Kanonierki typu "MEDINA" były nieco większe niż poprzednie okręty typu "ANT", były również silniej uzbrojone. Miały również ożaglowanie typu barkentyna. Jednak poza tym były zbudowane z tymi samymi założeniami i według podobnego projektu kadłuba jak inne kanonierki projektu Rendela.
| Kraj: Wielka Brytania klasa: kanonierka śrubowa (żelazna kanonierka przybrzeżna, kanonierka Rendela) |
Specyfikacja
| Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
| MEDINA | Palmers DYd | ?.?.1976 | 03.08.1876 | ?.?.1876 | Sprzedany w 1904 r. |
| MEDWAY | Palmers DYd | ?.?.1976 | 03.10.1876 | ?.?.1877 | Sprzedany w 1904 r. |
| SABRINA | Palmers DYd | ?.?.1976 | 03.10.1876 | ?.?.1877 | Sprzedany w 1922 r. |
| SPEY | Palmers DYd | ?.?.1976 | 05.10.1876 | ?.?.1877 | Sprzedany w 1923 r. |
| TAY | Palmers DYd | ?.?.1976 | 19.10.1876 | ?.?.1877 | Sprzedany w 1920 r. |
| TEES | Palmers DYd | ?.?.1976 | 19.10.1876 | ?.?.1877 | Sprzedany w 1907 r. |
| DEE | Palmers DYd | ?.?.1976 | 04.04.1877 | ?.?.1877 | Sprzedany w 1902 r. |
| DON | Palmers DYd | ?.?.1976 | 14.04.1877 | ?.?.1877 | Sprzedany w 1914 r. |
| ESK | Palmers DYd | ?.?.1976 | 28.04.1877 | ?.?.1877 | Sprzedany w 1903 r. |
| SLANEY | Palmers DYd | ?.?.1976 | 28.04.1877 | ?.?.1877 | Utylizowany po 1923 r. |
| TRENT | Palmers DYd | ?.?.1977 | 23.08.1877 | ?.?.1877 | Sprzedany w 1923 r. |
| TWEED | Palmers DYd | ?.?.1977 | 23.08.1877 | ?.?.1877 | Sprzedany w 1905 r. |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
| Wyporność projektowana | 386 t. |
| Wyporność | 363 t. |
| Tonaż | 245 bm |
| Długość | 33,53 m (110 ft 0 in) |
| Szerokość | 10,39 m (34 ft 1 in) |
| Głębokość | 1,68 m (5 ft 6 in) |
| Zanurzenie | 1,70 m (5 ft 7 in) - 1,75 m (5 ft 9 in) |
Napęd:
| Maszyny | Dwie 2-cylindrowe maszyny parowe typu HSE; 2 kotły; 2 śruby |
| Ożaglowanie | Typu barkentyna o nieznanej powierzchni, 3 maszty |
| Moc nominalna | 60 nhp |
| Moc indykowana (projektowana) | 310 ihp |
| Prędkość (projektowana) | 9,5 węzła |
| Paliwo | 55 t. węgla (?) |
| Zasięg | brak danych |
Uzbrojenie:
| Początkowe | 3 działa 160 mm (6,3 in) 64-funtowe (64 pdr) L/16 64 cwt MLR |
| Modernizacja | 2 lub 3 działa 119 mm (4,7 in) QF |
Ludzie:
| Załoga | 51 oficerów i marynarzy |
Projekt
Kanonierki typu Rendela albo zgodnie z angielską nomenklaturą "flatiron coastal gunboats" (pol. przybrzeżne kanonierki żelazkowe) były nową klasą niewielkich okrętów artyleryjskich w Royal Navy. Najwcześniej zbudowanym okrętem tej klasy był właśnie HMS "STAUNCH", który został zwodowany w 1867 r. Projekt tego okrętu wyszedł z deski kreślarskiej brytyjskiego konstruktora George’a Rendela. W 1867 roku firma Sir W G Armstrong & Company podpisała umowę z lokalnym stoczniowcem, dr. Charlesem Mitchellem, na mocy którego stocznia Mitchell będzie budować okręty wojenne, a firma Armstrong dostarczy uzbrojenie. George Rendel został odpowiedzialny za nowe przedsięwzięcie, a jednostki zaprojektowane pod jego kierownictwem były oparte na małej jednostce używanej przez fabrykę Armstronga do testowania ciężkiej broni. Z pomocą wiodącego eksperta w dziedzinie uzbrojenia, admirała Sir Astleya Cooper-Key, Rendel zamienił te jednostki w okręt przeznaczony do defensywnych operacji przybrzeżnych.
