Typ "EURYALUS" obejmował 51-działowe fregaty śrubowe które z jednym wyjątkiem zostały pierwotnie zamówione od razu jako fregaty o napędzie parowo-żaglowym. W ich budowie wykorzystano nieco zmodyfikowany projekt fregaty HMS "IMPÉRIEUSE".
| Kraj: Wielka Brytania klasa: drewnianokadłubowa fregata śrubowa |
Specyfikacja
| Nazwa okrętu | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Ukończenie budowy | Los okrętu |
| EURYALUS | Chatham DYd | ?.10.1851 | 05.10.1853 | 05.03.1854 | Sprzedany w 1867 r. |
| AURORA | Pembroke DYd | 05.09.1854 | 22.06.1861 | ?.?.1863 | Sprzedany w 1881 r. |
| FORTE | Deptford DYd | 05.05.1854 | 29.05.1858 | 07.04.1860 | Spłonął 23.11.1905 r. |
| CHESAPEAKE | Chatham DYd | 30.05.1854 | 27.09.1855 | 28.08.1857 | Sprzedany w 1867 r. |
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary (po konwersji):
| Wyporność | "EURYALUS": 3356 t.; "AURORA": 3498 t.; "FORTE": 3456 t.; "CHESAPEAKE": 3334 t.; |
| Tonaż: | projektowy: 2550 55/94 bm; rzeczywisty "EURYALUS": 2371 bm; "AURORA", "FORTE": 2364 bm; "CHESAPEAKE": 2377 bm; |
| Długość na na wysokości pokładu działowego | projektowa i rzeczywista 64,62 m (212 ft 0 in) |
| Długość na na wysokości pokładu działowego - "AURORA" - 02.1860 | projektowana i rzeczywista: 69,19 m (227 ft 0 in) |
| Projektowa długość stępki | 55,08 m (180 ft 8½ in) |
| Rzeczywista długość stępki | "EURYALUS": 55,09 m (180 ft 9 in); "AURORA", "FORTE": 55,14 m (180 ft 10⅝ in); "CHESAPEAKE": 55,22 m (181 ft 2 in); |
| Długość stępki - "AURORA" - 02.1860 | projektowa: 59,65 m (195 ft 8½ in) rzeczywista: 59,82 m (196 ft 3 in) |
| Szerokość projektowana | 15,29 m (50 ft 2 in) |
| Szerokość rzeczywista | "EURYALUS", "CHESAPEAKE": 15,29 m (50 ft 2 in); "AURORA", "FORTE": 15,27 m (50 ft 1 in) |
| Szerokość rzeczywista - "AURORA" - 02.1860 | 15,29 m (50 ft 2 in) |
| Głębokość ładowni | projektowana i rzeczywista: 5,11 m (16 ft 9 in) |
| Zanurzenie - dziób | "EURYALUS" projektowe: 3,63 m (11 ft 11 in), pełne: 6,27 m (20 ft 7 in); "AURORA" projektowe: 3,89 m (12 ft 9 in), pełne: 6,58 m (21 ft 7 in); "FORTE" projektowe: 3,89 m (12 ft 9 in), pełne: 5,16 m (16 ft 11 in); "CHESAPEAKE" projektowe: 3,61 m (11 ft 10 in), pełne: 6,25 m (20 ft 6 in) |
| Zanurzenie - rufa | "EURYALUS" projektowe: 5,59 m (18 ft 4 in), pełne: 6,99 m (22 ft 11 in); "AURORA" projektowe: 5,74 m (18 ft 10 in), pełne: 6,88 m (22 ft 7 in); "FORTE" projektowe: 5,74 m (18 ft 10 in), pełne: 5,66 m (18 ft 7 in); "CHESAPEAKE" projektowe: 5,51 m (18 ft 1 in), pełne: 6,96 m (22 ft 10 in) |
Napęd:
| Maszyny | 2-cylindrowa maszyna parowa typu HSE ("EURYALUS": John Penn & Sons (maszyna odmiany trunk), "AURORA", "FORTE", "CHESAPEAKE": Maudslay, Sons & Field), 1 śruba |
