Korwety śrubowe (później krążowniki III klasy) o stalowym kadłubie typu "COMUS", zostały zaprojektowane przez Edwarda Barnaby'ego w 1876 r. i były pierwszymi okrętami o wyporności poniżej 3000 t. w Royal Navy posiadającymi stalowy kadłub.
| Kraj: Wielka Brytania klasa: śrubowa (stalowokadłubowa korweta śrubowa) |
Specyfikacja
| Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
| COMUS | Elder; Glasgow | 17.08.1876 | 03.04.1878 | ?.10.1879 | Sprzedany w 1904 r. |
| CARYSFORT | Elder; Glasgow | 17.08.1876 | 26.09.1878 | ?.09.1880 | Sprzedany w 1899 r. |
| CHAMPION | Elder; Glasgow | 17.08.1876 | 01.07.1878 | ?.12.1880 | Sprzedany w 1919 r. |
| CLEOPATRA | Elder; Glasgow | 17.08.1876 | 01.08.1878 | ?.08.1880 | Sprzedany w 1931 r. |
| CONQUEST | Elder; Glasgow | 17.08.1876 | 28.10.1878 | ?.04.1885 | Sprzedany w 1899 r. |
| CURACOA | Elder; Glasgow | 17.08.1876 | 18.04.1878 | ?.02.1880 | Sprzedany w 1904 r. |
| CONSTANCE | Chatham DYd | 14.09.1878 | 09.06.1880 | ?.10.1882 | Sprzedany w 1899 r. |
| CANADA | Portsmouth DYd | 07.07.1879 | 26.08.1881 | ?.05.1883 | Sprzedany w 1897 r. |
| CORDELIA | Portsmouth DYd | 17.07.1879 | 25.10.1881 | ?.01.1887 | Sprzedany w 1904 r. |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
| Wyporność | 2380 t. ("CONSTANCE": 2590 t.) |
| Długość pomiędzy pionami | 68,58 m (225 ft 0 in) |
| Szerokość | 13,56 m (44 ft 6 in) |
| Zanurzenie | 5,86 m (19 ft 3 in) |
Napęd:
| Maszyny | Trzycylindrowa (czterocylindrowa w "CONSTANCE", "CANADA" i "CORDELIA") maszyna parowa typu HCE ("COMUS", "CARYSFORT", "CHAMPION": Elder; "CLEOPATRA", "CONQUEST", "CURACOA": Humphreys & Tennant; "CONSTANCE": John Penn; "CANADA", "CORDELIA": J & G Rennie), 6 cylindrycznych kotłów parowych, 1 śruba |
| Ożaglowanie | Pełnorejowe lub typu bark o powierzchni 1348 - 1481 m² (14 512 - 15 940 sq ft), 3 maszty |
| Moc normalna | "COMUS": 2447 ihp; "CARYSFORT": 2403 ihp; "CHAMPION": 2310 ihp; "CLEOPATRA": 2610 ihp; "CONQUEST": 2670 ihp; "CURACOA": 2540 ihp; "CONSTANCE": 2590 ihp; "CANADA": 2430 ihp; "CORDELIA": 2420 ihp |
| Prędkość (maszyna parowa) | "COMUS": 12,93 węzła; "CARYSFORT": 12,96 węzła; "CHAMPION": 13 węzłów; "CLEOPATRA": 13 węzłów; "CONQUEST": 13 węzłów; "CURACOA": 13 węzłów; "CONSTANCE": 13,72 węzła; "CANADA": 13 węzłów; "CORDELIA": 13 węzłów |
| Prędkość (żagle) | brak danych |
| Paliwo | 470 t. węgla |
| Zasięg | 3280 mil morksich przy prędkości 10 węzłów ("CARYSFORT" i "CHAMPION": 3840 mil morskich przy prędkości 10 węzłów) |
Opancerzenie:
| Pokład | 38 mm (1,5 in) (niekiedy spotyka się wartość 12,7 mm (0,5 in)) |
Uzbrojenie:
| Początkowe - "COMUS" | 4 działa 152 mm (6 in) 80-funtowych (80 pdr) 81 cwt Mk. II RBL; 8 dział 64-funtowych (64 pdr) MLR; 2 lekkie działa; 8 karabinów maszynowych Nordenfelt; 2 wyrzutnie torped |
| Początkowe - "CARYSFORT", "CHAMPION", "CLEOPATRA", "CONQUEST", "CURACOA", "CONSTANCE" | 2 działa 179 mm (7 in) MLR; 12 dział 64-funtowych (64 pdr) MLR |
| Początkowe - "CANADA" | 10 dział 152 mm (6 in) 100-funtowych (100 pdr) 81 cwt Mk. III RBL; 2 lekkie działa; 6 karabinów maszynowych Nordenfelt; 2 wyrzutnie torped |
| Początkowe - "CORDELIA" | 10 dział 152 mm (6 in) 100-funtowych (100 pdr) 81 cwt Mk. III RBL; 2 lekkie działa; 8 karabinów maszynowych Nordenfelt; 2 wyrzutnie torped |
| Modernizacja - "CHAMPION" | 4 dział 152 mm (6 in) Mk. III RBL; 8 dział 127 mm (5 in) Mk. III RBL; 4 działa 3-funtowe (3 pdr) RBL QF; 2 lekkie działa; 6 karabinów maszynowych Nordenfelt; 2 wyrzutnie torped |
| Modernizacja - "CLEOPATRA" | 4 dział 152 mm (6 in) Mk. III RBL; 8 dział 127 mm (5 in) Mk. IV RBL; 4 działa 3-funtowe (3 pdr) RBL QF; 2 lekkie działa; 6 karabinów maszynowych Nordenfelt; 2 wyrzutnie torped |
