Blake (1889)

Te krążowniki zostały zaprojektowane przez Williama White'a i ustanowiły standard dla krążowników pancernopokładowych budowanych w Wielkiej Brytanii na ponad dekadę.

Kraj: Wielka Brytania
klasa: krążownik pancernopokładowy

Specyfikacja

Nazwa okrętu	Stocznia	Położenie stępki	Wodowanie	Ukończenie budowy	Los okrętu
BLAKE	Chatham DYd	?.07.1888	23.11.1889	02.02.1892	Sprzedany na złom 09.06.1922 r.
BLENHEIM	Thames Iron Wks, Blackwall	?.10.1888	05.07.1890	01.01.1891	Sprzedany na złom 13.07.1926 r.

Dane taktyczno-techniczne

Wymiary:

Wyporność pełna	9150 t.
Długość między pionami	114,3 m (375 ft)
Długość całkowita	121,84 m (399 ft 9 in)
Szerokość	19,81 m (65 ft)
Zanurzenie	7,32 m (24 ft)

Napęd:

Maszyny	4 3-cylindrowe maszyny parowe typu TE, 6 kotłów dwustronnych, 2 śruby
Moc	13 000 ihp (forsowna: 20 000 ihp)
Prędkość	20 węzłów (forsowna: 22 węzły)
Paliwo	1800 t. węgla
Zasięg	10 000 mil morskich przy prędkości 10 węzłów

Opancerzenie:

Pokład	152 mm - 76 mm (6 in - 3 in)
Osłony dział 234 mm (9,2 in.)	114 mm (4,5 in)
Kazamaty	152 mm (6 in)
Stanowisko dowodzenia	305 mm (12 in)

Uzbrojenie:

Początkowe	2 działa 234 mm (9,2 in) RBL; 10 dział 152 mm (6 in) QF; 16 dział 3-funtowych (3 pdr) QF; 4 wyrzutnie torped 356 mm (14 in)
"BLAKE" Modernizacja w 08.1907 r. - okręt-baza zespołu niszczycieli	4 działa 152 mm (6 in) QF; 2 działa 102 mm (4 in)

Ludzie:

Załoga

570 oficerów i marynarzy

Projekt

Generalnie konstrukcja była oparta na projekcie krążowników pancernych typu "ORLANDO". Okręty miały podobny wygląd i prawie identyczne uzbrojenie, jednakże zdecydowano powiększyć okręty oraz na spore zmiany w dziedzinie opancerzenia, rezygnując z opancerzenia burt na rzecz mocnego pokładu pancernego.Takie rozwiązanie stosowano dotychczas jedynie w mniejszych okrętach. Jednakże William White przeforsował swój projekt argumentując iż tylko duży, szybki, dobrze uzbrojony i o odpowiednio dużym zasięgu okręt jest w stanie zapewnić bezpieczeństwo rozciągniętym trasom handlowym Wielkiej Brytanii.

Konstrukcja

Kadłub

Wyporność wynosiła 9150 t. Długość między pionami wynosiła 114,3 m (375 ft), długość całkowita 121,84 m (399 ft 9 in), szerokość 19,81 m (65 ft), zanurzenie 7,32 m (24 ft). Projekt kadłuba był prawie identyczny z tym zastosowanym dla typu "ORLANDO", jednak zwiększono wyporność głównie w celu zwiększenia mocy maszyn i ilości zabieranego węgla. W momencie budowania były największymi krążownikami w Royal Navy.

Uzbrojenie

Uzbrojenie składało się z 2 dział 234 mm (9,2 in) RBL, 10 dział 152 mm (6 in) QF, 16 dział 3-funtowych (3 pdr) QF oraz 4 wyrzutnie torped 356 mm (14 in), w tym dwóch poniżej linii wodnej i dwóch powyżej, na burtach. Rozplanowanie dział 234 mm było identyczne jak w typie "ORLANDO", jednakże działa 152 mm rozmieszczono nieco inaczej. Z racji zapewnienia im nieco większej ochrony Po dwa działa na każdej burcie przeniesiono na pokład główny i umieszczono w pancernych kazamatach. Pozostałe 3 (na każdej burcie) umieszczono na pokładzie górnym.

Opancerzenie

Opancerzenie zorganizowano nieco inaczej niżw typie "ORLANDO". Zastosowano łukowato wygięty dolny pokład pancerny o grubości 76 mm (3 in) w koronie i 152 mm (6 in) na bokach. Korona łuku sięgała 0,46 m (18 in) powyżej linii wodnej, natomiast skosy schodziły 1,98 m (6 ft 6 in) poniżej linii wodnej. Ponad ten pokład wystawały cylindry maszyn okrętu, ochraniano je więc za pomocą osłony pancernej o grubości 203 mm (8 in).

Napęd

Okręty były wyposażone w cztery 3-cylindrowe maszyny parowe typu TE (po dwie na każdą śrubę) i 6 kotłów dwustronnych. Maszyny były umieszczone po dwie w dwóch maszynowniach oddzielonych od siebie wzmocnioną przegrodą. Dla niższych prędkości przednie maszyny mogły być odłączane. Mimo wielkich apetytów co do zasięgu nie osiągnięto projektowanych 15 000 mil morskich przy prędkości 10 węzłów. Jednak okręty były dobrymi parowcami i mogły utrzymywać prędkość 19 węzłów przez długi czas (przy normalnym zanurzeniu). Na próbach odbiorczych przy forsownym trybie maszyn HMS "BLAKE" osiągnął 21,4 węzła, natomiast HMS "BLENHEIM" 21,8 węzła, jednakże utrzymywanie zbyt długo forsownego trybu powodowało poważne uszkodzenia kotłów, więc dosyć rzadko z niego korzystano. Szczególnie problemy z kotłami uwidoczniły się na HMS "BLAKE", który przeszedł operację ich wymiany już w 1899 r.