| Ożaglowanie | Pełnorejowe o nieznanej powierzchni |
| Moc indykowana | "EURYALUS": 1162 ihp; "AURORA": 1576 ihp; "FORTE": 1539 ihp; "CHESAPEAKE": 1159 ihp |
| Moc nominalna | 400 nhp |
| Prędkość (maszyna parowa) | "EURYALUS": 9,47 węzła; "AURORA": 10,21 węzła; "FORTE": 11,44 węzła; "CHESAPEAKE": 9,66 węzła |
| Prędkość (żagle) | 10 - 11 węzłów |
| Paliwo | brak danych |
| Zasięg | brak danych |
Uzbrojenie:
| Projektowe | 30 dział 203 mm (8 in) 65 cwt/9 ft SBML shell; 20 dział 32-funtowych (32 pdr) 56 cwt/9½ ft SBML; 1 działo 68-funtowe (68 pdr) 95 cwt/10 ft (pivot) SBML |
| Modernizacja w 1862 r. | 30 dział 32-funtowych (32 pdr); 4 działa 40-funtowe (40 pdr) Armstronga RBL; 1 działo 178 mm (7 in) 6½ t. 110-funtowe (110 pdr) (pivot) RBL |
Ludzie:
| Załoga | 515 oficerów i marynarzy |
Projekt
Fregaty tego typu stanowiły zbiór czterech fregat zamówionych i oddanych do służby w dosyć dużym przedziale czasu. Pierwsza z tych fregat: HMS "EURYALUS" została rozpoczęta jako 50-działowa fregata żaglowa razem z HMS "NARCISSUS". Jednakże plany konstrukcyjne obu fregat różniły się na tyle, że po ukończeniu powstały dwa różne okręty. HMS "EURYALUS" został zamówiony w pierwotnej postaci 30 marca 1848 roku natomiast decyzję o zmianie planów dotyczących napędu okrętu podjęto 15 marca 1851 roku. Rif Winfield w swoim opracowaniu "British Warship of the Age of Sail 1817 - 1863" nazwał ten typ okrętów typem "FORTE", jednakże najwcześniej została zbudowana i oddana do służby właśnie HMS "EURYALUS". Pozostałe okręty tego typu zostały zamówione już jako fregaty śrubowe i dzieli je spory okres czasu, w przypadku HMS "AURORA" (ostatniego w serii) sięgający niemal 9 lat. Mimo to ich podobieństwa konstrukcyjne są na tyle duże, że w momencie rozpoczynania budowy okręty te można zaliczyć do jednego typu.
Konstrukcja
Kadłub
HMS "EURYALUS" pierwotnie, jeszcze jako tradycyjna fregata żaglowa miał mieć następujące wymiary: tonaż 1996 49/64 bm, długość na na wysokości pokładu działowego 54,86 m (180 ft 0 in), długość stępki 45,16 m (148 ft 1⅞ in), szerokość 15,49 m (50 ft 10 in), głębokość ładowni 4,82 m (15 ft 10 in). W wyniku podjęcia decyzji o przeprojektowaniu fregaty w marcu 1851 r. wymiary projektowe miały się przedstawiać następująco: tonaż 2550 55/94 bm, długość na na wysokości pokładu działowego 64,62 m (212 ft 0 in), długość stępki 55,08 m (180 ft 8½ in), szerokość 15,29 m (50 ft 2 in), głębokość ładowni 5,11 m (16 ft 9 in). Na podstawie tego projektu już po zbudowaniu fregaty, zdecydowano się o wybudowaniu kolejnych. Ich rzeczywiste wymiary zostały przedstawione w tabeli.
