gdyż po modernizacji okręt niósł 3 kominy. Oba okręty miały zakryty dziób, ukształtowany na podobieństwo skorupy żółwia (ang. "turtleback"). MIał on ułatwić omywanie kadłuba przez fale przy dużej prędkości. Na dziobie znajdowała się wyrzutnia torped, co również stanowiło charakterystyczny element wczesnych niszczycieli. W późniejszych konstrukcjach rezygnowano z dziobowych wyrzutni, gdyż zaburzały one przepływ wody przy wysokiej fali i powodowały zalewanie dziobowej części okrętu. W części dziobowej znajdowało się również odkryte stanowisko działa 12-funtowego, które w dużym stopniu było zintegrowane z niewielkim mostkiem (stanowiskiem dowodzenia). Powodowało to pewne problemy (głównie dlatego, iż dla wygody oficerowie używali platformy działa jako mostka, zamiast używac stanowiska pod nią) i w późniejszych, większych konstrukcjach odseparowano te dwa elementy.

Opancerzenie

Okręty nie posiadały opancerzenia. Jedyną ochroną były zasobnie węglowe umieszczone na burtach.

Uzbrojenie

Okręty były uzbrojone 1 działo 76 mm (3 in) 12-funtowe (12 pdr) 12 cwt QF, 3 działa 57 mm (2,24 in) 6-funtowe (6 pdr) 8 cwt QF i 3 wyrzutnie torped 450 mm (17,72 in). Działo 12-funtowe znajdowało się na odsłoniętym stanowisku w części dziobowej. Dwa stanowiska szybkostrzelnych dział 6-funtowych znajdowały się zaraz za stanowiskiem dowodzenia, natomiast ostatnie z nich na rufie. Zarówno działo 12-funtowe jak i działa 6-funtowe były wyposażone w osłony przeciwodłamkowe, jednak mogły być one demontowane i często na zdjęciach nie są one uwidocznione. 

Na dziobie znajdowała się wbudowana wyrzutnia torped z dwoma torpedami zapasowymi. Torpedy były wyrzucane z niej za pomoca ładunku prochowego. Pozostałe dwie wyrzutnie torped znajdowały się w części rufowej na obrotowym stanowisku, były obrócone w przeciwnych kierunkach tak aby okręt przechodząc pomiędzy wrogimi okrętami mógł wystrzelić na obie burty w tym samym czasie. Mogły być demontowane w razie potrzeby i na ich miejsce można było zamontować dwa dodatkowe stanowiska dział 6-funtowych. Wyrzutnie torped w nomenklaturze brytyjskiej określane jako 18-calowe w rzeczywistości miały 17,72 cala, co dawało w przeliczeniu 450 mm. W 1902 r. z HMS "HORNET" zdemontowano rufowe wyrzutnie torped.

Napęd

Okręty zostały wyposażone w dwie maszyny parowe typu TE (potrójnego rozprężania). Firma Yarrow eksperymentowała z napędem, starając się wypracować jak najlepszy i najefektywniejszy zestaw maszyn i kotłów, gdyż jednym z bardzo ważnych zaleceń planów konstrukcyjnych było osiągnięcie 26 węzłów (z tego też powodu pierwsze sześć prototypowych niszczycieli które miały spełniać ten warunek nazywano 26-węzłowcami ("26-knotters"). Maszyny typu TE były oczywistym wyborem w tamtym okresie, jednak kotły zasilające maszyny parowe stanowiły większy problem. W owym czasie były już dostępne kotły wodnorurkowe różnych firm, jednak z powodów wczesnego okresu ich użytkowania nie było jeszcze jasnych wniosków stawiających je wyżej od używanych powszechnie kotłów typu cylindrycznego. Zdecydowano się na kompromis - na HMS "HAVOCK" zamontowano dwa kotły cylindryczne typu lokomotywowego (generowały parę o ciśnieniu 180 psi), natomiast na HMS "HORNET" 8 kotłów wodnorurkowych firmy Yarrow. W obu przypadkach osiągana moc miała oscylować w granicach 3700 ihp (dla HMS "HAVOCK" spotyka się wartość 3500 ihp), a projektowana prędkość osiągana przez oba okręty nie mogła byc mniejsza niż 26 węzłów. W czasie oficjalnych prób odbiorczych 28 października 1893 r. HMS "HAVOCK" osiągnął 26,78 węzła przy 362 obrotach na minutę, z obciążeniem 35 ton przy osiągnięciu ok. 3400 ihp (jak podają źródła okręt był wtedy "bardzo hałaśliwy"). Późniejsza próba ośmiu godzin ciągłego, ekonomicznego rejsu z prędkością dziesięciu węzłów wykazała spalanie 392 funtów węgla na godzinę przy zapasie 60 ton węgla. Podniesienie badanej prędkości do 11 węzłów zwiększyło zużycie do poziomu poniżej jednej czwartej tony. Na podstawie tych danych wyliczono zasięg okrętu przy prędkości 11 węzłów na 3500 mil morskich. Istnieją pewnie niewyjaśnione dla mnie rozbieżności gdyż Norman Friedman podaje w swojej książce "British Destroyer - From Earliest Days to the Second World War", iż zasięg przy prędkości 11 węzłów wynosił 1195 mil morskich. Próby morskie HMS "HORNET" wykazały iż osiąga on średnią prędkość 27, 6 węzła podczas trzygodzinnego testu. Testy przy dużej prędkości i znacznym skręcie pokazały, że ma przewagę nad ówczesnymi torpedowcami.

Na HMS "HAVOCK" umieszczone blisko siebie na śródokręciu kotłownie ze specyficznym sposobem odprowadzania spalin w centralnym punkcie wymusiło zastosowanie dwóch blisko siebie umieszczonych kominów. Na HMS "HORNET" rozplanowano kotły wodnorurkowe w czterech parach, każda z par miała oddzielny komin. Kiedy stało się jasne iż kotły wodnorurkowe stanowią lepsze rozwiązanie (mimo że kotły cylindryczne okazały się oszczędniejsze co wykazały próby morskie obu okrętów), w latach 1889 - 1900 dokonano wymiany kotłów na HMS "HAVOCK". Po modernizacji i zamontowaniu 4 kotłów wodnorurkowych przez firmę Hawthorn Leslie okręt przenosił 3 kominy - dwa środkowe kotły odprowadzały spaliny do jednego, nieco grubszego komina.

HMS Havock

Znani dowódcy (przydziały)

HMS Hornet

Znani dowódcy (przydziały)