| Modernizacja - "CURACOA" | 4 dział 152 mm (6 in) Mk. IV RBL; 8 dział 127 mm (5 in) Mk. IV RBL; 1 działo 3-funtowe (3 pdr) RBL QF; 2 lekkie działa; 9 karabinów maszynowych Nordenfelt; 2 wyrzutnie torped |
| Modernizacja - "CONQUEST" | 9 dział 152 mm (6 in) Mk. IV RBL; 2 lekkie działa; 8 karabinów maszynowych Nordenfelt; 2 wyrzutnie torped |
Ludzie:
| Załoga | 265 oficerów i marynarzy |
Projekt
Zaprojektowane przez Nataniela Barnaby'ego do ochrony interesów Wielkiej Brytanii na wodach kolonialnych. Były pierwszymi okrętami z klasy krążowniczej o wyporności poniżej 3000 t. z kadłubami wykonanymi ze stali. W 1888 r. wszystkie te okręty zostały przeklasyfikowane na krążowniki III klasy. Budowa HMS "CONQUEST" i HMS "CORDELIA" uległa tymczasowemu zawieszeniu w trakcie, jednak została dokończona w ciągu kilku następnych lat.
Konstrukcja
Kadłub
Wyporność okrętów liczyła 2380 t. oprócz HMS "CONSTANCE" której wyporność wynosiła 2590 t., długość pomiędzy pionami 68,58 m (225 ft), szerokość 13,56 m (44 ft 6 in), zanurzenie 5,86 m (19 ft 3 in). Kadłuby okrętów były wykonane z metalu - kadłub stalowy z pokryciem drewnianym na stalowej ramie. Od stępki aż do górnego pokładu na metalowym podkładzie znajdowało się pokrycie składające się z dwóch 76 mm (3 in) warstw drewna. Pokrycie to sięgało 0,91 m (3 ft) powyżej linii wodnej. Wszystkie kadłuby miały pokrycie z blachy miedzianej i były wyposażone w stępki przeciwprzechyłowe. Pokrycie drewniane zostało użyte wyłącznie aby odseparować stalowy kadłub od miedzianego pokrycia aby zapobiec korozji elektrolitycznej. Zabezpieczenie części podwodnej składało się z sześciu przegród zabezpieczających burty do pokładu górnego, oraz kolejnych trzech do pokładu dolnego. Okręty te były dobrze przygotowane do dalekich rejsów, zadbano również o załogę: znacznie poprawiono wentylację okrętu, zainstalowano łazienkę, izbę chorych a nawet przystosowano jedno z pomieszczeń na bibliotekę. W przeciwieństwie do swoich drewnianych odpowiedników okręty tego typu miały niemal pionowe dziobnice. Korwety miały rufowe galerie, podobne do starszych fregat, ale porty były fałszywe. Okręty miały dwa pokłady, górny i dolny wraz z częściowymi pokładami na dziobie i na rufie. W rufowej nadbudówce znajdowało się miejsce dla dowódcy i oficerów, w dziobowej przestrzeń do przechowywania kabli i łańcuchów. Po dolnym pokładem składowano wodę, węgiel, proch i zapasy. W części środkowej znajdowały się silniki i kotłownia - nad nimi ciągnął się pokład pancerny.
Uzbrojenie
Początkowo okręty były uzbrojone w podobne zestawy uzbrojenia. Działa 6-calowe Mk. II na HMS "COMUS" okazały się niesatysfakcjonujące i pozostałe okręty uzbrojono w kolejne wersje tych dział. Wszystkie działa MLR umieszczone były na lawetach ślizgowych wykonanych z żelaza. W późniejszych latach przeprowadzono modyfikację uzbrojenia na kilku jednostkach. W 1882 roku "CONSTANCE" wyposażono w wyrzutnię torpedową nowego wzoru, która używała sprężonego powietrza do wystrzeliwania torped. Była pierwszym okrętem Marynarki Królewskiej, wyposażonym w ten typ wyrzutni.
Opancerzenie
Pokład pancerny wykonany ze stali o grubości 38 mm (1,5 in) rozciągał się na śródokręciu na długości 30,48 m (100 ft) i chronił głównie maszynownie. Pokład pancerny znajdował się 0,91 m (3 ft) poniżej dolnego pokładu i przestrzeń między nimi mogła być wykorzystywana na przechowywanie węgla. Niektóre opracowania podają grubość pokładu pancernego na 12,7 mm (0,5 in). Maszynownia i kotłownia były od strony burt chronione dodatkowo przez bunkry z węglem.
