Pierwsze w Royal Navy niewielkie okręty zaprojekotwane z wykorzystaniem konstrukcji kompozytowej, czyli z wewnętrzną ramą z żelaza i pokryciem drewnianym. Te kanonierki zostały zaprojektowane przez Edwarda Reed'a, który zaplanował wykorzystać podczas ich budowy silniki parowe wykorzystywane wcześniej w starszych kanonierkach, budowanych w dużej liczbie w czasie wojny krymskiej.
| Kraj: Wielka Brytania klasa: kanonierka śrubowa (kompozytowa kanonierka śrubowa) |
Specyfikacja
| Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
| BEACON | Chatham DYd | ?.?.1867 | 17.08.1867 | ?.09.1869 | Sprzedany w 1888 r. |
| AVON | Portsmouth DYd | ?.?.1867 | 02.10.1867 | ?.11.1869 | Sprzedany w 1890 r. |
| GNAT | Pembroke DYd | ?.?.1867 | 26.11.1867 | ?.?.1868 | Rozbity w 1868 r. |
| CRACKER | Portsmouth DYd | ?.?.1867 | 27.11.1867 | ?.?.1868 | Utylizowany w 1889 r. |
| DWARF | Woolwich DYd | ?.?.1867 | 28.11.1867 | ?.?.1868 | Utylizowany w 1886 r. |
| FLIRT | Devonport DYd | ?.04.1867 | 20.12.1867 | ?.12.1869 | Sprzedany w 1888 r. |
| FLY | Devonport DYd | ?.04.1867 | 20.12.1867 | ?.08.1869 | Sprzedany w 1887 r. |
| ELK | Portsmouth DYd | ?.?.1867 | 10.01.1868 | ?.?.1869 | Sprzedany w 1905 r. |
| BOXER | Deptford DYd | ?.?.1867 | 25.01.1868 | ?.?.1869 | Sprzedany w 1887 r. |
| THISTLE | Deptford DYd | ?.?.1867 | 25.01.1868 | ?.?.1869 | Sprzedany w 1888 r. |
| HORNET | Pearse DYd | ?.?.1867 | 10.03.1868 | ?.?.1869 | Sprzedany w 1889 r. |
| ROCKET | London Eng. DYd | ?.?.1867 | 08.04.1868 | ?.?.1869 | Sprzedany w 1888 r. |
| LYNX | Harland DYd | ?.?.1867 | 25.04.1868 | ?.?.1869 | Sprzedany w 1888 r. |
| TEAZER | Laird DYd | ?.?.1867 | 28.04.1868 | ?.?.1869 | Utylizowany w 1887 r. |
| MIDGE | Randolph DYd | ?.?.1867 | 21.05.1868 | ?.?.1869 | Sprzedany w 1907 r. |
| PERT | Reid DYd | ?.?.1867 | 22.06.1868 | ?.?.1869 | Sprzedany w 1888 r. |
| HART | Thomson DYd | ?.?.1867 | 20.08.1868 | ?.?.1869 | Sprzedany w 1888 r. |
| GROWLER | Lawrie DYd | ?.?.1868 | 01.12.1868 | ?.06.1869 | Sprzedany w 1887 r. |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary:
| Wyporność | 584 t. (po przebudowie 603 t.) |
| Tonaż | 464 bm |
| Długość pokładu działowego | 47,24 m (155 ft 0 in) |
| Długość stępki dla obliczeń tonażu | 42,37 m (139 ft 0 in) |
| Szerokość | 7,62 m (25 ft 0 in) |
| Głębokość | 3,35 m (11 ft 0 in) |
| Zanurzenie - dziób | 2,36 m (7 ft 9 in) |
| Zanurzenie - rufa | 2,90 m (9 ft 6 in) |
Napęd:
| Maszyny | Dwie 2-cylindrowe maszyny parowe typu HSE (maszyny firmy Penn: typu "trunk"; maszyny firmy Maudslay: typu RCR); 3 kotły cylindryczne; 2 śruby |
| Ożaglowanie | typu bark o nieznanej powierzchni; 3 maszty |
| Moc nominalna | 120 nhp |
| Moc indykowana | od 472 ihp do 641 ihp |
| Prędkość (maszyna parowa) | od 9 do 10,5 węzła |
| Prędkość (żagle) | 12 węzłów |
| Paliwo | 90 t. węgla |
| Zasięg | brak danych |
Uzbrojenie:
| Projektowane | 2 działa 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR; 2 działa 20-funtowe (20 pdr) Armstrong RBL |
| Początkowe | 1 działo 178 mm (7 in) 6½ ton L/16 MLR; 1 działo 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR; 2 działa 20-funtowe (20 pdr) Armstrong RBL; 2 karabiny maszynowe |
| Modernizacja ("FLIRT", "HORNET", "ROCKET", "LYNX") | 1 działo 178 mm (7 in) 6½ ton L/16 MLR; 1 działo 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR; 2 działa 178 mm (7 in) 4½ ton MLR; 2 karabiny maszynowe |
| Modernizacja ("AVON", "ELK") | 1 działo 178 mm (7 in) 4½ ton MLR; 1 działo 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR; 2 działa 178 mm (7 in) 4½ ton MLR; 2 karabiny maszynowe |
Ludzie:
| Załoga | 80 oficerów i marynarzy |
