Krążowniki II klasy typu "ECLIPSE" stanowiły wersję rozwojową krążowników pancernopokładowych typu "ASTRAEA", z cięższym uzbrojeniem i większymi wymiarami.
Kraj: Wielka Brytania klasa: krążownik pancernopokładowy |
Specyfikacja
Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
DIANA | Fairfield, Govan | 13.08.1894 | 05.12.1895 | 15.06.1897 | Sprzedany w 1920 r. |
DIDO | London & Glasgow, Govan | 30.08.1894 | 20.03.1896 | 10.05.1898 | Sprzedany w 1926 r. |
DORIS | Naval Construction, Barrow-in-Furness | 29.08.1894 | 03.03.1896 | 18.11.1897 | Sprzedany w 1919 r. |
ECLIPSE | Portsmouth DYd | 11.12.1893 | 19.07.1894 | 23.03.1897 | Sprzedany w 1921 r. |
ISIS | London & Glasgow, Govan | 30.01.1895 | 27.06.1896 | 10.05.1898 | Sprzedany w 1920 r. |
JUNO | Naval Construction, Barrow-in-Furness | 22.06.1895 | 18.11.1895 | 16.06.1897 | Sprzedany w 1920 r. |
MINERVA | Chatham DYd | 04.12.1893 | 23.09.1895 | 04.02.1897 | Sprzedany w 1920 r. |
TALBOT | Devonport DYd | 05.03.1894 | 25.04.1895 | 15.09.1896 | Sprzedany w 1921 r. |
VENUS | Fairfield, Govan | 28.06.1894 | 05.09.1895 | 09.11.1897 | Sprzedany w 1921 r. |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
Wyporność pełna | 5600 t. |
Długość całkowita | 113,69 m (373 ft 0 in) |
Długość między pionami | 106,68 m (350 ft 0 in) |
Szerokość | 16,31 m (53 ft 6 in) |
Zanurzenie średnie | 6,25 m (20 ft 6 in) |
Napęd:
Maszyny | Dwie 3-cylindrowe maszyny parowe typu TE; 8 kotłów cylindrycznych , 2 śruby |
Moc indykowana | 8000 ihp (w trybie forsownym: 9600 ihp) |
Prędkość projektowana | 18,5 węzła (w trybie forsownym: 19,5 węzła) |
Paliwo | normalny 550 t.; maksymalny 1075 t. węgla |
Zasięg | brak danych |
Opancerzenie:
Pokład | 38 mm - 76 mm (1½ in - 3 in) |
Osłony dział | 76 mm (3 in) |
Stanowisko dowodzenia | 152 mm (6 in) |
Osłona maszyn parowych | 152 mm (6 in) |
Uzbrojenie:
Początkowe | 5 dział 152 mm (6 in) L/40 QF; 6 dział 119 mm (4,7 in) L/40 QF; 8 dział 76 mm (3 in) 12-funtowych (12 pdr) QF; 6 dział 47 mm (1,85 in) 3-funtowych (3 pdr) QF; 2-4 karabiny maszynowe Maxim 7,7 mm; 3 wyrzutnie torped 457 mm (18 in) |
Modernizacja w latach 1902 - 1905 | 11 dział 152 mm (6 in) Mk VII (lub Mk VIII) L/45 BL; 9 dział 76 mm (3 in) 12-funtowych (12 pdr) QF; 1 - 7 dział 47 mm (1,85 in) 3-funtowych (3 pdr) QF; 4 - 5 karabinów maszynowych Maxim 7,7 mm; 3 wyrzutnie torped 457 mm (18 in) |
Ludzie:
Załoga | 450 oficerów i marynarzy |
Projekt
W związku z krytyką poprzedniego typu krążowników pancernopokładowych (typ "ASTRAEA") w nowym programie rozbudowy floty - Spencer Programme 1893/1894, zamówiono kolejne 9 krążowników zbudowanych wg, zmodyfikowanych planów okrętów poprzedniego typu. Wzmocniono uzbrojenie i pancerzenie, poprawiono również dzielność morską jednak wszystko to kosztem wymiarów, które dosyć znacznie wzrosły w porównaniu z typem "ASTRAEA".
Konstrukcja
Kadłub
Wyporność pełna okrętów wynosiła 5600 t. Długość całkowita wynosiła 113,69 m (373 ft 0 in), długość pomiędzy pionami 106,68 m (350 ft 0 in). Szerokość okrętów liczyła 16,31 m (53 ft 6 in). Zanurzenie średnie wynosiło 6,25 m (20 ft 6 in). W porównaniu do poprzedniego typu znacznie wzrosły wymiary okrętów, jednak generalnie rozkład budowy kadłuba i pomieszczeń oraz przedziały ochronne pozostały bardzo podobne jak w przypadku krążowników typu "ASTRAEA". Dzielność morską poprawiono rozciągając dziobowy pokład skorupowy aż do podstawy dziobowego masztu. Posiadały podwyższony pokład dziobowy, za którym znajdował się pomost bojowy; na śródokręciu nie miały ciągłej nadbudówki, jedynie w części rufowej znajdował się niewielki pomost nawigacyjny. Dziobnica miała formę taranową, lekko wysuniętą do przodu. Sylwetkę wyróżniały dwa wąskie, szeroko rozstawione i lekko pochylone do tyłu kominy oraz dwa także pochylone maszty palowe. Zasobnie węglowe umieszczono przy burtach, co stanowiło prowizoryczną osłonę przeciwtorpedową. Pomijając HMS "TALBOT" okręty tego typu były pierwszymi krążownikami II klasy w Royal Navy, które były wyposażone w platformy bojowe umieszczone stosunkowo nisko na masztach palowych.
Uzbrojenie
Okręty były uzbrojone w 5 dział 152 mm (6 in) QF, 6 dział 119 mm (4,7 in) QF, 8 dział 12-funtowych (12 pdr) QF, 6 dział 3-funtowych (3 pdr) QF, 2 karabiny maszynowe i 3 wyrzutnie torped 457 mm (18 in). W porównaniu do "ASTRAEA" zwiększono ilość dział 6-calowych do 5, dwa z nich montując zamiast dział 4,7-calowych na dwóch dziobowych sponsonach, natomiast rufowe działo 6-calowe zdwojono, ustawiając dwa takie działa obok siebie. Działa 4,7-calowe znajdowały się na sponsonah, na burtach okrętu. Wszystkie te działa były wyposażone w pancerne maski o grubości 76 mm (3 in). Uzbrojenie dopełniało osiem dział dwunastofuntowych (76 mm) QF L/40, 6 dział trzyfuntowych (47 mm) QF L/40, trzy wyrzutnie torped (dwie burtowe podwodne i jedna rufowa powyżej linii wodnej) kal. 457 mm (18 in) oraz dwa do czterech karabinów maszynowych systemu Maxim 7,7 mm. Na pokładach kilku okrętów znajdował się też uzbrojony w 1 działo dwunastofuntowe kuter parowy.
W związku ogólną opinia na temat niedozbrojenia tych krążowników w porównaniu do ich wyporności, na początku XX wieku (w latach 1903 - 1905) dokonano wymiany głównego uzbrojenia okrętów, zdejmując wszystkie armaty kal. 152 i 120 mm starego typu. Po tej modernizacji uzbrojenie przedstawiało się następująco: 11 dział 152 mm (6 in) Mk VII (lub Mk VIII) L/45 BL, 9 dział 76 mm (3 in) 12-funtowych (12 pdr) QF, 1 - 7 dział 47 mm (1,85 in) 3-funtowych (3 pdr) QF, 4 - 5 karabinów maszynowych Maxim 7,7 mm oraz 3 wyrzutnie torped 457 mm (18 in). W trakcie I wojny światowej uzbrojenie ograniczono do dziewięciu dział kal. 152 mm, czterech dział 76 mm i jednego działa 47 mm, pozostawiając uzbrojenie torpedowe i lekką broń strzelecką bez zmian
Opancerzenie
Wewnętrzny pokład pancerny, ze skosami przy burtach, miał grubość od 38 do 76 mm (1,5 in - 3 in), wieża dowodzenia miała ściany grubości do 152 mm, takiej samej grubości były też płyty chroniące maszynownię. Działa artylerii głównej były chronione osłonami o grubości 76 mm.
Napęd
Okręty podobnie jak krążowniki typu "ASTRAEA" były napędzane przez dwie 3-cylindrowe maszyny parowe typu TE. Maszyny te były zaprojektowane w orientacji pionowej, nie horyzontalnej, co powodowało iż były wysokie i wystawały ponad pokład pancerny. Musiano więc zadbać o ich ochronę. Maszyny były zamontowane obok siebie po obu stronach burt, były przedzielone wzdłużną grodzią. Maszyny osiągały w trybie normalnym 7500 ihp a w trybie forsownym 9500 ihp. Pozwalało to na rozwinięcie prędkości 18 węzłów i 19,5 węzła. Większość okrętów osiągnęła zakładane prędkości na próbach osiągając od 9670 ihp do 9875 ihp w trybie forsownym oraz prędkości od 20 do 21,2 węzła.
