Eclipse (1894)

Okręt został wysłany do East Indies Station. Służył również u wybrzeży Egiptu. W grudniu 1914 r. okręt zatopił turecki statek handlowy u wybrzeży Egiptu. 15 grudnia podczas patrolu syryjskiego wybrzeża nieopodal Beersheba po zauważeniu podejrzanej aktywności na brzegu okręt zbliżył się do zauważonej pozycji i po odkryciu iż jest to turecka pozycja obronna zniszczył ją ogniem artylerii. Z Beersheba "DORIS" udał się do Zatoki Alexandretta, gdzie na brzeg zeszła grupa szturmowa, aby zakłócać tureckie linie komunikacyjne, niszcząc linie telegraficzne i tory kolejowe. Później okręt udał się do portu w Alexandretta, gdzie została wysłana wiadomośc do władz miasta, aby wydać wszystkich obywateli brytyjskich i sojuszników wraz z rodzinami oraz zniszczyć wszelkiego typu zapasy wojenne i lokomotywy gdyż w przeciwnym wypadku miast zostanie ostrzelane.

Gubernator skontaktował się z Djemalem Pashą, głównym dowódcą wojskowym Wielkiej Syrii, który nie był człowiekiem, którego można zastraszyć. Nie tylko Djemal Pasha odmówił żądań, ale zagroził, że jeśli brytyjski okręt otworzy ogień na Alexandretta, to zostanie zastrzelony jeden brytyjski więzień za każdą ofiarę, która została zabita podczas bombardowania. W takim przypadku negocjacje przeprowadzono za pośrednictwem konsula amerykańskiego w Alexandretta. Turcy mieli okazję ewakuować wszystkie zapasy wojskowe i sprzęt z miasta, w geście dobrej woli niszcząc na odchodnym dwie lokomotywy. 

Okręt dołączył do West Coast of Ireland Coast Patrol (11. Cruiser Squadron z bazą w Queenstown (Cobh) wraz z bliźniaczymi HMS "DORIS”, HMS "JUNO”, HMS "MINERVA” i HMS "VENUS”). 22 kwietnia 1914 r. okręt zderzył się z brytyjskim statkiem handlowym "CARBINEER", topiąc go 1,5 mili morskiej na południe, południowy-wschód od Owers Lightship. Krążownik uratował rozbitków. 3 marca 1915 r. na tydzień zastąpił bliźniaczego HMS "JUNO" w pełnieniu funkcji okrętu flagowego dla Cruiser Force E.