Projekt
Te kanonierki zostały zaprojektowane przez Sir Edwarda Reeda, dyrektora ds. budownictwa morskiego, w założeniu miały one zastąpić liczne kanonierki budowane szybko i w dużej liczbie w czasie wojny krymskiej. Kanonierki krymskie były zbudowane z zielonego, niesezonowanego drewna, ich kadłuby zaczęły gnić już po dekadzie lub dłużej. Jednakże ich silniki nadal były ogólnie sprawne i gdy starsze okręty ulegały utylizacji, ich silniki zdemontowano i przenoszono na budowane właśnie kanonierki typu "BEACON". Doświadczenie bojowe (głównie przeciwko chińskim fortyfikacjom) pokazało, że pojedyncze 32-funtowe gładkolufowe armaty stanowiące podstawę uzbrojenia wielu wcześniejszych kanonierek nie było wystarczająco silne, więc Reed'owi zaprojektować przygotować dwuśrubową konstrukcję o niewielkim zanurzeniu, nadającą się do operacji w dorzeczach, która wykorzystywałaby silniki ze starszych okrętów, cięższe uzbrojenie i wystarczającą wolną burtę, aby umożliwić służbę na morzu. Te raczej sprzeczne wymagania zmusiły Reeda do odrzucenia tradycyjnej drewnianej ramy podczas konstruowania tych okrętów, a typ "BEACON" stał się pierwszym typem okrętów Royal Navy, które zostały zaprojektowane z wykorzystaniem żelaznej wewnętrznej ramy i drewnianego poszycia (tzw. konstrukcji kompozytowej). Zamówione okręty zbudowano w ramach 1867-68 Programme.
Konstrukcja
Kadłub
Kadłub tych okrętów był wykonany częściowo z drewna (poszycie) jaki i z żelaza (wewnętrzna struktura). Wyporność początkowo wynosiła 584 t. natomiast tonaż liczył 464 bm. Okręty te były wyraźnie mniejsze od poprzedzających je drewnianych kanonierek typu "PLOVER". Długość pokładu działowego wynosiła 47,24 m (155 ft 0 in), długość stępki do obliczeń tonażu 42,37 m (139 ft 0 in), natomiast szerokość liczyła 7,62 m (25 ft 0 in). Zanurzenie wynosiło od 2,36 m (7 ft 9 in) do 2,90 m (9 ft 6 in). Kadłub był wyposażony w przedziały wodoszczelne. Aby zminimalizować zanurzenie, okręty te otrzymały bardzo pełny kształt kadłuba z kwadratowymi zęzami i płaskim dnem. Admirał G. A. Ballard ("British Gunvessels of 1875: The Smaller Twin-Screw Type") skomentował, że zostały zbudowane "na wzór bardzo wydłużonej skrzyni do pakowania”. Dzięki takiej konstrukcji okręty te okazały się stabilnymi platformami dział i pozwalały na zamontowanie cięższych wersji armat (lub większej ich liczby, jak w tym przypadku) niż w innych kanonierkach. W przypadku wejścia na mieliznę, ten kształt pozwoliłby im z łatwością się z niej ześlizgnąć. Taki kształt kadłuba nie pozwalał również na zbyt głębokie przechyły, co również wpływało na celność ognia. Jednak taki a nie inny kształt kadłuba miał również wady, które uwidaczniały się głównie przy słabym wietrze (myszkowanie i trudność w sterowaniu), problemy następowały również przy zbyt silnym bocznym wietrze. Ożaglowanie było typu bark o nieznanej powierzchni na trzech masztach. Okręt nie miał podnoszonych śrub, więc wpływało to na osiągi pod żaglami. Kształt kadłuba niestety generował również problemy podczas rejsów pod żaglami. Podczas przedniego wiatru Ballard opisał je jako "całkiem nie do opanowania pod żaglami”, natomiast Antony Preston w opracowaniu "Send a Gunboat: The Victorian Navy and Supremacy at Sea, 1854–1904" twierdził, że "pływały jak taca z herbatą”. Kominy na tych okrętach mogły być opuszczane poziomo na pokład co ograniczało opór wiatru. Na kanonierkach "AVON", "DWARF" i "ELK" po 1880 roku zmieniono ożaglowanie na typ barkentyna. Na niektórych okrętach w trakcie użytkowania dodano niewielkie nadbudówki w części rufowej. Załoga liczyła 80 oficerów i marynarzy.