Służba
HMS Diana
13.08.1894 | Położenie stępki pod okręt w stoczni Fairfield Shipbuilding and Engineering Company w Govan. |
05.12.1895 | Wodowanie okrętu. |
15.06.1897 | Ukończenie budowy. |
1897 - 1899 | Okręt po ukończeniu budowy został skierowany do rezerwy w Chatham. |
1900 | Okręt był używany do przewożenia oddziałów wojskowych z i do Australii. |
07.1900 - 01.1901 | Okręt znajdował się w rezerwie. |
1901 - 1904 | Okręt został wysłany na Morze Śródziemne. W marcu 1901 r. okręt należał do eskorty królewskiego jachtu HMS "OPHIR" z przyszłym królem Jerzym V i przyszłą królową Marią na pokładzie w rejsie dookoła świata. W czerwcu 1902 r. krążownik odwiedził Palermo w związku z otwarciem Wystawy Rolniczej przez króla Włoch Wiktora Emanuela III. |
1904 - 1905 | Okręt przeszedł remont i modernizację. |
1905 - 1913 | Okręt wrócił do służby w składzie Mediterranean Fleet. W międzyczasie został chwilowo oddelegowany w 1909 r. do służby w składzie eskadry bazującej na East Indies Station. |
1913 - 1914 | Okręt dołączył do rezerwowej 3. Fleet z miejscem stacjonowania w Devonport. |
1914 - 1915 | Okręt przydzielono do 12. Cruiser Squadron w składzie Western Channel Fleet z zadaniem ochrony żeglugi na zachodnich podejściach do kanału La Manche (tzw. Force "G"). 6 sierpnia 1914 roku okręt zatrzymał i zdobył niemiecki szkuner. |
1915 | Okręt przeszedł kolejny remont i modernizację. |
1915 - 1917 | Okręt został wysłany do China Station. Pełny zapis z książki okrętowej zawierającej trasę okrętu w okresie od marca 1915 r. od grudnia 1917 r. można znaleźć na stronie Naval History. |
1917 - 1919 | Okręt zmienił przydział na East Indies Station. |
06.1919 | Okręt został wycofany ze służby w Queenstown. |
01.07.1920 | Okręt został sprzedany z przeznaczeniem na złom. |
Znani dowódcy (przydziały)
15.06.1897 - 29.07.1897 | Captain Henry C. Bigge (na czas manewrów) | ||
07.1899 - 08.1899 | Captain Henry C.A. Baynes (na czas manewrów) | ||
02.1900 - 05.1900 | Captain Henry C.A. Baynes | ||
05.1900 - 07.1900 | Captain Henry Leah | ||
15.01.1901 - 25.04.1902 | Captain Arthur M. Farquhar | ||
25.04.1902 - 05.1904 | Captain Edmond J. W. Slade | ||
30.09.1904 - 10.1904 | Captain David Beatty | ||
05.10.1904 - 05.11.1906 | Captain Robert S. P. Hornby | ||
06.11.1906 - 16.11.1908 | Captain Heathcoat S. Grant | ||
17.11.1908 - 03.02.1911 | Captain Thomas W. Kemp | ||
04.02.1911 - 04.02.1913 | Captain Sydney S. Hall | ||
05.02.1913 - 06.03.1913 | Commander Cyril T. Hewlett-Cooper | ||
18.04.1913 - 01.10.1913 | Captain Maurice Woollcombe (niektóre źródła podają sierpień 1913 r. jako zakończenie kadencji) | ||
01.10.1913 - 06.01.1914 | Captain James R. P. Hawksley (niektóre źródła podają grudzień 1913 r. jako zakończenie kadencji) | ||
06.01.1914 - 09.1917 | Captain George B. Hutton | ||
10.11.1914 - 24.11.1914 | Lieutenant-Commander Charles A. Scott (tymczasowo, podczas choroby Hutton'a) | ||
29.09.1917 - 06.1919 | Captain Ambrose M. Peck (niektóre źródła podają 3 marca 1920 r. jako zakończenie kadencji) |
HMS Dido
30.08.1894 | Położenie stępki pod okręt w stoczni London & Glasgow Shipbuilding, Govan. |
20.03.1896 | Wodowanie okrętu. Pierwsza próba wodowania, 18 marca zakończyła się niepowodzeniem, gdyż okręt utknął na pochylni. |
10.05.1898 | Ukończenie budowy. Koszt wyniósł 252 278 funtów. |
1898 - 1900 | Okręt został wysłany do służby na Morze Śródziemne. |
1900 - 1901 | Okręt pełnił służbę w China Station. W październiku 1901 r. okręt opuścił Hongkong w drodze do domu i dotarł do Sheerness 10 grudnia 1901 r. |
12.1901 - 1902 | Okręt wrócił do Wielkiej Brytanii i został włączony do Floty Rezerwowej (Fleet Reserve) jako jednostka ratownicza. |
01.1902 - 02.1903 | Okręt znajdował się w rezerwie, oraz przechodził modernizację i przezbrojenie. |
1903 - 1904 | Okręt został przeniesiony do Hull jako okręt Coast Guard. |
1904 - 1907 | Okręt został wcielony do Channel Battle Squadron. |
1907 - 1909 | Okręt został tymczasowo przeniesiony do rezerwy. |
1909 - 1910 | Okręt został ponownie wcielony do służby z przydziałem do Home Fleet Battle Squadron. |
1910 - 1911 | Okręt został poddany remontowi i przebudowie na okręt pomocniczy. |
1911 - 1912 | Okręt został wcielony do rezerwowej 3. Fleet. |
09.1912 - 04.1913 | Okręt znajdował się w rezerwie. |
1913 | Okręt pełnił funkcję bazy okrętów podwodnych dla 6. Submarine Flotilla, a później dla 3. Submarine Flotilla. W 1913 okręt uczestniczył w kolizji z krążownikiem pancernym HMS "BERWICK". |
1913 - 1919 | Okręt pełnił funkcję okrętu - bazy dla niszczycieli. Najpierw, od 29 sierpnia 1913 r. dla 6. Destroyer Flotilla (wymienił swojego bliźniaka HMS "MINERVA"), potem od sierpnia 1914 r. dla 3. Destroyer Flotilla, potem od lipca 1915 r. dla 9. Destroyer Flotilla, później od grudnia 1916 r. dla 1. Destroyer Flotilla. Od lipca 1918 (możliwe że jeszcze wcześniej) okręt zaczął obsługiwać okręty z 10. Destroyer Flotilla |
02.1919 - 02.1926 | Okręt nadal pełnił funckję okrętu - bazy dla niszczycieli, jednak tym razem wyłącznie dla tych znajdujących się w rezerwie w Portsmouth. 16 sierpnia 1920 r. okręt oficjalnie zostaje przeniesiony do rezerwy w Portsmouth. |
16.12.1826 | Okręt został sprzedany z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
06.1897 - 07.1897 | Captain George M. Henderson (na czas manewrów) | ||
10.05.1898 - 20.01.1900 | Captain George Neville | ||
20.01.1900 - 11.01.1902 | Captain Philip F. Tillard | ||
11.02.1903 - 21.05.1903 | Captain Robert S. D. Cumming | ||
21.05.1903 - 14.11.1904 | Captain Richard H. Peirse | ||
14.11.1904 - 24.03.1906 | Captain Charles E. Anson | ||
23.03.1906 (?) - 03.1907 | Captain Stuart Nicholson (spotykana jest również data 9 lutego jako zakończenie kadencji) | ||
05.03.1907 - 10.09.1908 | Captain Drury St. A. Wake | ||
11.09.1908 - 21.09.1910 | Captain Henry G. G. Sandeman | ||
09.1910 - 12.1910 | Captain Arthur R. Hulbert | ||
05.09.1911 - 09.1912 | Captain Herbert A. Adam | ||
01.02.1912 - 23.08.1912 | Commander Berwick Curtis | ||
23.08.1912 - 08.04.1913 | Commander Robert H. Coppinger | ||
09.04.1913 - 08.1913 | Captain Frederic A. Whitehead (spotykana jest również data 29 września jako zakończenie kadencji) | ||
29.08.1913 - 01.01.1914 | Captain Charles D. Johnson (oraz w dowództwie 6. Destroyer Flotilla) | ||
16.01.1914 - 02.1919 | Captain William M. Moir | ||
02.1919 - 24.02.1921 | Captain Richard G. A. W. Stapleton-Cotton (oraz w dowództwie Portsmouth Reserve) | ||
24.02.1921 - 27.02.1923 | Captain Harry R. Godfrey | ||
27.02.1923 - 01.05.1924 | Captain Brien M. Money (oraz w dowództwie Portsmouth Reserve) | ||
30.04.1924 (?) - ? | Captain Cyril St. C. Cameron (oraz w dowództwie Portsmouth Reserve) |
HMS Doris
29.08.1894 | Położenie stępki pod okręt w stoczni Naval Construction & Armaments Co., Barrow-in-Furness. |
03.03.1896 | Wodowanie okrętu. |
18.11.1897 | Ukończenie budowy. koszt wyniósł 252 278 funtów. |
1897 - 1901 | Okręt pełnił rolę okrętu flagowego dla Vice-Admiral Sir Robert Harris , Commander-in-Chief, Cape of Good Hope Station. Tam zastał go wybuch II wojny burskiej. Okręt uczestniczył w działaniach wojennych w dość nietypowy sposób: zdemontowano z niego co najmniej jedno działo kal. 120 mm, które jako lądowe wykorzystano w bitwie pod Magersfontein w grudniu 1899 roku. |
05.1901 - 06.1902 | Okręt po powrocie do Devonport został poddany remontowi i modernizacji. |
1902 - 1904 | Okręt został wcielony do Channel Squadron z załogą z HMS "ARROGANT". 16 sierpnia 1902 r. okręt wziął udział w Rewii Floty w Spithead z okazji koronacji Króla Edwarda VII. |
1905 - 1906 | Okręt został przydzielony do Atlantic Battle Squadron. |
1906 - 1908 | Okręt został przeniesiony do rezerwy w Devonport. |
1909 - 1911 | Ponowny przydział do Atlantic Battle Squadron. |
1912 - 1914 | Okręt został przydzielony do rezerwowej 3. Fleet. |
1914 | Z początkiem wojny okręt został przydzielony do 11. Cruiser Squadron (wraz z bliźniaczymi HMS "ISIS”, HMS "JUNO”, HMS "MINERVA” i HMS "VENUS”) w składzie West Coast of Ireland Coast Patrol. Zadaniem eskadry ochrona żeglugi na zachód od Irlandii. 5 sierpnia 1914 roku wspólnie z "ISIS” okręt zatrzymał i zdobył niemiecki statek handlowy. |
12.1914 - 03.1915 |