W lutym 1860 roku, kiedy jeszcze kadłub HMS "AURORA" znajdował się na pochylni zapadła decyzja o przedłużeniu dziobu. Po modyfikacji projektu wymiary fregaty (projektowe) przedstawiały się następująco: długość na na wysokości pokładu działowego 69,19 m (227 ft 0 in), długość stępki 59,65 m (195 ft 8½ in), szerokość 15,29 m (50 ft 2 in), głębokość ładowni 5,11 m (16 ft 9 in).
Uzbrojenie
Oryginalnie, jako 50-działowa fregata żaglowa, HMS "EURYALUS" miał być uzbrojony w następujący zestaw uzbrojenia: na pokładzie górnym - 22 działa 32-funtowe (32 pdr) 56 cwt oraz 6 dział 203 mm (8 in) 68-funtowych (68 pdr) 65 cwt shell, natomiast na pokładzie dziobowym i rufowym 18 dział 32-funtowych (32 pdr) 45 cwt oraz 4 dział 203 mm (8 in) 68-funtowych (68 pdr) 65 cwt shell. Po zmianie projektu fregata została uzbrojona w 30 dział 203 mm (8 in) 65 cwt/9 ft SBML shell, 20 dział 32-funtowych (32 pdr) 56 cwt/9½ ft SBML oraz 1 działo 68-funtowe (68 pdr) 95 cwt/10 ft (pivot) SBML. Z nich działa 8-calowe znajdowały się na pokładzie głównym, pozostałe na górnym. W 1862 r. fregaty zostały przeprojektowane na 35-działową odmianę i przezbrojone w zestaw obejmujący 30 dział 32-funtowych (32 pdr), 4 działa 40-funtowe (40 pdr) Armstronga RBL oraz 1 działo 178 mm (7 in) 6½ t. 110-funtowe (110 pdr) (pivot) RBL.
Napęd
Na fregatach zdecydowano się zamontować 2-cylindrowe maszyny parowe typu HSE (poziome pojedynczego rozprężania) przenoszące moc 400 nhp na jedną śrubę. Na HMS "EURYALUS" maszyny wyprodukowała firma John Penn & Sons (maszyna odmiany trunk), na pozostałych Maudslay, Sons & Field. Okręty ogólnie osiągały około 9-12 węzłów przy wykorzystaniu maszyny parowej - szczegóły w tabeli. Na HMS "EURYALUS" średnica cylindrów maszyny parowej wynosiła 1,47 m (58 1/16 in), natomiast skok 0.99 m (3¼ ft). Na pozostałych fregatach średnica cylindrów wynosiła 1,60 m (63 in), natomiast skok 0,91 m (3 ft).
Służba
HMS Euryalus
| 30.03.1848 | Zamówienie okrętu w stoczni Chatham Dockyard jako tradycyjnej fregaty żaglowej. |
| 15.03.1851 | Zmiana zamówienia na wykonanie fregaty o napędzie śrubowym w tej samej stoczni. |
| 10.1851 | Położenie stępki. |
| 05.10.1853 | Wodowanie okrętu. |
| 05.03.1854 | Ukończenie budowy i wyposażania okrętu. Koszt początkowy wyniósł 91 357 funtów (kadłub 40 001 funtów, maszyny 25 545 funtów, wyposażenie 25 811 funtów. |
| 26.12.1853 | Wcielenie okrętu do służby w Chatham z przeznaczeniem do Baltic Despatch (Flying) Squadron, który miał operować na Morzu Bałtyckim w czasie wojny z Rosją. |
| 1856 | Okręt został skierowany w rejon North America and the West Indies Station. |
| 23.04.1857 | Wycofanie okrętu ze służby w Plymouth. |
| 1857 - 1858 | Okręt przeszedł remont i niewielką modernizację w Devonport. Koszt wyniósł 21 533 funty. |
| 15.02.1858 | Okręt został ponownie wcielony do służby w składzie Channel Squadron. Później tego samego roku okręt został wysłany na Morze Śródziemne. Na jego pokładzie służył w tym okresie jako kadet Książę Alfred. |