Po pozytywnych testach i wnioskach z eksploatacji kanonierek HMS HMS "STAUNCH" i HMS "PLUCKY" Admiralicja zdecydowała się zamówić większą serię jednostek tej klasy. Były kanonierki typu "ANT". Zamówiono łącznie 20 jednostek w ośmiu stoczniach, które zostały zwodowane w latach 1870 - 1873. W 1878 r. zamówiono kolejne cztery w stoczni Pembroke Dockyard, według tego samego projektu. Jednakże orgnizacyjnie i administracyjnie musiano utworzyć nowy typ mimo identycznej konstrukcji. Tak powstał podtyp "GADFLY". W 1876 zwodowano kolejne kanonierki tej klasy, które w liczbie 12 jednostek nazwano typem "MEDINA". Wszystkie te okręty zostały zbudowane przez stocznię Palmers w Jarrow w północno-wschodniej Anglii. Silniki zostały wyprodukowane przez R. & W. Hawthorn Leslie and Company, Ltd. (Newcastle-Upon-Tyne), z wyjątkiem "SPEY", "TAY" i "TEES", których silniki zbudowała firma John Penn & Sons (Greenwich). Odstępstwem od projektów poprzednich typów kanonierek tej klasy było zastosowanie ożaglowania pomocniczego typu barkentyna na trzech masztach. Zastosowanie dodatkowego napędu w postaci tradycyjnego ożaglowania było związane z zamierzeniami Admiralicji, które zakładały wykorzystanie tych niewielkich okrętów w miejscach ze słabym dostępem do węgla (Chiny, Egipt). Koszt tych kanonierek wyniósł średnio 21 550 funtów.
Konstrukcja
Kadłub
Kadłub tych okrętów był wykonany z żelaza. Wyporność wynosiła 363 t. Długość wynosiła 33,53 m (110 ft 0 in), szerokość liczyła 10,39 m (34 ft 1 in), natomiast zanurzenie wynosiło 1,70 m (5 ft 7 in) na dziobie i 1,75 m (5 ft 9 in) na rufie. Kadłub był wyposażony w przedziały wodoszczelne i charakteryzował się sporym stosunkiem szerokości do długości, co dawało okrętom stabilność. Okręty tego typu były w odróżnieniu do wcześniejszych kanonierek typu Rendela wyposażone w ożaglowanie typu barkentyna na trzech masztach. Posiadały jeden wąski komin. Inną charakterystyczną cechą tych okrętów był dziobowy ster, ułatwiający manewry w strefie przybrzeżnej.
Uzbrojenie
W przeciwieństwie do wcześniejszych kanonierek Rendela, te okręty nie były wyposażone w pojedyncze ciężkie działo. Ich uzbrojenie początkowo liczyło 3 działa 160 mm (6,3 in) 64-funtowe (64 pdr) 64 cwt MLR. Dwa z tych dział umieszczone były na dziobie, a ostatnie na rufie jednostek. Niektóre źródła wspominają o umieszczeniu na burtach, na śródokręciu dwóch karabinów maszynowych Gatlinga. W późniejszym okresie na tych okrętach montowano po dwa lub trzy działa 119 mm (4,7 in) QF.