Okręt został wysłany do East Indies Station. Służył również u wybrzeży Egiptu. W grudniu 1914 r. okręt zatopił turecki statek handlowy u wybrzeży Egiptu. 15 grudnia podczas patrolu syryjskiego wybrzeża nieopodal Beersheba po zauważeniu podejrzanej aktywności na brzegu okręt zbliżył się do zauważonej pozycji i po odkryciu iż jest to turecka pozycja obronna zniszczył ją ogniem artylerii. Z Beersheba "DORIS" udał się do Zatoki Alexandretta, gdzie na brzeg zeszła grupa szturmowa, aby zakłócać tureckie linie komunikacyjne, niszcząc linie telegraficzne i tory kolejowe. Później okręt udał się do portu w Alexandretta, gdzie została wysłana wiadomośc do władz miasta, aby wydać wszystkich obywateli brytyjskich i sojuszników wraz z rodzinami oraz zniszczyć wszelkiego typu zapasy wojenne i lokomotywy gdyż w przeciwnym wypadku miast zostanie ostrzelane. Gubernator skontaktował się z Djemalem Pashą, głównym dowódcą wojskowym Wielkiej Syrii, który nie był człowiekiem, którego można zastraszyć. Nie tylko Djemal Pasha odmówił żądań, ale zagroził, że jeśli brytyjski okręt otworzy ogień na Alexandretta, to zostanie zastrzelony jeden brytyjski więzień za każdą ofiarę, która została zabita podczas bombardowania. W takim przypadku negocjacje przeprowadzono za pośrednictwem konsula amerykańskiego w Alexandretta. Turcy mieli okazję ewakuować wszystkie zapasy wojskowe i sprzęt z miasta, w geście dobrej woli niszcząc na odchodnym dwie lokomotywy. W późniejszym okresie załoga okrętu jeszcze 13 razy w składzie grup szturmowych była wysadzana na brzeg w celu sabotażu tureckich linii komunikacyjnych. Okręt prowadził również wiele razy ostrzał obiektów nabrzeżnych. |
1915 - 1916 | Okręt brał udział w operacji dardanelskiej. |
1916 - 1917 | Okręt pozostawał nadal na Morzu Śródziemnym. |
03.1917 - 11.1918 | Okręt ponownie został wysłany do East Indies Station. Pełnił tam rolę hulku. |
20.02.1919 | Okręt został sprzedany na złom w Bombaju. |
Znani dowódcy (przydziały)
15.06.1897 - 29.07.1897 | Captain Henry L. F. Royle (na czas manewrów) | ||
11.1897 - 12.1897 | Captain Harry L. F. Royle | ||
29.12.1897 - 09.06.1898 | Captain George Le C. Egerton | ||
27.04.1898 - 1901 | Captain Reginald C. Prothero | ||
04.01.1901 - 16.03.1901 | Captain William L. Grant | ||
17.08.1901 | Commander Edward F. Bruen | ||
05.1902 - 09.06.1904 | Captain Frederick R. W. Morgan | ||
10.06.1904 - 27.11.1906 | Captain Arthur W. Ewart | ||
27.11.1906 - 27.11.1908 | Captain Stuart St. J. Farquhar | ||
27.11.1908 - 07.1910 | Captain Spencer A. Hickley | ||
19.07.1910 - 08.12.1911 | Captain Michael H. Hodges | ||
07.12.1911 (?) - 28.08.1913 | Captain Philip Streatfeild | ||
06.09.1913 - 15.05.1914 | Captain Charles P. Beaty-Pownall | ||
14.01.1914 | Lieutenant-Commander Alwyne E. Sherrin | ||
20.06.1914 - 01.08.1914 | Commander Seymour F. Rowe | ||
01.08.1914 - 09.10.1917 | Captain Frank Larken | ||
09.10.1917 - 22.12.1918 | Captain Thomas L. Goldie |
HMS Eclipse
11.12.1893 | Położenie stępki pod okręt w stoczni Portsmouth Dockyard. |
19.07.1894 | Wodowanie okrętu. |
23.03.1897 | Ukończenie budowy. |
1897 - 1900 | Krążownik stacjonował w Indiach, będąc jednostką flagową admirała Daya Bosanqueta z bazą w Bombaju. |
09.1900 - 05.1901 | Po powrocie do Wielkiej Brytanii okręt przeszedł remont w Chatham. |
1901 - 1904 | Okręt został wysłany do China Station. |
1904 - 1905 | Po powrocie do kraju okręt został skierowany do rezerwy w Devonport. |
1905 - 1906 | Okręt został skierowany do America and West Indies Station jako okręt treningowy dla kadetów. Stacjonował na Bermudach. |
1906 - 1907 | Okręt wrócił do kraju i został skierowany do rezerwy w Portsmouth. |
1907 - 1912 | Krążownik służył w Szkole Oficerów Marynarki Wojennej (Royal Naval College) w Osborne. |
1912 - 1913 | Okręt został przydzielony do rezerwowej 3. Fleet w Portsmouth. |
1913 - 1914 | Okręt nadal w składzie 3. Fleet został przeniesiony do Devonport. |
1914 | Na początku 1914 roku eskortował[e] płynące do Australii pierwsze okręty podwodne RAN - HMAS "AE1" i HMAS "AE2". |
1914 - 1915 | W momencie wybuchu I wojny światowej HMS "ECLIPSE" (wraz z bliźniaczym HMS "TALBOT”) wchodził w skład 12. Cruiser Squadron, którego zadaniem była ochrona żeglugi na zachodnich podejściach do kanału La Manche (tzw. Force "G"). 10 sierpnia 1914 roku okręt zatrzymał i zdobył niemiecki statek handlowy, a 10 września jego łupem padł kolejny statek. |
1915 - 1918 | Jako jednostka pomocnicza, krążownik pełnił rolę okrętu-bazy dla marynarzy okrętów podwodnych. |
1918 - 1919 | Na przełomie 1918 i 1919 r. okręt został wycofany ze służby w Devonport. |
08.1921 | Okręt został sprzedany na złom. |
Znani dowódcy (przydziały)
23.03.1897 - 05.05.1897 | Captain Frank H. Henderson | ||
05.1897 - 01.1898 | Captain Frederick S. Inglefield | ||
15.01.1898 - 02.1901 | Captain Paul W. Bush (spotyka się również datę wrzesień 1900 r. jako zakończenie kadencji) | ||
30.05.1901 - 15.11.1904 | Captain Robert H. S. Stokes (spotyka się również datę styczeń 1905 r. jako zakończenie kadencji) | ||
03.01.1905 - 12.02.1905 | Captain he Hon. Francis C. B. Addington (zmarł w trakcie kadencji) | ||
23.02.1905 - 29.01.1906 | Captain Cyril E. Tower | ||
30.01.1906 - 24.03.1908 | Captain Clement Greatorex | ||
24.03.1908 - 31.03.1910 | Captain William F. Slayter | ||
31.03.1910 - 01.04.1912 | Captain Henry Blackett | ||
19.04.1912 - 25.04.1912 | Commander Eric V. F. R. Dugmore | ||
25.04.1912 | Commander Percy A. Robarts | ||
07.12.1912 - 09.01.1913 | Commander Ernest E. A. Betts | ||
02.05.1913 - 16.02.1914 | Commander Henry Luxmoore | ||
24.02.1914 - 06.1914 | Captain Frank Brandt | ||
08.1914 - 16.02.1915 | Captain Francis H. Mitchell | ||
09.06.1915 - 18.05.1916 | Lieutenant-Commander (N) Richard K. Philpott | ||
21.05.1917 | Lieutenant-Commander R.N.R. (N) Edward S. Carver | ||
06.10.1917 | Acting Lieutenant-Commander R.N.R. Frederick A. Frank (tymczasowo) | ||
17.07.1917 | Acting Lieutenant-Commander R.N.R. Edward M. Legge |
HMS Isis
30.01.1895 | Położenie stępki pod okręt w stoczni London & Glasgow, Govan. |
27.06.1896 | Wodowanie okrętu. |
10.05.1898 | Ukończenie budowy. |
1898 - 1901 | Okręt został wysłany na Morze Śródziemne. W 1900 r. okręt został wysłany do China Station. |
1901 - 1902 | Okręt wrócił do Wielkiej Brytanii w grudniu 1901 r. i został poddany remontowi. |
1902 - 1905 | Na początku 1902 roku włączono go do Floty Rezerwowej jako jednostkę ratowniczą. Następnie, w maju 1902 roku, krążownik był okrętem zaopatrzeniowym Royal Naval College w Dartmouth oraz jako tender dla HMS "BRITANNIA". |
1905 - 1907 | Okręt został wysłany do America and West Indies Station, stacjonował na Bermudach. |
1907 - 1909 | Po powrocie do Wielkiej Brytanii okręt został odstawiony do rezerwy w Devonport. |
1909 - 1910 | Okręt został przydzielony do Home Fleet, 1. Battle Squadron. |
1911 - 1914 | Okręt dołączył do rezerwowej 3. Fleet, Devonport (7. Battle Squadron?). W lipcu 1913 r. okręt został wysłany do Portsmouth na remont. |
1914 - 1915 |
Okręt dołączył do West Coast of Ireland Coast Patrol (11. Cruiser Squadron z bazą w Queenstown (Cobh) wraz z bliźniaczymi HMS "DORIS”, HMS "JUNO”, HMS "MINERVA” i HMS "VENUS”). 22 kwietnia 1914 r. okręt zderzył się z brytyjskim statkiem handlowym "CARBINEER", topiąc go 1,5 mili morskiej na południe, południowy-wschód od Owers Lightship. Krążownik uratował rozbitków. 3 marca 1915 r. na tydzień zastąpił bliźniaczego HMS "JUNO" w pełnieniu funkcji okrętu flagowego dla Cruiser Force E. Transkrypcja logów okrętu za okres od września 1914 r. do grudnia 1916 r. znajduje się na stronie Naval History (link), natomiast za okres od stycznia 1917 r. do grudnia 1918 r. tutaj. |
1915 - 1918 | Okręt został wsyłany do America and West Indies Station, gdzie operował z baz w Halifaksie i na Bermudach do końca wojny. |
1919 | Okręt po powrocie do Wielkiej Brytanii stacjonował w Invergordon, w Szkocji. |
26.02.1920 | Okręt został sprzedany na złom i został złomowany w Granton. |
Znani dowódcy (przydziały)
15.06.1897 - 29.07.1897 | Captain Walter S. Goodridge (na czas manewrów) | ||
10.05.1898 - 06.1899 | Captain Henry H. Dyke | ||
01.07.1899 - 12.1900 | Captain George M. Henderson (spotyka się również datę 5 maja1901 r. jako zakończenie kadencji) | ||
28.12.1900 - 18.01.1902 | Captain Charles Windham | ||
18.09.1902 - 03.01.1905 | Captain Godfrey H. B. Mundy | ||
03.01.1905 - 30.04.1907 | Captain Charles F. Sowerby | ||
20.04.1907 - 05.1909 | Captain Edward W. E. Wemyss | ||