Napęd
Okręty zostały wyposażony w maszyny parowe typu HCE różnych producentów. Maszyny wyprodukowane przez Elders miały jeden cylinder wysokiego ciśnienia o średnicy 1,17 m (46 in) i dwa niskiego o średnicy 1,63 m (64 in) (wszystkie o skoku 0,84 m (33 in)) - pozostałe posiadały po dwa cylindry niskiego o średnicy 1,63 m (64 in) i wysokiego ciśnienia o średnicy 0,91 m (36 in) (skok wynosił 0,76 m (30 in)). Wszystkie okręty oprócz HMS "CARYSFORT" i "CONSTANCE" były wyposażone w podnoszone śruby. Pierwsze sześć okrętów (zbudowanych w Elders) było wyposażonych w ożaglowanie typu pełnorejowego, pozostałe w ożaglowanie typu bark. Okręt
Służba
HMS Comus
| 17.08.1876 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni J. Elder & Co., Glasgow pod numerem 206. |
| 03.04.1878 | Wodowanie okrętu. |
| 10.1879 | Ukończenie budowy okrętu. |
| 23.10.1879 | Wcielenie okrętu do służby W Sheerness z przydziałem do China Station. |
| 11.1879 | Okręt po ukończeniu ostatnich prób był gotów do wyruszenia do Chin, jednak zanim to zrobił wysłano go na poszukiwania metalowego, żaglowego statku handlowego "KNOWLSEY HALL", o którym zaginął słuch po opuszczeniu przez niego Liverpoolu w maju 1879 r. Okręt przeszukiwał wyspy Crozet i inne wyspy na południowym Oceanie Indyjskim. |
| 1880 | Okręt wrócił na chwilę na wyspy Crozet a później udał się do Possession Island. |
| 1881 - 1882 | Okręt statek znajdował się na wyspach Pellew na północnym wybrzeżu Australii. |
| 1882 | Później tego roku okręt przeszedł przez Ocean Spokojny do San Francisco, i przygotował się do przyjęcia na pokład Markiza Lorne, gubernatora generalnego Kanady i małżonka księżnej Louise, córki królowej Wiktorii. Odtransportowano ich do Kolumbii Brytyjskiej. Do kapitana dotarł anonim grożący zniszczeniem okrętu w momencie wejścia szacownej pary na pokład, jednak poszukiwania nic nie przyniosły, zas sam okręt został odeskortowany z portu przez amerykański kuter USS "RICHARD RUSH". "COMUS" dostarczył parę do portu Esquimalt w Victoria w Kolumbii Brytyjskiej we wrześniu. |
| 10.1882 | Okręt udzielił pomocy dwóm amerykańskim statkom u wybrzeży Vancouver Island, za co Captain James W. East został nagrodzony złotym medalem przez Prezydenta Stanów Zjednoczonych. |
| 12.1882 | Gubernator i Księżna powrócili na pokładzie okrętu do San Francisco. |
| 03.1884 - 04.1886 | Remont i modernizacja. |
| 06.04.1886 | Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do North America and West Indies Station. |
| 1889 | Na początku roku okręt został skierowany w pobliże zachodnich wybrzeży Afryki z astronomami na pokładzie, którzy mieli obserwować całkowite zaćmienie słońca. Jeden z nich, Stephen Joseph Perry zmarł na pokładzie na dezynterię, której nabawił się jeszcze przed wypłynięciem. |
| 02.04.1889 | Okręt został ponownie wcielony do służby na Bermudach w związku ze zmianą dowódcy. |
| 01.1892 - 10.1895 | Remont i modernizacja. |
| 01.10.1895 | Okręt został ponownie wcielony do służby z przydziałem do Pacific Station. Do końca roku był raportowany jako pomocnicza latarnia morska w Cieśninie Magellańskiej. |
| 05.10.1896 | Okręt odwiedził San Francisco. |
| 07.1897 | Okręt uratował rozbitków nieopodal Acapulco. |
| 09.1897 | Przenosiny do Honolulu na Hawajach. |
| 11.1897 | Okręt odwiedził wyspę Pitcairn na południowym Pacyfiku. |
| 03.1898 - 02.1899 | Kolejny remont i modernizacja. |
| 1899 | Po remoncie okręt został ponownie przydzielony do służby w North America and West Indies Station. Zajmował się ochroną rybołówstwa w Halifax, w Nowej Szkocji oraz w 1900 r. nieopodal Trynidadu. |
| 04.03.1900 | Okręt został skierowany do domu, do Devonport. Oficerowie i załoga z okrętu mieli został przeniesieni na krążownik HMS "CHARYBDIS", który miał zastąpić HMS "COMUS" w eskadrze North America and West Indies Station. |
| 17.05.1904 | Okręt został sprzedany na złom za 3625 funtów do Barrow by Messrs Thos W. Ward. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 23.10.1879 - 03.1884 | Captain James W. East |