Napęd
Okręty były napędzane dwiema 2-cylindrowymi maszynami parowymi typu HSE. Silniki zostały wyprodukowane przez R. & W. Hawthorn Leslie and Company, Ltd. (Newcastle-Upon-Tyne), z wyjątkiem "SPEY", "TAY" i "TEES", których silniki zbudowała firma John Penn & Sons (Greenwich). Maszyny miały łączną moc 310 ihp co miało pozwolić na osiągnięcie 9,5 węzła. Poszczególne prędkości i osiągane moce wraz z producentami silników znajdują się w sekcji dotyczącej historii służby poszczególnych jednostek. Para do silników dostarczana była przez dwa kotły oddzielone przegrodą z wodoszczelnymi drzwiami. Kotły były umieszczone wzdłuż okrętów zamiast poprzecznie, aby zapewnić więcej miejsca dla palaczy i w celu poprawienia wentylacji. Bunkry znajdowały się po obu stronach w obrębie grodzi skrzydłowych i miały niezwykłą pojemność. Niektóre źródła wspominają nawet o 55 t. węgla, jednakże nie jest to informacja potwierdzona. Dwie dwułopatowe śruby typu Griffith zapewniały okrętowi całkiem dużą manewrowość, co przy niewielkim zanurzeniu powodowało, iż okręty tej klasy były doskonałe do działań na płytkich wodach. Pomagał również dodatkowy ster umieszczony na dziobie. Jednakże niska wolna burta i niewielka prędkość powodowały problemy przy żegludze na pełnym morzu, zaś nawet niewielkie fale ograniczały celność ognia i utrudniały przemieszczanie okrętu na miejsce akcji. Dodatkowy napęd okrętu stanowiło ożaglowanie typu barkentyna na trzech masztach.
Służba
HMS Medina
| 1876 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 332. |
| 03.08.1876 | Wodowanie okrętu. |
| 1876 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma R. & W. Hawthorn Leslie and Company, Ltd. (Newcastle-Upon-Tyne). |
| 1876 | Po wcieleniu do służby okręt został przydzielony jako tender dla starego okrętu liniowego HMS "DUKE OF WELLINGTON" w Portsmouth. |
| 1897 | Okręt został skierowany na Bermudy. |
| 1904 | Okręt został sprzedany na Bermudach. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 09.06.1885 - 12.08.1885 | Lieutenant & Commander Everard E. Maxwell (na czas ćwiczeń) |
| 06.01.1886 - 11.04.1888 | Lieutenant & Commander Francis R. Pelly |
| 15.07.1886 - 31.08.1886 | Lieutenant & Commander Charles G. May (na czas ćwiczeń) |
| 12.08.1897 - 09.1897 | Lieutenant & Commander Cecil E. Rooke (na czas podróży na Bermudy) |
| 18.07.1889 - 09.1889 | Lieutenant & Commander Henry K. Gregson (na czas ćwiczeń) |
HMS Medway
| 1876 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 333. |
| 03.10.1876 | Wodowanie okrętu. |
| 1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma R. & W. Hawthorn Leslie and Company, Ltd. (Newcastle-Upon-Tyne). |
| 1876 | Po wcieleniu do służby okręt został przydzielony jako tender dla HMS "Excellent", szkoły artylerzystów w Portsmouth. |
| 13.05.1880 | W Portsmouth na okręcie ukończono modernizację uzbrojenia. Okręty typu "MEDINA" były używane jako platformy eksperymentalne do testowania karabinów maszynowych Nordenfelt z pięcioma lufami i podobnych armat obrotowych Hotchkiss. Dwa działa Nordenfelt zostały zainstalowane na dziobie HMS "MEDWAY", natomiast armaty Hotchkiss na innym okręcie (nie jest jasne, czy "MEDINA" była drugą platformą) i oba zostały przeznaczone do ostrzeliwania atrap torpedowców (z fałszywymi silnikami)na tratwach. Ostatecznie obie bronie uznano za skuteczne w wielu seriach ataków. |
| 1897 | Okręt został skierowany na Bermudy. |
