Pierwszy z brytyjskich krążowników pancernych o jeszcze nieco staromodnym wyglądzie. Został zaprojektowany przez Nathaniela Barnaby do służby na dalekich wodach, co wymusiło na konstruktorach pewne ustępstwa w budowie okrętu w kierunku ekonomiczności i samodzielności okrętu.
| Kraj: Wielka Brytania klasa: krążownik pancerny |
Specyfikacja
| Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
| SHANNON |
Pembroke DYd | 29.08.1873 | 11.11.1875 | 19.07.1877 | Sprzedany w grudniu 1899 r. |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
| Wypornośc normalna | 5455 t. |
| Wyporność pełna | 5670 t. |
| Długość pomiędzy pionami | 79,25 m (260 ft 0 in) |
| Szerokość | 16,46 m (54 ft 0 in) |
| Zanurzenie | 6,78 m (22 ft 3 in) |
Napęd:
| Maszyny | maszyna parowa typu HRCR (compoud) typu Woolf's Principle, 8 cylindrycznych kotłów parowych, 1 śruba |
| Ożaglowanie | Typu pełnorejowego o nieznanej powierzchni, 3 maszty |
| Moc indykowana | 3370 ihp |
| Prędkość (maszyna parowa) | 12,348 węzła |
| Prędkość (żagle) | brak danych |
| Paliwo | 560 - 580 t. węgla |
| Zasięg | 2260 mil morskich przy prędkości 10 węzłów |
Opancerzenie:
| Pas pancerny | 152 mm - 229 mm (6 in - 9 in) na podkładzie drewnianym o grubości 254 mm - 330 mm (10 in - 13 in) |
| Przegrody | 203 mm - 229 mm (8 in - 9 in) |
| Pokład | 76 mm - 38 mm (3 in - 1,5 in) |
| Stanowisko dowodzenia | 229 mm (9 in.) |
Uzbrojenie:
| Początkowe | 2 działa 254 mm (10 in) (407 pdr) 18-tonowe L/15 Mk. II MLR; 7 dział 229 mm (9 in) (254 pdr) 12-tonowych L/14 Mk. IV MLR; 6 dział 95 mm (3,75 in) 16 cwt 20-funtowych (20 pdr) RBL |
| Modernizacja w 1881 r. | 2 działa 254 mm (10 in) (407 pdr) 18-tonowe L/15 Mk. II MLR; 7 dział 229 mm (9 in) (254 pdr) 12-tonowych L/14 Mk. IV MLR; 6 dział 95 mm (3,75 in) 16 cwt 20-funtowych (20 pdr) RBL; 4 wyrzutnie torped; karabiny maszynowe |
Ludzie:
| Załoga | 452 oficerów i marynarzy |
Projekt
HMS "SHANNON" był pierwszym brytyjskich krążownikiem pancernym. Jego projekt powstał w związku z zapotrzebowaniem na silny okręt który mógłby służyć na dalekich wodach brytyjskich kolonii. W rezultacie powstał okręt mogący stawić czoła potencjalnym przeciwnikom wywodzącym się z niezbyt rozwiniętych krajów sąsiadujących z brytyjskimi koloniami, jednak wg europejskich standardów był zbyt słabo opancerzony aby walczyć z pancernikami, a jednocześnie zbyt wolny by pełnić służbę typowo krążowniczą. Był jednak wystarczająco silny do pełnienia służby na wodach kolonialnych oraz jednocześnie mógł reprezentować w tamtych rejonach Royal Navy.
Konstrukcja
Kadłub
Wyporność liczyła 5670 t. Długość wynosiła 79,25 m (260 ft), szerokość 16,46 m (54 ft), zanurzenie 6,78 m (22 ft 3 in). Kadłub okrętu nie odbiegał konstrukcyjnie od innych jednostek tamtego okresu. Tuż po oddaniu okrętu do służby zostały na nim przeprowadzone modyfikacje (m.in. dodanie opancerzonego stanowiska dowodzenia, zwiększenie zapasu węgla), które spowodowały przeciążenie okrętu i zwiększenie zanurzenia o 0,30 m (1 ft) w stosunku do projektowanego. Okręt był dobrym parowcem i stabilną podstawą dla dział, jednak jego właściwości morskie pod żaglami nie przedstawiały się najlepiej.
