Kanonierki typu "CONDOR" zostały zaprojektowane przez Nathaniela Barnaby'ego w 1875 r. W porównaniu do wcześniej zbudowanych kanonierek typu "ARAB" były lepiej pszystosowane do działania na otwartych wodach.
| Kraj: Wielka Brytania klasa: kanonierka śrubowa (kompozytowa kanonierka śrubowa) |
Specyfikacja
| Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
| FLAMINGO | Devonport DYd | 15.12.1875 | 13.12.1876 | ?.06.1877 | Sprzedany w 1931 r. |
| GRIFFON | Laird DYd | ?.?.1875 | 16.12.1876 | ?.09.1877 | Sprzedany w 1891 r. |
| CONDOR | Devonport DYd | 15.12.1875 | 28.12.1876 | ?.07.1877 | Sprzedany w 1889 r. |
| FALCON | Laird DYd | ?.?.1875 | 04.01.1877 | ?.01.1878 | Sprzedany w 1920 r. |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
| Wyporność | 774 t. (po ukończeniu 780 t.) |
| Długość całkowita | brak danych |
| Długość pomiędzy pionami | 47,85 m (157 ft 0 in) |
| Szerokość | 8,99 m (29 ft 6 in) |
| Głębokość | 3,96 m (13 ft 0 in) |
| Zanurzenie - dziób | 2,44 m (8 ft 0 in) |
| Zanurzenie - rufa | 3,66 m (12 ft 0 in) |
Napęd:
| Maszyny | 2-cylindrowa maszyna parowa typu HCE; 3 kotły parowe; 1 śruba |
| Ożaglowanie | typu bark o nieznanej powierzchni; 3 maszty |
| Moc nominalna | 95 nhp |
| Moc indykowana (projektowa) | 750 ihp |
| Prędkość projektowa (maszyna parowa) | 11,5 węzła |
| Prędkość (żagle) | brak danych |
| Paliwo | brak danych |
| Zasięg | brak danych |
Uzbrojenie:
| Początkowe (oprócz "FLAMINGO") | 1 działo 178 mm (7 in) 4½ ton MLR; 2 działa 160 mm (6,3 in) 64-funtowe (64 pdr) 64 cwt MLR |
| Początkowe "FLAMINGO" | 1 działo 178 mm (7 in) 4½ ton MLR; 1 działo 160 mm (6,3 in) 64-funtowe (64 pdr) 64 cwt MLR; 2 działa 20-funtowe (20 pdr ) RBL |
| Modernizacja w 1884 r. "FLAMINGO" i "GRIFFON" | 2 działa 127 mm (5 in) Vavasseur RBL; 1 działo 160 mm (6,3 in) 64-funtowe (64 pdr) 64 cwt MLR; 2 działa 20-funtowe (20 pdr ) RBL |
Ludzie:
| Załoga | 100 oficerów i marynarzy |
Projekt
Zaprojektowane w 1875 r. przez Nathaniela Barnaby'ego, głównego konstruktora marynarki wojennej kanonierki, podobnie jak poprzednie kanonierki typu "ARAB" zostały również wykonane w systemie mieszanym, z wewnętrznym szkieletem wykonanym z żelaza i drewnianym poszyciem. Ta "kompozytowa” konstrukcja była zarówno tania, jak i łatwa do naprawy i pozwoliła na pokrycie poszycia miedzianym obiciem, co zapobiegało narastaniu organizmów morskich niszczących drewniane elementy poszycia. Na odległych stacjach kolonialnych korzyści zarówno z prostej naprawy, jak i zmniejszonego szkodliwego wpływu organizmów morskich na kadłub były szczególnie wymagane, ze względu na brak odpowiedniej infrastruktury do napraw i opieki nad okrętami. Z tego powodu mniejsze jednostki nadal stosowały konstrukcję kompozytową, dopóki nie pojawiły się okręty zbudowane całkowicie z żelaza lub stali. W przeciwieństwie do kanonierek typu "ARAB" były lepiej pszystosowane do działania na otwartych wodach.
Konstrukcja
Kadłub
Kadłub tych okrętów był wykonany częściowo z drewna (poszycie) jaki i z żelaza (wewnętrzna struktura). Początkowo wyporność wynosiła 774 t., jednak po zbudowaniu wzrosła do 780 t. Długość pomiędzy pionami wynosiła 47,85 m (157 ft 0 in), szerokość liczyła 8,99 m (29 ft 6 in), natomiast zanurzenie wynosiło od 2,44 m (8 ft 0 in) do 3,66 m (12 ft 0 in). W porównaniu do kanonierek typu "ARAB" były nieco dłuższe i smuklejsze, miały również wyraźnie mniejsze zanurzenie. Kadłub był wyposażony w przedziały wodoszczelne. Ożaglowanie było typu bark o nieznanej powierzchni na trzech masztach.