Okręt działał w składzie okrętów operujących u wybrzeży Egiptu. 29 września okręt został skierowany w rejs przez Morze Śródziemne do Port Saidu w Egipcie, gdzie dopłynął 3 października 1914 roku. Po uzupełnieniu zapasów węgla i prowiantu krążownik przebył Kanał Sueski, następnie pokonał Morze Czerwone i 12 października przybył do Adenu.
16 października okręt rozpoczął służbę patrolową, kontrolując ruch towarowy w Zatoce Adeńskiej i przeprowadzając ćwiczenia artyleryjskie. 20 października u wybrzeży Omanu krążownik dołączył do eskorty dużego konwoju (39 jednostek handlowych), który zmierzał w kierunku Suezu, gdzie dopłynął 30 października.
Następnego dnia okręt pobrał węgiel i wyruszył w rejs wokół Półwyspu Synaj, docierając 1 listopada na redę tureckiej Akaby. W ciągu kilku dni okręt ostrzeliwał ogniem swoich armat fort i koszary, a część załogi uzbrojona w karabiny maszynowe wzięła udział w desancie, który zniszczył większość sklepów w mieście. 7 listopada krążownik wyruszył w drogę powrotną, osiągając po dwóch dniach Port Said. 17 listopada okręt przepłynął przez Kanał Sueski i udał się na patrol po Morzu Czerwonym, powracając do Suezu 26 listopada. Po uzupełnieniu paliwa (załadowano 690 ton węgla) okręt ponownie udał się pod Akabę, ubezpieczając 29 listopada lądowanie zwiadu w porcie, a już 1 grudnia zakotwiczył w Suezie. Wobec zagrożenia Kanału Sueskiego atakiem tureckim część załogi okrętu patrolowała strefę Kanału zarówno na morzu, obsadzając kuter, jak i na lądzie. 7 grudnia zaokrętowano francuski wodnosamolot (nieznanego typu) wraz z pilotem i dwoma mechanikami, a następnego dnia krążownik po raz kolejny udał się pod Akabę. 9 grudnia wodnosamolot został dwukrotnie użyty do rozpoznania pozycji tureckich w rejonie Akaby, odbywając krótkie loty z powodu niekorzystnej pogody; 11 grudnia wodnosamolot wykonał jeszcze jeden lot rozpoznawczy, a okręt obrał kurs powrotny do Suezu, dokąd dotarł w nocy z 12 na 13 grudnia. Po jednodniowym postoju w bazie okręt powrócił pod Akabę, wysadzając na ląd mały oddział rozpoznawczy, zaś 16 i 17 grudnia bez powodzenia użyto wodnosamolotu do poszukiwań siedziby tureckiego dowództwa; okręt powrócił do Suezu 18 grudnia 1914 roku. Po uzupełnieniu prowiantu i paliwa 22 grudnia „Minerva” obrała swój „stały” kurs na Akabę. W wigilię Bożego Narodzenia wodnosamolot odbył dwa loty rozpoznawcze, zaś krążownik znalazł się pod ostrzałem z lądu; do bazy powrócił 26 grudnia. Ostatnie dni 1914 roku okręt znowu spędził pod Akabą, prowadząc rozpoznanie za pomocą pokładowych kutrów parowych i wodnosamolotu (w którym 29 grudnia awarii uległ silnik). 31 grudnia doszło do utraty wodnosamolotu, który nie powrócił z lotu rozpoznawczego nad miastem (ocalał tylko obserwator, któremu udało się wieczorem powrócić na okręt), zaś krążownik wspierał swą artylerią próbny desant piechoty morskiej na plażę. Następnego dnia desant w liczbie 150 żołnierzy podjął próbę odnalezienia rannego pilota, jednak bez rezultatu; okręt powrócił do Suezu w dniu 3 stycznia 1915 roku.

Dalsze działania u wybrzeży Egiptu. 8 sierpnia okręt udał się w rejs do Egiptu – zakotwiczył w Port Said dwa dni później. Podczas kilkudniowego postoju w porcie przeprowadzono gruntowne sprzątanie i malowanie, a także uzupełniono zapasy węgla i prowiantu (załadowano 503 tony węgla, 220 funtów mięsa, 600 funtów warzyw i 380 funtów chleba). 15 sierpnia okręt wyszedł na patrol do Zatoki Sallumskiej, zawijając 24 sierpnia do Aleksandrii, gdzie uzupełniono paliwo. 28 sierpnia "MINERVA” wpłynęła do Kanału Sueskiego i zakotwiczyła na Wielkim Jeziorze Gorzkim; część załogi krążownika obsadziła uzbrojoną barkę i kuter parowy, na których patrolowano codziennie przydzielony odcinek Kanału. Dopiero 25 października 1915 roku okręt przepłynął do Port Saidu, gdzie po uzupełnieniu zapasu węgla stacjonował do 6 listopada, kiedy to powrócił na Wielkie Jezioro Gorzkie. Kolejne dni upływały na żmudnym patrolowaniu wyznaczonego odcinka Kanału przez kuter parowy i uzbrojoną barkę (z wyjątkiem okresu od 15 do 25 listopada, kiedy to krążownik ponownie przebywał w Port Saidzie). Święta Bożego Narodzenia okręt spędził w porcie Ismailia, zaś 26 grudnia powrócił na „swoje” kotwicowisko na Wielkim Jeziorze Gorzkim. Ostatniego dnia roku 1915 krążownik dotarł do Port Saidu, gdzie pobrał 690 ton węgla.