04.05.1909 - 03.10.1910 | Captain Richard M. Harbord | ||
03.10.1910 - 24.07.1911 | Captain William J. S. Alderson | ||
25.07.1911 - 13.02.1912 | Captain Frederick A. Powlett | ||
14.02.1912 - 01.07.1913 | Commander James D. D. Stewart | ||
25.05.1914 - 07.08.1914 | Commander Cecil A. Severn (tymczasowo) | ||
01.08.1914 - 13.03.1919 | Captain James T. Bush | ||
10.03.1919 - 17.06.1919 | Acting Captain Oswald McD. English |
HMS Juno
22.06.1894 | Położenie stępki pod okręt w stoczni Naval Construction & Armaments Co. w Barrow-in-Furness. |
16.11.1895 | Wodowanie okrętu. |
16.06.1897 | Ukończenie budowy. |
1897 - 1899 | Po zbudowaniu okręt został odstawiony do rezerwy w Devonport. |
1899 - 1902 | Okręt został wcielony do Cruiser Squadron. W marcu 1901 roku okręt należał do eskorty królewskiego jachtu HMS "OPHIR” z przyszłym królem Jerzym V i przyszłą królową Marią na pokładzie w rejsie dookoła świata. |
12.1902 - 01.1904 | Okręt przebywał w Wielkiej Brytanii. W maju 1902 roku okręt przeszedł remont w Portsmouth. 16 sierpnia 1902 roku krążownik wziął udział rewii koronacyjnej Edwarda VII w Spithead |
1905 - 1909 | Okręt został przeniesiony na Morze Śródziemne. |
1910 | Okręt został wcielony do Home Fleet, 2. Battle Squadron. |
1911 - 1914 | Okręt został wcielony do rezerwowej 3. Fleet, stacjonując w stacjonując w Portsmouth i Nore. W 1912 r. dołączył do 7. Battle Squadron. W połowie1913 r. został na krótki okres przydzielony do 9. Destroyer Flotilla. 30 czerwca 1913 r. został zredukowany do Reserve Commission w Chatham. |
1914 - 1915 | Okręt został wcielony do West Coast of Ireland Patrol (11. Cruiser Squadron, wraz z bliźniaczymi HMS "DORIS”, HMS "ISIS”, HMS "MINERVA” i HMS "VENUS”), będąc okrętem flagowym kontradmirała Geoffreya Hornby’ego, z zadaniem ochrony żeglugi na zachód od Irlandii. 17 lutego 1915 r. okręt zastąpił krążownik HMS "SUTLEJ" w pełnieniu funkcji okrętu flagowego Cruiser Force E. Pełnił tą funkcję aż do 5 kwietnia 1915 r., z krótką przerwą od 3 marca, kiedy to zastąpił go bliźniaczy HMS "ISIS". |
1915 - 1917 | Od lipca 1915 roku krążownik operował w Zatoce Perskiej (m.in. wziął udział w potyczce pod Buszehr). |
1917 - 1919 | Okręt przeniesiono do East India Station. |
1920 | Okręt powrócił do metropolii, stacjonując w Nore. Tam też został zdjęty ze służby. |
24.09.1920 | Okręt został sprzedany i zezłomowany w Danii. |
Znani dowódcy (przydziały)
06.1897 - 07.1897 | Captain Alfred L. Winsloe | ||
11.07.1899 - 08.1899 | Captain Henry B. Jackson (na czas manewrów) | ||
05.10.1899 - 03.1900 | Captain George H. Cherry | ||
26.03.1900 - 02.06.1902 | Captain Henry P. Routh | ||
06.1902 - 12.1902 | Captain David R. Beatty | ||
26.01.1904 - 02.01.1905 | Captain William F. De Salis | ||
06.01.1905 - 27.06.1905 | Captain Arthur H. Christian | ||
27.06.1905 - 10.10.1905 | Captain John G. Hewitt | ||
10.10.1905 - 08.05.1907 | Captain John de M. Hutchison | ||
08.05.1907 - 12.05.1909 | Captain Richard F. Phillimore | ||
12.05.1909 - 11.10.1910 | Captain Herbert J. O. Millar | ||
11.10.1910 - 15.08.1911 | Captain Edwin V. Underhill | ||
15.08.1911 - 13.07.1912 | Captain Francis W. Caulfeild (niekiedy spotyka się datę styczeń 1912 r. jako zakończenie kadencji) | ||
13.07.1912 - 25.07.1912 | Commander Colin Mackenzie | ||
21.08.1912 - 19.09.1912 | Commander Guy M. Marston | ||
27.09.1912 - 15.10.1912 | Commander Arthur H. C. C. Home | ||
20.01.1913 - 27.01.1914 | Captain Edward G. Lowther-Crofton (oraz jako Captain (D), 9. Destroyer Flotilla - spotyka się również datę luty 1914 r. jako zakończenie kadencji) | ||
16.02.1914 - 08.1914 | Commander Thomas C. A. Blomefield | ||
01.08.1914 - 24.05.1915 | Captain Arthur K. Macrorie | ||
24.05.1915 - 05.1916 | Captain Drury St. A. Wake (spotyka się również datę 18 października 1915 r. jako zakończenie kadencji) | ||
21.05.1916 - 03.1919 | Captain Alexander R. Palmer (spotyka się również datę październik 1919 r. jako zakończenie kadencji) |
HMS Minerva
04.12.1893 | Położenie stępki pod okręt w stoczni Chatham Dockyard. |
23.09.1895 | Wodowanie okrętu. Koszt budowy okrętu wyniósł 244 046 funtów. |
04.02.1897 | Ukończenie budowy. |
1897 | Zaraz po ukończeniu budowy okręt zostaje na jakiś czas skierowany do Particular Service. |
1897 - 1899 | Okręt został skierowany do rezerwy w Chatham. |
1899 - 1903 | Okręt został skierowany do Cruiser Training Squadron. W 1902 roku krążownik wziął udział w testach, mających na celu porównanie kotłów cylindrycznych (w jakie był wyposażony HMS "MINERVA") i nowych kotłów wodnorurkowych, które zamontowano na krążowniku HMS "HYACINTH”. Testy porównawcze prowadzone na wodach kanału La Manche i trasie do Gibraltaru wykazały, że kotły wodnorurkowe są lżejsze i wydajniejsze w każdym zakresie mocy (kotły testowano przy 2000, 5000 i 8000 KM). Ich poważną wadą okazała się natomiast niska wytrzymałość i wysokie zużycie wody kotłowej: podczas rejsu z Plymouth do Gibraltaru i zachowaniu ciągłej mocy 7000 KM kotły nowego typu pękały i przeciekały już po czterech dobach, co powodowało szybsze zużycie wody przez maszyny i powodowało nie tylko ograniczenie mocy, ale i zasięgu. W wyniku testów wstrzymano wyposażanie nowych okrętów w kotły wodnorurkowe do czasu ich dopracowania. |
1903 - 1904 | Okręt został skierowany do rezerwy w Devonport. |
1904 - 1912 | Okręt został skierowany na Morze Śródziemne, uczestnicząc m.in. w niesieniu pomocy humanitarnej ofiarom trzęsienia ziemi w Mesynie w 1908 roku. W tym samym roku przeszedł też remont i modernizację. |
1913 - 1914 | Okręt został wcielony do rezerwowej 3. Fleet, stacjonując w Devonport. W październiku 1912 roku "MINERVA" wzięła udział w akcji ratunkowej okrętu podwodnego HMS "B2", który zatonął po zderzeniu z niemieckim statkiem pasażerskim SS "AMERIKA". W latach 1913–14 okręt służył w 6. Destroyer Flotilla stacjonując w Portsmouth. W czerwcu i lipcu 1914 roku, z uwagi na wzrost zagrożenia wojennego, przeprowadzono niewielki remont, skompletowano załogę, uzupełniono amunicję i odmalowano okręt, który następnie wziął udział w ćwiczeniach razem z 7. Cruiser Squadron na wodach nieopodal Portsmouth. |
1914 | Przed rozpoczęciem I wojny światowej okręt dołączył do West Coast of Ireland Coastal Patrol. Wraz z bliźniaczymi HMS "DORIS”, "ISIS”, "JUNO” i "VENUS”) wchodził w skład 11. Cruiser Squadron, którego zadaniem była ochrona żeglugi na zachód od Irlandii. Bazujący w Queenstown krążownik rozpoczął służbę patrolową w trzecim dniu wojny (6 sierpnia 1914 roku), kontrolując ładunek statków handlowych zmierzających do ogarniętej zawieruchą wojenną Europy. Po dwunastu dniach w morzu okręt powrócił do bazy, w której uzupełnił zapasy węgla (załadowano 640 ton) oraz prowiant. Okręt został przeniesiony do 5. Eskadry Krążowników i natychmiast wysłany na kolejny patrol (20 sierpnia). Tym razem celem okrętu była Zatoka Biskajska, a konkretnie okolice portu Bilbao. Po dotarciu na redę Bilbao krążownik rozpoczął kontrolę ruchu towarowego statków poruszających się wzdłuż północnego wybrzeża Hiszpanii, docierając 29 sierpnia do Zatoki Vigo. W godzinach popołudniowych 1 września 1914 roku nieopodal Przylądka Finisterre okręt zatrzymał, a po zdjęciu załogi zatopił ogniem artylerii austro–węgierski statek handlowy "BATHORI”. 3 września krążownik zakończył udany patrol w Plymouth, gdzie wyokrętował jeńców z "BATHORI” oraz uzupełnił zapasy paliwa. Podczas postoju przeprowadzono też czyszczenie kotłów oraz gruntowne sprzątanie, a po pobraniu prowiantu okręt wyszedł 11 września z misją eskortowania konwoju kilkunastu statków handlowych na Maltę, osiągając po drodze Gibraltar w dniu 17 września. Konwój dotarł do Valletty 23 września 1914 roku, a już następnego dnia "MINERVA” wypłynęła w eskorcie konwoju zmierzającego do Marsylii, dokąd dotarła 26 września. |
1914 - 1915 |
Okręt działał w składzie okrętów operujących u wybrzeży Egiptu. 29 września okręt został skierowany w rejs przez Morze Śródziemne do Port Saidu w Egipcie, gdzie dopłynął 3 października 1914 roku. Po uzupełnieniu zapasów węgla i prowiantu krążownik przebył Kanał Sueski, następnie pokonał Morze Czerwone i 12 października przybył do Adenu. |
