Imperieuse (1883)

Krążowniki będące rówieśnikami pancerników typu "ADMIRAL", przy projektowaniu których wykorzystano podobne rozwiązania konstrukcyjne jak na przykład opancerzenie "all or nothing" i działa umieszczone w barbetach.

Kraj: Wielka Brytania
klasa: krążownik pancerny

Specyfikacja

Nazwa okrętu	Stocznia	Położenie stępki	Wodowanie	Ukończenie budowy	Los okrętu
IMPERIEUSE	Portsmouth DYd	10.08.1881	18.12.1883	?.09.1886	Sprzedany na złom 24.09.1913 r.
WARSPITE	Chatham DYd	25.10.1881	29.01.1884	?.06.1888	Sprzedany na złom 04.04.1905 r.

Dane taktyczno-techniczne

Wymiary:

Wyporność pełna	8500 t.
Długość między pionami	96,01 m (315 ft)
Szerokość	18,90 m (62 ft)
Zanurzenie	8,15 m (26 ft 9 in)

Napęd:

Maszyny	3-cylindrowa maszyna parowa typu IC firmy Maudslay (HMS "WARSPITE": Penn), 12 kotłów owalnych i cylindrycznych, 2 śruby
Moc	8000 ihp (forsowna: 10 000 ihp)
Żagle	Typu bryg o powierzchni 1911 m² (20 575 ft sq)
Prędkość	16 węzłów (forsowna: 16,25 węzła)
Paliwo	1130 t. węgla
Zasięg	6500 mil morskich przy prędkości 10 węzłów

Opancerzenie:

Pas burtowy	254 mm (10 in) na podkładzie drewnianym 254 mm (10 in)
Przegrody	229 mm (9 in)
Barbety	203 mm (8 in)
Ciągi amunicyjne	76 mm (3 in)
Osłony działowe	51 mm (2 in)
Stanowisko dowodzenia	229 mm (9 in)
Pokład	102 mm - 51 mm (4 in - 2 in)

Uzbrojenie:

Początkowe	4 działa 234 mm (9,2 in) 24-tonowe RBL Mk. III; 10 dział 152 mm (6 in) 5-tonowe RBL; 4 działa 6-funtowe (6 pdr) QF; 6 wyrzutni torped 457 mm (18 in)
Po modernizacji tuż po ukończeniu okrętu	4 działa 234 mm (9,2 in) 24-tonowe RBL Mk. III; 6 dział 152 mm (6 in) 5-tonowe RBL; 4 działa 6-funtowe (6 pdr) QF; 6 wyrzutni torped 457 mm (18 in)
Modernizacja w latach 90 XIX w.	4 działa 234 mm (9,2 in) 24-tonowe RBL Mk. III; 6 dział 152 mm (6 in) QF; 4 działa 6-funtowe (6 pdr) QF; 6 wyrzutni torped 457 mm (18 in)

Ludzie:

Załoga

550 oficerów i marynarzy

Projekt

Okręty tej klasy powstały prawie równocześnie z pancernikami "ADMIRAL", odziedziczając po swoich większych braciach sporo nowinek technicznych i konstrukcyjnych. Jednakże funkcja im przewidziana pokrywała się z nieco przestarzałym konceptem wykorzystania pancernych okrętów krążowniczych. W rezultacie ta klasa okrętów okazała się przeciążona głównie z powodu zmian konstrukcyjnych wprowadzanych w trakcie budowy oraz niedostatecznej dyscypliny stoczniowej i złej jakości materiałów.

Konstrukcja

Kadłub

Wyporność wynosiła 8500 t. Długość między pionami wynosiła 96,01 m (315 ft), szerokość 18,90 m (62 ft), zanurzenie 8,15 m (26 ft 9 in). Tuż po rozpoczęciu budowy zdecydowano się na zwiększenie grubości pokrycia zewnętrznego kadłuba (drewno i miedź z powodu planowanej służby w tropikach) z 102 mm (4 in) do 254 mm (10 in). Zmiana ta spowodowała zwiększenie zanurzenia o 0,30 m (1 ft) i zwiększenie wyporności o 210 t. do 7600 t. Zwiększono również zapas węgla z 400 t. do 900 t. (maksymalny zapas wzrósł z 900 t. do 1130 t.). Zmiany w zapasie węgla wraz z innymi zmianami konstrukcyjnymi spowodowały wzrost wyporności maksymalnej o 900 t. i wzrost zanurzenia o 0,64 m (2 ft 1 in). Jako parowce miały wystarczającą dzielność morską i były dobrą platformą dla dział.