Nowym przydziałem krążownika stały się Indie. Po uzupełnieniu zapasów węgla i prowiantu "MINERVA” wypłynęła w rejs przez Ocean Indyjski w kierunku w Kolombo na Cejlonie, zawijając po drodze do Victorii na Seszelach (7 kwietnia), Diego Garcia, Male na Malediwach (21 kwietnia), do portu docelowego docierając 28 kwietnia. Już następnego dnia okręt trafił na krótki remont stoczniowy do suchego doku, który opuścił 1 maja. W kolejnych dniach maja dokonano remontu uzbrojenia artyleryjskiego i torpedowego; długi postój w porcie zakończył się dopiero 13 lipca 1916 roku, kiedy to krążownik udał się w rejs do Singapuru, który osiągnął 19 lipca. 31 lipca okręt ponownie trafił do doku na remont układu napędowego, który trwał aż do 24 września, kiedy to pomyślnie przeszedł próby stoczniowe. W czasie remontu nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy: komandor Francis H.M. Jackson został zastąpiony przez komandora Cecila D.S. Raikesa, który wszedł na pokład 2 sierpnia 1916 roku.
26 września, po uzupełnieniu zapasu węgla, "MINERVA” udała się w rejs powrotny do Kolombo, gdzie dopłynęła 2 października. Po pobraniu 610 ton węgla okręt wyruszył w dalszą podróż do Adenu, osiągając cel w dniu 11 października. Uzupełniwszy paliwo, wieczorem 17 października okręt opuścił adeński port, udając się w rejs na południe do Berbery w Somali Brytyjskim, Dżibuti i Saylac (gdzie na pokład przyjął kilku więźniów z ruchu oporu przeciw rządom brytyjskim). 27 października okręt dopłynął do Al-Mukalla, gdzie był wizytowany przez miejscowego sułtana; 31 października krążownik powrócił do Adenu. Następnego dnia "MINERVA” uzupełniła zapas węgla (440 ton) oraz prowiantu (330 funtów chleba, 220 funtów mięsa i 600 funtów warzyw). 8 listopada okręt udał się w rejs na Morze Czerwone, docierając po czterech dniach do Jeddah. 13 listopada krążownik zacumował w Rabigh, gdzie przez miesiąc załoga uczestniczyła w budowie molo, magazynów, hangarów i innej infrastruktury wojskowej dla potrzeb przyszłego garnizonu. 15 grudnia okręt udał się do Port Sudan, gdzie dostarczył pięciu wymagających hospitalizacji pasażerów i pobrał 650 ton węgla; 22 grudnia powrócił do Rabigh, gdzie przebywał do końca 1916 roku.