1915 | Operacja Dardanelska. Okręt wyszedł z Port Saidu 24 lutego, docierając następnego dnia do Famagusty na Cyprze, a 28 lutego dopłynął do wyspy Tenedos, położonej niedaleko cieśniny Dardanele. Tam okręt uzupełnił zapasy węgla i prowiantu, a 3 marca wypłynął w rejs do Port Saidu. Podczas postoju w porcie oczyszczono podwodną część kadłuba, przeprowadzając też gruntowne sprzątanie i malowanie; w tym czasie załoga uczestniczyła w patrolach lądowych strefy Kanału Sueskiego. 8 marca "MINERVA” wypłynęła w rejs powrotny na Tenedos, zawijając po drodze na grecką wyspę Lemnos w celu uzupełnienia zapasu paliwa. 13 marca 1915 roku okręt wyszedł na patrol do Zatoki Saros, zaś 17 marca udał się na Maltę z dowódcą floty brytyjskiej na Morzu Śródziemnym wiceadmirałem Sackvillem H. Cardenem na pokładzie. 19 marca krążownik przybył do Valletty, gdzie wiceadm. Carden opuścił okręt. Po uzupełnieniu zapasów węgla i krótkiej wizycie w doku (czyszczenie podwodnej części kadłuba) "MINERVA” wypłynęła 21 marca w drogę powrotną na Morze Egejskie, docierając 24 marca na Lemnos, dzień później do Pireusu. 28 marca krążownik powrócił na Lemnos, gdzie na pokład przybył nowy dowódca sił brytyjskich w Dardanelach, wiceadmirał John de Robeck; pod flagą admiralską okręt odbył podróż na Tenedos i z powrotem. 1 kwietnia okręt wyszedł na patrol pod tureckie miasto Edremit, zaś następnego dnia udał się w głąb Zatoki Saros, skąd powrócił na Lemnos 5 kwietnia 1915 roku. 9 kwietnia zaokrętowano wodnosamolot (nieznanego typu) wraz z pilotem z transportowca wodnosamolotów HMS "ARK ROYAL” i następnego dnia krążownik wyszedł na patrol do Zatoki Smyrneńskiej. W wysłanym na rozpoznanie wodnosamolocie uszkodzeniu uległo śmigło i po kilku minutach lotu musiał on wodować przy krążowniku. 12 kwietnia wodnosamolot wykonał niezakłócony lot rozpoznawczy nad Smyrną, zaś 15 kwietnia rozpoznanie zostało przerwane z powodu awarii silnika samolotu. Rankiem 16 kwietnia 1915 roku "MINERVA" wysłała na rozpoznanie wodnosamolot i rozpoczęła pobieranie paliwa z węglowca; operacja ta została przerwana po przechwyceniu sygnału SOS o storpedowaniu przez nieprzyjacielski okręt płynącego z Aleksandrii transportowca "MANITOU”. Krążownik wraz z towarzyszącymi mu kontrtorpedowcami HMS "JED”, "KENNET” i "WEAR” rozwijając maksymalną prędkość przechwycił turecki torpedowiec "DEMIRHISAR”, który uciekając przed okrętami brytyjskimi wpadł na skały nieopodal wyspy Chios i uległ zniszczeniu. Następnego dnia na okręt dostarczono z niszczyciela "COLNE” części zamienne dla wodnosamolotu, który odbył w tym dniu dwa loty rozpoznawcze; 18 kwietnia "MINERVA" spędziła w cieśninie Chios, dwukrotnie wysyłając wodnosamolot na zwiad. W następnych dniach okręt przebywał w Zatoce Smyrneńskiej, codziennie prowadząc rozpoznanie lotnicze; 21 kwietnia powrócił na Lemnos, gdzie uzupełnił zapasy węgla (pobrał 480 ton) i pozostawił wodnosamolot, który powrócił na "ARK ROYAL”. Następnie okręt udał się na Tenedos, skąd 24 kwietnia w towarzystwie bliźniaczego krążownika HMS "TALBOT” udał się pod cypel Gaba Tepe na wybrzeżu Morza Egejskiego. Tam usiłował ogniem swoich dział zniszczyć tureckie baterie artylerii nadbrzeżnej oraz pozycje piechoty i kawalerii przeciwnika, wspierając desant ANZAC na plaży „Y” podczas bitwy o Gallipoli (od 25 kwietnia 1915 roku). "MINERVA” aktywnie uczestniczyła w bitwie aż do 20 maja; prócz ostrzeliwania pozycji przeciwnika na lądzie okręt osłaniał też m.in. nowy pancernik HMS "QUEEN ELIZABETH” przed atakami lotniczymi, uzupełniając paliwo, prowiant i amunicję w morzu ze statków zaopatrzeniowych. 21 maja u brzegów wyspy Imbros ponownie zaokrętowano wodnosamolot z "ARK ROYAL” i krążownik udał się do Zatoki Smyrneńskiej. Następnego dnia w morzu spotkano HMS "DORIS”, z którego pozyskano drugi wodnosamolot wraz z pilotem, obserwatorem i mechanikami. Stacjonując w okolicach portu Gera na południu wyspy Lesbos okręt prowadził w dniach 23–24 maja rozpoznanie lotnicze Smyrny. 25 maja okręt udał się pod Imbros, przekazując na "ARK ROYAL” jeden wodnosamolot, a następnie zawinął na Lemnos w celu uzupełnienia zapasów węgla. 31 maja 1915 roku okręt wyszedł na patrol po Morzu Egejskim, kontrolując ruch towarowy statków (głównie bandery greckiej), docierając do Zatoki Sarońskiej; 3 czerwca krążownik powrócił na Lemnos. W czerwcu i lipcu 1915 roku uczestniczył w kolejnych, krótkich patrolach po Morzu Egejskim, w okolice wysp Eubea, Skiatos i Skiros, gdzie wielokrotnie zatrzymywał i kontrolował statki greckie, część z nich obsadzając załogą pryzową i odsyłając do najbliższego portu kontrolowanego przez Ententę. 27 lipca nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy: komandor Percival Henry Warleigh został zastąpiony przez Francisa H. M. Jacksona. 4 sierpnia okręt wypłynął w rejs na Tenedos, gdzie dwa dni później na pokład weszło 350 żołnierzy; w nocy z 6 na 7 sierpnia zostali oni łodziami okrętowymi dostarczeni na Półwysep Gallipoli (lądowanie w Zatoce Suvla). Następnego dnia krążownik wspierał ogniem artylerii głównego kalibru walczące na brzegu oddziały, przyjmując na pokład ewakuowanych rannych żołnierzy, których następnie przewieziono na Tenedos i Lemnos. |
1915 - 1916 |
Dalsze działania u wybrzeży Egiptu. 8 sierpnia okręt udał się w rejs do Egiptu – zakotwiczył w Port Said dwa dni później. Podczas kilkudniowego postoju w porcie przeprowadzono gruntowne sprzątanie i malowanie, a także uzupełniono zapasy węgla i prowiantu (załadowano 503 tony węgla, 220 funtów mięsa, 600 funtów warzyw i 380 funtów chleba). 15 sierpnia okręt wyszedł na patrol do Zatoki Sallumskiej, zawijając 24 sierpnia do Aleksandrii, gdzie uzupełniono paliwo. 28 sierpnia "MINERVA” wpłynęła do Kanału Sueskiego i zakotwiczyła na Wielkim Jeziorze Gorzkim; część załogi krążownika obsadziła uzbrojoną barkę i kuter parowy, na których patrolowano codziennie przydzielony odcinek Kanału. Dopiero 25 października 1915 roku okręt przepłynął do Port Saidu, gdzie po uzupełnieniu zapasu węgla stacjonował do 6 listopada, kiedy to powrócił na Wielkie Jezioro Gorzkie. Kolejne dni upływały na żmudnym patrolowaniu wyznaczonego odcinka Kanału przez kuter parowy i uzbrojoną barkę (z wyjątkiem okresu od 15 do 25 listopada, kiedy to krążownik ponownie przebywał w Port Saidzie). Święta Bożego Narodzenia okręt spędził w porcie Ismailia, zaś 26 grudnia powrócił na „swoje” kotwicowisko na Wielkim Jeziorze Gorzkim. Ostatniego dnia roku 1915 krążownik dotarł do Port Saidu, gdzie pobrał 690 ton węgla. Pierwsze dni 1916 roku "MINERVA” spędziła w Port Saidzie, wysyłając rotacyjnie swoich marynarzy na patrole lądowe w strefie Kanału Sueskiego. 8 stycznia powróciła na Wielkie Jezioro Gorzkie, prowadząc morską i lądową służbę patrolową przy pomocy kutra parowego i łodzi okrętowych. Pewnym urozmaiceniem codzienności były przeprowadzone 12 stycznia ćwiczenia artyleryjskie. 2 lutego okręt przeniósł się do Suezu, po uzupełnieniu paliwa dalej uczestnicząc w patrolowaniu południowego odcinka Kanału, prowadząc też szkolenie załogi. Dopiero 22 marca krążownik opuścił Suez, udając się w rejs do Adenu, który osiągnął w dniu 28 marca 1916 roku. |
1916 - 1918 |
Nowym przydziałem krążownika stały się Indie. Po uzupełnieniu zapasów węgla i prowiantu "MINERVA” wypłynęła w rejs przez Ocean Indyjski w kierunku w Kolombo na Cejlonie, zawijając po drodze do Victorii na Seszelach (7 kwietnia), Diego Garcia, Male na Malediwach (21 kwietnia), do portu docelowego docierając 28 kwietnia. Już następnego dnia okręt trafił na krótki remont stoczniowy do suchego doku, który opuścił 1 maja. W kolejnych dniach maja dokonano remontu uzbrojenia artyleryjskiego i torpedowego; długi postój w porcie zakończył się dopiero 13 lipca 1916 roku, kiedy to krążownik udał się w rejs do Singapuru, który osiągnął 19 lipca. 31 lipca okręt ponownie trafił do doku na remont układu napędowego, który trwał aż do 24 września, kiedy to pomyślnie przeszedł próby stoczniowe. W czasie remontu nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy: komandor Francis H.M. Jackson został zastąpiony przez komandora Cecila D.S. Raikesa, który wszedł na pokład 2 sierpnia 1916 roku. 9 stycznia 1917 roku krążownik wyruszył w rejs do Adenu, gdzie w nocy z 12 na 13 stycznia pobrał 655 ton węgla, a następnie wyruszył w morze w celu odnalezienia niemieckiego krążownika pomocniczego SMS "WOLF”, grasującego po Oceanie Indyjskim. "MINERVA” została skierowana w rejon na północ od Sokotry; po tygodniowym patrolu powróciła 20 stycznia do Adenu. 