Uzbrojenie
Planowano uzbroić okręty silniej niż wcześniejsze kanonierki typu "PLOVER". Projektowane uzbrojenie miało składać się z 2 dział 64-funtowych (64 pdr) 56 cwt MLR i 2 dział 20-funtowe (20 pdr) Armstrong RBL. Ostatecznie okręty uzbrojono w 1 działo 178 mm (7 in) 6½ ton MLR, 1 działo 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR i 2 działa 20-funtowe (20 pdr) Armstrong RBL oraz 2 karabiny maszynowe. Działa 7-calowe i 64-funtpwe były umieszczone na śródokręciu, na obrotowych podstawach. Działa 20-funtowe znajdowały się na dziobie i na rufie, w charakterze dział pościgowych. W późniejszym okresie na niektórych okrętach przeprowadzono modernizację uzbrojenia. Na "FLIRT", "HORNET", "ROCKET" i "LYNX" zmieniono istniejące uzbrojenie na 1 działo 178 mm (7 in) 6½ ton MLR, 1 działo 64-funtowe (64 pdr) 56 cwt MLR i 2 działa 178 mm (7 in) 4½ ton MLR oraz 2 karabiny maszynowe. Na "AVON" i "ELK" zmieniono działa 7-calowe na ich lżejsze wersje.
Napęd
Na okrętach tego typu zastosowano dwa różne typy silników. Dwanaście okrętów otrzymało po dwie, odzyskane ze starszych okrętów dwucylindrowe maszyny parowe HSE zbudowane przez Maudslay, Sons and Field, a pozostałe sześć otrzymało podobne maszyny parowe wyprodukowane przez firmę John Penn i Sons. Każdy silnik napędzał pojedynczą śrubę o średnicy 1,83 m (6 ft). Maszyny wyprodukowane przez firmę Penn były typu "trunk", miały cylindry o średnicy 45 cm (17 7/8 in) i skok 30 cm (12 in). Maszyny firmy Maudslay były typu RCR, miały cylindry o średnicy 39 cm (15½) i skok 46 cm (18 in). Trzy cylindryczne kotły dostarczały parę do silników, chociaż ciśnienie robocze zmieniało się - okręty z silnikami typu "trunk" były zasilane kotłami wypracowującymi parę o ciśnieniu 80 psi, podczas gdy silniki RCR miały kotły wypracowujące parę o ciśnieniu 60 psi. Wszystkie silniki pochodziły ze starszych kanonierek, które zostały rozebrane ze względu na gnicie drewna kadłuba. Zapas paliwa wynosił 90 t. węgla. Dane dotyczące mocy indykowanej i prędkości osiąganych przez poszczególne jednostki można znaleźć w części dotyczącej przebiegu służby poszczególnych okrętów.