9 stycznia 1917 roku krążownik wyruszył w rejs do Adenu, gdzie w nocy z 12 na 13 stycznia pobrał 655 ton węgla, a następnie wyruszył w morze w celu odnalezienia niemieckiego krążownika pomocniczego SMS "WOLF”, grasującego po Oceanie Indyjskim. "MINERVA” została skierowana w rejon na północ od Sokotry; po tygodniowym patrolu powróciła 20 stycznia do Adenu.
Po uzupełnieniu paliwa i tygodniowym postoju okręt został wysłany do Zanzibaru w Brytyjskiej Afryce Wschodniej, odbywając podczas rejsu ćwiczenia artyleryjskie i torpedowe (cel podróży osiągnięto 5 lutego). Pobrawszy 465 ton węgla, 9 lutego okręt wyszedł na patrol w kierunku Komorów, dopływając 12 lutego do brzegu Majotty. W drodze powrotnej (prowadząc codziennie ćwiczenia i zygzakując) krążownik opłynął atol Aldabra i 19 lutego zacumował w porcie na wyspie Nyororo (nieopodal Mafii), gdzie na pokład dostarczono 535 ton paliwa. Następnego dnia okręt udał się na południe wzdłuż wybrzeży Afryki, docierając 22 lutego do Mikindani (nieopodal Mtwary), gdzie okręt wszedł na mieliznę. W dalszej drodze "MINERVA” odwiedziła Lindi i Kilwa Kisiwani, gdzie dopłynęła 28 lutego.
3 marca krążownik zawitał do Dar es Salaam; następnego dnia zmarł na grypę jeden członek załogi (16-letni chłopiec okrętowy), którego pochowano na miejscowym cmentarzu. Uzupełniwszy zapasy węgla okręt udał się na północ, docierając 10 marca do Tangi, 14 marca do Kilwa Kisiwani, a 18 marca do Kilindini, skąd krążownik wyruszył jako eskorta niewielkiego konwoju do Zanzibaru. 24 marca "MINERVA” ponownie wyszła w morze na patrolowanie najbliższej okolicy, połączone z ćwiczeniami artyleryjskimi, powracając do bazy w dniu 1 kwietnia. 4 kwietnia okręt dołączył jako eskorta do konwoju zmierzającego z Dar es Salaam do Adenu; przeprowadzając zwyczajowe ćwiczenia strzeleckie i manewrowe oraz testując przy okazji długiego rejsu pompy Downtona, przeznaczone dla okrętowych toalet. 11 kwietnia konwój dotarł do portu przeznaczenia, w którym krążownik uzupełnił zapasy węgla, pobierając 570 ton. Następnego dnia "MINERVA” udała się w kierunku Seszeli, docierając do Victorii 16 kwietnia. Pobrawszy paliwo, razem z przeddrednotem HMS "EXMOUTH” eskortowała konwój do Durbanu w Afryce Południowej, gdzie dotarła 29 kwietnia 1917 roku. Po kilkudniowym postoju w porcie, wykorzystanym m.in. na pobranie paliwa w ilości 717 ton, 3 maja okręt wyruszył jako eskorta konwoju do Simon’s Town, dokąd dotarł po trzydniowym rejsie. 11 maja krążownik udał się do Kapsztadu, gdzie dołączył do eskorty płynącego do Durbanu konwoju; podczas rejsu panowała sztormowa pogoda, a stan morza dochodził do 7 stopni w skali Douglasa. 21 maja "MINERVA” znów wyszła w morze z misją eskortową: tym razem portem przeznaczenia konwoju było Dar es Salaam, gdzie dotarł on w dniu 30 maja. Następnego dnia okręt pobrał 476 ton węgla i prowiant w pobliskim Zanzibarze, po czym powrócił do Dar es Salaam, gdzie 3 czerwca 1917 roku był wizytowany przez kontradmirała Edwarda Charltona, dowódcę sił brytyjskich w Afryce Południowej.
5 czerwca krążownik wypłynął na patrolowanie pobliskich wód, docierając do Kilwa Kisiwani i Lindi. W dniach 11–15 czerwca okręt ostrzeliwał z dział 152 mm pozycje wojsk nieprzyjaciela w Niemieckiej Afryce Wschodniej (12 czerwca z kontradm. Charltonem na pokładzie), a od 17 czerwca eskortował kablowiec s/s "SHERARD OSBORNE” do Mozambiku. W kolejnych dniach "MINERVA” patrolowała wody między Kilwa Kisiwani a Lindi, kotwicząc w tym ostatnim 25 czerwca i pobierając 445 ton węgla. 2 lipca okręt wyruszył do Dar es Salaam, gdzie 4 lipca załoga miała okazję obserwować całkowite zaćmienie Księżyca, zaś 6 lipca zdemontowano dwa działa 152 mm, w które uzbrojono statek s/s "HUNTCLIFFE”. 9 lipca krążownik w Zanzibarze uzupełnił zapasy paliwa, a następnie udał się pod Kilwa Kisiwani, Kiswere i Lindi, gdzie w nocy z 18 na 19 lipca ostrzelał pozycje niemieckie z dział 152 i 76 mm, a rankiem dokonał próbnych strzelań torpedowych; powrócił do bazy w Zanzibarze 1 sierpnia 1917 roku.