| 1904 | Okręt został sprzedany na Bermudach. Kadłub okrętu został zatopiony w porcie St. George. Jest widoczny na obrazie satelitarnym pod współrzędnymi: 32° 22′ 32.7″ N 64° 41′ 13″ W. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 09.06.1885 - 12.08.1885 | Lieutenant & Commander Edward J. Sanderson (na czas ćwiczeń) |
| 18.07.1889 - 11.09.1889 | Commander John Masterman (na czas ćwiczeń) |
| 12.08.1897 - 18.11.1897 | Lieutenant in Command John F. Grant-Dalton (na czas podróży na Bermudy) |
HMS Sabrina
| 1876 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 334. |
| 03.10.1876 | Wodowanie okrętu. |
| 1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma R. & W. Hawthorn Leslie and Company, Ltd. (Newcastle-Upon-Tyne). |
| 1916 | Okręt został przeklasyfikowany na tender dla nurków i przemianowany na "SABINE". |
| 1920 | Okręt został przemianowany na "VIVID". |
| 07.1922 | Okręt został sprzedany dla B. Fryer, Sunderland. |
HMS Spey
| 1876 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 335. |
| 05.10.1876 | Wodowanie okrętu. |
| 1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma John Penn & Sons (Greenwich). |
| 1876 | Po wcieleniu do służby okręt został przydzielony jako tender dla HMS "Excellent", szkoły artylerzystów w Portsmouth. |
| 01.1900 | Okręt został zakwalifikowany do przezbrojenia na działa 119 mm (4,7 in) QF, z racji pełnienia służby przy szkole artylerzystów. |
| 1915 | Okręt został przeklasyfikowany na okręt pomocniczy (najprawdopodobniej tak jak HMS "SABRINA" na tender dla nurków). |
| 1923 | Okręt został sprzedany z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 15.07.1886 - 04.09.1886 | Lieutenant in Command Reginald C. Prothero (na czas ćwiczeń) |
| 18.07.1889 - 11.09.1889 | Lieutenant & Commander Cecil F. Foley (na czas ćwiczeń) |
| 16.07.1901 - 09.1901 | Lieutenant & Commander James W. Pochin (na czas ćwiczeń) |
| 14.05.1907 - 25.08.1908 | Boatswain in Command John Morrison |
| 28.08.1908 - 06.10.1909 | Boatswain in Command Herbert E. A. Burridge |
| 06.10.1909 - 14.04.1910 | Gunner in Command Angus W. Rutherford |
| 05.03.1914 - 01.07.1915 | Lieutenant in Command Charles W. Cock |
| 07.02.1916 - ? | Lieutenant R.N.R. in Command Kenneth H. Stuart |
HMS Tay
| 1876 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 336. |
| 19.10.1876 | Wodowanie okrętu. |
| 1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma John Penn & Sons (Greenwich). |
| 1877 - 1878 | Okręt został czasowo wysłany na Maltę. |
| 1890 | Okręt był raportowany w Devonport. Najprawdopodobniej spędził tam resztę aktywnej służby szkoląc artylerzystów. |
| 22.10.1920 | Okręt został sprzedany dla Stanlee Shipbreaking Co., Dover z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 05.07.1887 - 14.08.1887 | Lieutenant & Commander Charles H. Cochran (na czas rewii floty) |
| 16.07.1901 - 09.1901 | Lieutenant & Commander Guy de L. O. Johnson (na czas ćwiczeń) |
| 13.02.1902 - 31.03.1903 | Lieutenant & Commander William Daly |
| 10.03.1904 - 20.09.1904 | Lieutenant & Commander John Coughlan |
| 08.02.1907 - 10.07.1909 | Boatswain in Command Emanuel R. Grant |
| 10.07.1909 - 13.12.1910 | Boatswain in Command Harry A. Bumpus |
| 13.12.1910 - 07.09.1911 | Boatswain in Command Samuel Baker |
| 07.09.1911 - 1912 | Boatswain in Command James J. Webber |
| 14.12.1912 - 07.1915 (?) | Chief Boatswain in Command Andrew Leahy |
| 18.06.1915 - 04.06.1919 (?) | Lieutenant in Command (emerytowany) James W. Palmer |
HMS Tess
| 1876 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 337. |