| 1860 | Fregata zmieniła miejsce pełnienia służby na rejon Przylądka Dobrej Nadziei. |
| 19.11.1860 | Okręt został wycofany ze służby w Portsmouth. |
| 24.01.1862 | Ponowne wcielenie okrętu do służby w Portsmouth. |
| 11.02.1862 | Okręt obejmuje funkcję okrętu flagowego dla Rear-Admiral Augustus Leopold Kuper i wysłany w rejon Wschodnich Indii i Chin. |
| 15.08.1863 - 17.08.1863 | Fregata brała udział w Bombardowaniu Kagoshimy. Powodem tej akcji militarnej Brytyjczyków w Zatoce Kagoshima było zamordowanie przez Japończyków angielskiego kupca Charlesa Lennoxa Richardsona. 15 sierpnia 1863 r. brytyjska flotylla w sile 7 okrętów (1 fregata, 3 korwety i 3 kanonierki), pod dowództwem Rear-Admiral (wiceadmirała) Augustusa Leopolda Kupera, wpłynęła do Zatoki Kagoshima, dostępu do której broniło 11 fortów. Brytyjczycy ostrzelali je, niszcząc liczne pozycje obronne przeciwnika oraz 3 zakotwiczone parowce, po czym chroniąc się przed gwałtownym sztormem odpłynęli. W wyniku eksplozji pocisków z baterii japońskiej na pokładzie fregaty załoga również poniosła straty - zginął dowódca HMS "EURYALUS" Captain John James Steven Josling oraz zastępca dowódcy Commander Edward Wilmot R.N. zabici jednym pociskiem kiedy stali na mostku. Później w pobliżu furty działowej jednego z dział na pokładzie głównym eksplodował pocisk 10-calowy z baterii japońskiej, zabijając 7 marynarzy i raniąc 5 innych. |
| 05.09.1864 - 06.09.1864 | Fregata brała udział w Bombardowaniu Shimonoseki wraz okrętami holenderskimi i francuskimi. Podczas tej akcji dowódca okrętu Captain John Hobhouse Inglis Alexander dowodząc desantem marynarzy którzy mieli wesprzeć desantowanych Marines, został poważnie ranny w nogę, kilku marynarzy zostało również rannych i zabitych. W całej operacji straty załogi fregaty wyniosły 5 zabitych i 18 rannych. |
| 24.11.1864 | Okręt został wycofany ze służby w Portsmouth. |
| 03.1867 | Okręt został sprzedany do Castle i złomowany w Preston. |
ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)
| 26.12.1853 - 23.04.1857 | Captain George Ramsay |
| 15.02.1858 - 19.11.1860 | Captain John Walter Tarleton |
| 24.01.1862 - 11.02.1862 | Captain Alexander Crombie Gordon |
| 11.02.1862 - 15.08.1863 | Captain John James Steven Josling (kapitan flagowy) zginął w walce |
| 20.09.1863 - 24.11.1864 | Captain John Hobhouse Inglis Alexander (kapitan flagowy) - ranny w czasie służby |
| 24.11.1864 - 23.09.1865 | Captain William Montagu Dowell (kapitan flagowy) |
HMS Aurora
| 04.04.1851 | Zamówienie okrętu w stoczni Pembroke Dockyard. |
| 08.06.1853 | Nadanie nazwy okrętowi. |
| 05.09.1854 | Położenie stępki. |
| 02.1860 | Podjęcie decyzji o modyfikacji projektu okrętu. Zmiana dotyczyła przedłużenia dziobu okrętu, by poprawić właściwości morskie fregaty. |
| 22.06.1861 | Wodowanie. |
| 1863 | Ukończenie budowy. |
| 09.1863 | Okręt znajdował się w Plymouth, w rezerwie. Kończono wyposażanie okrętu i przygotowania go do pełnienia służby. |
