Krążowniki będące rówieśnikami pancerników typu "ADMIRAL", przy projektowaniu których wykorzystano podobne rozwiązania konstrukcyjne jak na przykład opancerzenie "all or nothing" i działa umieszczone w barbetach.
Kraj: Wielka Brytania klasa: krążownik pancerny |
Specyfikacja
Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
IMPERIEUSE |
Portsmouth DYd | 10.08.1881 | 18.12.1883 | ?.09.1886 | Sprzedany na złom 24.09.1913 r. |
WARSPITE | Chatham DYd | 25.10.1881 | 29.01.1884 | ?.06.1888 | Sprzedany na złom 04.04.1905 r. |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
Wyporność pełna | 8500 t. |
Długość między pionami | 96,01 m (315 ft) |
Szerokość | 18,90 m (62 ft) |
Zanurzenie | 8,15 m (26 ft 9 in) |
Napęd:
Maszyny | 3-cylindrowa maszyna parowa typu IC firmy Maudslay (HMS "WARSPITE": Penn), 12 kotłów owalnych i cylindrycznych, 2 śruby |
Moc | 8000 ihp (forsowna: 10 000 ihp) |
Żagle | Typu bryg o powierzchni 1911 m² (20 575 ft sq) |
Prędkość | 16 węzłów (forsowna: 16,25 węzła) |
Paliwo | 1130 t. węgla |
Zasięg | 6500 mil morskich przy prędkości 10 węzłów |
Opancerzenie:
Pas burtowy | 254 mm (10 in) na podkładzie drewnianym 254 mm (10 in) |
Przegrody | 229 mm (9 in) |
Barbety | 203 mm (8 in) |
Ciągi amunicyjne | 76 mm (3 in) |
Osłony działowe | 51 mm (2 in) |
Stanowisko dowodzenia | 229 mm (9 in) |
Pokład | 102 mm - 51 mm (4 in - 2 in) |
Uzbrojenie:
Początkowe | 4 działa 234 mm (9,2 in) 24-tonowe RBL Mk. III; 10 dział 152 mm (6 in) 5-tonowe RBL; 4 działa 6-funtowe (6 pdr) QF; 6 wyrzutni torped 457 mm (18 in) |
Po modernizacji tuż po ukończeniu okrętu | 4 działa 234 mm (9,2 in) 24-tonowe RBL Mk. III; 6 dział 152 mm (6 in) 5-tonowe RBL; 4 działa 6-funtowe (6 pdr) QF; 6 wyrzutni torped 457 mm (18 in) |
Modernizacja w latach 90 XIX w. | 4 działa 234 mm (9,2 in) 24-tonowe RBL Mk. III; 6 dział 152 mm (6 in) QF; 4 działa 6-funtowe (6 pdr) QF; 6 wyrzutni torped 457 mm (18 in) |
Ludzie:
Załoga | 550 oficerów i marynarzy |
Projekt
Okręty tej klasy powstały prawie równocześnie z pancernikami "ADMIRAL", odziedziczając po swoich większych braciach sporo nowinek technicznych i konstrukcyjnych. Jednakże funkcja im przewidziana pokrywała się z nieco przestarzałym konceptem wykorzystania pancernych okrętów krążowniczych. W rezultacie ta klasa okrętów okazała się przeciążona głównie z powodu zmian konstrukcyjnych wprowadzanych w trakcie budowy oraz niedostatecznej dyscypliny stoczniowej i złej jakości materiałów.