| 06.04.1886 - 01.04.1889 | Captain Thomas S. Jackson |
| 02.04.1889 - 01.1892 | Captain George L. Atkinson-Willes |
| 01.10.1895 - 03.1898 | Captain Henry H. Dyke |
| 23.02.1899 - 04.1900 | Captain George A. Giffard |
HMS Carysfort
| 17.08.1876 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni J. Elder & Co., Glasgow pod numerem 208. |
| 26.09.1878 | Wodowanie okrętu. |
| 09.1880 | Ukończenie budowy okrętu. |
| 15.09.1880 | Wcielenie okrętu do służby w Sheerness. Okręt został przydzielony do Flying Squadron. |
| 16.10.1880 - 02.07.1882 |  Okręt wyruszył 16 października ze Spithead w rejs dookoła świata wraz z Flying Squadron. Udał się najpierw przez Vigo w Hiszpanii do Madery, a następnie przez Saint Vincent do Monte Video, a następnie do Falklandów, a następnie przez południowy Atlantyk do Kapsztadu i do Australii, zwiedzając Melbourne, Sydney i Brisbane. Po opuszczeniu Australii w sierpniu 1881 r. udał się na Fidżi, a następnie do Japonii, odwiedzając Yokohamę i Simonoseki. Następnie podróżował po Chinach, odwiedzając różne porty, docierając do Hongkongu tuż przed świętami 1881 r. Podróż powrotna zabrała go przez Singapur, Sunda Straits i z powrotem do Kapsztadu, zanim udał się na Atlantyk ns Św. Helenę, Św. Wincentego i Gibraltar, do którego dotarł 2 lipca 1882 r. Podróż zespołu została pokazana na mapce. |
| 17.07.1882 | W związku z eskalacją kryzysu w Egipcie okręt został skierowany do tworzącej się eskadry na Morzu Śródziemnym. 17 lipca zacumował w Limassol na Cyprze. |
| 20.07.1882 | Okręt dołączył do brytyjskiego dywizjonu w Aleksandrii 20 lipca. HMS "CARYSFORT" natychmiast udał się do Port Said, przewożąc amunicję do innych brytyjskich okrętów: HMS "PENELOPE" i HMS "COQUETTE". potem, do 27 lipca przebywał w Ismailia, gdzie jego oddziały Marines przygotowywały się do współdziałania z Naval Brigade. Na początku sierpnia Marines z okrętu ćwiczyli na lądzie z działami polowymi, Gatlingami i karabinami maszynowymi Nordenfeldt. 20 sierpnia wraz z marynarzami z HMS "NORTHUMBERLAND", przy wsparciu dział okrętowych zajęli Ismailia. Później tego samego dnia artylerzyści z okrętu ostrzeliwali z dział 64-funtowych stację kolejową w Nefiche, korygując oień za pomocą teleskopów z topu masztów. Prowadzenie ognia trwało cały dzień, zaś następnego dnia rano dwie kompanie Marines zajęły Nefiche. |
| 24.08.1882 | W dniu 24 sierpnia na wodę została spuszczona pinasa z okrętu, wyposażona w 9-funtową armatę. Kierowali nią Lieut. Montgomerie, oraz Midshipman Sir Charles Cust. Kolejnych 30 marynarzy pod dowództwem Lieut. E. S. Jones pełniło służbę na brzegu nieopodal Ismailia. 10 września Lieut. G. C. Langley, oficer z HMS "CARYSFORT", 37 ludzi i Gatling wyruszyli na ląd, aby służyć w Brygadzie Marynarki Wojennej przy głównej armii Wolseley'a. Ten kontyngent posuwał się na lewym skrzydle armii brytyjskiej, podczas przemieszczania wzdłuż kanału słodkowodnego i odegrał sporą rolę w klęsce egipskiej armii 13 września w Tel-el-Kebir. Kontyngent wrócił na okręt 16 września. Inna grupa marynarzy z okrętu: 20 żeglarzy i 20 Marines pod dowództwem Lieut. Royds - wylądowała w dniu 18 marca jako część siły rozlokowanej w celu ochrony kanału. Okręt wreszcie wypłynął z Ismailia 25 września do Suezu, zbierając Lieut. Royds i jego oddział 10 października. |
| 01.1883 | Okręt po dwóch miesiącach patroli w zatoce Suez lub pobytu na kotwicowisku w porcie udał się na Maltę w styczniu 1883 r., a jego udział w operacji egipskiej zakończył się. |
| 1883 |