Uzbrojenie
Okręt był uzbrojony w 2 działa 254 mm (10 in) MLR, 7 dział 229 mm (9 in) MLR oraz 6 dział 6 dział 95 mm (3,75 in) 16 cwt 20-funtowych (20 pdr) RBL. Wszystkie działa zostały umieszczone na górnym pokładzie z najcięższymi 254 mm działami umieszczonymi głęboko w kazamatach w przedniej części okrętu. Posadowienie tych dział umożliwiało prowadzenie ognia zarówno w kierunku dziobu jak i w kierunku na burty. Ambrazury tych dział były wycięte w 229 mm (9 in) przegrodach. Działa 229 mm (9 in) były nieochraniane: po 3 na burtach i jedno na rufie, które mogło prowadzić ogień zarówno na burty jak i do tyłu.
Opancerzenie
Pas pancerny miał wysokość 2,74 m (9 ft) i był umieszczony pomiędzy pokładem głównym a dolnym. Na śródokręciu miał grubość od 203 mm do 229 mm (8 in - 9 in), natomiast na rufie jego grubość zmniejszała się do 152 mm (6 in). Pancerz burtowy był zamknięty przegrodą o grubości 229 mm (9 in), która znajdowała się 21,34 m (70 ft) od dziobu okrętu. Powyżej pasa pancernego przegroda 9-calowa przechodziła w 203 mm (8 in), ciągnącą się od pokładu głównego do górnego. W przedniej części znajdował się dodatkowo ekran osłaniający dwa działa 10-calowe, który sięgał od pokładu górnego aż do dachu dziobowej nadbudówki. Pokład dziobowy miał grubość 76 mm (3 in). Tuż po oddaniu okrętu do służby został on wyposażony w opancerzone stanowisko dowodzenia.
Napęd
Okręt został wyposażony w maszynę parową typu HRCR (compoud) i 8 cylindrycznych kotłów parowych o ciśnieniu 70 psi. Maszyny okrętowe były wyposażone w dwa cylindry wysokiego ciśnienia o średnicy 1,12 m (44 in) i dwa niskiego o średnicy 2,16 m (85 in) i skoku 1,22 m (48 in). Ze względu na planowany rejon służby gdzie brakowało miejsc do bunkrowania węgla okręt został wyposażony w żagle. Początkowo został wyposażony w ożaglowanie pełnorejowe o powierzchni 2230 m² (24 000 ft sq) na trzech masztach i w zapas węgla w wysokości 280 ton. Jednak tuż po oddaniu do służby zmniejszono powierzchnię ożaglowania do 1997 m² (21 500 sq ft), zmieniono konfigurację na typ bark oraz podwojono zapas węgla. Okręt był wyposażony w podnoszoną śrubę.
Służba
| 27.05.1873 | Okręt został zatwierdzony do budowy. |
| 29.08.1873 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni Pembroke Dockyard. |
| 11.11.1875 | Wodowanie okrętu. |
| 09.1877 | Ukończenie budowy okrętu. Koszt wyniósł 302 707 funtów ( w tym: kadłub 233 902 funty, maszyny 53 367 funtów). |
| 19.07.1877 | Pierwsze wcielenie okrętu do służby. Jednakże problemy z silnikami oraz błędy konstrukcyjne spowodowały iz okręt przebywał w doku aż do marca 1878 r. |
| 03.1878 | Okręt dołączył do składu Channel Fleet. |
| 04.1878 - 07.1878 | Okręt został oddelegowany do składu China Station jednak już w lipcu został wezwany z powrotem. |
| 07.1878 - 12.1878 | Ponowny pobyt w doku. |
| 12.1878 - 07.1879 | Ponowne wcielenie do służby z przydziałem najpierw do Channel Fleet a potem do Mediterranean Fleet. |
| 07.1879 - 07.1881 | Okręt został wysłany na Pacyfik. |
| 07.1881 - 06.1883 | Okręt przebywał w rezerwie. |
| 05.1883 | Okręt został redelegowany do służby strażniczej oraz jako tender dla HMS "WARRIOR". |
| 05.1895 | Okręt zostaje skierowany do rezerwy |
| 15.12.1899 | Okręt zostaje sprzedany na złom za 10 105 funtów do King, Garston. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 07.1877 - 07.1879 | Captain William B. Grant |
| 07.1879 - 07.1881 | Captain John D’Arcy |
| 06.1883 - 08.1885 | Captain Edward S. Adeane |
| 08.1885 - 11.1886 | Captain Charles G.F. Knowles |
| 11.1886 - 02.1889 | Captain Francis R. Blackburne |
| 14.02.1889 - 03.1892 | Captain Arthur E. Dupuis |
| 03.1892 - 05.1893 | Captain John B. Warren |
Źródła:
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.