Służba

HMS Blake

07.1888	Położenie stępki okrętu w stoczni Chatham Dockyard.
23.11.1889	Wodowanie okrętu. Nazwa nadana krążownikowi nawiązywała do nazwiska jednego z admirałów Royal Navy, Roberta Blake'a.
02.02.1892	Ukończenie budowy okrętu.
1892 - 1895	Okręt pełnił służbę w NAWI Station. Przez ten okres pełnił służbę jako okręt flagowy North America and West Indies Squadron.
1895 - 1898	Okręt został przydzielony do Channel Fleet.
12.1898 - 10.1900	Okręt został czasowo przeniesiony do rezerwy.
10.1900	Okręt został tymczasowo wykorzystany w charakterze okrętu transportowego.
1901 - 06.1901	Na początku roku krążownik został wysłany do Australii, wioząc na pokładzie załogę dla krążownika HMS "ROYAL ARTHUR", który pełnił tam rolę okrętu flagowego. Wrócił ze zluzowaną załogą krążownika do Plymouth w czerwcu.
15.07.1901 - 01.1905	Okręt został czasowo zdjęty ze służby w Devonport na czas remontu.
08.1907 - 06.08.1908	Okręt został częściowo rozbrojony i przydzielony do stacjonarnej służby zaopatrzeniowej dla zespołu niszczycieli.
1914 - 1918	Wojnę okręt przesłużył jako okręt zaopatrzeniowy dla 11. Destroyer Flotilla ze składu Grand Fleet.
03.1919	Okręt rozpoczął służbę jako okręt-baza dla 5. Destroyer Flotilla.
09.06.1922	Okręt został sprzedany na złom.

Znani dowódcy (przydziały)

03.12.1891 - 05.1895	Captain William Des V. Hamilton
02.05.1895 - 07.1897	Captain Arthur C. B. Bromley (niektóre źródła podają grudzień 1895 r. jako datę objęcia dowodzenia)
19.07.1897 - 14.04.1898	Captain Charles R. Arbuthnot
14.04.1898 - 05.12.1898	Captain Arthur L. Winsloe
30.10.1900 - 03.02.1901	Captain Casper J. Baker
02.1901 - 04.1901	Captain Thomas P. Walker
15.04.1901 - 15.07.1901	Captain Charles Gauntlett Dicken
07.1903 - 08.1903	Captain Arthur A.C. Galloway (na czas manewrów)
03.01.1905 - 12.03.1905	Captain William F. De Salis
22.03.1905 - 14.12.1905	Captain Spencer V. Y. de Horsey
14.12.1905 - 01.06.1906	Captain John G. Hewitt
01.06.1906 - 27.03.1907	Captain Albert S. Lafone
27.03.1907 - 01.07.1907	Captain George C. Cayley
01.07.1907 - 25.06.1908	Captain John S. Luard
25.06.1908 - 02.08.1910	Captain Charles F. Corbett
02.08.1910 - 12.08.1912	Captain Warren H. D'Oyly
12.08.1912 - 15.12.1913	Captain Harry L. d'E. Skipwith
05.07.1913 - 28.08.1913	Captain Reginald Y. Tyrwhitt (tymczasowo, dowodził również 2. Destroyer Flotilla)
15.12.1913 - 12.10.1915	Captain John B. Sparks
28.08.1916 - 01.03.1919	Captain George W. McO. Campbell
01.03.1919 - 01.03.1921	Captain Arthur M. Stancomb
01.03.1921 - 1921 (?)	Captain Lawrence L. Dundas

HMS Blenheim

10.1888	Położenie stępki okrętu w stoczni Thames Ironworks & Shipbuilding Company, Leamouth, Londyn.
05.07.1890	Wodowanie okrętu.
01.01.1891	Ukończenie budowy okrętu i wcielenie go do służby rezerwowej.
01.1891 - 05.1894	Okręt znajdował się w rezerwie.
1894 - 1898	Okręt został przydzielony do Channel Fleet.
1894	Kiedy szef kanadyjskiego rządu, Sir John Thompson, zmarł w Anglii, tuż po nominacji do Rady Królowej Wiktorii w 1894 roku, jego ciało zostało przetransportowane do Halifax w Nowej Szkocji właśnie przez HMS "BLENHEIM".
11.1898 - 01.1901	Okręt znajdował się w rezerwie.
1901 - 1904	Okręt został skierowany do Chin.
07.1904 - 04.1905	Ponowny pobyt w rezerwie.
1905 - 1908	Okręt został przydzielony do Channel Squadron.
05.1908	Okręt został częściowo rozbrojony i przydzielony do stacjonarnej służby zaopatrzeniowej na Malcie, na Morzu Śródziemnym.
07.1913 - 02.1914	Wycofanie okrętu ze służby i przebudowa.
03.1915	Okręt został wysłany do Mudros aby wesprzeć siły Mediterranean Expeditionary Force w czasie bitwy o Gallipoli.
1915	Po śmierci kolejnego szefa rządu Kanady, Sir Charlesa Tuppera okręt odtransportował jego zwłoki do Halifax.
28.06.1919 - 14.10.1921	Okręt został zdjęty ze służby na Malcie.
13.07.1926	Okręt zostaje sprzedany na złom i złomowany w Pembroke Dock.