Będąc częśćią Floty Śródziemnomorskiej HMS "CARYSFORT" spędził następne lata m.in. na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego, na Adriatyku, na tureckim wybrzeżu, na Morzu Egejskim i (niekiedy) na wybrzeżu zachodnich Włoch i południowej Francji. W czasach "Pax Britannica" było niewiele akcji, a zwykła rutynowa służba obejmowała wizyty w głównych portach wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego - okręt odwiedził m.in. Pireus, Smyrnę, Rodos, Limassol, Zatokę Suda, Triest i wiele innych zaznaczając po prostu swoją obecność. Admirał dowodzący Mediterranean Fleet, książę Edynburga, miał wszystkie swoje okręty pomalowane na biało - mało praktyczny kolor do walki - po prostu by mieć pewność, że zostały "widziane". Te niewymagające rejsy po portach i wyspach Morza Śródziemnego miały na celu wykazanie stałej obecności brytyjskiej w regionie. Jednak podobnie jak inne okręty floty śródziemnomorskiej, przyjemne rejsy HMS "CARYSFORT" były czasami przerwane przez wezwanie aktywnej służby. W 1884 r. i ponownie w 1885 r. został on skierowany do Suakina na sudańskim wybrzeżu Morza Czerwonego, aby uczestniczyć w operacjach przeciwko plemion Osman Digna. Te operacje w tym, co nazywa się "najgorętszym miejscem na ziemi" były częścią niechętnej odpowiedzi rządu Gladstone na powstanie Mahdistanu w Sudanie. W tym samym czasie nie było zainteresowania brytyjskiego samym Sudanem, ale poważne powstanie wojskowe zostało uznane za bezpośrednie zagrożenie dla Egiptu, a tym samym potencjalnie dla brytyjskiej kontroli nad Kanałem Sueskim. Stąd walki we wschodnim Sudanie w 1884 r., wysłanie generała Gordona do Chartumu, aby zmusić rząd egipski do wystawienia garnizonów wzdłuż Nilu i kontynuowanie operacji wokół Suakina nad Morzem Czerwonym w 1885 r. |
| 10.02.1884 |
Okręt dołączył do brytyjskiego dywizjonu w porcie Suakina 10 lutego 1884 roku. Od razu zaczęła się operacja wojskowa, lądowanie Marines (113 w dniu 14 lutego) i marynarzy do prac na wybrzeżu trwały przez wiele dni . Załoga pomagała również rozładowywać i składować zapasy i materiały eksploatacyjne. Sam HMS "CARYSFORT" działał tymczasem aktywnie w obronie portu, ostrzeliwując grupy wroga gromadzące się zbyt blisko linii obrony, a także zaangażował się w operacje nieopodal Trinkitat. W czasie "odblokowania Tokaru", 29 lutego, operacji lądowej w celu ratowania zagrożonego garnizonu egipskiego w Tokarze, z okrętu zeszły obsługi działek Gatlinga wraz ze sprzętem, aby służyć w Brygadzie Marynarki Wojennej. Ci marynarze walczyli w bitwie o El Teb 29 lutego. Straty wśród załogi HMS "CARYSFORT" były lekkie - tylko jeden oficer i dwóch rannych, ale popularny oficer, Royds, zmarł na skutek ran. Niektórzy marynarze również byli obecni w Tamaai 13 marca. Załoga HMS "CARYSFORT" odpoczęła w połowie marca, kiedy ponownie przybył Na Maltę i pozostał tam lub na wybrzeżu Egiptu do 5 sierpnia. Kiedyś wrócił do Suakina w sierpniu, załoga wznowiła obowiązki na brzegu, pracując nad portem w czasie, gdy wróg atakował na zewnętrzne stanowiska obronne. HMS "CARYSFORT" i HMS "ALBACORE" często ostrzeliwały wrogie koncentracje wojsk. "CARYSFORT" pozostawał w Suakin do listopada, mając coraz więcej chorych ze względu na wyczerpanie gorącem i na dolegliwości, takie jak urazy oczu spowodowane piaskiem i pyłem. Od czasu do czasu wyruszał z portu na krótkie rejsy u wybrzeży, aby odświeżyć statek i uciec od dokuczliwego gorąca. Okręt miał 37 mężczyzn na liście chorych 23 sierpnia. 11 listopada statek powrócił na Maltę. |
| 1884 - 1885 | Po fiasku wyprawy Gordona w zimie 1884-1885 r. rząd brytyjski postanowił ponownie zająć się Suakin, mając na celu budowę lekkiej kolei (przez Lucas i Airda) z portu w kierunku na Berber, na Nilu, aby ułatwić transport żołnierzy do Chartumu. "CARYSFORT" wziął udział w operacji opuszczając Maltę i przybywając do do portu w Suakinie 1 marca 1885 r. jako część nowych sił wysłanych do tego obszaru, razem z HMS "SPHINX", HMS "CONDOR", HMS "COQUETTE", HMS "CYGNET", HMS "DOLPHIN" i HMS "STARLING".Mała grupa Marines z karabinami maszynowymi (12 żołnierzy) wzięła udział w bitwie pod Tofrek 22 marca i wykazała się szczególną skutecznością. 7 sierpnia okręt zostawił Suakin na dobre i wrócił na Maltę. |
| 06.11.1885 - 1890 | Carysfort przybył na Maltę przez Wyspy Jońskie 6 listopada 1885 r. W ramach służby w składzie Mediterranean Fleet wznowiono nieregularne rejsy po Morzu Egejskim, Adriatyku i wybrzeżu Turcji, często odwiedzano Rodos, Kretę i Cypr oraz na mniejsze wyspy na Morzu Egejskim i Dodekanie. |