8 sierpnia "MINERVA” opuściła Zanzibar i udała się do Lindi, gdzie stacjonowała przez trzy tygodnie; 30 sierpnia okręt udał się do Msimbati nieopodal Mtwary, skąd przez Lindi i Kilwa Kisiwani powrócił do Zanzibaru (10 września). Po uzupełnieniu zapasu paliwa krążownik 17 września ponownie popłynął do Lindi, gdzie przebywał do 16 października (z krótką przerwą w dniach 2–6 października, kiedy to udał się do Masimbwy). W kolejnych dniach okręt przebywał w Zanzibarze, skąd 22 października wyszedł z misją uratowania załogi i ładunku brytyjskiego statku s/s "ELLERSLIE”, który 20 października wszedł na mieliznę nieopodal Angoche w Mozambiku. Krążownik dotarł na miejsce katastrofy 26 października i podjął 16 członków załogi statku oraz część przewożonego ładunku; do Zanzibaru powrócił 2 listopada. Następnego dnia okręt przepłynął do Kilwa Kisiwani, gdzie podczas kilkudniowego postoju pobrał z węglowca 748 ton paliwa; 13 listopada udał się na patrol do Lindi i Mikindani, przeprowadzając ćwiczenia artyleryjskie i torpedowe (27 listopada powrócił do Zanzibaru). 1 grudnia krążownik uzupełnił zapasy paliwa (pobrał 540 ton walijskiego węgla) i wyruszył do Durbanu, dokąd dotarł w dniu 9 grudnia. Po kilkudniowym postoju "MINERVA” udała się Simon’s Town, gdzie do końca roku przebywała w suchym doku. Remont stoczniowy zakończył się na początku stycznia 1918 roku, a w dniach 11–16 stycznia okręt odbył próbny rejs wzdłuż wybrzeży Afryki, zaś 18 stycznia eskortował niewielki konwój płynący do Kapsztadu. Następnego dnia krążownik powrócił do Simon’s Town, a 25 stycznia ponownie trafił do doku. Trwające blisko dwa miesiące prace stoczniowe objęły m.in. modernizację uzbrojenia (demontaż pancernych osłon kilku dział 152 mm) i malowanie. Okręt wyszedł w morze dopiero 25 marca, udając się do Port Elizabeth, a następnie do Durbanu. Po uzupełnieniu zapasów paliwa i prowiantu 3 kwietnia "MINERVA” wypłynęła w rejs na Mauritius, kotwicząc w Port Louis 11 kwietnia. Następnie okręt udał się na Madagaskar, zawijając do Tamatawy (17 kwietnia) i Diego Suarez (20 kwietnia). 26 kwietnia krążownik dopłynął do Port Amelia w Mozambiku, kończąc swój długi rejs 29 kwietnia w Zanzibarze. Uzupełniwszy zapasy węgla okręt udał się na północ, docierając 4 maja do Tangi, gdzie przeprowadzono ćwiczenia strzeleckie broni małokalibrowej; 10 maja w Zanzibarze dokonano próbnych strzelań torpedowych, w wyniku których utracono jedną torpedę. 14 maja krążownik przybył do Kilindini, skąd powrócił 23 maja do Zanzibaru, gdzie uzupełnił zapas paliwa. Ostatnie dni maja okręt spędził w Kilindoni na wyspie Mafia, zaś 1 czerwca udał się do Lindi. Następnie krążownik wypłynął do Mozambiku, z którego przewiózł pocztę do Port Amelia, dokąd dotarł 11 czerwca. Podczas kilkudniowego postoju w porcie nurkowie oczyścili podwodną część kadłuba; 20 czerwca okręt udał się do Msimbati, a następnie do Lindi, prowadząc próbne strzelania artyleryjskie i torpedowe, powracając do Zanzibaru 30 czerwca. 3 lipca "MINERVA” obrała kurs na południe, docierając 8 lipca pod Quelimane, patrolując Kanał Mozambicki; 26 lipca nastąpił powrót do Zanzibaru. 6 sierpnia 1918 roku okręt wyszedł w kolejny rejs do Mozambiku, dokąd dostarczył pocztę oraz uzupełnił paliwo, prowiant i amunicję; do Zanzibaru powrócił 20 sierpnia, w kolejnych dniach uzupełniając zapasy węgla i prowadząc ćwiczenia. 14 września krążownik ponownie udał się z pocztą do Mozambiku, zawijając następnie do Port Amelia, zapełniając węglem zasobnie. Podczas długiego postoju w porcie w październiku 1918 roku sporą część załogi ogarnęła epidemia hiszpanki (szczyt liczby zachorowań nastąpił 11 października, kiedy to zanotowano 151 chorych na pokładzie). 15 października okręt wyszedł w morze, zawijając do Lindi, Kilwa Kisiwani i Dar es Salaam, kończąc rejs w Zanzibarze 25 października. W dniu 2 listopada "MINERVA” udała się w rejs do Afryki Południowej, docierając 12 listopada do Durbanu; tam załoga dowiedziała się o podpisaniu zawieszenia broni z Niemcami. |
1918 | Pobyt w Cape Station. 25 listopada 1918 roku krążownik dotarł do Simon’s Town, gdzie po wyładowaniu amunicji wszedł do doku. W czasie remontu nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy: komandor Cecil D. S. Raikes opuścił okręt, a jego następcą został komandor Owen T. H. Phillips. W stoczni zdemontowano część artylerii, wymieniono kotwicę i odmalowano okręt; remont zakończył się 23 grudnia. |
1919 | Okręt powrócił do metropolii, stacjonując w Queenstown, gdzie zakończył służbę w maju 1920 roku. |
05.10.1920 | Sprzedano okręt na złom firmie Auten. |
Znani dowódcy (przydziały)
04.02.1897 - 15.07.1897 | Captain John Ferris | ||
11.07.1899 - 30.09.1899 | Captain Henry C. A. Baynes (na czas manewrów) | ||
31.10.1899 - 09.1900 | Captain Frederick O. Pike (spotyka się również datę 2 października jako zakończenie kadencji) | ||
25.09.1900 - 17.10.1902 | Captain Charles H. Cochran | ||
17.10.1902 - 10.11.1903 | Captain Frederick C. D. Sturdee | ||
09.06.1904 - 10.09.1906 | Captain Arthur W. Waymouth | ||
11.09.1906 - 11.09.1908 | Captain Henry J. L. Clarke | ||
11.09.1908 - 17.10.1910 | Captain Drury St. A. Wake | ||
18.10.1910 - 29.05.1912 | Captain E. Hyde Parker | ||
11.07.1912 - 01.08.1912 | Commander Bertram S. Evans (tymczasowo, oraz Captain (D) 6. Destroyer Flotilla) | ||
01.08.1912 - 08.08.1912 | Captain Mortimer L'E. Silver (Captain (D) 6. Destroyer Flotilla) | ||
02.1912 - 12.1912 | Captain Raymond A. Nugent | ||
12.1912 - 08.1913 | Captain Charles D. Johnson | ||
04.08.1914 - 06.07.1915 | Captain Percival H. Warleigh | ||
08.07.1915 - 16.06.1916 | Captain Francis H. M. Jackson (inwalidztwo) | ||
20.06.1916 - 05.1919 | Captain Cecil D. S. Raikes (spotyka się również datę 6 listopada 1918 r. jako zakończenie kadencji) |
HMS Talbot
05.03.1894 | Położenie stępki pod okręt w stoczni Devonport Dockyard. |
25.04.1895 | Wodowanie okrętu. |
15.09.1896 | Ukończenie budowy. Koszt budowy wyniósł 273 856 funtów. |
1896 - 1899 | Po zakończeniu budowy okręt został wysłany do America and West Indies Station. |
12.1899 - 04.1901 | Po powrocie do Wielkiej Brytanii okręt został skierowany do remontu w Devonport. |
04.1901 - 1904 | Przydział do China Station. W kwietniu 1901 r. skierowany został do brytyjskiego wówczas Hongkongu. Przebywając na początku 1904 r. w koreańskim porcie Czemulpo, pod dowództwem komandora Lewisa Bayly, był świadkiem wysadzenia desantu japońskiego i bitwy pod Czemulpo 9 lutego 1904 roku, w wyniku której samozatopieniu uległy dwa rosyjskie okręty: krążownik pancernopokładowy "WARIAG” oraz kanonierka "KORIEJEC”. Dowódca HMS "TALBOT” odegrał pewną rolę tych w wydarzeniach, jako starszy wśród dowódców okrętów państw kolonialnych na redzie, składając protest przeciw działaniom Japonii i nakłaniając Rosjan do wyjścia z portu. Sprzeciwił się też wysadzeniu w powietrze krążownika "WARIAG” z uwagi na bezpieczeństwo innych okrętów. Po bitwie natomiast "TALBOT” przyjął na pokład rosyjskich marynarzy. |
08.1904 - 03.1905 | Po powrocie na Wyspy Brytyjskie krążownik skierowany został do rezerwy, stacjonując w Nore (estuarium Tamizy), w międzyczasie nastąpił kolejny remont, tym razem w Chatham. |
1905 - 1907 | Okręt został odstawiony do rezerwy. |
1907 - 1909 | Okręt dołącza do Channel Battle Squadron. 10 marca 1908 r. rozpoczął remont. |
1909 - 1910 | Okręt zmienia przydział na 2. Division Battle Squadron. |
03.1911 - 03.1912 | Okręt został przeniesiony do rezerwy w Haulbowline w Zatoce Cork w Irlandii. |
1912 | Okręt dołącza do rezerwowej 3. Fleet. W 1912 roku krążownik osiadł na mieliźnie pokonując Kanał Sueski. |
1913 | Okręt dostaje tymczasowy przydział jako okręt baza dla niszczycieli (7. Destroyer Flotilla). |
10.1913 - 08.1914 | Ponowny przydział do 3. Fleet. |
1914 - 1915 | Okręt został skierowany do Western Channel Squadron. W momencie wybuchu I wojny światowej HMS "TALBOT" (wraz z bliźniaczym HMS "ECLIPSE”) wchodził w skład 12. Cruiser Squadron, której zadaniem była ochrona żeglugi na zachodnich podejściach do kanału La Manche (tzw. Force „G”). We wrześniu 1914 roku nieopodal półwyspu Lizard okręt zatrzymał i zdobył niemiecki statek handlowy. |
1915 - 1916 | W kwietniu 1915 roku krążownik włączono w skład sił uczestniczących w nieudanej operacji opanowania Dardaneli, gdzie wspierał ogniem swoich dział oddziały ANZAC walczące na półwyspie Gallipoli (lądowanie na plaży "Y" 25 kwietnia 1915 roku, desant w zatoce Suvla 6 sierpnia 1915 roku). |