8 sierpnia "MINERVA” opuściła Zanzibar i udała się do Lindi, gdzie stacjonowała przez trzy tygodnie; 30 sierpnia okręt udał się do Msimbati nieopodal Mtwary, skąd przez Lindi i Kilwa Kisiwani powrócił do Zanzibaru (10 września). Po uzupełnieniu zapasu paliwa krążownik 17 września ponownie popłynął do Lindi, gdzie przebywał do 16 października (z krótką przerwą w dniach 2–6 października, kiedy to udał się do Masimbwy). W kolejnych dniach okręt przebywał w Zanzibarze, skąd 22 października wyszedł z misją uratowania załogi i ładunku brytyjskiego statku s/s "ELLERSLIE”, który 20 października wszedł na mieliznę nieopodal Angoche w Mozambiku. Krążownik dotarł na miejsce katastrofy 26 października i podjął 16 członków załogi statku oraz część przewożonego ładunku; do Zanzibaru powrócił 2 listopada. Następnego dnia okręt przepłynął do Kilwa Kisiwani, gdzie podczas kilkudniowego postoju pobrał z węglowca 748 ton paliwa; 13 listopada udał się na patrol do Lindi i Mikindani, przeprowadzając ćwiczenia artyleryjskie i torpedowe (27 listopada powrócił do Zanzibaru). 1 grudnia krążownik uzupełnił zapasy paliwa (pobrał 540 ton walijskiego węgla) i wyruszył do Durbanu, dokąd dotarł w dniu 9 grudnia. Po kilkudniowym postoju "MINERVA” udała się Simon’s Town, gdzie do końca roku przebywała w suchym doku.

Remont stoczniowy zakończył się na początku stycznia 1918 roku, a w dniach 11–16 stycznia okręt odbył próbny rejs wzdłuż wybrzeży Afryki, zaś 18 stycznia eskortował niewielki konwój płynący do Kapsztadu. Następnego dnia krążownik powrócił do Simon’s Town, a 25 stycznia ponownie trafił do doku. Trwające blisko dwa miesiące prace stoczniowe objęły m.in. modernizację uzbrojenia (demontaż pancernych osłon kilku dział 152 mm) i malowanie. Okręt wyszedł w morze dopiero 25 marca, udając się do Port Elizabeth, a następnie do Durbanu. Po uzupełnieniu zapasów paliwa i prowiantu 3 kwietnia "MINERVA” wypłynęła w rejs na Mauritius, kotwicząc w Port Louis 11 kwietnia. Następnie okręt udał się na Madagaskar, zawijając do Tamatawy (17 kwietnia) i Diego Suarez (20 kwietnia). 26 kwietnia krążownik dopłynął do Port Amelia w Mozambiku, kończąc swój długi rejs 29 kwietnia w Zanzibarze. Uzupełniwszy zapasy węgla okręt udał się na północ, docierając 4 maja do Tangi, gdzie przeprowadzono ćwiczenia strzeleckie broni małokalibrowej; 10 maja w Zanzibarze dokonano próbnych strzelań torpedowych, w wyniku których utracono jedną torpedę. 14 maja krążownik przybył do Kilindini, skąd powrócił 23 maja do Zanzibaru, gdzie uzupełnił zapas paliwa. Ostatnie dni maja okręt spędził w Kilindoni na wyspie Mafia, zaś 1 czerwca udał się do Lindi. Następnie krążownik wypłynął do Mozambiku, z którego przewiózł pocztę do Port Amelia, dokąd dotarł 11 czerwca.

Okręt został wysłany do East Africa Station. Między 1916 a połową 1917 roku okręt pełnił służbę w Afryce Wschodniej, stacjonując głównie w Zanzibarze. W tym czasie oprócz żmudnej służby patrolowej i eskortowej wielokrotnie ostrzeliwał pozycje wojsk niemieckich w okolicy Dar es Salaam, w Niemieckiej Afryce Wschodniej. W czerwcu 1917 roku krążownik skierowano na wody Afryki Południowej. Okręt operował w tym czasie z bazy Simon’s Town nieopodal Kapsztadu, gdzie był dokowany w październiku 1917 roku. W listopadzie 1917 roku okręt ponownie trafił do Afryki Wschodniej, gdzie pełnił głównie służbę patrolową. W lipcu 1918 roku "TALBOT” przeniesiony został po raz kolejny do Afryki Południowej. 