Służba
HMS Beacon
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Chatham Dockyard. |
| 17.08.1867 | Wodowanie okrętu. |
| 09.1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 506 ihp osiągnął 9,613 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie został skierowany do East Indies Station. |
| 1873 | Okręt wspierał brytyjskie operacje przybrzeżne podczas Trzeciej Wojny Anglo-Ashanti. |
| 1882 | Okręt wziął udział w bombardowaniu Aleksandrii. |
| 12.1888 | Okręt został sprzedany w celu utylizacji. |
HMS Avon
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Portsmouth Dockyard. |
| 02.10.1867 | Wodowanie okrętu. |
| 11.1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 528 ihp osiągnął 10,345 węzła. Okręt został skierowany do służby w West Africa Station. W późniejszym okresie okręt został skierowany do służby na obszarze południowo - wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej. |
| 26.04.1890 | Okręt został sprzedany do Charlton w celu utylizacji. Według niektórych danych okręt miał maszyny parowe w na tyle dobrej kondycji, że pełnił jeszcze jakiś czas po sprzedaży funkcję tendera w Hull (dla okrętów straży przybrzeżnej). |
HMS Gnat
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Pembroke Dockyard. |
| 26.11.1867 | Wodowanie okrętu. |
| 1868 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 528 ihp osiągnął 9,754 węzła. Okręt został skierowany do służby w China Station. |
| 15.11.1868 | Okręt rozbił się u brzegów Balabac Island na Morzu Chińskim, na południe od Filipin. |
HMS Cracker
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Portsmouth Dockyard. |
| 27.11.1867 | Wodowanie okrętu. |
| 1868 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 528 ihp osiągnął 10,039 węzła. |
| 29.07.1868 | Wcielenie okrętu do służby z przeznaczeniem do służby na obszarze południowo - wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej. |
| 1889 | Okręt został utylizowany w Portsmouth. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 29.07.1868 - ? | Commander Hawksworth Fawkes |
HMS Dwarf
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Woolwich Dockyard. |
| 28.11.1867 | Wodowanie okrętu. |
| 1868 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 495 ihp osiągnął 9,797 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. Okręt odwiedził m.in. port w Asunción nad rzeką Paragwaj, około 970 km w górę rzeki. |
| 04.1886 | Okręt został utylizowany w Devonport. Według niektórych danych okręt miał maszyny parowe w na tyle dobrej kondycji, że pełnił jeszcze jakiś czas po sprzedaży funkcję tendera w Southampton (dla okrętów straży przybrzeżnej). |
HMS Flirt
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 04.1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
| 20.12.1867 | Wodowanie okrętu. |
| 12.1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 532 ihp osiągnął 9,678 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt brał udział w ochronie rybołówstwa w Grand Banks of Newfoundland. |
| 11.1888 | Okręt został sprzedany dla George Cohen z przeznaczeniem do utylizacji. |
HMS Fly
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 04.1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Devonport Dockyard. |
| 20.12.1867 | Wodowanie okrętu. |
| 08.1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 489 ihp osiągnął 9,558 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt brał udział w ochronie rybołówstwa w Grand Banks of Newfoundland. |
| 11.1887 | Okręt został sprzedany dla Castle z przeznaczeniem do utylizacji. |
HMS Elk
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Portsmouth Dockyard. |
| 10.01.1868 | Wodowanie okrętu. |
| 1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 472 ihp osiągnął 9,684 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do służby w China Station. |
| 11.1874 | Okręt przebywał w Hongkongu, opuścił go 2 stycznia 1875 r. i udał się na Morze Śródziemne. |
| 05.1875 | Okręt dotarł na Maltę (niektóre źródła podają kwiecień). |
| 1887 | Okręt został przeniesiony do Straży Przybrzeżnej jako tender w Liverpool. |
| 1890 | Okręt został przeklasyfikowany na holownik. |
| 1905 | Okręt został sprzedany i przebudowany na pogłębiarkę. Niektóre źródła wspominają o przebudowanie go na hulk węglowy. |
HMS Boxer
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Deptford Dockyard. |
| 25.01.1868 | Wodowanie okrętu. |
| 1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 587 ihp osiągnął 9,885 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt brał udział w ochronie rybołówstwa w Grand Banks of Newfoundland. Został również w późniejszym okresie wysłany do Kolumbii Brytyjskiej. |
| 06.1887 | Okręt został sprzedany z przeznaczeniem do utylizacji. |
HMS Thistle
