Frolic (1872)

Kadłub

Kadłub tych okrętów był wykonany częściowo z drewna (poszycie) jaki i z żelaza (wewnętrzna struktura). Konstrukcyjnie stanowiły niemal całkowite powtórzenie wcześniejszych kanonierek typu "BEACON". Wyporność wynosiła 610 t. natomiast tonaż liczył 462 bm. Długość pokładu działowego wynosiła 47,24 m (155 ft 0 in), długość stępki do obliczeń tonażu 42,37 m (139 ft 0 in), natomiast szerokość liczyła 7,62 m (25 ft 0 in). Zanurzenie wynosiło od 2,36 m (7 ft 9 in) do 2,90 m (9 ft 6 in). Kadłub był wyposażony w przedziały wodoszczelne. Aby zminimalizować zanurzenie, okręty te otrzymały bardzo pełny kształt kadłuba z kwadratowymi zęzami i płaskim dnem. Admirał G. A. Ballard ("British Gunvessels of 1875: The Smaller Twin-Screw Type") skomentował, że zostały zbudowane "na wzór bardzo wydłużonej skrzyni do pakowania”. Dzięki takiej konstrukcji okręty (podobnie jak kanonierki typu "BEACON") okazały się stabilnymi platformami dział i pozwalały na zamontowanie cięższych wersji armat (lub większej ich liczby, jak w tym przypadku) niż w innych kanonierkach. W przypadku wejścia na mieliznę, ten kształt pozwoliłby im z łatwością się z niej ześlizgnąć. Taki kształt kadłuba nie pozwalał również na zbyt głębokie przechyły, co również wpływało na celność ognia. Jednak taki a nie inny kształt kadłuba miał również wady, które uwidaczniały się głównie przy słabym wietrze (myszkowanie i trudność w sterowaniu), problemy następowały również przy zbyt silnym bocznym wietrze. Ożaglowanie było typu bark o nieznanej powierzchni na trzech masztach. Okręt nie miał podnoszonych śrub, więc wpływało to na osiągi pod żaglami. Kształt kadłuba niestety generował również problemy podczas rejsów pod żaglami. Podczas przedniego wiatru Ballard opisał je jako "całkiem nie do opanowania pod żaglami”, natomiast  Antony Preston w opracowaniu "Send a Gunboat: The Victorian Navy and Supremacy at Sea, 1854–1904" twierdził, że "pływały jak taca z herbatą”. Kominy na tych okrętach mogły być opuszczane poziomo na pokład co ograniczało opór wiatru. Załoga liczyła 80 oficerów i marynarzy. W trakcie służby na okrętach dodano niewielkie nadbudówki w części rufowej. 

Uzbrojenie

Okręty uzbrojono w 1 działo 178 mm (7 in) 6½ ton MLR, 1 działo 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR i 2 działa 20-funtowe (20 pdr) Armstrong RBL oraz 2 karabiny maszynowe. Działa 7-calowe i 64-funtpwe były umieszczone na śródokręciu, na obrotowych podstawach. Działa 20-funtowe znajdowały się na dziobie i na rufie, w charakterze dział pościgowych. Na HMS "RIFLEMAN" i HMS "FROLIC" dokonano modernizacji uzbrojenia w trakcie pełnienia służby.

Napęd

Okręty te otrzymały całkiem nowe maszyny parowe typu HCE wyprodukowane przez firmę John Penn i Sons. Każdy z dwóch silników napędzał pojedynczą śrubę o średnicy 1,83 m (6 ft). Maszyny miały dwa cylindry: wysokiego ciśnienia o średnicy 69 cm (27 in) i niskiego o średnicy 109 cm (43 in). Skok wynosił 46 cm (18 in). Trzy cylindryczne kotły dostarczały parę do silników, wypracowywały parę o ciśnieniu 80 psi, Zapas paliwa wynosił 80 t. węgla, co pozwalało na przepłynięcie 880 mil morskich przy prędkości 10 węzłów. Dane dotyczące mocy indykowanej i prędkości osiąganych przez poszczególne jednostki można znaleźć w części dotyczącej przebiegu służby poszczególnych okrętów. Okręty były wyposażone w ożaglowanie typu bark, osiągały pod żaglami około 12 węzłów. Jednakże z racji takiego, a nie innego kształtu kadłuba podczas żaglowania przy słabym wietrze od dziobu były bardzo trudne do opanowania.

HMS Frolic

Znani dowódcy (przydziały)

HMS Kestrel

HMS Ready

HMS Rifleman