Konstrukcja
Kadłub
Wyporność wynosiła 8500 t. Długość między pionami wynosiła 96,01 m (315 ft), szerokość 18,90 m (62 ft), zanurzenie 8,15 m (26 ft 9 in). Tuż po rozpoczęciu budowy zdecydowano się na zwiększenie grubości pokrycia zewnętrznego kadłuba (drewno i miedź z powodu planowanej służby w tropikach) z 102 mm (4 in) do 254 mm (10 in). Zmiana ta spowodowała zwiększenie zanurzenia o 0,30 m (1 ft) i zwiększenie wyporności o 210 t. do 7600 t. Zwiększono również zapas węgla z 400 t. do 900 t. (maksymalny zapas wzrósł z 900 t. do 1130 t.). Zmiany w zapasie węgla wraz z innymi zmianami konstrukcyjnymi spowodowały wzrost wyporności maksymalnej o 900 t. i wzrost zanurzenia o 0,64 m (2 ft 1 in). Jako parowce miały wystarczającą dzielność morską i były dobrą platformą dla dział.
Uzbrojenie
Początkowo planowano wyposażyć okręt w 4 działa 234 mm (9,2 in) RBL w wersji 18-tonowej i 10 dział 152 mm (6 in) RBL w wersji 4,5 tonowej, jednak ostatecznie zamontowano działa w wersjach 24 i 5-tonowej. Ostatecznie uzbrojenie składało się z 4 dział 234 mm (9,2 in) 24-tonowych RBL, 10 dział 152 mm (6 in) 5-tonowych RBL, 4 działa 6-funtowych (6 pdr) QF oraz 6 wyrzutni torped 457 mm (18 in). Działa 234 mm zostały umieszczone na modłę francuską w indywidualnych barbetach, po jednym na dziobie i na rufie i na każdej burcie. Teoretycznie pozwalało to na prowadzenie ognia przez trzy działa na burtę i w kierunku dziobu i rufy, jednak praktyczne wykorzystanie dział w ten sposób ograniczał spory podmuch, który uszkadzał wyposażenie okrętowe i nadbudówek. Aby ułatwić prowadzenie ognia przez działa na burtach umieszczono barbety działowe na sponsonach. Działa 152 mm były umieszczone symetrycznie na burtach. Po ukończeniu budowy i stwierdzeniu znacznego przeciążenia okrętu liczbę dział 152 mm ograniczono do 6, a po likwidacji ożaglowania przystosowano okręt do zabierania jeszcze dwóch, jednak tylko w warunkach wojennych. Porty wyrzutni torped zostały podniesione o 0,6 m (2 ft) w związku ze wzrostem wyporności.
Opancerzenie
Pas pancerny o wysokości 2,44 m (8 ft) miał długość 42,67 m (140 ft) i był wykonany metodą kompozytową ("compound"). Na końcach był zamknięty przez przegrody o grubości 229 mm (9 in) i był przykryty prze pokład pancerny o grubości 51 mm (2 in). Poza pasem pokład miał grubość 102 mm ( 4 in.) i ciągnął się w kierunku dziobu i rufy. Projektowana wysokość pasa powyżej poziomu wody miała wynosić 0,99 m (3 ft 3 in), jednak w ostatecznym projekcie wysokość pasa powyżej poziomu wody wyniosła przy pełnej wyporności jedynie 0,36 m (1 ft 2 in).
Napęd
Okręty były wyposażone w 3-cylindrowe maszyny parowe typu IC oraz na czas rejsów w czasie pokoju w ożaglowanie typu bryg. Na próbach okręty okazały się bardzo złymi żaglowcami, zdecydowano więc o usunięciu ożaglowania i omasztowania. Pozwoliło to zaoszczędzić 100 t. Zamiast dotychczasowych masztów zamontowano jeden maszt typu militarnego na śródokręciu.