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Deptford Dockyard. |
| 25.01.1868 | Wodowanie okrętu. |
| 1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 587 ihp osiągnął 9,885 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do East Indies Station. Odwiedził również Chiny. |
| 11.1888 | Okręt został sprzedany dla Read, Portsmouth z przeznaczeniem do utylizacji. |
HMS Hornet
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Pearse, Lockwood & Co., Stockton-on-Tees. |
| 10.03.1868 | Wodowanie okrętu. |
| 1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 506 ihp osiągnął 9,897 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do China Station. |
| 1889 | Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji. |
HMS Rocket
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni London Eng. Co., Poplar. |
| 08.04.1868 | Wodowanie okrętu. |
| 1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 632 ihp osiągnął 10,421 węzła. |
| 13.10.1869 | Wcielenie okrętu do służby z przeznaczeniem do służby West Africa Station. W późniejszym czasie pełnił również służbę na obszarze południowo - wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej. Został również w wysłany do Kolumbii Brytyjskiej. |
| 12.1888 | Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 13.10.1869 - 19.08.1873 | Commander Arthur Richard Wright |
HMS Lynx
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Harland & Wolff, Belfast, z numerem stoczniowym 53. |
| 25.04.1868 | Wodowanie okrętu. |
| 1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy Maudslay, Sons & Field i na próbach przy mocy 526 ihp osiągnął 9,799 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt został skierowany do East Indies Station. |
| 12.1888 | Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji. |
HMS Teazer
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Laird Brothers, Birkenhead, pod numerem stoczniowym 363. |
| 28.04.1868 | Wodowanie okrętu. |
| 1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 489 ihp osiągnął 10,333 węzła. Okręt po wcieleniu do służby został wysłany do służby w East Indies Station. |
| 08.09.1872 | Wcielenie okrętu do służby z przeznaczeniem do służby w China Station. |
| 12.1887 | Okręt został utylizowany w Chatham. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 08.09.1872 - 1874 | Commander James Terence FitzMaurice (China Station) |
HMS Midge
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Randolph & Elder. Govan, pod numerem stoczniowym 76. |
| 21.05.1868 | Wodowanie okrętu. |
| 1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 472 ihp osiągnął 9,069 węzła. |
| 11.02.1869 | Wcielenie okrętu do służby z przeznaczeniem do służby w China Station. |
| 15.03.1907 | Okręt został sprzedany w Hongkongu, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 11.02.1869 - ? | Commander Charles Compton Rising (China Station) |
HMS Pert
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni Reid & Company, Port Glasgow. |
| 22.06.1868 | Wodowanie okrętu. |
| 1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 502 ihp osiągnął 9,179 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt brał udział w ochronie rybołówstwa w Grand Banks of Newfoundland. |
| 12.1888 | Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji. |
HMS Hart
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1867 | Położenie stępki okrętu w stoczni J. & G. Thomson, Glasgow, pod numerem stoczniowym 98. |
| 20.08.1868 | Wodowanie okrętu. |
| 1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 474 ihp osiągnął 9,286 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt został skierowany na Morze Śródziemne. |
| 1882 | Okręt wziął udział w bombardowaniu Aleksandrii. |
| 12.1888 | Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji. |
HMS Growler
| 1867 | Złożenie zamówienia do stoczni. |
| 1868 | Położenie stępki okrętu w stoczni James Lawrie, Whiteinch, Glasgow. |
| 01.12.1868 | Wodowanie okrętu. |
| 06.1869 | Ukończenie budowy i wyposażanie okrętu. Okręt został wyposażony w maszynę parową firmy John Penn & Son i na próbach przy mocy 496 ihp osiągnął 10,347 węzła. Po wcieleniu do służby okręt został skierowany do West Africa Station. W późniejszym okresie okręt został skierowany na Morze Śródziemne. |
| 1882 | Okręt wziął udział w bombardowaniu Aleksandrii. |
| 11.1887 | Okręt został sprzedany, najprawdopodobniej z przeznaczeniem do utylizacji. |
Znani dowódcy (przydziały)
| 20.06.1870 - 20.06.1873 | Commander Edmund Hope Verney (West African Station) |
Źródła:
- Rif Winfield (2014). British Warship of the Age of Sail 1817 - 1863. Seaforth Publishing.
- Dawid Lyon, Rif Winfield (2004). The Sail & Steam Navy List. All the ships of the Royal Navy 1815 - 1889. Chatham Publishing.
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.