Okręt włączono w skład West Coast of Ireland Coast Patrol. W momencie wybuchu I wojny światowej HMS "VENUS” (wraz z bliźniaczymi HMS "DORIS”, HMS "ISIS”, HMS "JUNO” i HMS "MINERVA”) wchodził w skład 11. Cruiser Squadron, której zadaniem była ochrona żeglugi na zachód od Irlandii. Bazujący w Queenstown krążownik rozpoczął służbę patrolową już w trzecim dniu wojny (6 sierpnia 1914 roku), kontrolując ładunek statków handlowych zmierzających do ogarniętej zawieruchą wojenną Europy. 19 października okręt osiągnął pierwszy sukces, zatrzymując i zdobywając niemiecki bark "ULRICH”, który został obsadzony załogą pryzową i odesłany do Berehaven. 28 października 1914 roku "VENUS” zatrzymał kolejny niemiecki bark "CARL”, który został skierowany do Falmouth (eskortą pryzu do portu zajął się HMS "TALBOT”). 4 grudnia krążownik został uszkodzony: sztormowe fale zdemolowały mostek i zniszczyły maszt. 15 grudnia 1914 roku okręt zawinął do Belfastu, gdzie dokonano naprawy uszkodzeń.

Okręt przeniesiono do China Station. Indie osiągnął wieczorem 23 lutego 1916 roku, kotwicząc w Kolombo na Cejlonie. Już następnego dnia "Venus” trafił do doku na remont, podczas którego dokonano przeglądu artylerii i malowania okrętu. Po ponadmiesięcznym remoncie krążownik wyszedł w rejs do Trincomalee, testując wszystkie rodzaje uzbrojenia pokładowego i odbywając próbę prędkości (osiągnięto średnią prędkość 17,2 węzła, co było dobrą wartością jak na blisko dwudziestoletni okręt); wracając do Kolombo okręt uczestniczył w eskorcie konwoju, który osiągnął port docelowy 6 kwietnia 1916 roku. Podczas dłuższego postoju w Kolombo załoga "VENUS” przeżył święto Wielkanocy (23 kwietnia); w morze okręt wyszedł dopiero 23 maja, udając się do Singapuru – najważniejszej brytyjskiej bazy morskiej na Dalekim Wschodzie. Krążownik osiągnął port przeznaczenia 4 czerwca, kontrolując po drodze wiele statków handlowych i zawijając do Batavii – stolicy Holenderskich Indii Wschodnich. 12 czerwca okręt wyszedł na patrol w kierunku Wysp Seribu, zawijając też do portu Semarang na Jawie; do Singapuru powrócił dopiero 29 czerwca 1916 roku, po drodze zatrzymując i sprawdzając wiele statków handlowych, w większości holenderskich i brytyjskich. W lipcu "VENUS” pełnił nadal służbę patrolową na wodach między Singapurem a Batavią. 21 lipca 1916 roku krążownik wyszedł w długi rejs, płynąc przez Makasar, Balikpapan, Tarakan do Sandakan na Borneo, gdzie dotarł w dniu 10 sierpnia. Po uzupełnieniu zapasów węgla i zabraniu kilku pasażerów okręt udał się 14 sierpnia w dalszą drogę przez Manilę na Filipinach, docierając do portu przeznaczenia – Hongkongu (27 sierpnia 1916 roku). 1 sierpnia "VENUS” trafił do suchego doku na dłuższy remont, który zakończył się dopiero 13 października (załoga okrętu w tym czasie przebywała na pokładzie statku "TAMAR”). W dniach 16–17 października przeprowadzono próby stoczniowe, które wypadły pomyślnie i okręt wyszedł na patrol wzdłuż wschodniego wybrzeża Chin, z którego powrócił do bazy w dniu 2 listopada 1916 roku. W dniach 9–14 listopada krążownik odbył ćwiczenia artyleryjskie i torpedowe, a następnie uzupełnił zapasy amunicji i węgla, wychodząc 19 listopada w rejs do Singapuru (port docelowy osiągnięto 24 listopada). 1 grudnia okręt rozpoczął rejs przez Morze Jawajskie, docierając aż do Dili na wyspie Timor, a następnie powracając do Singapuru, co miało miejsce 18 grudnia. Załoga "VENUS” święta spędziła w porcie, wychodząc w rejs do Kolombo 28 grudnia 1916 roku.