| 18.11.1863 | Wcielenie okrętu do służby w Plymouth z przeznaczeniem do Channel Squadron. |
| 12.1863 | Okręt został na krótki czas zadokowany w Devonport w celu wyczyszczenia kadłuba przed próbami morskimi. |
| 12.12.1863 - 13.12.1863 | Próby morskie silnika parowego. |
| 17.12.1863 | Okręt opuszcza port w Plymouth. |
| 19.12.1863 - 25.02.1864 | Okręt cumuje w Osborne House. |
| 08.03.1864 | Okręt opuszcza Portsmouth. |
| 16.03.1864 - 23.03.1864 | Fregata cumuje w Leith. |
| 04.1864 | Okręt przebywa w Sheerness. |
| 01.05.1864 - 03.05.1864 | Wraz z okrętami Channel Fleet okręt przebywa w Downs. |
| 05.1864 | Przez resztę miesiąca ponownie w Sheerness. |
| 02.06.1864 | Okręt dociera do Portsmouth, gdzie bierze na pokład żołnierzy, których miał dostarczyć do Irlandii. |
| 06.06.1864 | Fregata opuszcza Portsmouth i udaje się do Dublina. |
| 15.06.1864 - 05.07.1864 | Po zakończeniu przetransportowania żołnierzy fregata wróciła do Plymouth. |
| 08.07.1864 - 12.07.1864 | Fregata dociera do Leith, gdzie na pokład wchodzi Książę Albert. Po paru dniach okręt rusza w kierunku Norwegii. |
| 29.07.1864 | Okręt wraca do Leith, wysadzając wcześniej Księcia Alberta w Kristiansand. |
| 08.08.1864 | Okręt dociera do Devonport. |
| 19.08.1864 - 26.08.1964 | Fregata dociera do Spithead. |
| 26.08.1864 | Okręt opuszcza Spithead by dołączyć do innych okrętów Channel Fleet, jednak następnego dnia zostaje zawrócony do Portsmouth. |
| 06.09.1864 | Fregata dołącza do królewskiego jachtu "OSBORNE" z Księżniczką Aleksandrą i Księciem Alfredem na pokładzie. Okręt miał eskortować jacht podczas podróży do Kopenhagi i innych portów na Morze Bałtyckie. |
| 26.09.1864 - 11.10.1864 | Okręt towarzyszył jachtowi z parą książęcą podczas wizyty w Sztokholmie. |
| 20.10.1864 | Okręt cumuje w Elisnor. |
| 29.10.1864 | Fregata wraca do Portsmouth. Dzień później okręt zostaje zadokowany w celu dokonania drobnych napraw i wyczyszczeniu kadłuba. |
| 30.10.1864 - 20.11.1864 | Okręt zostaje zadokowany w celu dokonania drobnych napraw i wyczyszczeniu kadłuba. |
| 11.1864 - 12.1864 | Po wydokowaniu okręt nadal pozostaje w Portsmouth, nadal jest naprawiany. |
| 04.01.1865 | Okręt wyrusza na próby morskie po remoncie. Są kontynuowane przez kilka dni. |
| 01.1865 | Fregata została skierowana w rejon North America and the West Indies Station. |
| 19.01.1865 | Na okręt zostało załadowane zaopatrzenie przed spodziewanym rejsem. |
| 03.1865 - 11.1865 | Okręt przebywa w rejonie North America and the West Indies Station. W tym okresie okręt odwiedził Trinidad, Barbados, St Thomas, Jamajke, Demerara, Haiti, Dominica. W październiku 1865 roku fregata znajdowała się na Jamajce podczas "Morant Bay Rebellion". |
| 15.11.1865 | Okręt opuszcza Jamajkę i udaje się w kierunku Halifax w Kanadzie, przewożąc na pokładzie dowództwo 17. Regiment of Foot. |
| 01.1866 | Okręt wraca na Jamajkę. |