Uzbrojenie

Początkowo planowano wyposażyć okręt w 4 działa 234 mm (9,2 in) RBL w wersji 18-tonowej i 10 dział 152 mm (6 in) RBL w wersji 4,5 tonowej, jednak ostatecznie zamontowano działa w wersjach 24 i 5-tonowej. Ostatecznie uzbrojenie składało się z 4 dział 234 mm (9,2 in) 24-tonowych RBL, 10 dział 152 mm (6 in) 5-tonowych RBL, 4 działa 6-funtowych (6 pdr) QF oraz 6 wyrzutni torped 457 mm (18 in). Działa 234 mm zostały umieszczone na modłę francuską w indywidualnych barbetach, po jednym na dziobie i na rufie i na każdej burcie. Teoretycznie pozwalało to na prowadzenie ognia przez trzy działa na burtę i w kierunku dziobu i rufy, jednak praktyczne wykorzystanie dział w ten sposób ograniczał spory podmuch, który uszkadzał wyposażenie okrętowe i nadbudówek. Aby ułatwić prowadzenie ognia przez działa na burtach umieszczono barbety działowe na sponsonach. Działa 152 mm były umieszczone symetrycznie na burtach. Po ukończeniu budowy i stwierdzeniu znacznego przeciążenia okrętu liczbę dział 152 mm ograniczono do 6, a po likwidacji ożaglowania przystosowano okręt do zabierania jeszcze dwóch, jednak tylko w warunkach wojennych. Porty wyrzutni torped zostały podniesione o 0,6 m (2 ft) w związku ze wzrostem wyporności.

Opancerzenie

Pas pancerny o wysokości 2,44 m (8 ft) miał długość 42,67 m (140 ft) i był wykonany metodą kompozytową ("compound"). Na końcach był zamknięty przez przegrody o grubości 229 mm (9 in) i był przykryty prze pokład pancerny o grubości 51 mm (2 in). Poza pasem pokład miał grubość 102 mm ( 4 in.) i ciągnął się w kierunku dziobu i rufy. Projektowana wysokość pasa powyżej poziomu wody miała wynosić 0,99 m (3 ft 3 in), jednak w ostatecznym projekcie wysokość pasa powyżej poziomu wody wyniosła przy pełnej wyporności jedynie 0,36 m (1 ft 2 in).

Napęd

Służba

HMS Imperieuse

10.08.1881	Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni Portsmouth Royal Dockyard.
18.12.1883	Wodowanie okrętu.
09.1886	Ukończenie budowy okrętu.
09.1886 - 03.1888	Okręt przebywał w rezerwie.
01.03.1888	Okręt został wcielony do służby w Portsmouth.
1889 - 1894	Okręt pełnił funkcję okrętu flagowego w China Station.
07.1894 - 05.1896	Ponowny pobyt w rezerwie.
1896 - 1899	Okręt pełnił funkcję okrętu flagowego w Pacific Station.
02.1905	Okręt przekonwertowano na okręt zaopatrzeniowy i pływającą bazę dla niszczycieli w Portland i przemianowano na "SAPPHIRE II".
06.1909	Okręt wraca do swojej pierwotnej nazwy.
24.09.1913	Okręt zostaje sprzedany na złom do Thos W Ward, Morecambe.

Znani dowódcy (przydziały)

07.07.1887 - 31.08.1887	Captain Arthur K. Wilson (na czas przeglądu floty)
01.03.1888 - 10.11.1890	Captain William H. May
10.11.1890 - 03.1892	Captain Edmund S. Poë (jako Flag Captain dla Vice-Admiral Richards)
01.03.1892 - 14.04.1894	Captain John M. McQuhae (jako Flag Captain dla Fremantle)
04.1894 - 07.1894	Captain Edmund S. Poë
05.03.1896 - 09.1899	Captain Charles H. Adair
16.07.1901 - 08.1901	Captain Peyton Hoskyns (na czas manewrów)
07.1903 - 08.1903	Captain Ernest J. Fleet
25.07.1908	Commander Algernon E. B. Greville
25.07.1911	Commander Cecil F. L. Watson

HMS Warspite

25.10.1881	Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni Chatham Dockyard.
29.01.1884	Wodowanie jednostki.
06.1888	Ukończenie budowy okrętu.
08.1888 - 07.1890	Okręt znajdował się w rezerwie.
1890 - 1893	Okręt pełnił funkcję okrętu flagowego w Pacific Station.
1893 - 1897	Okręt pełnił służbę strażniczą w Queenstown.
07.1897 - 03.1899	Ponowny pobyt w rezerwie.
1899 - 1902	Okręt ponownie pełnił funkcję okrętu flagowego w Pacific Station. W tym czasie na okręcie urzędowali admirałowie: od 06 1899 r. Rear-Admiral Lewis Beaumont, a od drugiej połowy 1900 r. Rear-Admiral Andrew Bickford.
03.1902	Admirał Bickford przeniósł swoją flagę na krążownik HMS "GRAFTON", natomiast HMS "WARSPITE" ruszył do domu, zawijając pod drodze do Bahia, São Vicente i na Wyspy Zielonego Przylądka. Przybył do Plymouth 28 maja 1902 roku.
01.07.1902 - 1905	Okręt został skierowany do rezerwy w Chatham (D Division w składzie Dockyard Reserve), jednakże okresowo przywracano go do służby w celu odbycia manewrów.
04.04.1905	Okręt zostaje sprzedany na złom do Thos W Ward, Preston.
03.10.1905	Okręt dotarł do River Mersey skąd wyruszył do Preston.