Służba
HMS Imperieuse
10.08.1881 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni Portsmouth Royal Dockyard. |
18.12.1883 | Wodowanie okrętu. |
09.1886 | Ukończenie budowy okrętu. |
09.1886 - 03.1888 | Okręt przebywał w rezerwie. |
01.03.1888 | Okręt został wcielony do służby w Portsmouth. |
1889 - 1894 | Okręt pełnił funkcję okrętu flagowego w China Station. |
07.1894 - 05.1896 | Ponowny pobyt w rezerwie. |
1896 - 1899 | Okręt pełnił funkcję okrętu flagowego w Pacific Station. |
02.1905 | Okręt przekonwertowano na okręt zaopatrzeniowy i pływającą bazę dla niszczycieli w Portland i przemianowano na "SAPPHIRE II". |
06.1909 | Okręt wraca do swojej pierwotnej nazwy. |
24.09.1913 | Okręt zostaje sprzedany na złom do Thos W Ward, Morecambe. |
Znani dowódcy (przydziały)
07.07.1887 - 31.08.1887 | Captain Arthur K. Wilson (na czas przeglądu floty) |
01.03.1888 - 10.11.1890 | Captain William H. May |
10.11.1890 - 03.1892 | Captain Edmund S. Poë (jako Flag Captain dla Vice-Admiral Richards) |
01.03.1892 - 14.04.1894 | Captain John M. McQuhae (jako Flag Captain dla Fremantle) |
04.1894 - 07.1894 | Captain Edmund S. Poë |
05.03.1896 - 09.1899 | Captain Charles H. Adair |
16.07.1901 - 08.1901 | Captain Peyton Hoskyns (na czas manewrów) |
07.1903 - 08.1903 | Captain Ernest J. Fleet |
25.07.1908 | Commander Algernon E. B. Greville |
25.07.1911 | Commander Cecil F. L. Watson |
HMS Warspite
25.10.1881 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni Chatham Dockyard. |
29.01.1884 | Wodowanie jednostki. |
06.1888 | Ukończenie budowy okrętu. |
08.1888 - 07.1890 | Okręt znajdował się w rezerwie. |
1890 - 1893 | Okręt pełnił funkcję okrętu flagowego w Pacific Station. |
1893 - 1897 | Okręt pełnił służbę strażniczą w Queenstown. |
07.1897 - 03.1899 | Ponowny pobyt w rezerwie. |
1899 - 1902 | Okręt ponownie pełnił funkcję okrętu flagowego w Pacific Station. W tym czasie na okręcie urzędowali admirałowie: od 06 1899 r. Rear-Admiral Lewis Beaumont, a od drugiej połowy 1900 r. Rear-Admiral Andrew Bickford. |
03.1902 | Admirał Bickford przeniósł swoją flagę na krążownik HMS "GRAFTON", natomiast HMS "WARSPITE" ruszył do domu, zawijając pod drodze do Bahia, São Vicente i na Wyspy Zielonego Przylądka. Przybył do Plymouth 28 maja 1902 roku. |
01.07.1902 - 1905 | Okręt został skierowany do rezerwy w Chatham (D Division w składzie Dockyard Reserve), jednakże okresowo przywracano go do służby w celu odbycia manewrów. |
04.04.1905 | Okręt zostaje sprzedany na złom do Thos W Ward, Preston. |
03.10.1905 | Okręt dotarł do River Mersey skąd wyruszył do Preston. |
Znani dowódcy (przydziały)
06.1888 - 08.1888 | Captain Edmund J. Church (na czas manewrów) |
07.1889 - 08.1889 | Captain Harry H. Rawson (na czas manewrów) |
04.02.1890 - 24.06.1893 | Captain Hedworth Meux (jako Flag Captain dla Rear-Admiral Charles F. Hotham, Pacific Station) - niektóre publikacje podawają w tym miejscu innego dowódcę: Captain the Hon. Hedworth Lambton (m.in. "Royal Navy Warships - Commanders") |
08.1893 - 05.1895 | Captain Robert F. Hammick (?) |
24.05.1895 - 01.1897 | Captain Frederick R. Boardman |
15.06.1897 - 30.07.1897 | Sir Archibald Berkeley Milne, Bt. (na czas manewrów) |
28.03.1899 - 01.11.1900 | Captain Thomas P. Walker |
01.11.1900 - 03.1902 | Captain Colin R. Keppel |
24.03.1902 - 07.1902 | Captain John L. Marx |
Źródła:
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.