1916 - 1918 |
Okręt został wysłany do East Africa Station. Między 1916 a połową 1917 roku okręt pełnił służbę w Afryce Wschodniej, stacjonując głównie w Zanzibarze. W tym czasie oprócz żmudnej służby patrolowej i eskortowej wielokrotnie ostrzeliwał pozycje wojsk niemieckich w okolicy Dar es Salaam, w Niemieckiej Afryce Wschodniej. W czerwcu 1917 roku krążownik skierowano na wody Afryki Południowej. Okręt operował w tym czasie z bazy Simon’s Town nieopodal Kapsztadu, gdzie był dokowany w październiku 1917 roku. W listopadzie 1917 roku okręt ponownie trafił do Afryki Wschodniej, gdzie pełnił głównie służbę patrolową. W lipcu 1918 roku "TALBOT” przeniesiony został po raz kolejny do Afryki Południowej. Transkrypcja logów okrętowych za okres od maja 1916 r. do listopada 1918 r. znajduje się na stronie Naval History. |
1918 - 1919 | Okręt zmienia przydział na Cape Station. Na przełomie września i października 1918 roku okręt trafił do suchego doku w Simon’s Town, a sporą część załogi ogarnęła epidemia hiszpanki. Po zakończeniu wojny w listopadzie 1918 roku okręt trafił do Afryki Wschodniej, zaś w 1919 roku służył na Morzu Śródziemnym, powracając do Devonport w listopadzie 1919 roku. |
1919 | Okręt po powrocie do metropolii został przeniesiony do Haulbowline. |
1920 | Okręt zakończył służbę w Queenstown. |
06.12.1921 | Okręt został sprzedany na złom firmie Multiocular S. Bkg Co. |
Znani dowódcy (przydziały)
15.09.1896 - 24.03.1899 | Captain Edward H. Gamble | ||
04.03.1899 (?) | Captain Archibald T. Carter (?) | ||
04.1899 - 23.11.1899 | Captain George A. Primrose (czasami spotyka się daty 02.1899 i 12.1899 jako początek i koniec kadencji) | ||
07.1900 - 08.1900 | Captain Charles H. Coke (na czas manewrów) | ||
10.04.1901 - 11.07.1902 | Captain Frederick G. Stopford | ||
11.07.1902 - 08.1904 | Captain Lewis Bayly | ||
29.03.1905 - 11.09.1906 | Captain Henry J. L. Clarke | ||
11.09.1906 - 06.11.1906 | Captain Herbert C. C. Da Costa (?) | ||
06.11.1906 - 06.11.1908 | Captain Bentinck J. D. Yelverton | ||
06.11.1908 - 24.05.1910 | Captain Bertram M. Chambers | ||
24.05.1910 - 04.03.1911 | Captain George B. Hutton | ||
01.03.1912 - 27.08.1912 | Captain Frederick A. Powlett | ||
27.08.1912 - 10.02.1913 | Captain Richard Hyde (czasami spotka się również datę kwiecień 1913 r. jako zakończenie kadencji) | ||
12.02.1913 | Commander Charles N. Tindal-Carill-Worsley | ||
01.07.1913 - 07.10.1913 | Captain Francis G. St. John (oraz w dowództwie 7. Destroyer Flotilla) | ||
27.04.1914 - 05.1914 | Captain Spencer A. Hickley | ||
16.06.1914 - 01.08.1914 | Commander Lockhart Leith | ||
30.07.1914 - 14.07.1915 | Commander Philip H. Trimmer (pozostał na okręcie jako oficer artylerii aż do 6 grudnia 1916 r.) | ||
01.08.1914 - 26.01.1915 | Captain Herbert R. Norbury | ||
26.01.1915 - 12.01.1916 | Captain Fawcet Wray | ||
12.01.1916 - 06.1918 | Captain Robert C. K. Lambert | ||
11.06.1918 - 13.05.1919 | Captain Lionel F. Maitland-Kirwan |
HMS Venus
28.06.1894 | Położenie stępki pod okręt w stoczni Fairfield Shipbuilding and Engineering Company w Govan. |
05.09.1895 | Wodowanie okrętu. |
09.11.1897 | Ukończenie budowy. Koszt budowy wyniósł 249 938 funtów. |
1897 - 1901 | Okręt został wysłany na Morze Śródziemne. |
03.1901 - 1902 | Po powrocie okręt został poddany remontowi w Chatham. |
1903 - 1904 | Okręt pełnił służbę w Southampton, jako Coast Guard Ship. |
1905 - 1907 | Okręt wrócił do pełnienia służby na Morzu Śródziemnym. |
1907 - 1911 | Okręt został włączony w skład Atlantic battle Squadron. |
1911 - 1912 | Okręt służył jako okręt - baza, najpierw 7. Destroyer Flotilla, potem 1. Destroyer Flotilla. |
10.1913 - 08.1914 | Okręt dołączył do rezerwowej 3. Fleet, stacjonując początkowo w Pembroke, a następnie w Portsmouth. |
1914 - 1915 |
Okręt włączono w skład West Coast of Ireland Coast Patrol. W momencie wybuchu I wojny światowej HMS "VENUS” (wraz z bliźniaczymi HMS "DORIS”, HMS "ISIS”, HMS "JUNO” i HMS "MINERVA”) wchodził w skład 11. Cruiser Squadron, której zadaniem była ochrona żeglugi na zachód od Irlandii. Bazujący w Queenstown krążownik rozpoczął służbę patrolową już w trzecim dniu wojny (6 sierpnia 1914 roku), kontrolując ładunek statków handlowych zmierzających do ogarniętej zawieruchą wojenną Europy. 19 października okręt osiągnął pierwszy sukces, zatrzymując i zdobywając niemiecki bark "ULRICH”, który został obsadzony załogą pryzową i odesłany do Berehaven. 28 października 1914 roku "VENUS” zatrzymał kolejny niemiecki bark "CARL”, który został skierowany do Falmouth (eskortą pryzu do portu zajął się HMS "TALBOT”). 4 grudnia krążownik został uszkodzony: sztormowe fale zdemolowały mostek i zniszczyły maszt. 15 grudnia 1914 roku okręt zawinął do Belfastu, gdzie dokonano naprawy uszkodzeń. W styczniu 1915 roku okręt ponownie rozpoczął służbę, dwukrotnie wychodząc w morze z bazy Rathmullan w Irlandii. 30 stycznia krążownik powrócił do Queenstown, pełniąc żmudną służbę patrolową na „Western Approaches” (obszarze obejmującym zachodnie podejścia do Wysp Brytyjskich). Wielokrotnie zatrzymywał do kontroli statki, głównie bandery brytyjskiej i państw neutralnych, ćwicząc przy okazji zygzakowanie i strzelanie ze wszystkich typów pokładowej broni. 17 kwietnia okręt trafił do suchego doku na remont, podczas którego był wizytowany przez kontradmirała Hooda (28 kwietnia 1915 roku). Prace na krążowniku trwały do 22 maja, a już następnego dnia okręt wyszedł na patrol. 28 maja uszkodzeniu uległ jeden z silników, naprawiony został własnymi siłami w ciągu jednej doby. 18 czerwca zauważono w odległości 4 Mm niemiecki okręt podwodny płynący na powierzchni, jednak mimo osiągnięcia maksymalnej szybkości nieprzyjaciel zdążył się zanurzyć i oddalić. |
1915 - 1916 | Okręt zmienił rejon działania na Zatokę Perską i Morze Czerwone. 19 czerwca 1915 roku okręt rozpoczął rejs na Morze Śródziemne, docierając do Gibraltaru w dniu 24 czerwca, zaś 3 lipca kotwicząc w egipskim Port Said. Następnego dnia "VENUS” przebył Kanał Sueski, następnie pokonał Morze Czerwone i 9 lipca przybył do Adenu. Już 11 lipca okręt rozpoczął służbę patrolową, kontrolując ruch towarowy w Zatoce Adeńskiej. 23 lipca krążownik wysłano w rejs do Suezu, podczas którego odwiedził kilka portów Morza Czerwonego, takich jak Perim, Port Sudan, Jeddah i Yenbo. Po tygodniowym postoju w porcie okręt wyszedł na patrol po Morzu Czerwonym, który trwał aż do 28 sierpnia 1915 roku, kiedy to krążownik powrócił do Suezu. Przeprowadzono wówczas mały remont: z pokładu usunięto kilka dział 152 mm (prawdopodobnie dwa), a okręt odmalowano. Okręt opuścił Suez dopiero 26 października 1915 roku na kolejny patrol po Morzu Czerwonym, który zakończył się 12 listopada. Trzy dni później okręt zakotwiczył na Wielkim Jeziorze Gorzkim, powracając do Suezu 26 listopada. W pierwszej połowie grudnia okręt kontrolował w Zatoce Sueskiej ruch towarowy statków zmierzających do Kanału, święta Bożego Narodzenia spędził na Morzu Czerwonym, a Sylwestra znów w Kanale Sueskim. Początek stycznia 1916 roku "VENUS” spędził kontrolując ruch statków w Kanale i Zatoce Sueskiej, a następnie odbyła patrol na Morzu Czerwonym. Od 1 lutego okręt stacjonował na Wielkim Jeziorze Gorzkim, a 7 lutego był wizytowany przez wiceadmirała sir Rosslyna Wemyssa, dowódcę sił brytyjskich w Egipcie i Indiach |
1916 - 1917 |