| 01.01.1891 - 12.02.1891 | Okręt wreszcie wyruszył do domu, docierając do Devonport 12 lutego. |
| 03.1891 - 12.1899 | Okręt został przydzielony do Reserve Fleet. |
| 15.12.1899 | Okręt został sprzedany na złom dla King, Garston. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 15.09.1880 - 12.1883 | Captain Henry F. Stephenson |
| 12.1883 - 04.1885 | Captain Walter Stewart |
| 18.04.1885 - 30.03.1888 | Captain Arthur E. Dupuis |
| 30.03.1888 - 03.1891 | Captain J. Eliot Pringle |
HMS Champion
| 17.08.1876 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni J. Elder & Co., Glasgow pod numerem 207. |
| 01.07.1878 | Wodowanie okrętu. |
| 12.1880 | Ukończenie budowy okrętu. |
| 07.12.1880 | Wcielenie okrętu do służby z przydziałem do China Station. |
| 04.1887 - 12.1888 | Remont i modernizacja. |
| 04.12.1888 | Wcielenie do służby w Sheerness z przydziałem do Pacific Station. |
| 08.1891 | Okręt wziął udział wraz z okrętami francuskimi, amerykańskimi i niemieckimi w lądowaniu w Valparaiso, w Chile, w celu ochrony cywilów i narodowych intersów podczas wojny domowej w Chile w 1891 r. |
| 1892 | Okręt przeprowadził pomiary nawigacyjne i kartograficzne w Atolu Johnston, Admiralicja miała nadzieję, że może być odpowiedni jako stacja kablowa. 16 stycznia 1893 r. hawajska delegacja w Londynie ogłosiła decyzję dyplomatyczną w sprawie tymczasowej okupacji wyspy. W 1893 roku pod dowództwem kapitana Rookesa "CHAMPION" odwiedził wyspę Pitcairn, podczas której kapitan Rookes przygotował kodeks karny i zreorganizował rząd kolonii. |
| 26.06.1897 | Okręt bierze udział w Rewii Floty w Spithead z okazji Diamentowego Jubileuszu. |
| 1904 | Okręt rozpoczyna służbę portową oraz szkoleniową. Na okręcie szkolą się palacze okrętowi i załogi maszynowni. |
| 1915 | Nazwa okrętu zostaje zmieniona na "CHAMPION (OLD)", gdyż nowy okręt o tej nazwie został właśnie zwodowany. |
| 1915 - 1918 | W czasie I wojny światowej okręt zacumował pośrodku Tamizy między Fortem Cliffe a Fortem Coalhouse, gdzie był używana przez Służbę Kontrolną Rzeki (River Examination Service) w celu kontrolowania ruchu rzecznego. |
| 23.06.1919 | Okręt został sprzedany na złom dla Hughes Bolckow, Blyth. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 07.12.1880 - 06.1882 | Captain George R. Hope |
| 07.1882 - 08.1883 | Captain Russell G.S. Pasley |
| 23.08.1883 - 04.1887 | Captain Armand T. Powlett |
| 04.12.1888 - 11.1891 | Captain Adolphus F. St. Clair |
| 06.11.1891 - 06.1895 | Captain Eustace Rooke |
| 05.10.1895 - 05.10.1896 | Captain John Ferris |
| 05.10.1896 - 25.09.1898 | Captain Charles H. Cross |
| 25.09.1898 - 31.10.1899 | Captain Frederick O. Pike |
HMS Cleopatra
| 17.08.1876 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni J. Elder & Co., Glasgow pod numerem 209. |
| 01.08.1878 | Wodowanie okrętu. |
| 07.1880 | Ukończenie budowy okrętu. |
| 24.08.1880 | Wcielenie okrętu do służby z przydziałem do Flying Squadron a od 1882 r. do China Station. |
| 06.1887 - 11.1888 | Remont i modernizacja. |
| 29.11.1888 | Okręt został wcielony do służby w Devonport z przydziałem do South East Coast of America Station. |
| 12.1895 - 05.1898 | Okręt znajdował się w rezerwie. |
| 1902 | Okręt był wykorzystywany w celach szkoleniowych. W czerwcu 1902 r. okręt odwiedził Jersey, dwa miesiące później Guernsey, przez pozostałe miesiące do września odwiedzając inne brytyjskie porty. |
| 16.08.1902 | Okręt wziął udział w Rewii Floty w Spithead. |
| 1905 | Okręt rozpoczyna służbę portową. |
| 01.1922 | Nazwa okrętu zostaje zmieniona na "DEFIANCE III". |
| 07.1931 | Okręt został sprzedany na złom dla S. Castle, Millbay. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 24.08.1880 - 03.1882 | Captain Francis Durrant |
| 03.1882 - 09.1882 | Captain Charles J. Vidal |
| 09.09.1882 - 10.1885 | Captain Henry N. Hippisley |
| 10.1885 - 06.1887 | Captain Leicester C. Keppel |