| 02.1866 - 03.1866 | W ciągu tych dwóch miesięcy okręt przebywa na Haiti i na Jamajce. |
| 05.1866 | Okręt przenosi się do Quebecu. |
| 06.1866 | 120 ludzi z fregaty zostało wysłanych do Toronto w celu obsadzenia parowców "MAGNET" i "HERON". |
| 07.1866 | Dwa statki nabyte przez lokalne władze kanadyjskie, o nazwach "RESCUE" i "PRINCE ALFRED" które zostały przygotowane do służby na rzece St Lawrence między Montrealem i jeziorami Ontario, były obsługiwanego przez ludzi z HMS "AURORA". Okręty te miały współpracować w przeciwdziałaniu skoordynowanych z sobą prób inwazji na kolonie brytyjskie w Ameryce Północnej dokonane przez fenian, irlandzką organizację niepodległościową Irish Republican Brotherhood (IRB). |
| 15.10.1866 | Marynarze z fregaty wspomagali miejscową ludność w czasie wielkiego pożaru znanego później jako "Great Fire of Quebec". |
| 11.1866 | Okręt udał się "na leże zimowe" przy ujściu rzeki St Charles, Quebec. Uzbrojone statki kanadyjskie również. Załogi z nich wróciły do Quebecu, natomiast sama fregata zimując przez następne miesiące została otoczona grubym lodem. |
| 03.1867 - 10.1867 | "Prowincjonalne kanonierki" kanadyjskie zostały z powrotem wcielone do służby po okresie zimowym, tak jak poprzednio zostały obsadzone częściowo przez marynarzy z HMS "AURORA". Załogę "PRINCE ALFRED" pod dowództwem Lt. Archibalda Douglasa stanowiło 3 oficerów, hirurg, 2 inżynierów i 64 marynarzy. "RESCUE" którym dowodził Lt. Henry Fairlie miał do pomocy 2 oficerów, 2 inżynierów i 48 marynarzy. Dołączył również trzeci okręt: "HERCULES" z załogą złożoną z by Lt Thomas Hooper (dowódca), 2 oficerów, 2 inżynierów i 50 marynarzy. Okręty stacjonowały w St Lawrence, patrolowanie obejmowało obszar Quebec - Montreal - Kingston, aż po jezioro Ontario. |
| 05.11.1867 | Po zaokrętowaniu z powrotem wszystkich swoich ludzi i pobraniu zaopatrzenia fregata opuszcza Quebec. |
| 04.12.1867 | Okręt dociera do Plymouth. |
| 20.12.1867 | Okręt został wycofany ze służby w Plymouth. |
| 20.02.1872 | Ponowne wcielenie okrętu do służby i przydzielenie mu funkcji okrętu szkolnego dla kadetów. |
| 1873 | Fregata zostaje dołączona do Detached Squadron. Tymczasowo okręt pełni rolę okrętu flagowego w Queenstown. |
| 20.04.1874 | Okręt został wycofany ze służby. |
| 15.05.1874 | Ponowne wcielenie okrętu do służby jako okrętu strażniczego w Greenock. |
| 19.06.1877 | Okręt został wycofany ze służby w Plymouth. |
| 12.1881 | Okręt został sprzedany z przeznaczeniem na złom. |
ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)
| 18.11.1863 - 07.09.1865 | Captain Francis Leopold McClintock |
| 01.11.1865 - 20.12.1867 | Captain Algernon Frederick Rous De Horsey |
| 20.02.1872 - 21.08.1872 | Captain Benjamin Spencer Pickard |
| 21.08.1872 - 20.04.1874 | Captain Sholto Douglas |
| 15.05.1874 - 10.08.1874 | Captain William Graham |
| 10.08.1874 - 12.07.1875 | Captain Trevenen Penrose Coode |
| 12.07.1875 | Captain Henry Duncan Grant |
HMS Forte
| 27.03.1852 | Zamówienie okrętu w stoczni Deptford Dockyard. |