Okręt przeniesiono do China Station. Indie osiągnął wieczorem 23 lutego 1916 roku, kotwicząc w Kolombo na Cejlonie. Już następnego dnia "Venus” trafił do doku na remont, podczas którego dokonano przeglądu artylerii i malowania okrętu. Po ponadmiesięcznym remoncie krążownik wyszedł w rejs do Trincomalee, testując wszystkie rodzaje uzbrojenia pokładowego i odbywając próbę prędkości (osiągnięto średnią prędkość 17,2 węzła, co było dobrą wartością jak na blisko dwudziestoletni okręt); wracając do Kolombo okręt uczestniczył w eskorcie konwoju, który osiągnął port docelowy 6 kwietnia 1916 roku. Podczas dłuższego postoju w Kolombo załoga "VENUS” przeżył święto Wielkanocy (23 kwietnia); w morze okręt wyszedł dopiero 23 maja, udając się do Singapuru – najważniejszej brytyjskiej bazy morskiej na Dalekim Wschodzie. Krążownik osiągnął port przeznaczenia 4 czerwca, kontrolując po drodze wiele statków handlowych i zawijając do Batavii – stolicy Holenderskich Indii Wschodnich. 12 czerwca okręt wyszedł na patrol w kierunku Wysp Seribu, zawijając też do portu Semarang na Jawie; do Singapuru powrócił dopiero 29 czerwca 1916 roku, po drodze zatrzymując i sprawdzając wiele statków handlowych, w większości holenderskich i brytyjskich. W lipcu "VENUS” pełnił nadal służbę patrolową na wodach między Singapurem a Batavią. 21 lipca 1916 roku krążownik wyszedł w długi rejs, płynąc przez Makasar, Balikpapan, Tarakan do Sandakan na Borneo, gdzie dotarł w dniu 10 sierpnia. Po uzupełnieniu zapasów węgla i zabraniu kilku pasażerów okręt udał się 14 sierpnia w dalszą drogę przez Manilę na Filipinach, docierając do portu przeznaczenia – Hongkongu (27 sierpnia 1916 roku). 1 sierpnia "VENUS” trafił do suchego doku na dłuższy remont, który zakończył się dopiero 13 października (załoga okrętu w tym czasie przebywała na pokładzie statku "TAMAR”). W dniach 16–17 października przeprowadzono próby stoczniowe, które wypadły pomyślnie i okręt wyszedł na patrol wzdłuż wschodniego wybrzeża Chin, z którego powrócił do bazy w dniu 2 listopada 1916 roku. W dniach 9–14 listopada krążownik odbył ćwiczenia artyleryjskie i torpedowe, a następnie uzupełnił zapasy amunicji i węgla, wychodząc 19 listopada w rejs do Singapuru (port docelowy osiągnięto 24 listopada). 1 grudnia okręt rozpoczął rejs przez Morze Jawajskie, docierając aż do Dili na wyspie Timor, a następnie powracając do Singapuru, co miało miejsce 18 grudnia. Załoga "VENUS” święta spędziła w porcie, wychodząc w rejs do Kolombo 28 grudnia 1916 roku. Pierwszy patrol w 1917 roku trwał od 2 do 14 stycznia, a podczas postoju w porcie nurkowie dokonali inspekcji podwodnych wyrzutni torped. Pod koniec stycznia okręt powrócił do Singapuru, skąd 4 lutego wyszedł na patrol w kierunku Borneo. Tym razem głównym zadaniem "VENUS” było cenzurowanie poczty przewożonej na statkach bandery holenderskiej. 19 lutego krążownik uzupełnił paliwo w porcie Sandakan i udał się w podróż powrotną do Singapuru, który osiągnął 28 lutego 1917 roku. 1 marca okręt wyszedł ponownie w morze, udając się na północ w kierunku Penangu, a następnie w kierunku zachodnim na Ocean Indyjski, powracając do Singapuru 15 marca. Wówczas usunięto z pokładu połowę posiadanych dział 12-funtowych (76 mm) wraz z łożami, pozostawiając ich tylko 4. Na kolejny patrol krążownik wypłynął 25 marca, kontrolując żeglugę, trenując strzelanie i zygzakowanie, powracając do bazy w dniu 12 kwietnia 1917 roku. Po dziesięciu dniach postoju okręt kolejny raz wyszedł w morze, by w maju osiągnąć Hongkong. W pierwszym tygodniu czerwca 1917 roku na pobliskich wodach krążownik odbył ćwiczenia artyleryjskie, torpedowe i nawigacyjne, po czym powrócił do Singapuru 15 czerwca. Reszta miesiąca upłynęła załodze "VENUS” na patrolowaniu wód Oceanu Indyjskiego i dopiero 1 lipca okręt zacumował w Kolombo. Postój w porcie trwał ponad 2 miesiące, podczas których dokonano przeglądu i koniecznej wymiany uzbrojenia artyleryjskiego; w dniach 7–17 września 1917 roku na redzie Trincomalee krążownik odbył próbne strzelania artyleryjskie i torpedowe. |
1917 - 1919 |
Ponowna zmiana rejonu działania, na East Indies Station. W morze okręt wyszedł 24 września, spotykając na Oceanie Indyjskim konwój i eskortując go w drodze do Kolombo, dokąd zawinął 8 października. Kolejny rejs "VENUS” trwał od 18 do 22 października, kończąc się w Bombaju. Wkrótce po przybyciu okręt był wizytowany przez dowódcę sił brytyjskich w Indiach, kontradmirała Ernesta Gaunta, a następnie na krótko trafił do doku. 5 listopada okręt odbył rejs z Bombaju do Kolombo, zaś 10 listopada kolejny raz udał się do Trincomalee na ćwiczenia torpedowe i artyleryjskie. Do Kolombo krążownik powrócił dopiero 30 listopada 1917 roku. Już 2 grudnia okręt wyruszył w morze, zawijając do bazy na wyspie Diego Garcia po pięciodniowym rejsie; 14 grudnia powrócił do Kolombo. Z okrętu wyładowano amunicję, wyokrętowano załogę i rozpoczęto remont w stoczni. Remont krążownika trwał aż do połowy kwietnia 1918 roku, a w morze okręt wyszedł dopiero 30 kwietnia, udając się do Adenu, do którego dotarł 13 maja. Stamtąd 18 maja okręt wypłynął na patrol w kierunku zachodnim, osiągając Perim i wybrzeże Dżibuti we wschodniej Afryce; do Adenu "VENUS” powrócił w dniu 1 czerwca. W czerwcu krążownik odbył dwa krótkie patrole, podczas drugiego eskortując transportowiec "ABBASSIEH” do Burum w Jemenie (do Adenu okręt powrócił 6 lipca 1918 roku). 13 lipca "VENUS” opuścił Aden, udając się do portów Laasqoray i Berbera w Somali Brytyjskim, a następnie w Perim wraz z innymi okrętami uczestniczyła w manewrach, wracając do bazy 19 lipca. Podczas postoju w porcie adeńskim kilkadziesiąt osób z załogi zachorowało na bliżej nieokreśloną chorobę, której kulminacja nastąpiła w dniu 7 sierpnia, kiedy to na liście chorych widniało 45 nazwisk. 15 sierpnia okręt wypłynął w morze, by eskortować japoński statek "KASUGA MARU”, a po przekazaniu go w opiekę bliźniaczemu krążownikowi "DIANA”, dotarł do Bombaju w dniu 22 sierpnia. "VENUS” przebywał w tym porcie aż do 15 września, kiedy to udała się w rejs powrotny do Adenu, odwiedzając po drodze Maskat w Omanie. Podczas tego rejsu załoga została zdziesiątkowana przez grypę i związane z nią zapalenie płuc: ponad 80 osób znalazło się na liście chorych, z których kilka zmarło. Podczas przymusowego postoju większość załogi przebywała poza okrętem, w miejscowych szpitalach, sanatoriach i koszarach. Dotychczasowy dowódca "Venus”, Captain (komandor) Robert G. D. Dewar, opuścił na początku października okręt (otrzymał bowiem dowództwo krążownika pancernego "BERWICK”). Jego następca, Captain (komandor) Lancelot N. Turton niedługo potem trafił do szpitala i zmarł na zapalenie płuc 13 października 1918 roku. Dzień później tymczasowym dowódcą okrętu został mianowany Captain (komandor) Hubert S. Monroe, zastąpiony już 21 października przez Captain (komandor) Williama F. Sellsa. Okręt wyszedł na patrol dopiero 3 listopada 1918 roku, osiągając 12 listopada Male na Malediwach. Ostatni rejs podczas wojny krążownik zakończył 14 listopada w Kolombo. W dniach 11–16 grudnia "VENUS” odbyła rejs do Bombaju, po drodze przeprowadzając ćwiczenia artyleryjskie. 17 grudnia krążownik został okrętem flagowym dowódcy sił brytyjskich w Indiach, kontradmirała Ernesta Gaunta. Tuż przed świętami z okrętu wyładowano amunicję i trafił on do stoczni na remont, który zakończył się w pierwszych dniach 1919 roku. W styczniu "VENUS” wyszedł w rejs po Oceanie Indyjskim, zawijając do Kolombo, Trincomalee, Puducherry, Madrasu i Kalkuty. 7 lutego okręt opuścił Kalkutę i skierował się do Rangunu, skąd przez Kolombo powrócił 1 marca do Bombaju. Wówczas krążownik opuścił kontradmirał E. Gaunt wraz ze swym sztabem. 11 marca okręt rozpoczął rejs powrotny na Wyspy Brytyjskie, płynąc przez Aden, Morze Czerwone, Port Said, Maltę i Gibraltar. 18 kwietnia 1919 roku okręt dotarł do Sheerness, gdzie zakończył służbę |
22.09.1921 | Okręt został sprzedany firmie Cohen do Niemiec na złom. |
Znani dowódcy (przydziały)
15.06.1897 - 30.07.1897 | Captain Arthur W. E. Prothero (na czas manewrów) | ||
09.11.1897 - 02.1900 | Captain Sir A. Berkeley Milne, Bart. (spotykana jest również data 31 marca 1900 r. jako zakończenie kadencji) | ||
14.02.1900 - 28.05.1901 | Captain Henry M. T. Tudor (spotykana jest również data marzec 1901 r. jako zakończenie kadencji) | ||
02.1903 - 11.11.1903 | Captain Charles H. Cochran | ||
11.11.1903 - 26.07.1905 | Captain Reginald G. O. Tupper | ||
15.07.1905 (?) - 23.01.1907 | Captain Francis G. Eyre | ||
23.01.1907 - 17.08.1908 | Captain Cuthbert G. Chapman | ||
18.08.1908 - 11.10.1910 | Captain Roger J. B. Keyes | ||
09.1910 - 30.05.1911 | Captain Robert E. R. Benson | ||
14.11.1911 - 05.1912 | Captain Arthur R. Hulbert | ||
01.05.1912 - 01.1913 | Captain Thomas L. Shelford | ||
25.04.1913 - 01.10.1913 | Captain James R. P. Hawksley | ||
06.12.1913 - 27.12.1913 | Commander Hugh Gaultier-Coghill Somerville | ||
01.08.1914 - 10.1917 | Captain Robert G. D. Dewar | ||
10.1917 - 11.10.1918 | Captain Lancelot N. Turton (zmarł dwa dni później na zapalenie płuc) | ||
13.10.1918 - 21.10.1918 | Captain Hubert S. Monroe | ||
21.10.1918 - 08.12.1918 | Captain William F. Sells | ||
08.12.1918 - 18.04.1919 | Captain Hubert S. Monroe |
Źródła:
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.