Ponowna zmiana rejonu działania, na East Indies Station. W morze okręt wyszedł 24 września, spotykając na Oceanie Indyjskim konwój i eskortując go w drodze do Kolombo, dokąd zawinął 8 października. Kolejny rejs "VENUS” trwał od 18 do 22 października, kończąc się w Bombaju. Wkrótce po przybyciu okręt był wizytowany przez dowódcę sił brytyjskich w Indiach, kontradmirała Ernesta Gaunta, a następnie na krótko trafił do doku. 5 listopada okręt odbył rejs z Bombaju do Kolombo, zaś 10 listopada kolejny raz udał się do Trincomalee na ćwiczenia torpedowe i artyleryjskie. Do Kolombo krążownik powrócił dopiero 30 listopada 1917 roku. Już 2 grudnia okręt wyruszył w morze, zawijając do bazy na wyspie Diego Garcia po pięciodniowym rejsie; 14 grudnia powrócił do Kolombo. Z okrętu wyładowano amunicję, wyokrętowano załogę i rozpoczęto remont w stoczni.

Remont krążownika trwał aż do połowy kwietnia 1918 roku, a w morze okręt wyszedł dopiero 30 kwietnia, udając się do Adenu, do którego dotarł 13 maja. Stamtąd 18 maja okręt wypłynął na patrol w kierunku zachodnim, osiągając Perim i wybrzeże Dżibuti we wschodniej Afryce; do Adenu "VENUS” powrócił w dniu 1 czerwca. W czerwcu krążownik odbył dwa krótkie patrole, podczas drugiego eskortując transportowiec "ABBASSIEH” do Burum w Jemenie (do Adenu okręt powrócił 6 lipca 1918 roku). 13 lipca "VENUS” opuścił Aden, udając się do portów Laasqoray i Berbera w Somali Brytyjskim, a następnie w Perim wraz z innymi okrętami uczestniczyła w manewrach, wracając do bazy 19 lipca. Podczas postoju w porcie adeńskim kilkadziesiąt osób z załogi zachorowało na bliżej nieokreśloną chorobę, której kulminacja nastąpiła w dniu 7 sierpnia, kiedy to na liście chorych widniało 45 nazwisk. 15 sierpnia okręt wypłynął w morze, by eskortować japoński statek "KASUGA MARU”, a po przekazaniu go w opiekę bliźniaczemu krążownikowi "DIANA”, dotarł do Bombaju w dniu 22 sierpnia. "VENUS” przebywał w tym porcie aż do 15 września, kiedy to udała się w rejs powrotny do Adenu, odwiedzając po drodze Maskat w Omanie. Podczas tego rejsu załoga została zdziesiątkowana przez grypę i związane z nią zapalenie płuc: ponad 80 osób znalazło się na liście chorych, z których kilka zmarło. Podczas przymusowego postoju większość załogi przebywała poza okrętem, w miejscowych szpitalach, sanatoriach i koszarach. Dotychczasowy dowódca "Venus”, Captain (komandor) Robert G. D. Dewar, opuścił na początku października okręt (otrzymał bowiem dowództwo krążownika pancernego "BERWICK”). Jego następca, Captain (komandor) Lancelot N. Turton niedługo potem trafił do szpitala i zmarł na zapalenie płuc 13 października 1918 roku. Dzień później tymczasowym dowódcą okrętu został mianowany Captain (komandor) Hubert S. Monroe, zastąpiony już 21 października przez Captain (komandor) Williama F. Sellsa. Okręt wyszedł na patrol dopiero 3 listopada 1918 roku, osiągając 12 listopada Male na Malediwach. Ostatni rejs podczas wojny krążownik zakończył 14 listopada w Kolombo.