| 08.06.1853 | Wybranie nazwy dla okrętu. |
| 05.05.1854 | Położenie stępki. |
| 29.05.1858 | Wodowanie. |
| 07.04.1860 | Ukończenie budowy. Koszt początkowy z wyłączeniem wyposażenia dodatkowego wynosił 90 446 funty (kadłub 65040 funtów, maszyny 25 406 funtów) |
| 25.01.1860 | Wcielenie okrętu do służby z przeznaczeniem na okręt flagowy dla Rear-Admiral Sir Henry Keppel, Przylądek Dobrej Nadziei. |
| 06.1861 | Okręt nadal pełni funkcję okrętu flagowego, jednak tym razem dla Vice-Admira Richard Laird Warren, wschodnie wybrzeże Południowej Ameryki. |
| 08.09.1864 | Okręt został wycofany ze służby w Sheerness. |
| 21.08.1868 | Ponowne wcielenie okrętu do służby jako okręt flagowy dla Commodore Sir Leopold George Heath, East India Station. |
| 06.09.1870 | Okręt nadal pełni rolę okrętu flagowego na tym samym obszarze, jednak tym razem dla Rear-Adm. James Horsford Cockburn. |
| 17.02.1872 | Okręt został wycofany ze służby w Sheerness. |
| 1879 | Okręt pełnił funkcje pomocnicze w porcie Chatham. |
| 03.1894 | Okręt pozbawiony silników pełnił funkcję magazynu węglowego w Sheerness. |
| 23.11.1905 | Okręt został zniszczony w wyniku pożaru w Sheerness. |
ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)
| 25.01.1860 - 06.1861 | Captain Edward Winterton Tournour (oficer flagowy) |
| 27.06.1861 - 13.10.1862 | Captain Thomas Saumarez (oficer flagowy) |
| 12.11.1862 - 08.09.1864 | Captain Arthur Mellersh (oficer flagowy) |
| 21.08.1868 - 1869 | Captain John Hobhouse Inglis Alexander |
| 06.09.1870 - 17.02.1872 | Captain Henry Fairfax |
HMS Chesapeake
| 27.3.1852 | Zamówienie okrętu w stoczni Chatham Dockyard. |
| 04.11.1853 | Nadanie nazwy fregacie. |
| 30.05.1854 | Położenie stępki. |
| 27.09.1855 | Wodowanie okrętu. |
| 28.08.1857 | Ukończenie budowy i wyposażania okrętu w Chatham. Koszt początkowy wyniósł 100 920 funtów (kadłub 56 354 funty, maszyny 25 684 funty, wyposażenie 18 882 funtów). |
| 21.07.1857 | Wcielenie okrętu do służby w Chatham z przeznaczeniem do służby w rejonie wschodnich Indii i Chin. |
| 16.02.1859 | Okręt pełni funkcję okrętu flagowego dla Rear-Admiral James Hope na tym samym obszarze. Okręt bierze udział w Drugiej Wojnie Angielsko-Chińskiej. |
| 16.04.1861 | Okręt pełni służbę flagowca dla Rear-Admiral Lewis Tobias Jones, na czas powrotu do domu. |
| 17.10.1861 | Wycofanie okrętu ze służby w Sheerness. |
| 04.1867 | Okręt został sprzedany do Castle i złomowany w Charlton. |
ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)
| 21.07.1857 | Commodore Rundle Burges Watson |
| 27.12.1858 - 16.02.1869 | Commodore Harry Edmond Edgell |
| 16.02.1859 - 16.04.1861 | Capt. George Ommaney Willes (oficer flagowy) |
| 16.04.1861 - 17.10.1861 | Capt. Rochford Maguire (oficer flagowy) |
Źródła:
- Rif Winfield (2014). British Warship of the Age of Sail 1817 - 1863. Seaforth Publishing.
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia i inne strony internetowe.