| 29.11.1888 - 08.1891 | Captain Archer J. W. Musgrave |
| 10.08.1891 - 05.1892 | Captain William M. Lang |
| 05.1892 - 07.1892 | Captain William Wilson |
| 21.09.1892 - 05.12.1895 | Captain Assheton G. Curzon-Howe |
| 08.05.1898 - 05.1899 | Captain Archibald J. Pocklington |
| 05.1899 - 10.1899 | Captain Robert K. McAlpine |
| 01.02.1899 - 11.01.1901 | Commander Herbert Lyon |
| 11.01.1901 - 31.12.1902 | Commander Charles L. Napier |
| 05.01.1903 - 14.01.1905 | Commander Pennant A. I. Lloyd |
| 19.07.1903 - 10.08.1903 | Captain Cecil F. Thursby (na czas manewrów) |
HMS Conquest
| 17.08.1876 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni J. Elder & Co., Glasgow pod numerem 211. |
| 28.10.1878 | Wodowanie okrętu. |
| 03.1882 | Tymczasowe przerwanie budowy okrętu. |
| 04.1885 | Ukończenie budowy okrętu. |
| 18.04.1885 | Wcielenie okrętu do służby. |
| 16.03.1899 | Okręt został sprzedany na złom dla King, Garston. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 18.04.1885 - 27.06.1885 | Captain Alfred T. Dale |
| 03.07.1885 - 02.1889 | Captain Charles L. Oxley |
| 01.02.1889 - 1892 | Captain William H. Henderson |
HMS Curacoa
| 17.08.1876 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni J. Elder & Co., Glasgow pod numerem 210. |
| 18.04.1878 | Wodowanie okrętu. |
| 02.1880 | Ukończenie budowy okrętu. |
| 24.02.1880 | Wcielenie okrętu do służby z przydziałem do China Station. |
| 07.1886 - 03.1888 | Remont i modernizacja. |
| 15.03.1888 | Okręt został ponownie wcielony do służby w Devonport z przydziałem do Cape of Good Hope and West Coast of Africa Station. |
| 05.08.1890 - 12.1894 | Okręt pełnił służbę w Australia Station. Pomiędzy 9 a 16 października 1892 r. okręt został wysłany na wyspy Ellice, odwiedził każdą z wysp, aby oficjalnie ogłosić, że wyspy mają być brytyjskim protektoratem. W czerwcu 1893 roku kapitan Gibson odwiedził południowe wyspy Salomona i złożył formalną deklarację brytyjskiego Protektoratu Wysp Salomona. |
| 06.1896 | Okręt został przydzielony do eskadry treningowej i był wykorzystywany do szkolenia. W lutym 1900 r. odwiedził Maderę. |
| 26.06.1897 | Okręt bierze udział w Rewii Floty w Spithead z okazji Diamentowego Jubileuszu. |
| 23.01.1899 | Kolizja z HMS "COLLINGWOOD" w Plymouth Sound. HMS "CURACOA" odniósł rozległe uszkodzenia, natomiast pancernik wyszedł niemal bez szwanku. |
| 17.05.1904 | Okręt został sprzedany na złom do King, Garson. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 24.02.1880 - 05.1881 | Captain William H. Cuming |
| 05.1881 - 12.1882 | Captain Samuel Long |
| 12.1882 - 11.1884 | Captain George J. Anstruther |
| 06.11.1884 - 07.1886 | Captain John G. J. Hanmer |
| 15.03.1888 - 11.1891 | Captain Robert W. Stopford |
| 05.11.1891 - 05.1895 | Captain Herbert W. S. Gibson |
| 02.06.1896 | Commander Thomas H. M. Jerram |
| 01.02.1899 | Commander Herbert Lyon |
HMS Constance
| 14.09.1878 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni Chatham Dockyard. |
| 09.06.1880 | Wodowanie okrętu. |
| 08.07.1880 | Pierwsze próby morskie. Trwały one sześć godzin i podczas nich osiągnięto prędkość 13,787 węzła. |
| 10.1882 | Ukończenie budowy okrętu. |
| 03.10.1882 | Wcielenie okrętu do służby. Okręt miał zmienić korwetę HMS "THETIS", który stacjonowała w Pacific Station. Ponieważ HMS "CONSTANCE" planował wyruszyć z Chatham na Pacyfik w dniu 16 października, znaczna część jej załogi otrzymała urlop z możliwością zejścia na ląd w dniu 15 października. W porcie doszło do zatargu a potem walki pomiędzy załogami HMS "CONSTANCE" i HMS "LINNET" z jednej strony, a HMS "JUMNA" z drugiej strony. Prawie 100 marynarzy było zaangażowanych w burdę, wielu z nich zostało aresztowanych przez policję lokalną i wojskową, wspomaganą przez posiłki wysłane z stoczni. Więźniowie zostali zabrali do swoich okrętów. Do 20 października HMS "CONSTANCE" i HMS "LINNET" przebywały w Sheerness, z wypłynięciem zaplanowanym na 25 października. |