| 19.10.1876 | Wodowanie okrętu. |
| 1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma John Penn & Sons (Greenwich). |
| 1877 | Okręt po wcieleniu do służby stacjonował w Portsmouth. |
| 09.07.1907 | Okręt został sprzedany dla Harris Brothers, Bristol z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 15.07.1886 - 04.09.1886 | Lieutenant & Commander Francis R. Pelly (na czas ćwiczeń) |
| 18.07.1889 - 11.09.1889 | Lieutenant & Commander John W. Brown (na czas ćwiczeń) |
HMS Dee
| 1876 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 341. |
| 04.04.1877 | Wodowanie okrętu. |
| 1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma R. & W. Hawthorn Leslie and Company, Ltd. (Newcastle-Upon-Tyne). |
| 1877 | Okręt po wcieleniu do służby stacjonował w Portsmouth. |
| 1879 | Okręt wraz z HMS "DON" brał udział w stłumieniu powstania Urabi w Egipcie. |
| 1882 | Okręt wraz z HMS "DON" brał udział w akcji wsparciu przejęcia i ochrony Kanału Sueskiego. |
| 1892 - 1902 | Okręt pełnił funkcję jednostki szkoleniowej dla torpedystów na Malcie. |
| 10.07.1902 | Okręt został sprzedany na Malcie z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 21.06.1882 - 13.11.1882 | Lieutenant & Commander Frank A. Harston (?) |
HMS Don
| 1876 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 342. |
| 14.04.1877 | Wodowanie okrętu. |
| 1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma R. & W. Hawthorn Leslie and Company, Ltd. (Newcastle-Upon-Tyne). |
| 1877 | Okręt po wcieleniu do służby stacjonował w Portsmouth. |
| 1879 | Okręt wraz z HMS "DEE" brał udział w stłumieniu powstania Urabi w Egipcie. |
| 1882 | Okręt wraz z HMS "DEE" brał udział w akcji wsparciu przejęcia i ochrony Kanału Sueskiego. |
| 1906 - 1908 | Okręt pełnił funkcję barki do przewozu betonu na Malcie. |
| 1911 | Okręt został przebudowany na latarniowiec. |
| 1914 | Okręt został sprzedany na Malcie z przeznaczeniem do utylizacji. |
HMS Esk
| 1876 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 343. |
| 28.04.1877 | Wodowanie okrętu. |
| 1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma R. & W. Hawthorn Leslie and Company, Ltd. (Newcastle-Upon-Tyne). |
| 1877 | Okręt po wcieleniu do służby stacjonował w Chatham. |
| 1884 | Okręt był w tym czasie w China Station, stacjonował w Hongkongu. Zanim dotarł do China Station, został skierowany na Malaje. |
| 30.01.1898 | Okręt został ponownie wcielony do służby w Ichang, po remoncie. |
| 04.1903 | Okręt został sprzedany w Hongkongu z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 12.12.1883 - 03.02.1884 | Lieutenant & Commander Henry E. Rooper (tymczasowo, najprawdopodobniej na czas podróży do China Station) |
| 01.10.1884 - ? | Lieutenant & Commander Thomas E. Cochrane (wypożyczony z HMS "AUDACIOUS") |
| 15.08.1892 - 31.12.1894 | Lieutenant & Commander Arthur H. D. Ravenhill |
| 21.01.1895 - 11.01.1897 | Lieutenant & Commander Herbert P. Barton |
| 11.01.1897 - 01.05.1900 | Lieutenant & Commander Charles Chadwick |
| 01.05.1900 - 26.10.1901 | Lieutenant & Commander William F. Blunt |
| 01.11.1901 - 01.07.1902 | Lieutenant & Commander Wyndham Forbes |
HMS Slaney
| 1876 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 344. |
| 28.04.1877 | Wodowanie okrętu. |
| 1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma R. & W. Hawthorn Leslie and Company, Ltd. (Newcastle-Upon-Tyne). |
| 1906 | Okręt był wykorzystywany jako tender dla nurków. |