Uzbrojenie
Okręty uzbrojono w 1 działo 178 mm (7 in) 4½ ton MLR i 2 działa 160 mm (6,3 in) 64-funtowe (64 pdr) 64 cwt MLR, za wyjątkiem HMS "FLAMINGO", gdzie jedno z dział 64-funtowych zamieniono na 2 działa 20-funtowe (20 pdr ) RBL. Działo 7-calowe zostało umieszczone na śródokręciu, na obrotowej lawecie. Działa 64-funtowe znajdowały się na dziobie i na rufie. W 1884 r. zmodyfikowano uzbrojenie na HMS "FLAMINGO" i HMS "GRIFFON". Zamiast działa 7-calowego zamontowano po dwa działa 127 mm (5 in) Vavasseur RBL.
Napęd
Okręty te otrzymały maszyny parowe typu HCE. Maszyny miały dwa cylindry: wysokiego ciśnienia o średnicy 80 cm (31½ in) i niskiego o średnicy 137 cm (54 in). Skok wynosił 61 cm (24 in), podobnie jak na kanonierkach typu "ARAB". Na okrętach zbudowanych w Laird zastosowano śruby z przestawnymi łopatami. Trzy kotły parowe dostarczały parę do silników, wypracowywały parę o ciśnieniu 60 psi, Projektowana prędkość miała wynosić 11,5 węzła przy mocy 750 ihp. Dane dotyczące mocy indykowanej i prędkości osiąganych przez poszczególne jednostki można znaleźć w części dotyczącej przebiegu służby poszczególnych okrętów. Okręty były wyposażone w ożaglowanie typu bark, najprawdopodobniej nie przekraczały pod żaglami 12 węzłów. Śruba napędowa nie była unoszona, więc stawiała opór podczas rejsu wyłącznie pod żaglami.
Służba
HMS Flamingo
| 1875 | Złożenie zamówienia na okręt. |
| 15.12.1875 | Położenie stępki okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
| 13.12.1876 | Wodowanie okrętu. |
| 06.1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Elder & Co. i na próbach przy mocy 750 ihp osiągnął 11,552 węzła. |
| 1884 | Okręt został poddany modernizacji uzbrojenia. |
| 1891 | Okręt został przekształcony w hulk. |
| 25.05.1923 | Okręt został sprzedany dla Plymouth Port Sanitary Authority. |
| 04.05.1931 | Okręt został sprzedany w celu utylizacji. |
HMS Griffon
| 1875 | Złożenie zamówienia na okręt. |
| 1875 | Położenie stępki okrętu w stoczni Laird Brothers, Birkenhead pod numerem stoczniowym 434. |
| 16.12.1876 | Wodowanie okrętu. |
| 09.1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową Laird Brothers, Birkenhead i na próbach przy mocy 795 ihp osiągnął 11,561 węzła. |
| 1884 | Okręt został poddany modernizacji uzbrojenia. |
| 28.09.1891 | Okręt został sprzedany jako hulk dla Board of Trade. Został przemianowany na "RICHMOND". |
HMS Condor
| 1875 | Złożenie zamówienia na okręt. |
| 15.12.1875 | Położenie stępki okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
| 28.12.1876 | Wodowanie okrętu. |
| 07.1877 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową John Elder & Co. i na próbach przy mocy 772 ihp osiągnął 11,455 węzła. |
| 17.07.1877 | Okręt został wcielony do służby i został przydzielony do Mediterranean Station. |
| 1882 | Okręt wziął udział w bombardowaniu Aleksandrii. |
| 1885 | Okręt brał udział w operacjach u wschodnich wybrzeży Sudanu. |
| 08.1889 | Okręt został sprzedany dla George Cohen, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji. |
HMS Falcon
| 1875 | Złożenie zamówienia na okręt. |
| 1875 | Położenie stępki okrętu w stoczni Laird Brothers, Birkenhead pod numerem stoczniowym 435. |
| 04.01.1877 | Wodowanie okrętu. |
| 01.1878 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową Laird Brothers, Birkenhead i na próbach przy mocy 721 ihp osiągnął 11,378 węzła. |
| 1891 | Okręt został przekształcony w hulk i użyty na poligonie torpedowym. |
| 25.06.1920 | Okręt został sprzedany dla E. W. Payne & Co., najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji. |
Źródła:
- Rif Winfield (2014). British Warship of the Age of Sail 1817 - 1863. Seaforth Publishing.
- Dawid Lyon, Rif Winfield (2004). The Sail & Steam Navy List. All the ships of the Royal Navy 1815 - 1889. Chatham Publishing.
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.