| 21.11.1882 | Do listopada HMS "CONSTANCE" przebywał w Spithead, czekając na dalsze próby szybkości. Próby prędkości zostały podjęte 21 listopada pod dowództwem kapitana Colomb'a. Osiągnięto prędkość 13,71 węzłów , która przekraczała normę określoną przez Admiralicję, gdy umowa o budowę HMS "CONSTANCE" została przyznana. |
| 19.12.1882 | Okręt wyruszył w rejs do Pacific Station. |
| 1883 | Od września 1883 roku okręt przebywał w Guayaquil w Ekwadorze, gdzie miał zwolnić HMS "COMUS" w patrolowaniu wybrzeży Chile i Peru. |
| 13.04.1884 | Okręt przybył do Honolulu na Hawajach w dniu 13 kwietnia 1884 r., a następnie wyruszył do Victoria w Kolumbii Brytyjskiej. Stamtąd udał się do San Francisco w Kalifornii. Opuścił San Francisco 1 sierpnia 1885 roku i ruszył do Coquimbo, Chile przez Honolulu, Raratongę, Wyspy Hervey i Tahiti. Przybył do Honolulu 29 sierpnia 1885 r. |
| 20.09.1885 | Okręt przybył do San Francisco i po 5 dniach ruszył w kierunku Panamy. Z Panamy, HMS "CONSTANCE" popłynął do Hongkongu przez Honolulu. Po przybyciu do Hongkongu okręt zwolnił bliźniaczą korwetę HMS "CURACOA", która miała zostać wycofana ze służby. Podczas pobytu w Hongkongu, okręt przeszedł remont i modernizację. |
| 1886 - 12.1888 | W 1886 roku korweta przebywała w Japonii. Od 13 marca z Yokohamy wyruszyła na wyspę Kobe, Nagasaki i Port Hamilton w Korei. "CONSTANCE" została wyremontowana w grudniu 1887 r. w Hongkongu. W październiku 1888 r. okręt przebywał w zatoce Goskevitch w Mandżurii. W następnym miesiącu doniesiono, że krążownik HMS "SEVERN" został wysłany do zluzowania HMS "CONSTANCE". |
| 03.1891 | Okręt został wycofany ze służby. Nie znalazł się na liście okrętów, mogących wyruszyć w morze w przeciągu tygodnia. W grudniu donoszono, że ponieważ nie było zamiaru oddać HMS "CONSTANCE" do służby w tym czasie, nowe działa przeznaczone na nią zostaną zainstalowane na HMS "SATELLITE". |
| 15.12.1899 | Okręt został sprzedany na złom do King, Garston. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 03.10.1882 - 10.1885 | Captain Frederic P. Doughty |
| 27.10.1885 - 06.1887 | Captain Seymour H. P. Dacres |
| 03.06.1887 - 07.1889 | Captain Leicester C. Keppel |
HMS Canada
| 07.07.1879 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni Portsmouth Dockyard. |
| 26.08.1881 | Wodowanie okrętu. |
| 05.1883 | Ukończenie budowy okrętu. |
| 01.05.1883 - 1896 | Wcielenie okrętu do służby z przydziałem do North America and West Indies Station. |
| 12.1896 | Okręt został przeniesiony do rezerwy. |
| 10.05.1897 | Okręt został sprzedany na złom do G. Cohen, Blackwall. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 01.05.1883 - 08.1884 | Captain Francis Durrant |
| 18.08.1884 - 09.1886 | Captain Arthur C. Curtis |
| 10.09.1886 - 10.1889 | Captain Lewis A. Beaumont |
| 06.10.1889 - 12.1892 | Captain Herbert W. Dowding |
| 31.12.1892 - 09.03.1896 | Captain William Wilson |
HMS Cordelia
| 17.07.1879 | Rozpoczęcie budowy okrętu w stoczni Portsmouth Dockyard. |
| 25.10.1881 | Wodowanie okrętu. |
| 03.1884 | Tymczasowe przerwanie budowy okrętu. |
| 01.1887 | Ukończenie budowy okrętu. |
| 25.01.1887 | Wcielenie okrętu do służby z przydziałem do China Station. |
| 04.1890 | Okręt zmienia miejsce stacjonowania na Australia Station. |
| 29.06.1891 | W wyniku wypadku podczas strzelania artyleryjskiego w czasie rejsu z Fidżi do Noumea na okręcie zginęło 5 marynarzy, a kolejnych 14 zostało rannych. Pod koniec roku okręt opuścił Australia Station. |
| 05.1892 - 11.1895 | Okręt znajdował się w rezerwie. |
| 05.07.1904 | Okręt został sprzedany na złom. Dziobowy maszt z okrętu został zamontowany w centrum szkoleniowym HMS "Ganges". |
Znani dowódcy (przydziały)
| 25.01.1887 - 01.02.1889 | Captain Henry H. Boys |
| 01.02.1889 - 24.05.1892 | Captain Harry T. Grenfell |
| 12.11.1895 - 14.12.1898 | Captain The Hon. Maurice A. Bourke |
Źródła:
- Dawid Lyon, Rif Winfield (2004). The Sail & Steam Navy List. All the ships of the Royal Navy 1815 - 1889. Chatham Publishing.
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.