| 30.08.1919 | Okręt został sprzedany dla Ward, Grays z przeznaczeniem do utylizacji. Dotarł na miejscu 10.10.1919 r., jednak w 1921 r. nadal figurował w spisie jednostek. |
| 03.01.1923 | Okręt ostatecznie został przeniesiony do Rainham, Kent gdzie rozpoczęto utylizację jednostki. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 18.07.1889 - 10.09.1889 | Lieutenant & Commander Harry D. Law (na czas szkolenia) |
| 18.01.1905 - ? | Boatswain in Command George Taylor |
| 02.02.1907 - 14.05.1907 (?) | Boatswain in Command John Morrison |
HMS Trent
| 1877 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 345. |
| 23.08.1877 | Wodowanie okrętu. |
| 1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma R. & W. Hawthorn Leslie and Company, Ltd. (Newcastle-Upon-Tyne). |
| 1877 | Po wcieleniu do służby okręt skierowano do Sheerness, jako tender dla starego okrętu liniowego HMS "DUNCAN". |
| 1890 | Okręt nadal był raportowany w Sheerness, jednak jako tender dla ośrodka szkoleniowego Royal Navy HMS "Wildfire". |
| 21,05,1891 | Podczas ćwiczeń na pokładzie jednostki zdarzył się wypadek. podczas zajęć z obsługi karabinu maszynowego naboje eksplodowały w magazynku broni. Sierżant Young, sierżant Elvins i szeregowiec Robert Tripp zostali ranni od odłamków i zostali przyjęci do izby chorych w koszarach RN w Sheerness. |
| 08.1892 | Okręt został przydzielony do szkoły artylerzystów w Sheerness. Został wyposażony w elektryczny reflektor, zdjęto ożaglowanie zastępując dotychczasowe maszty dwoma palowymi. Wymieniono także uzbrojenie na dwa działa 119 mm (4,7 in) QF. |
| 09.1905 | Okręt przemianowano na "PEMBROKE". Przydzielono go również do HMS "Pembroke", ośrodka szkoleniowego RN w Chatham. |
| 06.1917 | Okręt ponownie przemianowano, tym razem na "GANNET". Był używany jako tender dla nurków. |
| 21.02.1923 | Okręt został sprzedany dla Dover Shipbreaking Co., z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 18.07.1889 - 02.09.1889 | Lieutenant in Command George E. Richards (na czas szkolenia) |
| 18.07.1894 - 01.09.1894 | Lieutenant & Commander John M. Stokes (na czas szkolenia) |
| 16.07.1901 - 08.1904 | Lieutenant & Commander Cecil E. Rooke |
| 21.12.1901 - 14.12.1904 (?) | Boatswain in Command Arthur S. Robinson |
HMS Tweed
| 1877 | Położenie stępki okrętu w stoczni Palmer Shipbuilding and Iron Company, Jarrow z numerem stoczniowym 346. |
| 23.08.1877 | Wodowanie okrętu. |
| 1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Maszyny zamontowane na okręcie wyprodukowała firma John Penn & Sons (Greenwich). |
| 1877 | Okręt po wcieleniu do służby został skierowany do Chatham. |
| 1877 - 1878 | Okręt został czasowo wysłany na Maltę. |
| 1891 | Okręt został skierowany do China Station. |
| 1894 | Okręt wziął udział w tłumieniu rozruchów w czasie tzw. "Plagi w Hongkongu". |
| 1895 | Okręt był świadkiem inwazji i okupacji Południowej Formozy (Tajwanu) przez Japończyków. |
| 21.11.1905 | Okręt został sprzedany w Hongkongu z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 25.05.1892 - 01.01.1893 | Sub-Lieutenant in Command Thomas D. Pratt |
| 1894 - ? | Commander Edward P. Ashe (tymczasowo) |
| 01.07.1902 - 16.01.1904 | Lieutenant & Commander Wyndham Forbes |
| 16.01.1904 - 1904 | Lieutenant & Commander Robert H. Keate |
Źródła:
- Dawid Lyon, Rif Winfield (2004). The Sail & Steam Navy List. All the ships of the Royal Navy 1815 - 1889. Chatham Publishing.
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.